Pastor Jimmy Root bewijst aan de hand van de Bijbel dat een dag bij God inderdaad letterlijk 1000 jaar kan betekenen. God maakt geen fouten, wat Hij zegt klopt altijd! En dat heeft grote gevolgen voor onze tijd!
Nederlands ondertiteld.
Deze video is een klein stukje van een lange video die u hier kunt vinden, dan echter wel zonder ondertiteling:
A Clue to the Rapture BANG ZONE 2025?
Bijbel en geloof
De koran, de Bijbel en het islamitisch dilemma
🕌📖
Een diepgaande analyse van David Wood’s presentatie
📺 Gebaseerd op de video: The Quran, the Bible and the Islamic Dilemma
🧭 Inleiding
Hoe verhouden de Koran en de Bijbel zich tot elkaar? Kunnen ze beide waar zijn? Of sluit het ene boek het andere uit?
In zijn video onderzoekt David Wood deze vragen. Hij stelt dat de islam een fundamenteel probleem kent dat hij het islamitisch dilemma noemt: een interne tegenstrijdigheid in hoe de Koran omgaat met eerdere openbaringen.
📘 De Koran over de Bijbel: Bevestiging, geen verwerping
✅ Erkenning van eerdere openbaringen
🕋 Koran – Soera 5:47
“Laat de mensen van het Evangelie oordelen naar wat Allah daarin heeft neergezonden.”
📜 Koran – Soera 3:3
“Hij heeft het Boek aan jou neergezonden in waarheid, als bevestiging van wat eraan voorafging; en Hij heeft de Thora en het Evangelie neergezonden.”
📖 Koran – Soera 10:94
“Als jij (Mohammed) twijfelt over wat Wij aan jou hebben geopenbaard, vraag dan degenen die vóór jou het Boek lazen.”
➡️ De Koran bevestigt niet alleen het bestaan van deze teksten, maar verwijst er actief naar als geldig gezag.
🔄 Het Islamitisch Dilemma: De kern
David Wood stelt dat moslims voor een keuze staan:
📌 Twee mogelijke opties:
1. De Bijbel is betrouwbaar
- Dan is de christelijke leer over Jezus — Zijn goddelijkheid, kruisdood en opstanding — ook waar.
- Maar dit staat haaks op de Koran, die deze zaken expliciet ontkent.
📖 Bijbel: Jezus is de Zoon van God (Johannes 3:16)
🕋 Koran: Allah heeft geen zoon (Soera 112:3)
➡️ Gevolg: De Koran spreekt tegen wat ze zelf bevestigt.
2. De Bijbel is vervalst
- Dan is het onbegrijpelijk dat de Koran christenen en joden oproept om te leven volgens die boeken.
- Waarom zou Allah Mohammed bij twijfel doorverwijzen naar corrupte geschriften?
🕋 Soera 5:68
“Zeg: O mensen van het Boek, jullie hebben geen basis totdat jullie de Thora, het Evangelie, en wat aan jullie van jullie Heer is neergezonden, in acht nemen.”
➡️ Gevolg: De Koran bevestigt boeken die volgens islamitische traditie later vervalst zouden zijn — wat een tegenstrijdigheid creëert.
🔍 Verdieping – Deel 2 van het dilemma
- Er is geen expliciete corruptie-theorie in de Koran zelf.
- Mohammed wordt door Allah verwezen naar de mensen van het Boek.
- Als hun boeken vervalst zijn, ondermijnt dat het gezag van de Koran die hen bevestigt.
🧩 Samenvattende Visualisatie
┌──────────────────────────────┐ │ HET ISLAMITISCH DILEMMA │ ├──────────────────────────────┤ │ 📗 Bijbel is betrouwbaar │ │ ➝ Koran spreekt waarheid tegen │ │ │ │ 📕 Bijbel is corrupt │ │ ➝ Koran bevestigt corrupte bron │ └──────────────────────────────┘
📣 Conclusie
“Als de Bijbel waar is, kan de Koran niet kloppen. Als de Bijbel corrupt is, dan is de Koran onbetrouwbaar omdat die de Bijbel bevestigt. In beide gevallen ontstaat een fundamenteel probleem.”
Voor moslims en niet-moslims is dit een uitnodiging tot diepgaand onderzoek naar de bronnen van geloof en openbaring.
🧠 Vraag: Kan één religie gebaseerd zijn op de bevestiging van een andere, terwijl diezelfde religie diens kernboodschap ontkent?
📺 Bekijk de volledige video
The Quran, the Bible and the Islamic Dilemma – David Wood
Romeinen 9 en uitverkiezing (2)
Romeinen 9 is een van de meest controversiele hoofdstukken in de Bijbel. Dat komt door de uitspraak:
Gelijk geschreven is: Jakob heb Ik liefgehad, en Ezau heb Ik gehaat.
Romeinen 9:13
“Haat”
Om dit beter te begrijpen, is het belangrijk om te kijken naar hoe de Bijbel het woord ‘haat’ gebruikt. Vaak betekent het niet letterlijk afwijzing, maar eerder een voorkeur. Jezus zegt bijvoorbeeld in Lucas 14:26 dat wie Hem wil volgen, zijn vader en moeder moet haten. Natuurlijk bedoelt Hij niet dat we onze familie moeten verafschuwen. Hij stelt dat onze toewijding aan Hem groter moet zijn dan aan wie dan ook. Op dezelfde manier kan Gods “haat” voor Esau worden gezien als een manier om Zijn keuze voor Jacob te benadrukken. Wat dus niet betekent dat Esau werd veroordeeld al voordat hij geboren was.
Redding of roeping
Daarnaast is de vraag of dit vers over redding of over een specifieke roeping gaat van groot belang. Vaak wordt aangenomen dat God Jacob uitkoos voor de hemel en Esau voor de hel. Maar als je kijkt naar de bredere context, zie je dat deze uitspraak niet alleen over de twee broers gaat. Het gaat primair over de volken die uit hen voortkwamen: Israël en Edom. In Genesis 25 zegt God tegen Rebekka dat er twee naties in haar baarmoeder zijn en dat de oudste de jongste zal dienen. Dit maakt duidelijk dat de woorden over Jacob en Esau niet alleen over hen als personen gaan, maar vooral over hun nakomelingen.
Dit wordt nog duidelijker als je beseft dat Paulus in Romeinen 9 citeert uit het boek Maleachi. Daar spreekt God over het lot van de Edomieten. Dat is het volk dat van Esau afstamt. Deze woorden werden uitgesproken 1500 jaar na de dood van Esau en hebben niets te maken met een voorbestemde afwijzing van Esau als individu. Het gaat hier om Gods oordeel over de Edomieten als natie. Zij waren Israël vijandig gezind waren en hebben hen hen meerdere keren aangevallen en naar het leven gestaan.
Willekeur of reden
Dat brengt ons bij de vraag of Gods keuze volledig willekeurig was, of dat er een reden achter zat. Sommige theologen (Calvinisme) stellen dat God zonder enige reden bepaalde mensen kiest voor redding en anderen voor verdoemenis. Maar als je kijkt naar de bredere Bijbelse context, zie je dat Gods oordeel vaak gebaseerd is op het hart, de houding en daden van mensen en volken. In Maleachi wordt Gods veroordeling van Edom gekoppeld aan hun agressie tegen Israël. Dit sluit mooi aan bij de belofte die God aan Abraham gaf: “Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u vervloekt, zal Ik vervloeken.” Dit laat zien dat Gods oordeel over Esau en de Edomieten niet willekeurig was, maar een reactie op hun daden.
Op grond van geloof
De kern van Romeinen 9 draait niet om wie voorbestemd is voor de hemel en wie voor de hel. Paulus legt uit dat Gods soevereiniteit bepaalt hoe Zijn verbond tot stand komt. De Israëlieten dachten dat ze automatisch recht hadden op Gods zegen, simpelweg omdat ze afstammelingen waren van Abraham. Paulus corrigeert dat idee door te laten zien dat God Zijn plan niet baseert op afkomst of menselijke inspanningen, maar op Zijn eigen belofte en keuze. Hij bepaalt wie onderdeel wordt van Zijn verbond. Dat is niet door werken, maar op grond van geloof.
Voor alle mensen
Dit betekent niet dat God willekeurig mensen uitsluit van Zijn genade. De hele Bijbel laat zien dat Hij liefdevol en rechtvaardig is, en dat Hij wil dat alle mensen tot bekering komen. De nadruk in Romeinen 9 ligt hier op, dat Gods plan niet wordt beperkt door menselijke inspannningen of verwachtingen. Hij werkt op een manier die soms verrassend en onbegrijpelijk kan lijken, maar die uiteindelijk altijd gericht is op Zijn grotere doel: redding en verzoening voor de wereld. Door deze Bijbeltekst in de juiste context te laten staan, wordt duidelijk dat Gods liefde en rechtvaardigheid perfect samengaan. Hij kiest mensen en volken voor specifieke taken of doelen. Zijn uiteindelijke doel is om Zijn genade bekend te maken. Het gaat hier niet over een ondoorgrondelijke, willekeurige veroordeling van sommige mensen, maar over de manier waarop God Zijn belofte aan en via Abraham vervult en Zijn reddingsplan uitvoert.
Romeinen 9 en uitverkiezing
In deze blog duiken we in de boodschap van de video van Sam Shamoun over Romeinen 9, waarin hij een diepgaande exegese van de tekst geeft en zich richt op de leerstellige implicaties. De video bespreekt vooral hoe Romeinen 9 vaak wordt misbegrepen, met name in relatie tot doctrines zoals het calvinisme, en hoe Paulus in werkelijkheid een veel bredere boodschap over Gods genade en rechtvaardigheid verkondigt.
Paulus’ hartzeer over Israël
De passage begint met Paulus die verklaart dat hij diepe droefheid en onophoudelijke pijn in zijn hart heeft (Romeinen 9:1-5). Hij is zo begaan met zijn volksgenoten, de Israëlieten, dat hij bereid zou zijn om zelf vervloekt en afgescheiden van Christus te worden als dat zou betekenen dat zij gered zouden worden. Dit toont een intense, opofferende liefde – en roept direct een vraag op:
Als Paulus zo veel van Israël houdt, hoe kan het dan dat God hen lijkt te hebben verworpen?
Calvinistische theologen, zoals James White, stellen dat God alleen de uitverkorenen liefheeft en dat Christus alleen voor hen gestorven is. Maar als dat waar is, waarom heeft Paulus dan een diepere liefde voor de verloren Israëlieten dan, zo lijkt het, God zelf?
Paulus begint hier een verborgenheid te ontrafelen: als Israël zoveel zegeningen van God heeft ontvangen (het zoonschap, de glorie, de verbonden, de wet, de eredienst, de beloften, en zelfs Christus zelf die uit Israël kwam), hoe kunnen zij dan zijn verworpen? Heeft God gefaald?
