de Bijbel betrouwbaar

De noodzaak van een betrouwbare en begrijpelijke Bijbel

door

Bijbelvertalingen moeten aan twee essentiële eisen voldoen: betrouwbaarheid en
begrijpelijkheid. De tekst moet trouw blijven aan de oorspronkelijke brontalen
(Hebreeuws, Grieks en Aramees) en tegelijkertijd begrijpelijk zijn voor hedendaagse
lezers. Dit blijft een uitdaging, omdat taal in ontwikkeling is.

Taalontwikkeling

Een belangrijke reden waarom de Bijbel steeds opnieuw vertaald moet worden, is de
evolutie van taal. Een sterk voorbeeld is dat van Abraham Kuyper, die klassiek Grieks sprak
en dacht daarmee een toespraak te kunnen houden in Athene. Maar de aanwezige
Grieken begrepen hem niet, omdat de kloof tussen klassiek Grieks en modern Grieks te
groot is. Ditzelfde principe geldt voor oude Bijbelvertalingen: na verloop van tijd raken ze
verouderd en minder begrijpelijk.
De Bijbel moet in de eigen taal toegankelijk zijn, zodat gelovigen de woorden van God
direct kunnen begrijpen. De Reformatie speelde hierin een cruciale rol. De Katholieke
Kerk hield eeuwenlang vast aan de Latijnse Vulgaat, waardoor veel mensen de Bijbel
niet konden lezen. Reformatoren pleitten voor vertalingen in de volkstaal, zodat
iedereen zelf de Schrift kon bestuderen.

Grieks

Al in de derde eeuw voor Christus werd het Oude Testament in het Grieks vertaald,
bekend als de Septuaginta. Dit gebeurde omdat veel Joden in Alexandrië geen
Hebreeuws meer spraken. Grieks was in die tijd de wereldtaal, net zoals Engels dat nu
is.

De Statenvertaling en eerdere vertalingen

Voor de Reformatie bestonden er al Bijbelvertalingen, zoals de Delftse Bijbel (15e
eeuw). Deze was echter niet vertaald uit de oorspronkelijke talen, maar uit het Latijn. De
reformatoren benadrukten dat vertalingen direct uit de brontalen moesten komen.
Maarten Luther vertaalde de Bijbel in het Duits, en later ontstond de Statenvertaling in
Nederland.
De Statenvertaling was internationaal gezien een late vertaling. Tijdens de Synode van
Dordrecht (1618-1619) werd besloten dat Nederland ook een Bijbelvertaling nodig had
die direct uit de toen beschikbare bronteksten kwam. De Statenvertaling verscheen
uiteindelijk in 1637 en werd dé standaardvertaling voor reformatorische kerken.
Om de vertaling zo betrouwbaar mogelijk te maken, moesten de vertalers:
De oorspronkelijke talen zo nauwkeurig mogelijk vertalen.
Vergelijkingen maken met andere Europese vertalingen (zoals de Franse, Duitse en
Engelse King James Version).
Zoveel mogelijk de stijl en woordvolgorde van de oorspronkelijke tekst behouden.

Problemen bij vertalen: woordbetekenissen en interpretatie

Bij het vertalen gaan er altijd nuances verloren. Sommige woorden hebben meerdere betekenissen.
Het Hebreeuwse woord “eretz” betekent bijvoorbeeld zowel “land” als
“aarde”, afhankelijk van de context. Hierdoor kunnen vertalers soms verschillende
keuzes maken.
Sommige teksten kunnen op meerdere manieren worden gelezen. Bijvoorbeeld:
“De Here deed dagelijks toe tot de gemeente, die zalig worden.”
“De Here deed dagelijks die zalig werden, toe tot de gemeente.”
De plaatsing van de komma verandert hier de betekenis van de zin. Dit laat zien dat
vertalen meer is dan alleen woord voor woord omzetten; interpretatie speelt ook een
rol.

