De term Textus Receptus ontstond als een reclameslogan van de Nederlandse uitgevers Bonaventura en Abraham Elzevier in de uitgave van het Griekse Nieuwe Testament uit 1633. De volledige Latijnse zin in de voorwoordtekst luidde:
“Textum ergo habes, nunc ab omnibus receptum: in quo nihil immutatum aut corruptum damus.”
Vertaald betekent dit: “Je hebt dus de tekst die nu door allen wordt ontvangen: waarin we niets veranderd of verdraaid geven.”
Dit was bedoeld als een marketingstrategie om hun editie van het Griekse Nieuwe Testament als de standaardtekst te promoten. Hoewel de term oorspronkelijk alleen naar deze specifieke uitgave verwees, werd Textus Receptus later een algemene benaming voor de reeks Griekse teksten waarop onder andere de King James Version (1611) en de Statenvertaling (1637) gebaseerd waren.
De Textus Receptus zelf was geen oorspronkelijke tekst, maar een verzameling Griekse manuscripten, voor het eerst samengesteld en gepubliceerd door Desiderius Erasmus in 1516. Zijn werk werd later aangepast en verbeterd door andere drukkers en geleerden zoals Robert Estienne (Stephanus) en Theodore Beza.
“Textus Receptus”was dus oorspronkelijk een reclameslogan, maar de term werd later gebruikt om een groep nauw verwante Griekse teksttradities aan te duiden.