De betekenis van Gods uitverkiezing
Paulus stelt in Romeinen 9:6-13 dat niet alle Israëlieten echt Israël zijn. Dit betekent dat fysieke afstamming niet voldoende is om deel uit te maken van Gods verbondsvolk. In plaats daarvan worden alleen degenen die geloven in Christus ware kinderen van Abraham.
Hij gebruikt Isaak en Ismaël als voorbeeld: hoewel beide zonen van Abraham waren, werd alleen Isaak de zoon van de belofte. Evenzo, binnen Isaaks nageslacht, werd Jacob gekozen boven Esau, niet vanwege goede of slechte daden, maar omdat God besloot door hem te werken.
Maar betekent dit dat God willekeurig mensen kiest voor redding en anderen veroordeelt tot verwerping? Hier betoogt de spreker van de video dat dit niet het geval is.
De keuze van Jacob boven Esau gaat niet over individuele redding, maar over nationale roeping: God koos Jacob (Israël) als het volk waardoor de Messias zou komen, niet omdat Hij Esau en zijn nageslacht haatte in absolute zin.
Gods Genade en rechtvaardigheid
Romeinen 9:14-18 stelt de vraag: Is God onrechtvaardig? Paulus antwoordt: Zeker niet! Hij citeert Exodus 33:19, waarin God zegt: “Ik zal genadig zijn voor wie ik genadig ben en barmhartig voor wie ik barmhartig ben.” Dit wordt vaak door calvinisten gebruikt om te zeggen dat God willekeurig mensen kiest voor redding, maar is dat wel wat Paulus bedoelt?
De context laat zien dat Gods genade niet exclusief is voor de uitverkorenen, maar dat Hij vrij is om Zijn barmhartigheid te tonen aan iedereen.
Paulus gebruikt ook het voorbeeld van de Farao, over wie God zegt: “Ik heb u opgewekt, opdat ik mijn kracht in u zou tonen.” Sommigen zien dit als bewijs dat God mensen voorbestemt tot verharding. Maar de video benadrukt een cruciaal punt:
God verhardde de Farao’s hart door hem genade te tonen! Elke keer dat God een plaag wegnam en de Farao de kans gaf om Israël vrij te laten, weigerde hij. De hardheid kwam als reactie op Gods goedheid.
Dit principe geldt voor iedereen: als iemand Gods genade blijft verwerpen, kan die persoon uiteindelijk verhard worden. Dit is niet gedwongen verwerping, maar een zelfgekozen proces.
Vaten van barmhartigheid en vaten van toorn
Romeinen 9:19-24 spreekt over de pottenbakker en de klei. Veel calvinisten gebruiken dit om te zeggen dat God sommige mensen voorbestemt tot vernietiging en anderen tot redding. Maar is dat wat Paulus bedoelt?
Jeremia 18, waar de pottenbakker-metafoor vandaan komt, laat zien dat God natiën kan omvormen op basis van hun reactie. Als een volk zich bekeert, zal God zich ontfermen. Dit betekent dat de “vaten van toorn” niet willekeurig voorbestemd zijn, maar worden gevormd door hun eigen ongeloof en opstandigheid.
Daarom wordt een “vat van toorn” niet gemaakt door Gods decreet, maar door een voortdurende afwijzing van Gods genade.
De vaten van barmhartigheid zijn niet willekeurig gekozen individuen, maar zij die Gods genade in geloof ontvangen.
Het einde van Romeinen 9: geloof als de sleutel
Paulus sluit hoofdstuk 9 af met een duidelijke conclusie:
“De heidenen die de gerechtigheid niet zochten, hebben gerechtigheid verkregen, namelijk de gerechtigheid die uit geloof is. Maar Israël, dat een wet tot gerechtigheid najaagde, heeft de wet niet bereikt.” (Romeinen 9:30-32)
Hier maakt Paulus duidelijk dat het niet gaat om voorbestemming zonder geloof, maar dat geloof de sleutel is.
Het probleem met Israël was niet dat ze niet uitverkoren waren, maar dat ze probeerden gerechtigheid te verkrijgen door de wet in plaats van door geloof in Christus.
Gods plan is voor iedereen
De video laat zien dat Romeinen 9 niet over een rigide calvinistische predestinatie gaat, maar over Gods soevereine keuze om door Israël te werken om uiteindelijk genade aan de hele wereld aan te bieden.
God verwerpt niemand willekeurig, maar biedt genade aan iedereen. De ware Israëlieten zijn niet degenen die fysiek afstammen van Abraham, maar zij die in Christus geloven.
Belangrijk
✔ Gods verkiezing in Romeinen 9 gaat over nationale roeping, niet individuele predestinatie.
✔ Farao’s hardheid was zijn eigen schuld; Gods genade werd verworpen.
✔ Vaten van barmhartigheid worden gevormd door geloof, vaten van toorn door ongeloof.
✔ Gods genade is voor iedereen beschikbaar – wie gelooft, ontvangt het.
Kortom: Romeinen 9 is een krachtige boodschap van hoop, geen bewijs voor een strenge, willekeurige predestinatie.
Gods liefde en Genade zijn bestemd voor iedereen die bereid is te geloven!
Kritiek op het Calvinisme
Het calvinisme is een invloedrijke stroming binnen het christendom die diepgeworteld is in de protestantse traditie. Het 
leert dat God soeverein alle gebeurtenissen heeft bepaald, inclusief de redding van individuen, en dat de mens volledig afhankelijk is van Gods genade. In een recente video van Warren McGrew, presentator van het YouTube-kanaal Idol Killer, wordt het calvinisme benoemd als een schadelijke en misleidende leer die het christelijke geloof verdraait en het evangelie onjuist presenteert. Dieze blog analyseert McGrew’s argumenten tegen het calvinisme en onderzoekt de bredere implicaties van deze theologische discussie.
Calvinisme is een vervorming van het Evangelie
Een van de kernpunten van McGrew’s kritiek is dat het calvinisme een verdraaiing is van de oorspronkelijke christelijke boodschap. Volgens hem presenteert deze leer God als een wezen dat alle gebeurtenissen vooraf heeft bepaald, inclusief kwaad en zonde. Dit is problematisch omdat het een beeld van God schetst als iemand die niet werkelijk rechtvaardig is, maar eerder een meesterplanner van zowel goed als kwaad.
Calvinisten verdedigen hun standpunt vaak met de doctrine van predestinatie, (uitverkiezing) waarbij wordt gesteld dat God vooraf heeft bepaald wie gered zal worden en wie verloren zal gaan. Dit zou betekenen dat sommige mensen gedoemd zijn tot de hel zonder dat ze daar zelf iets aan kunnen doen. McGrew verwerpt deze interpretatie als onbijbels en moreel verwerpelijk. Hij stelt dat het evangelie in essentie een boodschap van liefde en redding voor iedereen is, niet alleen voor een selecte groep.
Daarnaast wijst hij op de historische context van het calvinisme. Hij stelt dat veel van de kernconcepten van deze leer, zoals de erfzonde en totale verdorvenheid, niet rechtstreeks uit de Bijbel komen, maar voortkomen uit de leer van Augustinus van Hippo. Deze ideeën, die pas ongeveer 500 jaar na Christus wijdverbreid werden, zouden daarom niet als oorspronkelijke christelijke doctrines mogen worden beschouwd.
Indoctrinatie en het gevaar van tunnelvisie
Een ander belangrijk punt dat McGrew aanhaalt, is hoe het calvinisme zich verspreidt via indoctrinatie, vooral binnen gezinnen en kerken waar eenzijdige theologische opvoeding wordt gegeven. Hij merkt op dat veel jonge calvinisten opgroeien in een omgeving waar alternatieve theologische perspectieven worden genegeerd of zelfs als gevaarlijk worden bestempeld. Hierdoor ontstaat een situatie waarin men ervan overtuigd is de absolute waarheid te bezitten, zonder open te staan voor kritiek of nuance.
Dit leidt volgens McGrew tot een “indoctrinatie-vibe” waarbij gelovigen niet worden aangemoedigd om zelf op zoek te gaan naar waarheid, maar simpelweg de dogma’s aannemen die hen worden geleerd. Hij verwijst in dit kader naar de YouTuber Messenger for Truth, die zichzelf als orthodox christen beschrijft en claimt enkel de oorspronkelijke apostolische leer te volgen. Toch verdedigt hij tegelijkertijd het calvinisme, dat pas vele eeuwen na Christus volledig is ontwikkeld. Dit toont volgens McGrew de interne tegenstrijdigheid van calvinistische theologie: het presenteert zich als puur en bijbels, terwijl het in werkelijkheid veel latere toevoegingen en interpretaties bevat.
Calvinisme als hindernis voor evangelisatie en geloof
McGrew benadrukt dat het calvinisme niet alleen schadelijk is voor gelovigen, maar ook voor niet-gelovigen die het christendom willen begrijpen. Hij noemt drie manieren waarop calvinisme het geloof ondermijnt:
Foutieve theologie: Calvinisme presenteert God als iemand die de zonde heeft verordineerd en slechts een selecte groep mensen wil redden. Dit is in strijd met de bredere bijbelse boodschap waarin God liefdevol en rechtvaardig is, en redding voor iedereen beschikbaar stelt.
Afschrikking van niet-gelovigen: Wanneer buitenstaanders kennismaken met het calvinisme als representatief voor het christendom, krijgen ze een vertekend beeld van wie God werkelijk is. Velen verwerpen deze versie van het geloof en keren zich volledig af van het christendom, niet omdat ze Jezus afwijzen, maar omdat ze een theologisch systeem zien dat moreel problematisch lijkt.
Valse zekerheid voor calvinistische ‘farizeeërs’: McGrew stelt dat sommige calvinisten zich vasthouden aan een intellectueel systeem zonder een echte relatie met God te hebben. Voor hen is het calvinisme een filosofisch bouwwerk waarin ze zich veilig voelen, maar waarin ze de kern van het geloof – een oprechte band met God – uit het oog verliezen.
Volgens McGrew wordt het calvinisme vaak aantrekkelijk gevonden door mensen die houden van intellectuele uitdaging en complexiteit, maar die daardoor een authentieke en persoonlijke geloofsbeleving missen. Hij waarschuwt dat de theologische structuur van het calvinisme veel ruimte laat voor een rationele benadering van het geloof, zonder dat men werkelijk leeft volgens de leer van Christus.
Getuigenis
Een van de krachtigste argumenten in de video is McGrew’s eigen getuigenis. Hij was jarenlang een calvinist en verdedigde de leer met volle overtuiging, totdat hij zich realiseerde dat het in strijd was met de bijbelse boodschap van liefde en genade. Hij beschrijft hoe moeilijk het was om toe te geven dat hij een verkeerd theologisch systeem had verdedigd, en hoe pijnlijk het besef was dat hij, in zijn oprechte verlangen om God te eren, onbewust een verdraaide versie van het evangelie had verkondigd.