Taalverandering en de noodzaak van modernisering

Sinds de 17e eeuw is de Statenvertaling meerdere keren aangepast om de taal
begrijpelijk te houden. In de 19e eeuw werd bijvoorbeeld “wijf” vervangen door “vrouw”,
omdat “wijf” een scheldwoord werd. Andere woorden die inmiddels verouderd zijn:
“Maagschap” → “familie”
“Betrachten” → “vertellen”
“Vreze des Heren” → “eerbied voor de Heer”
Nederlandse taalverandering gaat sneller dan in Vlaanderen. In België worden woorden
als “wenend” en “bekommerd” nog gebruikt, terwijl ze in Nederland verouderd zijn.
Sommige mensen hebben moeite met aanpassingen in de Bijbeltekst, omdat ze
gewend zijn aan de oude formuleringen. Een oudere generatie zal “Ga uit uw
maagschap” natuurlijker vinden dan “Verlaat uw familiekring”. Maar als te veel woorden
onbegrijpelijk worden, verliest de Bijbel zijn doel.

Het belang van begrijpelijke taal

Een Bijbelvertaling moet niet alleen correct, maar ook leesbaar zijn. Sommige mensen
denken dat de Bijbel moeilijk moet zijn, omdat de boodschap geestelijk is. Maar begrip
van de woorden is iets anders dan het begrijpen van de boodschap. Iemand kan de
Bijbel in het Hebreeuws lezen en toch de kern van het geloof missen.
Erasmus was een briljante taalkundige, maar Luther verweet hem dat hij de diepste
betekenis van de Bijbel niet begreep. Het intellectueel begrijpen van een tekst is dus
niet genoeg; de Bijbel moet het hart raken. Maar dit betekent niet dat de tekst
onbegrijpelijk mag zijn.
Om de Bijbel voor iedereen toegankelijk te houden, moeten vertalingen regelmatig
worden herzien. Een te oude vertaling kan ervoor zorgen dat mensen afhaken omdat ze
de taal niet meer begrijpen. Dit is vergelijkbaar met het verschil tussen oud Engels en
modern Engels – de tekst kan te ver afstaan van het hedendaagse taalgebruik.

Evenwicht tussen trouw en toegankelijkheid

Bijbelvertalingen moeten balanceren tussen trouw aan de brontekst en begrijpelijkheid
voor de lezer. De Statenvertaling is een meesterwerk, maar de taal van de 17e eeuw is
niet meer voor iedereen toegankelijk. Vernieuwingen in de vertaling zijn nodig om de
Bijbel voor nieuwe generaties leesbaar te houden, zonder de kernboodschap te
veranderen.
Elke aanpassing zal weerstand oproepen, maar taal verandert nu eenmaal. Het doel
blijft dat iedereen de woorden van God kan begrijpen en ervaren, in een taal die aansluit
bij het dagelijks leven.

Een betrouwbare Bijbel: tekstoverlevering

door

Hoe betrouwbaar is de tekst van de Bijbel die we vandaag in handen hebben? Door de eeuwen heen zijn er verschillende manuscripten en vertalingen ontstaan, die soms van elkaar verschillen. Dit artikel onderzoekt de tekstgeschiedenis van de Bijbel, de verschillen tussen oude en nieuwe vertalingen, en wat dit betekent voor de betrouwbaarheid van de Schrift.

Hoe ontstonden verschillen in de Bijbeltekst?

In de eerste eeuwen na Christus werd de Bijbel met de hand gekopieerd door schrijvers (scribes). Dit leidde tot:

-Spelfouten en kleine varianten – Bijvoorbeeld verschillende schrijfwijzen van een woord.

-Onopzettelijke fouten – Kopiisten sloegen soms een regel over of voegden per ongeluk een woord toe.

-Bewuste aanpassingen – Sommige scribes maakten kleine correcties om de tekst duidelijker of doctrinair sterker te maken.

Hierdoor ontstonden verschillende teksttradities met variaties.

 

Voorbeeld: Het slot van Marcus (Marcus 16:9-20)

In de oudste manuscripten eindigt Marcus 16 bij vers 8.

Latere handschriften bevatten een langer slot, waarin Jezus zijn discipelen opdraagt te evangeliseren en waarin wonderen worden genoemd, zoals slangen oppakken en gif drinken zonder schade.

Moderne bijbelvertalingen zoals de NBV zetten dit lange slot tussen haakjes, omdat het waarschijnlijk een latere toevoeging is.

Wat betekent dit? Dit soort verschillen tonen aan dat sommige verzen later in de Bijbel zijn opgenomen en dat tekstkritiek nodig is om de oorspronkelijke woorden van de apostelen te achterhalen.

De belangrijkste teksttradities van het Nieuwe Testament

Byzantijnse Tekst (Textus Receptus) – Basis voor de Statenvertaling & KJV

Deze teksttraditie bevat toevoegingen en correcties die in latere manuscripten zijn ontstaan.

Vormt de basis voor de Statenvertaling (SV) en de King James Version (KJV).

Bevat verzen die in de oudste manuscripten ontbreken, zoals Johannes 5:4 (de engel die het water beroert) en Johannes 8:1-11 (de overspelige vrouw).

Alexandrijnse Tekst – Basis voor moderne vertalingen

Gebaseerd op oudere manuscripten, zoals de Codex Sinaiticus (4e eeuw) en Codex Vaticanus (4e eeuw).

Laat veel van de latere toevoegingen weg en wordt beschouwd als nauwkeuriger.

Wordt gebruikt in moderne vertalingen zoals de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) en Nestlé-Aland tekstkritische edities.

 

Teksttraditie                                           Kenmerken                                                                                                Gebruikt in

Byzantijnse Tekst (Textus Receptus)       Latere toevoegingen, grammaticale correcties, uitgebreidere tekst        Statenvertaling, KJV

Alexandrijnse Tekst                                 Korter, ouder, waarschijnlijk dichter bij het origineel                               NBV, Nestlé-Aland, HSV

 

De oudere teksten zoals de Alexandrijnse traditie zijn waarschijnlijk betrouwbaarder, terwijl de Statenvertaling en KJV extra verzen bevatten die oorspronkelijk niet in de Bijbel stonden.

 

Welke Bijbelverzen zijn mogelijk later toegevoegd?

Hier zijn twee bekende passages die waarschijnlijk later zijn toegevoegd:

Johannes 5:4 – De engel die het water beroert

In de Statenvertaling en KJV staat dat een engel neerdaalde en het water beroerde, waardoor de eerste die in het water kwam, genezen werd.

❌ Dit vers ontbreekt in de oudste manuscripten.

✅ Moderne vertalingen laten het weg of zetten het tussen haakjes.

 

Johannes 7:53 – 8:11 – De overspelige vrouw

Dit beroemde verhaal waarin Jezus zegt: “Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen” komt niet voor in de oudste Griekse handschriften.

❌ Het is waarschijnlijk een latere toevoeging door een kopiist.

✅ Sommige manuscripten plaatsen het zelfs in Lucas in plaats van Johannes.

Wat betekent dit?

Deze passages bevatten geen nieuwe leer, maar ze laten zien dat sommige teksten later aan de Bijbel zijn toegevoegd.

 

Is de Bijbel nog steeds betrouwbaar?

Ja! Ondanks deze verschillen blijft de kernboodschap van de Bijbel volledig intact.

De leer over Jezus, redding door genade en de opstanding worden in alle manuscripten bevestigd.

Geen enkele leerstellige waarheid hangt volledig af van een betwist vers.

 

Dus geen paniek

Gebruik meerdere vertalingen, zoals de Statenvertaling, HSV en NBV.

Lees de Bijbel met kennis van de tekstgeschiedenis, zodat je begrijpt waarom sommige verzen ontbreken of tussen haakjes staan.

Vertrouw op de kern van het evangelie, die in alle manuscripten consistent is.