McGrew’s verhaal benadrukt het belang van geloofs zelfreflectie. Hij moedigt anderen aan om kritisch na te denken over de doctrines die zij aanhangen en zich niet blind te staren op traditie of autoriteit. Hij stelt dat ware theologie niet draait om intellectuele coherentie, maar om een oprechte relatie met God.
De kritiek op het calvinisme, zoals geuit door Warren McGrew, is diepgaand en raakt aan fundamentele vragen over de aard van God, genade en menselijke verantwoordelijkheid. Hij betoogt dat het calvinisme een misleidende en schadelijke leer is die een onjuist beeld schetst van Gods karakter en een obstakel vormt voor zowel gelovigen als niet-gelovigen.
Door te wijzen op de historische wortels van het calvinisme, de gevaren van indoctrinatie en de negatieve impact op evangelisatie, maakt McGrew een krachtig pleidooi voor een hernieuwde benadering van het geloof – een die werkelijk recht doet aan de Bijbelse boodschap van liefde en redding voor iedereen.
Predestinatie: Voorbestemd of vrij om te kiezen?
Predestinatie is een van de meest complexe en omstreden onderwerpen binnen het
christendom. Heeft de mens een vrije wil, of is alles al door God vastgelegd? Dit vraagstuk
raakt de kern van ons geloof en ons begrip van Gods rechtvaardigheid en liefde. In dit artikel
duiken we dieper in de twee dominante opvattingen over predestinatie: absolute predestinatie
en de predestinatie van omstandigheden.
Wat is absolute predestinatie?
De leer van absolute predestinatie stelt dat alles in het universum, van de kleinste gebeurtenis
tot het eeuwige lot van de mens, door God is voorbestemd. Dit betekent dat sommige mensen
door God zijn gekozen om gered te worden, terwijl anderen zijn voorbestemd om verloren te
gaan, ongeacht hun eigen keuzes.
Dit roept veel vragen op. Als alles al vastligt, wat heeft het dan voor zin om God te zoeken, je best te doen, te
bidden of zelfs evangelie te verkondigen? Als God bepaalt wie gered wordt, heeft menselijke
inspanning dan überhaupt betekenis? Deze doctrine kan leiden tot fatalisme, waarbij mensen
passief worden en hun verantwoordelijkheid ontlopen, onder het mom dat hun daden geen
invloed hebben op hun bestemming.
Bovendien werpt absolute predestinatie een duistere schaduw op Gods rechtvaardigheid.
Waarom zou een liefdevolle en barmhartige God bewust mensen scheppen die geen kans
krijgen op redding? En als al onze gedachten en daden door God zijn bepaald, betekent dat
dan niet dat Hij ook verantwoordelijk is voor het kwaad in de wereld?
De Bijbelse visie: Predestinatie van omstandigheden
Een alternatieve en veel meer Bijbelse visie is die van de predestinatie van omstandigheden.
Volgens deze visie bepaalt God de omstandigheden waarin mensen zich bevinden, zonder hen
te dwingen tot een bepaalde keuze. Hij geeft ieder mens vrije wil om te kiezen tussen goed en
kwaad, tussen geloof en ongeloof.
Denk bijvoorbeeld aan Judas Iskariot. God bepaalde dat hij in de tijd van Jezus zou leven en
een van Zijn discipelen zou worden, maar Hij dwong Judas niet om Jezus te verraden. Evenzo
bepaalde God dat koning Josia en koning Cyrus in specifieke tijden en situaties geboren
zouden worden, zodat zij een rol konden spelen in Zijn plan, maar Hij maakte hen niet per
definitie goed of slecht.
Dit concept erkent Gods soevereiniteit zonder de menselijke verantwoordelijkheid uit te
wissen. God weet van tevoren hoe mensen zullen handelen en plaatst hen in omstandigheden
die passen binnen Zijn goddelijke plan, maar de uiteindelijke keuzes blijven aan de mens zelf.
De rol van vrije wil in de Bijbel
De Bijbel benadrukt voortdurend dat mensen verantwoordelijk zijn voor hun keuzes. Van
Genesis tot Openbaring roept God ons op om ons te bekeren, Hem te gehoorzamen en een
heilig leven te leiden. Waarom zou Hij dat doen als alles al vastligt? Waarom waarschuwt Hij
mensen voor de gevolgen van hun zonden als ze toch geen andere keuze hebben?
Een krachtig bewijs voor de vrije wil vinden we in Jeremia 7:31, waar God spreekt over de
gruwelijke zonden van het volk Israël:
“En zij hebben gebouwd de hoogten van Tofeth, dat in het dal des zoons van Hinnom is, om
hun zonen en hun dochters met vuur te verbranden; hetwelk Ik niet heb geboden, noch in Mijn
hart is opgekomen.”
Dit laat zien dat God menselijke daden niet heeft bepaald. Hij heeft de mens de mogelijkheid
gegeven om zijn eigen keuzes te maken, inclusief verkeerde keuzes. Dit bewijst dat de
menselijke wil echt vrij is en dat God ons niet dwingt tot zonde of gehoorzaamheid.
Waarom is deze waarheid belangrijk?
Het begrijpen van de juiste visie op predestinatie is cruciaal, omdat een verkeerde opvatting
desastreuze gevolgen kan hebben. Als mensen geloven dat alles al vastligt en dat hun keuzes
geen verschil maken, leidt dit tot een passieve en onverantwoordelijke houding. Ze kunnen
nalaten om zich te bekeren, te evangeliseren of zelfs moreel goed te handelen, onder het
voorwendsel dat God alles al heeft bepaald.
De doctrine van absolute predestinatie kan ook leiden tot een verkeerde voorstelling van God.
Het schildert Hem als een wrede en willekeurige rechter die sommige mensen genadeloos aan
hun lot overlaat, terwijl anderen zonder hun wil gered worden. Dit staat haaks op het beeld
van God dat de Bijbel schetst: een liefdevolle Vader die wil dat iedereen tot bekering komt (2
Petrus 3:9).
De predestinatie van omstandigheden biedt daarentegen een veel evenwichtigere en Bijbelse
kijk op Gods soevereiniteit en de menselijke verantwoordelijkheid. God leidt de wereld, maar
Hij dwingt niemand tot redding of verdoemenis. Hij roept ons op om Hem te zoeken, te
gehoorzamen en in Hem te geloven – een keuze die ons toebehoort en die echte betekenis
heeft.
Samengevat
Predestinatie is een diepgaand en complex onderwerp, maar de Bijbel biedt ons duidelijkheid.
Absolute predestinatie, waarin God alles bepaalt en de mens geen vrije wil heeft, leidt tot
morele passiviteit en een verkeerd beeld van God. De Bijbel leert ons echter dat God de
omstandigheden van de mens bepaalt, maar hem vrij laat in zijn keuzes.
Deze waarheid heeft grote implicaties voor ons dagelijks leven. We zijn niet slechts pionnen
in een kosmisch schaakspel, maar we hebben de verantwoordelijkheid om te kiezen voor God,
om goed te doen en om het evangelie uit te dragen. Onze keuzes hebben betekenis, en God
roept ons op om Hem met heel ons hart, onze ziel en ons verstand te volgen.
Laten we daarom leven in het besef dat onze keuzes ertoe doen, en dat God een liefdevolle
Vader is die ons uitnodigt om vrijwillig voor Hem te kiezen.
Een betrouwbare Bijbel: tekstoverlevering
Hoe betrouwbaar is de tekst van de Bijbel die we vandaag in handen hebben? Door de eeuwen heen zijn er verschillende manuscripten en vertalingen ontstaan, die soms van elkaar verschillen. Dit artikel onderzoekt de tekstgeschiedenis van de Bijbel, de verschillen tussen oude en nieuwe vertalingen, en wat dit betekent voor de betrouwbaarheid van de Schrift.
Hoe ontstonden verschillen in de Bijbeltekst?
In de eerste eeuwen na Christus werd de Bijbel met de hand gekopieerd door schrijvers (scribes). Dit leidde tot:
-Spelfouten en kleine varianten – Bijvoorbeeld verschillende schrijfwijzen van een woord.
-Onopzettelijke fouten – Kopiisten sloegen soms een regel over of voegden per ongeluk een woord toe.
-Bewuste aanpassingen – Sommige scribes maakten kleine correcties om de tekst duidelijker of doctrinair sterker te maken.
Hierdoor ontstonden verschillende teksttradities met variaties.
Voorbeeld: Het slot van Marcus (Marcus 16:9-20)
In de oudste manuscripten eindigt Marcus 16 bij vers 8.
Latere handschriften bevatten een langer slot, waarin Jezus zijn discipelen opdraagt te evangeliseren en waarin wonderen worden genoemd, zoals slangen oppakken en gif drinken zonder schade.
Moderne bijbelvertalingen zoals de NBV zetten dit lange slot tussen haakjes, omdat het waarschijnlijk een latere toevoeging is.
Wat betekent dit? Dit soort verschillen tonen aan dat sommige verzen later in de Bijbel zijn opgenomen en dat tekstkritiek nodig is om de oorspronkelijke woorden van de apostelen te achterhalen.
De belangrijkste teksttradities van het Nieuwe Testament
Byzantijnse Tekst (Textus Receptus) – Basis voor de Statenvertaling & KJV
Deze teksttraditie bevat toevoegingen en correcties die in latere manuscripten zijn ontstaan.
Vormt de basis voor de Statenvertaling (SV) en de King James Version (KJV).
Bevat verzen die in de oudste manuscripten ontbreken, zoals Johannes 5:4 (de engel die het water beroert) en Johannes 8:1-11 (de overspelige vrouw).
Alexandrijnse Tekst – Basis voor moderne vertalingen
Gebaseerd op oudere manuscripten, zoals de Codex Sinaiticus (4e eeuw) en Codex Vaticanus (4e eeuw).
Laat veel van de latere toevoegingen weg en wordt beschouwd als nauwkeuriger.
Wordt gebruikt in moderne vertalingen zoals de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) en Nestlé-Aland tekstkritische edities.
Teksttraditie Kenmerken Gebruikt in
Byzantijnse Tekst (Textus Receptus) Latere toevoegingen, grammaticale correcties, uitgebreidere tekst Statenvertaling, KJV
Alexandrijnse Tekst Korter, ouder, waarschijnlijk dichter bij het origineel NBV, Nestlé-Aland, HSV
De oudere teksten zoals de Alexandrijnse traditie zijn waarschijnlijk betrouwbaarder, terwijl de Statenvertaling en KJV extra verzen bevatten die oorspronkelijk niet in de Bijbel stonden.
Welke Bijbelverzen zijn mogelijk later toegevoegd?
Hier zijn twee bekende passages die waarschijnlijk later zijn toegevoegd:
Johannes 5:4 – De engel die het water beroert
In de Statenvertaling en KJV staat dat een engel neerdaalde en het water beroerde, waardoor de eerste die in het water kwam, genezen werd.
❌ Dit vers ontbreekt in de oudste manuscripten.