Welke vertaling moet je gebruiken?

Dit hangt af van je doel:

-Wil je een traditionele vertaling? → Statenvertaling of Herziene Statenvertaling (HSV).

-Wil je een nieuwe vertaling? → Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) of Nestlé-Aland Grieks NT.

-Wil je de oorspronkelijke tekst bestuderen? → Interlineaire Bijbel met Grieks-Hebreeuwse teksten.

 

Oudere teksten zoals de Alexandrijnse traditie zijn waarschijnlijk betrouwbaarder.

De Statenvertaling en KJV bevatten toevoegingen die oorspronkelijk niet in de Bijbel stonden.

Geen enkele Bijbelvertaling is perfect, maar de boodschap blijft altijd intact.

De Bijbel blijft het Woord van God. De overlevering van de tekst is een complex proces geweest.

Tekstkritiek helpt ons om dichter bij de oorspronkelijke woorden van de apostelen te komen.

Wat is ‘King James Onlyism’?

door

‘King James Onlyism’ onder de loep

‘King James Onlyism’ (KJO) is de overtuiging dat de King James Version (KJV) de enige geldige en gezaghebbende Engelse vertaling van de Bijbel is. De mate waarin aanhangers deze overtuiging aanhangen varieert. Over het algemeen geloven zij dat alle andere vertalingen inferieur, corrupt of zelfs gevaarlijk zijn. Sommige extreme vormen van KJO beschouwen de KJV als volledig geïnspireerd en onfeilbaar. En dan zelfs in de Engelse vertaling, en niet alleen in de originele Hebreeuwse en Griekse teksten.

Verschillende categorieën

KJO-aanhangers kunnen grofweg worden ingedeeld in verschillende categorieën:

  1. Textus Receptus-georiënteerd – Sommigen geloven dat de KJV de beste vertaling is omdat deze gebaseerd is op de Textus Receptus (TR) voor het Nieuwe Testament en de Masoretische tekst voor het Oude Testament.
  2. Engelse superioriteit – Anderen gaan verder en geloven dat de KJV zelf geïnspireerd is en superieur is aan de oorspronkelijke talen.
  3. Radicale KJO – De meest extreme groep beweert dat de KJV de enige echte Bijbel is, en dat andere vertalingen satanisch zijn of ketterij bevorderen.

Kritiek op ‘King James Onlyism’

Critici van King James Onlyism voeren verschillende argumenten aan tegen deze overtuiging:

  1. Tekstkritische kwesties
    • De KJV is gebaseerd op de Textus Receptus, een tekst uit de 16e eeuw die slechts op een beperkt aantal late manuscripten berust.
    • Nieuwere vertalingen, zoals de NIV, ESV en NASB, gebruiken oudere manuscripten. Deze zijn volgens veel tekstcritici betrouwbaarder  (bijvoorbeeld de Codex Sinaiticus en de Codex Vaticanus).
    • KJO-aanhangers verwerpen doorgaans deze oudere manuscripten en beschouwen ze als corrupt.
  2. Taalveranderingen en verstaanbaarheid
    • De KJV gebruikt 17e-eeuws Engels, wat voor moderne lezers moeilijk te begrijpen is.
    • Veel woorden zijn in betekenis veranderd of archaïsch geworden. Misverstanden liggen op de loer.
    • Critici stellen dat een begrijpelijke Bijbelvertaling essentieel is voor effectieve studie en evangelisatie.
  3. Vertaalfouten en invloed van de Septuaginta
    • De KJV bevat vertaalfouten, zoals in Handelingen 12:4, waar “Pascha” verkeerd wordt vertaald als “Easter” in plaats van “Passover”.
    • Sommige teksten in de KJV lijken meer op de Latijnse Vulgaat of de Septuaginta dan op de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse teksten.
  4. Sektarische neigingen en dogmatiek
    • Sommige extreme KJO-aanhangers behandelen de KJV als een bijna goddelijke tekst. Dat leidt tot een vorm van bijbelverering (bibliolatrie).
    • Dit kan leiden tot verdeeldheid binnen christelijke gemeenschappen. Mensen die andere vertalingen gebruiken worden dan als ketters worden beschouwd.
  5. Het paradoxale gebruik van de KJV
    • Ironisch genoeg gebruikte de KJV zelf verschillende bronnen voor haar vertaling, en de vertalers geloofden niet dat de KJV onfeilbaar zou zijn.
    • De KJV werd in haar tijd bekritiseerd en niet direct breed geaccepteerd.