✅ Moderne vertalingen laten het weg of zetten het tussen haakjes.
Johannes 7:53 – 8:11 – De overspelige vrouw
Dit beroemde verhaal waarin Jezus zegt: “Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen” komt niet voor in de oudste Griekse handschriften.
❌ Het is waarschijnlijk een latere toevoeging door een kopiist.
✅ Sommige manuscripten plaatsen het zelfs in Lucas in plaats van Johannes.
Wat betekent dit?
Deze passages bevatten geen nieuwe leer, maar ze laten zien dat sommige teksten later aan de Bijbel zijn toegevoegd.
Is de Bijbel nog steeds betrouwbaar?
Ja! Ondanks deze verschillen blijft de kernboodschap van de Bijbel volledig intact.
De leer over Jezus, redding door genade en de opstanding worden in alle manuscripten bevestigd.
Geen enkele leerstellige waarheid hangt volledig af van een betwist vers.
Dus geen paniek
Gebruik meerdere vertalingen, zoals de Statenvertaling, HSV en NBV.
Lees de Bijbel met kennis van de tekstgeschiedenis, zodat je begrijpt waarom sommige verzen ontbreken of tussen haakjes staan.
Vertrouw op de kern van het evangelie, die in alle manuscripten consistent is.
Welke vertaling moet je gebruiken?
Dit hangt af van je doel:
-Wil je een traditionele vertaling? → Statenvertaling of Herziene Statenvertaling (HSV).
-Wil je een nieuwe vertaling? → Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) of Nestlé-Aland Grieks NT.
-Wil je de oorspronkelijke tekst bestuderen? → Interlineaire Bijbel met Grieks-Hebreeuwse teksten.
Oudere teksten zoals de Alexandrijnse traditie zijn waarschijnlijk betrouwbaarder.
De Statenvertaling en KJV bevatten toevoegingen die oorspronkelijk niet in de Bijbel stonden.
Geen enkele Bijbelvertaling is perfect, maar de boodschap blijft altijd intact.
De Bijbel blijft het Woord van God. De overlevering van de tekst is een complex proces geweest.
Tekstkritiek helpt ons om dichter bij de oorspronkelijke woorden van de apostelen te komen.
Ben ik wel uitverkoren?
Bijbelstudie over bekering, uitverkiezing en geloofszekerheid.
Alle Bijbelteksten in deze Bijbelstudie zijn geciteerd uit de Statenvertaling.
In sommige kringen fel bestreden.
Klik de afbeelding om de studie (pdf) te downloaden
Ben ik wel uitverkoren?
De Bijbel roept nergens op om te onderzoeken of iemand uitverkoren is, maar wel om zich te bekeren en in Jezus Christus te geloven. Twijfel over uitverkiezing kan een obstakel vormen voor geloofszekerheid.
Wat zegt de Bijbel over bekering?
Bekering is een bewuste keuze en betekent:
- Berouw over zonde
- Terugkeren naar God
- Geloven in Jezus Christus
De Bijbel roept meerdere keren op tot bekering en belooft dat God iedereen aanneemt die zich tot Hem wendt.
Kan ik mezelf bekeren?
Hoewel bekering Gods werk is, wordt de mens opgeroepen zich te bekeren. God geeft de kracht en de wil om Hem te zoeken en Zijn aanbod van genade aan te nemen.
Is de uitverkiezing willekeurig?
Uitverkiezing betekent niet dat sommigen automatisch gered worden en anderen niet. Jezus is de door God verkozen Redder en iedereen die in Hem gelooft, deelt in deze uitverkiezing.
Wat betekent “weinigen uitverkoren”?
De uitnodiging van het Evangelie geldt voor iedereen, maar niet iedereen accepteert deze. Alleen zij die Jezus aannemen, worden “uitverkoren” genoemd.
Hoe krijg ik geloofszekerheid?
Geloofszekerheid komt niet door gevoelens of ervaringen, maar door te vertrouwen op Gods beloften in de Bijbel. Wie in Jezus gelooft, heeft eeuwig leven.
Wat moet ik doen om gered te worden?
- Erken dat je een zondaar bent.
- Geloof dat Jezus voor jouw zonden is gestorven.
- Vertrouw alleen op Hem voor redding.
- Geef je leven over aan God.
De Bijbel belooft: Wie in Hem gelooft, zal niet verloren gaan maar eeuwig leven hebben (Johannes 3:16).
De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #slot
Gail Riplinger valse beschuldigingen
Vorige deel De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #5
Een van de meest invloedrijke personen binnen de KJV-only beweging is Gail Riplinger, auteur van o.a. New Age Bible Versions (1993).
Riplinger beweert dat moderne vertalingen satanisch zijn en een “New Age-agenda” promoten.
Echter, haar boek bevat veel fouten, misleidende citaten en foutieve redeneringen.
Bijvoorbeeld:
- Ze citeert mensen uit hun context en verdraait wat ze echt bedoelen.
- Ze verwart B.F. Westcott (de Bijbelgeleerde) met W.W. Westcott (een occultist uit een latere periode).
- Ze claimt dat de KJV de “eenvoudigste” Bijbel is volgens leesbaarheidsonderzoeken, terwijl in werkelijkheid de taal van de KJV verouderd en moeilijk te begrijpen is.
Geleerden uit verschillende christelijke stromingen hebben haar werk volledig ontkracht. Dr. James White, een Calvinsitische Bijbelgeleerde en auteur van The King James Only Controversy, noemt Riplingers werk:
“Het meest slordige en oneerlijke boek over tekstkritiek dat ooit is geschreven.”
Valse beschuldigingen tegen nieuwe vertalingen
Sommige KJV-only aanhangers beweren dat nieuwe vertalingen doctrines zoals de goddelijkheid van Christus verzwakken. Maar dit is niet waar.
Voorbeelden van waar de KJV juist zwakker is dan moderne vertalingen:
- Titus 2:13
- KJV: “…the great God and our Saviour Jesus Christ.”
- NIV: “…our great God and Savior, Jesus Christ.” (Correcte grammaticale constructie)
→ De KJV maakt het mogelijk om “God” en “Jezus” als twee afzonderlijke figuren te zien, terwijl moderne vertalingen duidelijker maken dat Jezus “onze grote God en Redder” is.
- 2 Petrus 1:1
- KJV: “…the righteousness of God and our Saviour Jesus Christ.”
- NIV: “…the righteousness of our God and Saviour Jesus Christ.”
→ De KJV maakt onderscheid tussen “God” en “Jezus”, terwijl de moderne vertalingen duidelijk bevestigen dat Jezus zowel God als Redder is.
- Romeinen 9:5
- KJV: “…Christ came, who is over all, God blessed forever.”
- NIV: “…Christ, who is God over all, forever praised!”
→ De KJV maakt het onduidelijk of Jezus hier God wordt genoemd, terwijl de moderne vertaling dit sterker benadrukt.
Dit laat zien dat moderne vertalingen de goddelijkheid van Christus juist duidelijker maken dan de KJV.
Goede en slechte Bijbelvertalingen
Er zijn veel goede en betrouwbare Bijbelvertalingen, maar er zijn ook slechte en misleidende versies.
Goede vertalingen:
+English Standard Version (ESV) – Betrouwbare en nauwkeurige weergave van de oorspronkelijke tekst.
+New International Version (NIV) – Een evenwichtige vertaling, leesbaar en accuraat.
+New American Standard Bible (NASB) – Zeer nauwkeurig, vooral voor diepgaande studie.
+New King James Version (NKJV) – Een modernere versie van de KJV met verbeterde leesbaarheid.
Slechte of misleidende vertalingen:
-The Message (MSG) – Geen vertaling, maar een vrije parafrase met theologische aanpassingen.
-The Clear Word (CWB) – Een Adventistische parafrase die extra woorden toevoegt aan de tekst.
-New World Translation (NWT, Jehovah’s Getuigen) – Een sektarische vertaling die bewust teksten verdraait om de leer van de Jehovah’s Getuigen te ondersteunen.
De NIV, ESV en NASB zijn betrouwbaarder dan de KJV, omdat ze gebruikmaken van de beste beschikbare manuscripten.
Lessen uit de geschiedenis
Sommige KJV-only aanhangers zeggen dat alleen de KJV herleving en opwekking heeft gebracht, maar dit is historisch gezien niet waar.
- Veel ketterijen en valse leringen ontstonden toen de KJV dominant was, zoals de Mormonen, de Jehovah’s Getuigen en extreme charismatische bewegingen.
- Charles Spurgeon, de “Prins der Predikers”, waarschuwde in de 19e eeuw al tegen de “downgrade” in geloofsopvattingen, ondanks het feit dat de KJV wijdverbreid werd gebruikt.
- De Reformatie vond plaats vóór de KJV, toen de Bijbel in het Latijn en vroege Engelse vertalingen beschikbaar was.
Dit toont aan dat herleving niet afhangt van één bepaalde vertaling, maar van gehoorzaamheid aan Gods Woord in welke betrouwbare vertaling dan ook.
Tot slot
- De KJV is een belangrijke historische vertaling, maar bevat fouten en onnauwkeurigheden.
- De Textus Receptus is niet de beste Griekse tekst, want er zijn oudere en betere manuscripten beschikbaar.
- Westcott en Hort waren geen ketters, maar betrouwbare tekstgeleerden.
- Gail Riplinger en andere KJV-only aanhangers verspreiden onjuiste informatie.
- Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NASB zijn accuraat en betrouwbaar.
- De keuze voor een Bijbelvertaling zou moeten afhangen van nauwkeurigheid en leesbaarheid, niet van traditie.
“De beste Bijbel is degene die je leest en begrijpt!”
De KJV-only en Statenvertaling alléén controverse ontzenuwd
Deze video, en morgen nog het slot in de reeks “De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” gaan zo langzamerhand een afsluiting vormen van het onderwerp KJV -only en Statenvertaling alléén op deze website. Ik heb me er de afgelopen tijd intensief mee bezig heb gehouden. Er zullen nog wat posts volgen in de reeks “Checklist “vervalste Bijbels” van sv1637.org”, maar daarna ben ik wel een beetje klaar met het onderwerp. De presentatie van deze video is wellicht wat té ADHD, met sommige woorden die ik zelf anders zou kiezen, maar de inhoud stáát.
De video is een kritische bespreking van KJV Only-isme en de overtuiging dat de King James Version (KJV, 1611) en de Statenvertaling (SV, 1637) de enige geïnspireerde bijbelvertalingen zijn. De spreker weerlegt veelgebruikte argumenten en benadrukt waarom dit standpunt problematisch is.
In deze analyse behandelen we de volgende aspecten:
- Wat is KJV Only-isme?
- Welke argumenten gebruikt de video tegen KJV Only?
- Factcheck van de belangrijkste claims.
- Beoordeling van de argumentatie en de sterkte van de video.
1. Wat is KJV Only-isme?
KJV Only-isme is de overtuiging dat de King James Version (1611) de enige door God geïnspireerde Engelse bijbelvertaling is. Dit idee wordt vaak ook toegepast op de Statenvertaling (1637) in Nederland.
🔹 Belangrijke kenmerken van deze overtuiging:
- Alle andere vertalingen zijn corrupt en zouden teksten verwijderen of verdraaien.
- God heeft de KJV (of Statenvertaling) bewaard en geïnspireerd, waardoor deze perfect en foutloos zou zijn.
- Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NBV zijn beïnvloed door satanische krachten of een theologisch complot.
🔹 Bekende voorstanders van KJV Only-isme:
- Gail Riplinger (New Age Bible Versions – beschuldigt moderne vertalers van samenwerking met de Antichrist).
- Righteous Remnant NL & Jezus Weende (Nederlandstalige KJV/SV Only-kanalen).
- Mark Verhoeven (Belgische KJV Only-aanhanger met de website Verhoevenmark.be).
2. Welke argumenten gebruikt de video tegen KJV Only-isme?
De video stelt dat KJV Only-isme onhoudbaar is en weerlegt dit met de volgende punten:
A. De Bijbel ondersteunt KJV Only-isme niet
- Er is geen enkel vers in de Bijbel dat zegt dat één specifieke vertaling de enige juiste is.
- De inleiding van de King James Version (1611) vermeldt expliciet dat vertalen mensenwerk is en dat taal verandert.
- De Statenvertaling bevat voetnoten met alternatieve vertalingen, wat aangeeft dat verschillende interpretaties mogelijk zijn.
📌 Analyse:
✅ Correct – De Bijbel claimt nergens dat een specifieke vertaling perfect is. Dit ondermijnt het fundament van KJV Only-isme.
B. De Textus Receptus (TR) is gebaseerd op een beperkte tekstbasis
- De KJV en Statenvertaling zijn gebaseerd op de Textus Receptus (TR), die slechts 10-12 late Griekse manuscripten gebruikt.
- Moderne vertalingen gebruiken de kritische tekst, samengesteld uit 5.700+ Griekse manuscripten, waaronder oudere en betrouwbaardere bronnen.
📌 Analyse:
✅ Correct – De Textus Receptus is gebaseerd op een beperkt aantal middeleeuwse manuscripten (10e-11e eeuw), terwijl moderne vertalingen duizenden manuscripten gebruiken, waarvan sommige dateren uit de 2e-4e eeuw.
📌 Bronnen:
- Nestle-Aland 28 (kritische tekst met de breedste manuscriptbasis).
- Bruce Metzger – The Text of the New Testament (toonaangevend werk over tekstkritiek).
C. KJV Only-aanhangers beweren onterecht dat moderne vertalingen teksten verwijderen
- KJV-aanhangers beweren dat moderne vertalingen teksten weglaten, zoals:
- Johannes 5:7 (“Comma Johanneum”)
- Markus 16:9-20 (“Lang einde van Markus”)
- Johannes 8:1-11 (Overspelige vrouw)
- In werkelijkheid komen deze passages niet in de oudste manuscripten voor.
- Moderne vertalingen markeren deze passages eerlijk als twijfelachtig en plaatsen ze vaak in voetnoten.
📌 Analyse:
✅ Correct – De genoemde teksten zijn waarschijnlijk latere toevoegingen en komen niet voor in de oudste Griekse manuscripten (zoals Codex Sinaiticus en Vaticanus, 4e eeuw).
📌 Bronnen:
- Metzger’s Commentary on the Greek New Testament – verklaart waarom deze teksten als later worden beschouwd.
- Codex Sinaiticus & Vaticanus (4e eeuw) – deze vroege manuscripten bevatten de genoemde verzen niet.
D. KJV Only-aanhangers negeren dat de KJV zelf herzien is
- De oorspronkelijke King James Version (1611) bevatte de apocriefe boeken (zoals 1 & 2 Makkabeeën).
- De KJV die vandaag wordt gebruikt, is een herziene versie uit 1769, met spellings- en tekstaanpassingen.
- Statenvertaling-aanhangers verwerpen moderne bijbelvertalingen, maar gebruiken wel een geüpdatete versie van de Statenvertaling (1762 & 1773).
📌 Analyse:
✅ Correct – De KJV en Statenvertaling zijn meerdere keren aangepast om taal en spelling te moderniseren. Dit ondermijnt het idee dat alleen de 1611-versie perfect is.
📌 Bronnen:
- Facsimile van de originele 1611 KJV – toont de apocriefe boeken en spellingsverschillen.
- Geschiedenis van de Statenvertaling – toont herzieningen in 1762 en 1773.
3. Beoordeling van de video: Hoe sterk zijn de argumenten?
✅ Sterke punten van de video:
- De spreker onderbouwt zijn standpunten goed met feitelijke informatie.
- Hij benadrukt het belang van tekstkritiek en de bredere manuscriptbasis van moderne vertalingen.
- Hij weerlegt populaire KJV Only-argumenten helder en zonder complottheorieën.
⚠️ Zwakke punten van de video:
- Geen verwijzingen naar academische bronnen. Hoewel de argumenten correct zijn, zou het gebruik van werken van tekstcritici zoals Bruce Metzger of Daniel Wallace de video sterker maken.
- Soms emotionele toon. De spreker gebruikt termen als “sectarisch” en “walgelijke valse beschuldigingen”, wat KJV-aanhangers kan afschrikken in plaats van overtuigen.
4. Eindconclusie: Is KJV Only-isme houdbaar?
🚫 Nee, KJV Only-isme is geen houdbaar standpunt.
- Er is geen Bijbelse basis voor het idee dat de KJV of Statenvertaling de enige juiste vertaling is.
- De Textus Receptus is gebaseerd op een beperkt aantal late manuscripten, terwijl moderne vertalingen een bredere en oudere manuscriptbasis gebruiken.
- KJV-aanhangers misleiden wanneer ze beweren dat moderne vertalingen teksten weglaten. In werkelijkheid bevatten sommige KJV-teksten later toegevoegde verzen.
- De KJV en Statenvertaling zijn zelf herzien, wat het argument dat alleen de 1611/1637-versies zuiver zijn ondermijnt.
📌 Advies: Gebruik meerdere vertalingen en raadpleeg tekstkritische bronnen als je een dieper begrip van de Bijbel wilt krijgen.
De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #5
De Textus Receptus en de oude manuscripten
Vorige deel De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #4
De King James Version (KJV) is gebaseerd op de Textus Receptus (Latijn voor “Ontvangen Tekst”). Dit is een Griekse tekst van het Nieuwe Testament, samengesteld door Desiderius Erasmus in de 16e eeuw.
De Textus Receptus werd later aangepast door Robert Estienne (Stephanus) en Theodore Beza en vormde de basis voor de KJV en andere vroege Engelse Bijbels.
Veel aanhangers van de KJV-only beweging beweren dat de Textus Receptus de beste en meest betrouwbare Griekse tekst is, maar dit is een misvatting.
Problemen met de Textus Receptus
- Gebaseerd op late manuscripten
Erasmus had slechts een handvol Griekse manuscripten tot zijn beschikking, en de meeste waren uit de 12e eeuw of later. Tegenwoordig hebben we veel oudere manuscripten die dichter bij de oorspronkelijke teksten liggen. - Handmatig gekopieerde fouten
De Griekse manuscripten die Erasmus gebruikte, bevatten fouten die in de Textus Receptus zijn opgenomen en later in de KJV terechtkwamen. - Toevoegingen aan de tekst
Zoals eerder besproken, bevat de KJV versregels die in geen enkele Griekse manuscripten vóór de Middeleeuwen te vinden zijn, zoals 1 Johannes 5:7-8 (de “Comma Johanneum”). - Erasmus vulde ontbrekende delen in met de Vulgaat
Bij het samenstellen van de Textus Receptus miste Erasmus een aantal verzen, met name het laatste deel van Openbaring. Om dit op te lossen, vertaalde hij deze verzen vanuit het Latijn terug naar het Grieks, wat resulteerde in unieke woorden en zinsconstructies die nergens anders in Griekse manuscripten voorkomen.
Modernere manuscripten en hun betrouwbaarheid
Sinds de tijd van Erasmus zijn veel oudere manuscripten ontdekt, waaronder:
- Codex Sinaiticus (4e eeuw)
- Codex Vaticanus (4e eeuw)
- Codex Alexandrinus (5e eeuw)
Deze vroege manuscripten worden door moderne vertalers als betrouwbaarder beschouwd omdat ze dichter bij de oorspronkelijke geschriften liggen.
Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NASB maken gebruik van deze oudere bronnen en zijn daarom in veel opzichten nauwkeuriger dan de KJV.
Waarom houden sommige mensen vast aan de KJV?
Veel KJV-only aanhangers beweren dat moderne vertalingen corrupt zijn en dat alleen de KJV betrouwbaar is. Hun argumenten zijn vaak gebaseerd op verkeerde informatie of misvattingen.
- “Moderne vertalingen verwateren de Bijbel”
Sommigen wijzen erop dat moderne vertalingen verzen “weglaten” die in de KJV staan. Bijvoorbeeld:
- Handelingen 8:37 ontbreekt in veel moderne vertalingen.
- Mattheüs 17:21 en Markus 9:44, 46 zijn niet in alle moderne vertalingen opgenomen.
Echter, deze verzen ontbreken in de oudste en beste Griekse manuscripten. Dit betekent dat ze waarschijnlijk later zijn toegevoegd en niet oorspronkelijk in de Bijbel stonden.
- “Westcott en Hort waren ketters”
Sommige KJV-only aanhangers bekritiseren de theologen Brooke Foss Westcott en Fenton John Anthony Hort, die in de 19e eeuw een nieuwe Griekse tekst samenstelden.
Er wordt beweerd dat Westcott en Hort spiritisten of vrijmetselaars waren en daarom een corrupte Griekse tekst produceerden. Echter, deze beschuldigingen zijn ongegrond en worden vaak uit hun verband getrokken.
- “God heeft de KJV geïnspireerd”
Sommige KJV-only gelovigen beschouwen de KJV als een geïnspireerde vertaling, net als de oorspronkelijke Bijbelse geschriften. Dit idee is theologisch problematisch omdat geen enkele vertaling perfect is.
Conclusie over de Textus Receptus en de KJV
De King James Version is een prachtige en historische vertaling, maar ze is niet de meest nauwkeurige versie van de Bijbel.
- De Textus Receptus is gebaseerd op beperkte en late manuscripten.
- Oudere manuscripten laten zien dat sommige passages in de KJV waarschijnlijk toevoegingen uit de Middeleeuwen zijn.
- Moderne vertalingen maken gebruik van betere en oudere bronnen.
Dit betekent niet dat de KJV een slechte vertaling is, maar het is niet de enige of de meest betrouwbare vertaling.
Voor een zo nauwkeurig mogelijke Bijbelstudie is het raadzaam om:
- Meerdere vertalingen te gebruiken (bijv. KJV, ESV, NIV, NASB).