King James Onlyism is een veelbesproken onderwerp in christelijke kringen. Hoewel velen de literaire schoonheid en historische impact van de KJV erkennen, wijzen critici op de gevaren van het verheffen van één specifieke vertaling tot een absolute standaard.

Belangrijk tegenargument

Het belangrijkste argument tegen KJO is dat de Bijbel oorspronkelijk in Hebreeuws, Aramees en Grieks werd geschreven.  Goede vertalingen in moderne talen zijn noodzakelijk om Gods Woord toegankelijk te houden.

In Nederland: ‘Statenvertaling-alléén’

Ook in Nederland bestaat een beweging met een vergelijkbare overtuiging als ‘King James Onlyism’. Deze is dan gericht op de Statenvertaling (SV). Dit wordt ook wel ‘Statenvertaling-alléén’ genoemd. Aanhangers van deze overtuiging beschouwen de Statenvertaling als de enige betrouwbare en gezaghebbende Nederlandse Bijbelvertaling. Men verwerpt andere Nederlandse vertalingen als onbetrouwbaar of zelfs schadelijk.

Kernpunten van ‘Statenvertaling-alléén’

  1. Geïnspireerde bronteksten
    • Net als bij KJO is een belangrijk argument dat de Statenvertaling gebaseerd is op de Textus Receptus (TR) voor het Nieuwe Testament en de Masoretische Tekst voor het Oude Testament.
    • Aanhangers zien deze teksttradities als de ware en ongeschonden vorm van Gods Woord en verwerpen tekstkritiek.
  2. Vertrouwen in de vertalers van de SV
    • De vertalers van de Statenvertaling (1618-1637) waren vrome, goed opgeleide mannen die de opdracht hadden om een zo letterlijk en getrouw mogelijke vertaling te maken.
    • Men ziet deze vertaling als een bijzondere zegen van God voor Nederlandstalige christenen.
  3. Afwijzing van moderne vertalingen
    • NBG 1951, HSV, NBV en andere vertalingen worden vaak afgewezen omdat zij gebruikmaken van oudere manuscripten die afwijken van de Textus Receptus.
    • Veel Statenvertaling-Only aanhangers geloven dat deze moderne vertalingen “verwaterd” of beïnvloed zijn door liberalisme of vrijzinnige theologie.
    • De Herziene Statenvertaling (HSV) wordt door sommigen als verdacht gezien. De gedachte is, dat men de taal heeft aangepast en deze op bepaalde punten (zoals in Openbaring) afwijkt van de oorspronkelijke SV.
  4. Taal als heilig principe
    • Hoewel het oud-Nederlands van de Statenvertaling voor velen moeilijk te begrijpen is, zien sommigen dat juist als een voordeel.
    • Zij geloven dat het taalgebruik bijdraagt aan eerbied en heiligheid.
    • Critici wijzen erop dat dit de toegankelijkheid van de Bijbel vermindert. Het gebruik van “verklarende woordenlijsten” binnen deze kringen wordt gezien als een indirecte erkenning van het taalprobleem.
  5. Verbondenheid met de gereformeerde traditie
    • Statenvertaling-alléén komt vooral voor in bevindelijk gereformeerde kringen, zoals de Gereformeerde Gemeenten, Oud Gereformeerde Gemeenten en sommige Hersteld Hervormde Gemeenten, maar ook binnen orthodoxe buitenkerkelijke kringen.
    • In deze kringen is de Statenvertaling de enige Bijbel die gebruikt wordt.