- De Griekse en Hebreeuwse teksten te raadplegen waar mogelijk.
- De historische context te begrijpen waarin verschillende manuscripten zijn geschreven en gekopieerd.
De overtuigingen van Westcott en Hort
Veel aanhangers van de KJV-only beweging bekritiseren Brooke Foss Westcott en Fenton John Anthony Hort, omdat hun Griekse tekst uit 1881 de basis vormde voor veel moderne Bijbelvertalingen. Er wordt beweerd dat Westcott en Hort liberale theologen waren of zelfs betrokken waren bij spiritisme.
Maar deze beschuldigingen zijn vaak gebaseerd op verkeerde informatie of misinterpretatie van hun brieven en geschriften.
Wat geloofden Westcott en Hort echt?
- Ze geloofden in de goddelijke inspiratie van de Schrift.
- Ze erkenden dat de Bijbel kleine tekstvarianten bevat, maar geloofden dat een grondige studie van oude manuscripten zou helpen om de meest originele tekst te reconstrueren.
- Ze verwierpen niet de doctrines van Jezus’ goddelijkheid of de Drie-eenheid, zoals sommige KJV-only aanhangers beweren.
Westcott schreef over de Bijbel:
“De Schrift is het Woord van God, geschreven door mensen onder leiding van de Heilige Geest.”
Hort schreef over de goddelijkheid van Christus:
“Jezus Christus is onze Heere en onze God.”
Deze citaten tonen aan dat zij orthodoxe christenen waren en geen ketters, zoals soms wordt beweerd.
“Gods Woord is niet gebonden aan één enkele vertaling, maar spreekt tot ons door Zijn boodschap in elke betrouwbare vertaling.”
Volgende en laatste deel De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #slot
De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #4
Fouten in de KJV
Vervolg van De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #3
Velen geloven dat de King James Version de meest nauwkeurige vertaling van de Bijbel is. Hoewel de KJV een meesterwerk is op het gebied van taal en literaire schoonheid, bevat deze desondanks verschillende fouten en onnauwkeurigheden.
Een van de meest bekende fouten in vroege edities van de KJV is de zogenaamde “Bileam’s ezel”-fout in Numeri 22:30. In plaats van te vertalen dat de ezel tegen Bileam sprak, drukte een foutieve drukeditie het verkeerd af en stond er: “En de ezel zei tegen de priester.”
Een andere bekende fout was de beruchte “Zondige Bijbel” uit 1631, waarin Exodus 20:14 luidde: “Gij zult overspel bedrijven.” (in plaats van “Gij zult geen overspel bedrijven.”). Drukkers Robert Barker en Martin Lucas werden zwaar beboet en verloren hun vergunning om te drukken.
Naast deze redactionele fouten bevat de KJV ook vertaalfouten, die vaak worden genegeerd door voorstanders van KJV-only
Een paar voorbeelden
- Handelingen 12:4 – “Easter” in plaats van “Passover”
KJV: “And when he had apprehended him, he put him in prison, and delivered him to four quaternions of soldiers to keep him; intending after Easter to bring him forth to the people.”
Het Griekse woord hier is πασχα (pascha), wat overal elders in de KJV correct als Passover (Pascha) wordt vertaald. Maar in Handelingen 12:4 werd het ten onrechte weergegeven als Easter (Pasen).
Dit is fout, aangezien Pasen een christelijk feest is wat pas eeuwen later ontstond. Het woord Easter in deze context is een verkeerde vertaling.
- Openbaring 22:19 – “Book of life” in plaats van “Tree of life”
KJV: “And if any man shall take away from the words of the book of this prophecy, God shall take away his part out of the book of life, and out of the holy city, and from the things which are written in this book.”
De Griekse manuscripten zeggen echter “tree of life” (boom des levens), niet “book of life”. Ook de meerderheidstekst zegt het zo.
Veel nieuwe vertalingen verbeteren dit:
- NIV: “God will take away from that person any share in the tree of life and in the Holy City, which are described in this scroll.”
- ESV: “God will take away his share in the tree of life and in the holy city, which are described in this book.”
De fout in de KJV is waarschijnlijk het gevolg van een kopiist die de Latijnse Vulgaat volgde in plaats van de oorspronkelijke Griekse manuscripten.
- Jesaja 14:12 – “Lucifer” in plaats van “Morning Star”
KJV: “How art thou fallen from heaven, O Lucifer, son of the morning! how art thou cut down to the ground, which didst weaken the nations!”
De KJV gebruikt hier Lucifer, een Latijns woord dat niet voorkomt in de Hebreeuwse tekst. Het Hebreeuwse woord הֵילֵל (helel) betekent “morgenster” of “schitterende ster”.
Moderne vertalingen geven dit correct weer:
- NIV: “How you have fallen from heaven, morning star, son of the dawn!”
- ESV: “How you are fallen from heaven, O Day Star, son of Dawn!”
De fout in de KJV leidde tot een wijdverbreide misvatting dat Lucifer een naam voor satan zou zijn.
- 1 Johannes 5:7-8 – De “Comma Johanneum” toevoeging
KJV: “For there are three that bear record in heaven, the Father, the Word, and the Holy Ghost: and these three are one. And there are three that bear witness in earth, the Spirit, and the water, and the blood: and these three agree in one.”
De vetgedrukte woorden in vers 7-8 staan niet in de oudste Griekse manuscripten. Dit deel werd pas in de Middeleeuwen toegevoegd aan enkele Latijnse manuscripten en vond zo zijn weg naar de KJV.
Moderne vertalingen corrigeren dit:
- NIV: “For there are three that testify: the Spirit, the water and the blood; and the three are in agreement.”
- ESV: “For there are three that testify: the Spirit and the water and the blood; and these three agree.”
Dit is een van de bekendste toevoegingen in de KJV. In de meerderheidstekst ontbreekt dit.
De bovenstaande voorbeelden laten zien dat ook de KJV niet zonder fouten is. Hoewel het een belangrijke en invloedrijke vertaling is, betekent dit niet dat het de meest nauwkeurige is.
Veel KJV-only aanhangers beweren dat de KJV door God geïnspireerd is en zonder fouten, maar de feiten tonen aan dat:
- De KJV door mensen werd vertaald en geredigeerd.
- Er herzieningen nodig waren om eerdere fouten te corrigeren.
- Sommige vertalingen in de KJV onnauwkeurig zijn in vergelijking met de oudste beschikbare manuscripten.
Dit betekent niet dat de KJV een slechte vertaling is, maar hij is niet perfect en niet de enige betrouwbare Bijbelvertaling.
Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NASB maken gebruik van oudere en betere manuscripten en zijn daarom vaak nauwkeuriger.
“De beste Bijbel is niet een specifieke vertaling, maar degene die je leest en begrijpt.”
Volgende deel: De Textus Receptus en de oude manuscripten
Checklist “vervalste Bijbels” van sv1637.org gecheckt en geanalyseerd. Romeinen, 1 en 2 Korinthe en Galaten
De “Checklist vervalste Bijbels” afkomstig van Nico Verhoef van SV1637.org gecheckt. Die website is een proponent van de ‘Statenvertaling alléén’ beweging, en beweert onder andere dat alle bijbels die in omloop zijn -behalve dan de Statenvertaling- corrupt, vals of van de duivel zijn. Deze keer het boek 
Romeinen, de Korinthebrieven en Galaten. Het overzicht van Handelingen staat hier
Hier volgt een gedetailleerde analyse van de genoemde verzen uit Romeinen, waarbij ik de verschillen vergelijk tussen de Statenvertaling (SV 1637), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), Textus Receptus (TR), en de oudste Griekse manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus.
- Romeinen 1:16 – “van Christus” ontbreekt
- SV:
“Want ik schaam mij des Evangelies van Christus niet; want het is een kracht Gods tot zaligheid voor een ieder, die gelooft, eerst den Jood en ook den Griek.” - NBV:
“Ik schaam mij het evangelie niet, want het is een kracht van God tot redding voor ieder die gelooft, eerst voor de Jood en ook voor de Griek.” - Waarom?
- “van Christus” (τοῦ Χριστοῦ) ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
- De kortere lezing komt waarschijnlijk uit de oudste manuscripten, terwijl de langere versie mogelijk een latere verduidelijking is.
- Romeinen 5:2 – “door het geloof” ontbreekt
- SV:
“Door Welken wij ook de toeleiding hebben door het geloof tot deze genade, in welke wij staan, en roemen in de hoop der heerlijkheid Gods.” - NBV:
“Door Hem hebben wij in geloof toegang gekregen tot deze genade waarin wij staan, en wij roemen in de hoop op Gods heerlijkheid.” - Waarom?
- “door het geloof” wordt soms vertaald met “in geloof” maar nergens weggelaten. Zie ook NBG.
- Romeinen 9:28 – “in rechtvaardigheid” ontbreekt
- SV:
“Want Hij voleindt het werk en snijdt het af in rechtvaardigheid; want de Heere zal een afgesneden werk doen op de aarde.” - NBV:
“Want de Heer zal zijn vonnis snel en definitief voltrekken op aarde.” - Waarom?
- “in rechtvaardigheid” ontbreekt in de oudste manuscripten.
- Mogelijk een latere toevoeging om het citaat uit Jesaja 10:22 en 23 completer te maken, daar is sprake van gerechtigheid
- Romeinen 11:6 – “En indien het is uit de werken, zo is het geen genade meer; anderszins is het werk geen werk meer” ontbreekt
- SV:
“Maar indien het door genade is, zo is het niet meer uit de werken; anderszins is de genade geen genade meer. En indien het is uit de werken, zo is het geen genade meer; anderszins is het werk geen werk meer.” - NBV:
“Maar als het uit genade is, dan is het niet meer op grond van werken, anders zou genade geen genade meer zijn.” - Waarom?
- De tweede zin ontbreekt in de oudste manuscripten.
- Waarschijnlijk een latere toevoeging om de tegenstelling tussen genade en werken te verduidelijken.
- Romeinen 13:9 – “gij zult geen valse getuigenis geven” ontbreekt
- SV:
“Want dit: Gij zult geen overspel doen, gij zult niet doden, gij zult niet stelen, gij zult geen valse getuigenis geven, gij zult niet begeren, en zo er enig ander gebod is, wordt in dit woord samengevat, namelijk: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven.” - NBV:
“De geboden ‘Pleeg geen overspel, pleeg geen moord, steel niet, zet niemand iets afhandig’ – of welk ander gebod dan ook – worden samengevat in deze ene uitspraak: ‘Heb uw naaste lief als uzelf.’” - Waarom?
- “gij zult geen valse getuigenis geven” ontbreekt in een aantal oude manuscripten, staat wel in de Sinaiticus.
- Kan toegevoegd zijn om een completere opsomming te geven van de tien geboden zoals gevonden in Exodus 20:16 en Deuteronomium 5:20.