Kritiek op Statenvertaling-alléén

Dezelfde argumenten als bij King James Onlyism worden ook hier gebruikt:

  • Tekstkritiek: De Statenvertaling baseert zich op de Textus Receptus. Oudere manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Codex Vaticanus worden als betrouwbaarder beschouwd.
  • Verouderde taal: Veel woorden zijn inmiddels archaïsch of van betekenis veranderd.
  • Geen absolute status: De Statenvertalers zagen hun werk niet als onfeilbaar.
  • De HSV als compromis: Sommigen accepteren de HSV, anderen verwerpen deze als een gevaarlijke aanpassing.

De vraag is dan: Is Gods Woord alleen in een specifieke vertaling bewaard gebleven, of kunnen nieuwe vertalingen ook gezaghebbend zijn?

 

Extreme opvattingen op het christelijke erf: “Ruckmanisme”.

door

Peter Ruckman en de controverse rondom zijn visie op bijbelvertalingen en andere gelovigen

Geen vermakelijk onderwerp, wel belangrijk.

Peter Ruckman (1921–2016) was een Amerikaanse predikant en theoloog, bekend om zijn extreme standpunten over de King James Version (KJV) en zijn felle aanvallen op andere Bijbelvertalingen en stromingen binnen het christendom. Hij wordt beschouwd als een van de meest radicale vertegenwoordigers van het KJV-Only-standpunt, dat stelt dat de King James Version de enige ware en onfeilbare Bijbel is. Dit artikel geeft een gedetailleerd overzicht van zijn leerstellingen, de controverse daarover en de belangrijkste argumenten tegen zijn standpunten. Ook kijken we kort naar een Nederlandse variant, de Statenvertaling alléén stroming, die parallellen laat zien.

1. De leer over de KJV

Peter Ruckman beweerde dat de King James Version (1611) niet slechts een betrouwbare vertaling was, maar dat deze superieur was aan de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse manuscripten. Zijn belangrijkste claims waren:

  1. De KJV is door God geïnspireerd: Hij stelde dat God niet alleen de oorspronkelijke manuscripten inspireerde, maar ook de Engelse vertaling van de KJV.
  2. De KJV is superieur aan de originele teksten: Volgens Ruckman hadden de vertalers van de KJV extra openbaring ontvangen, waardoor hun werk foutloos was en zelfs correcties aanbracht op de oorspronkelijke tekst.
  3. Andere vertalingen zijn corrupt: Hij beschouwde moderne Bijbelvertalingen zoals de NIV, ESV en NASB als satanisch geïnspireerd en onbetrouwbaar.
  4. Moderne tekstkritiek is afvallig: Hij verwierp de Alexandrijnse tekstfamilie (zoals de Codex Sinaiticus en Codex Vaticanus) en hield zich exclusief vast aan de Textus Receptus, de Griekse tekstbasis van de KJV.

Deze opvattingen leidden ertoe dat hij scherpe kritiek had op theologische seminaries, Bijbelgeleerden en zelfs andere fundamentalistische christenen die niet volledig zijn KJV-standpunt onderschreven.

2. De gevolgen 

De invloed van Ruckman’s leer was groot binnen bepaalde fundamentalistische kringen, maar leidde ook tot veel controverse:

  • Tweespalt : Zijn scherpe veroordeling van andere vertalingen en theologieën veroorzaakte scheuringen in kerken en Bijbelscholen.
  • Anti-intellectualisme: Ruckman verwierp wetenschappelijk Bijbelonderzoek en tekstkritiek als demonisch en afvallig.
  • Polarisatie binnen het christendom: Zijn agressieve en polemische stijl maakte hem tot een controversieel figuur, zelfs onder andere KJV-Only-aanhangers.