- Romeinen 14:6 – “en dien den dag niet waarneemt, die neemt hem niet waar den Heere” ontbreekt
- SV:
“Die den dag waarneemt, die neemt hem waar den Heere; en die den dag niet waarneemt, die neemt hem niet waar den Heere. Die eet, die eet den Heere; want hij dankt God. En die niet eet, die eet den Heere niet, en dankt God.” - NBV:
“Wie een bepaalde dag bijzonder eert, doet dat voor de Heer. Wie eet, doet dat voor de Heer, want hij dankt God. En wie niet eet, laat dat na voor de Heer, en ook hij dankt God.” - Waarom?
- “en dien den dag niet waarneemt, die neemt hem niet waar den Heere” ontbreekt in de oudste manuscripten.
- Mogelijk later toegevoegd voor evenwicht in de zin.
- Romeinen 14:9 – “ook en opgestaan” ontbreekt
- SV:
“Want daartoe is Christus ook gestorven, en opgestaan, en weder levend geworden, opdat Hij en over doden en levenden heersen zou.” - NBV:
“Daarom is Christus gestorven en weer tot leven gekomen: om te heersen over de doden en de levenden.” - Waarom?
- “en opgestaan” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
- Mogelijk een latere toevoeging om het opstandingsaspect van Christus te benadrukken.
- Romeinen 14:21 – “of geërgerd wordt, of waarin hij zwak is” ontbreekt
- SV:
“Het is goed geen vlees te eten, noch wijn te drinken, noch iets te doen waaraan uw broeder zich stoot, of geërgerd wordt, of waarin hij zwak is.” - NBV:
“Het is goed geen vlees te eten en geen wijn te drinken of iets te doen waaraan je broeder of zuster aanstoot zou kunnen nemen.” - Waarom?
- “of geërgerd wordt, of waarin hij zwak is” ontbreekt in een aantal oude manuscripten.
- Mogelijk later toegevoegd om Paulus’ argument sterker te maken.
- Romeinen 15:29 – “des Evangelies” ontbreekt
- SV:
“En ik weet, dat ik als ik tot u zal komen, met een volle zegen des Evangelies van Christus komen zal.” - NBV:
“En ik weet dat wanneer ik kom, ik met de volle zegen zal komen die Christus geeft.” - Waarom?
- “des Evangelies” ontbreekt in de oudste manuscripten.
- Mogelijk later toegevoegd om de zin explicieter te maken.
- Romeinen 16:24 – Hele vers ontbreekt
- SV:
“De genade van onzen Heere Jezus Christus zij met u allen. Amen.” - NBV:
Dit vers ontbreekt. - Waarom?
- Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
- Dit vers lijkt een latere toevoeging als een extra zegenbede.
- Een vergelijkbare zegenbede komt voor in vers 20, wat erop kan wijzen dat deze zin later is overgenomen.
- De meerderheidstekst eindigt met vers 24 en laat de verzen 25 tot en met 27 weg
1 en 2 Korinthe
Hier volgt een gedetailleerde analyse van de genoemde verzen uit 1 en 2 Korinthe, waarbij ik de verschillen vergelijk tussen de Statenvertaling (SV 1637), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), Textus Receptus (TR), en de oudste Griekse manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus.
- 1 Korinthe 1:14 – “Ik dank (God)”
- SV:
“Ik dank God, dat ik niemand van u gedoopt heb, dan Crispus en Gajus.” - NBV:
“Ik dank dat ik niemand van jullie heb gedoopt, behalve Crispus en Gajus.” - Waarom?
- Het woord “God” (Θεῷ – Theō) ontbreekt in sommige oude manuscripten.
- Mogelijk later toegevoegd voor verduidelijking, om te zeggen aan wie Paulus dank zegt.
- 1 Korinthe 5:7 – “voor ons” ontbreekt
- SV:
“Zuivert dan het oude zuurdesem uit, opdat gij een nieuw deeg moogt zijn, gelijk gij ongezuurd zijt; want ook ons Pascha is voor ons geslacht, namelijk Christus.” - NBV:
“Verwijder het oude zuurdeeg, opdat u vers deeg bent, zoals u al ongezuurd bent. Want ook ons paaslam is geslacht: Christus.” - Waarom?
- “voor ons” ontbreekt in de oudste manuscripten.
- Mogelijk later toegevoegd om de gedachte te versterken dat Christus voor ons is gestorven.
- 1 Korinthe 6:20 – “en in uw geest, welke Godes zijn” ontbreekt
- SV:
“Want gij zijt duur gekocht; zo verheerlijkt dan God in uw lichaam en in uw geest, welke Godes zijn.” - NBV:
“U bent immers gekocht en betaald. Eer God met uw lichaam.” - Waarom?
- “en in uw geest, welke Godes zijn” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
- Mogelijk later toegevoegd om een bredere toepassing te geven.
- 1 Korinthe 7:39 – “door de wet” ontbreekt
- SV:
“Een vrouw is door de wet verbonden, zolang haar man leeft; maar indien haar man ontslapen is, zo is zij vrij om te huwen, dien zij wil, alleen in den Heere.” - NBV:
“Een vrouw is aan haar man gebonden zolang hij leeft, maar als hij sterft, is ze vrij om te trouwen met wie ze wil, mits in de Heer.” - Waarom?
- “door de wet” ontbreekt in de oudste manuscripten.
- Mogelijk later toegevoegd om een juridische nuance te geven.
- 1 Korinthe 10:28 – “want de aarde is des Heeren en de volheid derzelve” ontbreekt
- SV:
“Maar indien iemand tot u zegt: Dit is een afgodsoffer, zo eet het niet, om desgenen wil, die het te kennen gaf, en om des gewetens wil; want de aarde is des Heeren, en de volheid derzelve.” - NBV:
“Maar als iemand zegt: ‘Dit is aan een afgod geofferd,’ eet het dan niet, uit respect voor degene die het gezegd heeft en omwille van het geweten.” - Waarom?
- “want de aarde is des Heeren, en de volheid derzelve” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
- Deze zin staat al in vers 26 en is misschien per ongeluk herhaald in vers 28
- 1 Korinthe 11:24 – “Neemt, eet” ontbreekt en “gebroken voor u”
- SV:
“En als Hij gedankt had, brak Hij het, en zeide: Neemt, eet, dat is Mijn lichaam, dat voor u gebroken wordt; doet dat tot Mijn gedachtenis.” - NBV:
“Hij sprak het dankgebed uit, brak het brood en zei: ‘Dit is mijn lichaam voor jullie. Doe dit, telkens opnieuw, om mij te gedenken.’” - Waarom?
- Ontbreekt in de oudste manuscripten.
- Mogelijk is “neemt eet” toegevoegd om overeen te stemmen met Mattheüs 26:26.
- 1 Korinthe 11:29 – “des Heeren” ontbreekt
- SV:
“Want die onwaardiglijk eet en drinkt, die eet en drinkt zichzelf een oordeel, niet onderscheidende het lichaam des Heeren.” - NBV:
“Want wie eet en drinkt zonder het lichaam te onderscheiden, roept het oordeel over zichzelf af.” - Waarom?
- “des Heeren” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
- Mogelijk later toegevoegd om het vers explicieter te maken.
- 1 Korinthe 15:47 – “de Heere” ontbreekt
- SV:
“De eerste mens is uit de aarde, aards; de tweede mens is de Heere uit den hemel.” - NBV:
“De eerste mens kwam uit de aarde en was stoffelijk, de tweede mens kwam uit de hemel.” - Waarom?
- “de Heere” (ὁ κύριος – ho kyrios) ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
- Mogelijk later toegevoegd om te verduidelijken dat Jezus “de Heere” is.
- 1 Korinthe 16:22 – “Jezus Christus” ontbreekt
- SV:
“Indien iemand den Heere Jezus Christus niet liefheeft, die zij een vervloeking; Maranatha!” - NBV:
“Als iemand de Heer niet liefheeft, hij zij vervloekt. Maranatha!” - Waarom?
- “Jezus Christus” ontbreekt in de oudste manuscripten.
- Mogelijk later toegevoegd om de identificatie van “de Heer” specifieker te maken.
- 1 Korinthe 16:23 – “Christus” ontbreekt
- SV:
“De genade van den Heere Jezus Christus zij met u.” - NBV:
“De genade van de Heer Jezus zij met u.” - Waarom?
- “Christus” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
- Mogelijk later toegevoegd omdat in vers 24 Christus Jezus staat.
- 2 Korinthe 4:6 – “Jezus” ontbreekt
- SV:
“Want God, Die gezegd heeft, dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is Degene, Die in onze harten geschenen heeft, tot verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus.” - NBV:
“Want God, die heeft gezegd: ‘Uit de duisternis zal licht schijnen’, heeft in onze harten het licht doen schijnen, zodat wij de luister van God kennen in het gezicht van Christus.” - Waarom?
- “Jezus” ontbreekt in de oudste manuscripten.
- Mogelijk toegevoegd om duidelijk te maken dat “Christus” Jezus is.
- 2 Korinthe 4:10 – “den Heere” ontbreekt
- SV:
“Altoos de dood des Heeren Jezus in het lichaam omdragende, opdat ook het leven van Jezus in ons lichaam zou geopenbaard worden.” - NBV:
“Altijd dragen wij het sterven van Jezus in ons lichaam, opdat ook het leven van Jezus zichtbaar wordt in ons lichaam.” - Waarom?
- “den Heere” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
- Mogelijk toegevoegd om Jezus’ titel als “Heer” te benadrukken.
Galaten
Hier volgt een gedetailleerde analyse van de genoemde verzen uit Galaten, waarbij ik de verschillen vergelijk tussen de Statenvertaling (SV 1637), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), Textus Receptus (TR), en de oudste Griekse manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus.
- Galaten 3:1 – “dat gij der waarheid niet zoudt gehoorzaam zijn” ontbreekt
- SV:
“O gij uitzinnige Galaten, wie heeft u betoverd, dat gij der waarheid niet zoudt gehoorzaam zijn, u, voor wier ogen Jezus Christus tevoren geschilderd is geweest, onder u gekruist zijnde?” - NBV:
“Dwaze Galaten, wie heeft u betoverd? Jezus Christus is toch helder voor uw ogen geschilderd als de gekruisigde?” - Waarom?
- “dat gij der waarheid niet zoudt gehoorzaam zijn” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
- Mogelijk later toegevoegd om de betekenis explicieter te maken.
- Galaten 4:7 – “door Christus” ontbreekt
- SV:
“Zo zijt gij dan niet meer een dienstknecht, maar een zoon; en indien gij een zoon zijt, zo zijt gij ook een erfgenaam Gods door Christus.” - NBV:
“U bent dus niet langer een slaaf, maar een kind, en als kind ook erfgenaam, door de wil van God.” - Waarom?
- “door Christus” ontbreekt in de oudste manuscripten.
- Mogelijk toegevoegd om de rol van Christus in de erfenis te benadrukken.
- Galaten 6:15 – “in Christus Jezus” ontbreekt
- SV:
“Want in Christus Jezus heeft noch besnijdenis enige kracht, noch voorhuid, maar een nieuw schepsel.” - NBV:
“Want het is volstrekt niet van belang of men besneden is of niet, maar of men een nieuwe schepping is.” - Waarom?
- “in Christus Jezus” ontbreekt in Codex Vaticanus.
- Sinaiticus en Alexandrinus hebben het wel
- Statenvertaling is de betere keuze hier
De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #3
Vroege vertalingen naar het Engels
Vervolg van De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #2
Het is een veelvoorkomende misvatting dat de Bijbel voor het eerst in het Engels werd vertaald door John Wycliffe. Die eer komt eigenlijk voornamelijk toe aan Nicholas Hereford, die onder toezicht van Wycliffe werkte.
Hij voltooide het Oude Testament in 1382. Het Nieuwe Testament werd door anderen voltooid in 1384. Zijn vertaling (van de Vulgaat) was moeilijk te lezen.
Een beter leesbare en geliefde vertaling was die van John Purvey (de secretaris van Wycliffe). Deze werd voltooid in 1395 en bekend als de Lollard Bible.
Hoewel Wycliffe (ca. 1329-1384) vaak wordt genoemd als de eerste Engelse vertaler van de Bijbel, wordt er opgemerkt:
“Het is mogelijk dat hij direct helemaal geen bijdrage leverde aan enige vertaling, maar hij inspireerde het project en hield toezicht op het werk van anderen vanuit zijn pastorie in Lutterworth.”
De volgende belangrijke vertaling voor Engelstaligen was die van William Tyndale in 1526.
Bijbelvertalingen in de Engelse taal vóór 1611 (in chronologische volgorde)
- 1384 – Wycliffe-vertaling (door Nicholas Hereford en anderen).
- 1395 – Lollard Bible (door John Purvey).
- 1526 – Tyndale begint met het drukken van het Nieuwe Testament.
- 1535 – Coverdale.
- 1537 – Matthew.
- 1539 – Great Bible.
- 1560 – Geneva Bible (de eerste Engelse Bijbel met versindeling).
- 1568 – Bishops Bible.
- 1611 – King James Version (KJV), ook bekend als de Authorized Version (AV).
De KJV werd snel populair omdat de taal aansloot bij het taalgebruik in die tijd. Dit is een belangrijk aspect van vertalingen, want het Nieuwe Testament werd oorspronkelijk geschreven in Koine Grieks – de gewone spreektaal van het volk.
Dit betekent dat een vertaling van de Bijbel in de hedendaagse taal moet zijn om getrouw te blijven aan de oorspronkelijke manuscripten. Taal is niet statisch. Woorden veranderen soms van betekenis, of verdwijnen zelfs.
Het oordeel van de KJV-vertalers over hun eigen werk
De KJV-vertalers waren bescheiden over hun werk. In de inleiding van de eerste editie adviseren zij bijbelstudenten om ook andere vertalingen te raadplegen:
“… als er iets in de KJV gebrekkig of overbodig is, of niet zo goed overeenkomt met het origineel [Hebreeuws en Grieks], laat dit dan gecorrigeerd worden en laat de waarheid op zijn plaats worden gezet.”
Hier zien we dat zij, zoals een goed vertaler betaamt, zich bewust waren onvermijdelijke onvolkomenheden. Ze stonden open voor aanvulling en correctie.
Wat veel mensen zich niet realiseren, is dat de King James Version die tegenwoordig algemeen gebruikt wordt, niet de originele 1611-versie is.
De huidige versie is het resultaat van een herziening uit 1769 door Benjamin Blayney, een professor in het Hebreeuws aan de Universiteit van Oxford. Daarom wordt deze versie ook wel de “Oxford Standard Edition” genoemd.
Deze herziening volgde op drie eerdere herzieningen:
- 1629
- 1638
- 1762
De conclusie is gerechtvaardigd dat herzieningen allerminst een modern verschijnsel zijn. Ze zijn er altijd geweest, en ze waren nodig.
Volgende deel: Fouten in de KJV
De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #2
De strijd en persoonlijke offers om de Bijbel beschikbaar te maken
Vervolg van De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #1
De onderdanen en volgelingen van de paus mochten de Bijbel niet lezen. Dit was een poging om het gezag van de paus boven die van Gods Woord te plaatsen. De strijd om de Bijbel beschikbaar te maken voor het volk was lang en bitter, zoals te zien is in het levensverhaal van William Tyndale.
In 1525 voltooide Tyndale de vertaling van het Nieuwe Testament uit het Grieks naar het Engels. Omdat het gezag van de Schrift werd gezien als een directe bedreiging voor het gezag van de paus en andere kerkleiders, ondervond Tyndale veel tegenstand.
Zijn leven werd bedreigd en hij vluchtte naar Keulen in Duitsland. Daar is hij begonnen met het drukken van het Nieuwe Testament (1526). Toen de rooms-katholieke autoriteiten zijn werk daar onmogelijk hadden gemaakt, verhuisde hij naar Worms om zijn werk voort te zetten. Tyndale bleef zijn vertaling herzien en Engelse handelslieden smokkelden zijn Nieuwe Testament – meestal in balen wol – naar Engeland.
Tyndale was, noodgedwongen, voortdurend op de vlucht. Hij werd uiteindelijk verraden. Hij werd in 1536 gevangen genomen, gewurgd en zijn lichaam werd verbrand. Deze geschiedenis en die van vele anderen laat zien hoe hoog de prijs was die zij hebben betaald om de Bijbel in het Engels te vertalen en te publiceren.
De Septuaginta kreeg hetzelfde gezag als de orignele manuscripten
De eerste belangrijke vertaling van de Schrift was die van het Oude Testament naar het Grieks. Dit was noodzakelijk omdat veel mensen in de Grieks-sprekende wereld geen Hebreeuws konden lezen.
Er is enige discussie over deze vertaling, die bekend is geworden als de Septuaginta (LXX). Aangenomen wordt, dat het werk werd voltooid door tweeënzeventig geleerden in tweeënzeventig dagen in Alexandrië, Egypte, tussen 250 en 200 v.Chr.
Veel schrijvers van het Nieuwe Testament citeren uit de Septuaginta,. Zo citeert Lukas in Handelingen 15:16-17 uit Amos 9:11-12 in de Septuaginta.
Het feit dat de Septuaginta in het Nieuwe Testament wordt geciteerd, toont aan dat betrouwbare vertalingen van de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse teksten hetzelfde gezag hebben als de originele manuscripten.
“Het Woord van God blijft het Woord van God, ongeacht de taal waarin het wordt vertaald.”
De Vulgaat
Het christendom verspreidde zich snel over het Romeinse Rijk. Daarom werd het noodzakelijk om een vertaling van de Schrift in het Latijn te maken. Keizer Constantijn maakte het christendom tot officiële staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk in 313 na Christus.
Pas in 404 na Christus produceerde Hiëronymus de langverwachte Latijnse Vulgaat. Zoals bij alle vertalingen kreeg deze kritiek vanwege kleine variaties ten opzichte van de vorige, veelgebruikte vertaling.
De Vulgaat werd wereldwijd gebruikt, ook in Engeland. Een Engelse vertaling werd geproduceerd in 1384. Vanuit Engels perspectief gezien betekent dit dat de Vulgaat bijna duizend jaar de meest gebruikte vertaling was!
Herziening van de Vulgaat
Desiderius Erasmus (1466-1536) las de Vulgaat en vergeleek deze met oude commentaren erbij. Hij merkte kleine verschillen op in de tekst.
Erasmus beredeneerde dat de Vulgaat vaker was gekopieerd dan de commentaren. Hij concludeerde dat daardoor meer kans was geweest op kopieerfouten. Daarom besloot hij dat een herziening van de Vulgaat nodig was.
Erasmus zocht naar de oudste Vulgaat-teksten om een zo nauwkeurig mogelijke herziening te maken. Hij kwam onder zware kritiek te staan omdat hij wijzigingen aanbracht in de oude Vulgaat. Hoe durfde iemand ook maar één woord te veranderen in een vertaling die al meer dan duizend jaar in gebruik was?
Hij werd beschuldigd van het knoeien met het Woord van God. Op dezelfde manier bekritiseren voorstanders van de KJV degenen die aan moderne vertalingen werken.
De eerste gedrukte Griekse tekst
Erasmus publiceerde de eerste editie van de Griekse tekst. Het is belangrijk op te merken dat hij de eerste was die de Griekse tekst publiceerde, niet de eerste die er een produceerde.
Een andere geleerde, kardinaal Ximenes, had eerder al zijn Complutensian Polyglot gedrukt, waarin ook het Griekse Nieuwe Testament was opgenomen. Hij wachtte echter op goedkeuring van de paus voordat hij het mocht publiceren. Erasmus bedacht een list om Ximenes voor te zijn. Erasmus droeg zijn werk op aan paus Leo X (dezelfde paus die later Maarten Luther zou excommuniceren). Door de paus te eren, hoopte hij problemen te voorkomen. Dat plan werkte.
Erasmus publiceerde zijn werk in 1516. Een jaar later, op 31 oktober 1517, zou Maarten Luther zijn 95 stellingen aan de deur van de slotkapel in Wittenberg spijkeren. Dat betekende een vliegende start van de Reformatie.
Het boek dat Erasmus produceerde, bevatte parallelle kolommen met aan de ene kant de Griekse tekst en aan de andere kant zijn herziene Vulgaat. Dit maakte het voor geleerden mogelijk om de Vulgaat te vergelijken met de Griekse tekst.
Erasmus had echter slechts een beperkt aantal manuscripten tot zijn beschikking, en geen daarvan was erg oud. Bovendien ontdekte hij fouten in de teksten waarmee hij werkte. Toch slaagde hij erin een behoorlijke Griekse tekst te produceren binnen de beperkingen die hij had.
Het is deze tekst, de primaire onderliggende Griekse tekst van de KJV, die later onder de naam Textus Receptus bekend zou worden.
Erasmus bracht tijdens zijn leven meerdere herzieningen uit, namelijk in
- 1519
- 1522
- 1527
- 1535 (een jaar voor zijn dood)
Meerdere en verschillende edities
Naast de herzieningen van Erasmus waren er ook andere wetenschappers die revisies produceerden, die uiteindelijk ook door het vertaalcomité van de KJV werden gebruikt.
Een autoriteit op dit gebied stelt:
“Drie mannen waren primair verantwoordelijk voor de creatie van de Griekse tekst die door de KJV-vertalers werd gebruikt: Desiderius Erasmus, Robert Estienne (beter bekend als Stephanus), en Theodore Beza .De tekst die door ieder van hen afzonderlijk werd geproduceerd, stemt grotendeels overeen, maar er zijn verschillen tussen hun edities.”
We zullen hier later nog op ingaan, maar laten we eerst kijken naar de vroege vertalingen naar het Engels.