3. Kritiek 

De meeste theologen en Bijbelwetenschappers wijzen Ruckman’s KJV-Only-leer af om meerdere redenen:

A. De KJV is een vertaling, geen geïnspireerde openbaring

  • De Bijbel werd oorspronkelijk geschreven in Hebreeuws, Aramees en Grieks, niet in 17e-eeuws Engels.
  • De vertalers van de KJV erkenden zelf dat hun werk een vertaling was en geen nieuwe openbaring van God.
  • Als de KJV de enige zuivere Bijbel zou zijn, zou dat impliceren dat de kerk vóór 1611 geen betrouwbare Bijbel had, wat theologisch onhoudbaar is.

B. De KJV is gebaseerd op jongere manuscripten

  • De KJV is gebaseerd op de Textus Receptus, een verzameling Griekse manuscripten uit de Middeleeuwen.
  • Moderne tekstkritiek heeft toegang tot oudere en betrouwbaardere manuscripten, zoals de Codex Sinaiticus en Codex Vaticanus (4e eeuw).
  • Het idee dat de KJV superieur is aan oudere Griekse en Hebreeuwse manuscripten is onhoudbaar.

C. De KJV bevat ook vertaalfouten en tekstuele problemen

  • De KJV bevat toevoegingen die niet in de oudste manuscripten voorkomen, zoals 1 Johannes 5:7-8 (Comma Johanneum), een tekst die in de KJV wel staat maar in oudere Griekse manuscripten ontbreekt.
  • Sommige woorden en uitdrukkingen in de KJV zijn verouderd en onduidelijk, zoals “unicorn” (Job 39:9-10), wat eigenlijk “wilde os” betekent.
  • Moderne vertalingen corrigeren deze fouten en gebruiken over het algemeen de best beschikbare manuscripten.

D. Andere vertalingen zijn óók betrouwbaar en accuraat

  • Moderne vertalingen zoals de ESV, NIV en NASB worden vertaald door teams van deskundigen en gebruiken meer en oudere manuscripten dan de KJV-vertalers hadden.
  • Het idee dat alleen de KJV betrouwbaar is, is eerder gebaseerd op traditie en emotie dan op feitelijk bewijs.

4. Waarom toch steun

Ondanks de vele problemen met zijn leer, zijn er nog steeds mensen die het KJV-Only-standpunt verdedigen. Enkele redenen hiervoor zijn:

  1. Wantrouwen tegenover moderne theologie: Sommige christenen geloven dat moderne Bijbelwetenschap de Schrift ondermijnt.
  2. Traditie en emotionele gehechtheid: De KJV is voor veel mensen de Bijbel waarmee ze zijn opgegroeid.
  3. Fundamentalistische leer: In sommige kerken wordt geleerd dat de KJV de enige betrouwbare Bijbel is en dat alle andere vertalingen corrupt zijn.

5. Overeenkomsten met ‘Statenvertaling-alleen’

Er zijn sterke parallellen tussen Ruckmanisme en de Nederlandse ‘Statenvertaling-alleen’-beweging, zoals vertegenwoordigd door onder anderen Nico Verhoef:

  • Beide bewegingen zien slechts één specifieke vertaling (KJV of SV 1637) als de enige ware Bijbel.
  • Beide bewegingen verwerpen moderne vertalingen als corrupt en onbetrouwbaar.
  • Beide bewegingen zijn fel gekant tegen moderne tekstkritiek en verdedigen de Textus Receptus.
  • Beide bewegingen hanteren een polemische stijl tegen tegenstanders.

 

A. Overeenkomsten tussen Ruckmanisme en Statenvertaling alleen *

Kenmerk Peter Ruckman (KJV-Only) Nico Verhoef (SV-Only)
Exclusieve Bijbelvertaling Alleen de King James Version (KJV) is Gods zuivere Woord Alleen de Statenvertaling (SV 1637) is betrouwbaar
Verwerping van moderne vertalingen Moderne vertalingen (NIV, ESV, NASB) zijn corrupt en door Satan beïnvloed De Herziene Statenvertaling (HSV) en andere moderne vertalingen zijn een vervalsing
Verwerping van tekstkritiek Tekstkritiek en gebruik van oudere manuscripten (Alexandrijnse tekst) zijn verkeerd en afvallig Gebruik van moderne tekstkritiek wordt afgewezen, Textus Receptus is de enige juiste basis
Strijd tegen theologische instituties Seminaries en geleerden die moderne vertalingen ondersteunen, worden als afvallig beschouwd Kritiek op theologische instellingen en geleerden die HSV en andere vertalingen promoten
Polemische stijl Zeer agressieve en confronterende stijl, noemt tegenstanders afvalligen Verhoef is eveneens fel in zijn kritiek en waarschuwt voor satanische invloed in moderne vertalingen

B. Belangrijkste verschillen

Kenmerk Peter Ruckman (KJV-Only) Nico Verhoef (SV-Only)
Theologie Hyper-dispensationalisme, waarbij redding op verschillende manieren werkte in verschillende tijdperken Klassiek calvinistisch protestantisme met baptistische invloeden
Taalfocus Verdedigt een Engelse vertaling als superieur aan de grondteksten Verdedigt een Nederlandse vertaling als de enige juiste
Achtergrond Komt uit een Amerikaanse fundamentalistische baptistentraditie Komt uit de gereformeerde en baptistische traditie in Nederland
Het belangrijkste verschil is dat Ruckman een hyper-dispensationalistische theologie had, terwijl Verhoef zich baseert op calvinistisch-baptistische principes.

5. Conclusie

Peter Ruckman’s verdediging van de King James Version en zijn afwijzing van alle andere vertalingen is onhoudbaar op zowel theologisch als historisch gebied. Zijn bewering dat de KJV een door God geïnspireerde vertaling is die zelfs superieur is aan de oorspronkelijke manuscripten, is door de volgende feiten weerlegd:

  1. De Bijbel werd oorspronkelijk geïnspireerd in Hebreeuws, Aramees en Grieks, niet in 17e-eeuws Engels.
  2. De Textus Receptus is een verzameling jongere manuscripten en bevat toevoegingen die niet in oudere bronnen voorkomen.
  3. Moderne vertalingen zijn gebaseerd op betere bronnen en methoden, waardoor ze vaak nauwkeuriger zijn dan de KJV.

Hoewel de KJV een belangrijk historisch document is en een grote invloed heeft gehad, moet het worden gezien als wat het werkelijk is: een vertaling en niet een nieuwe openbaring van God. Gelovigen doen er goed aan om een evenwichtige benadering te kiezen die recht doet aan zowel de geschiedenis van de Bijbel als het onderzoek naar de oorspronkelijke tekst.

Kortom, Peter Ruckman’s leerstellingen blijven controversieel, maar worden breed afgewezen als extreem, foutief en misleidend.

“Dat is ruk, man!😂”

*Now to the people I know, Henk Thomassen and Nico Verhoef, both of which have connections to Ruckman, Riplinger and Chick.
I know of Verhoef that he has attended Ruckman bible school at Pensacola in Florida, Thomassen did not do this, but did an at home study course.
They teach “a pure bible in one’s own language onlyism”, which sound great and better, but is riddled with other problems.
Thomassen told me that Ruckman and Riplinger did back this initiative.
Given the documentation of Ruckman’s behaviour and his advocation of silent omission with regards to students of his that want financial backing of people that reject Ruckman, and the evidence that Riplinger may be an occultist, I doubt that is actually the case and they are duped.

But given what I have observed from them personally and from Ruckmanites in the US that have gone into even more heresy and apostasy, I cannot rule out that to some extent I was lied to from them and deceived by them as well, the deceived leadership deceiving the deceived followers.
While they do teach a lot of good stuff, it is the KJVO and “a pure bible in one’s own language onlyism” that is the portal into even bigger heresies they also teach and bring in subtil and privily. (Bron)