De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #3

door

Vroege vertalingen naar het Engels

Vervolg van De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #2

Het is een veelvoorkomende misvatting dat de Bijbel voor het eerst in het Engels werd vertaald door John Wycliffe. Die eer komt eigenlijk voornamelijk toe aan Nicholas Hereford, die onder toezicht van Wycliffe werkte.

Hij voltooide het Oude Testament in 1382. Het Nieuwe Testament werd door anderen voltooid in 1384. Zijn vertaling (van de Vulgaat) was moeilijk te lezen.

Een beter leesbare en geliefde vertaling was die van John Purvey (de secretaris van Wycliffe). Deze werd voltooid in 1395 en bekend als de Lollard Bible.

Hoewel Wycliffe (ca. 1329-1384) vaak wordt genoemd als de eerste Engelse vertaler van de Bijbel, wordt er opgemerkt:
“Het is mogelijk dat hij direct helemaal geen bijdrage leverde aan enige vertaling, maar hij inspireerde het project en hield toezicht op het werk van anderen vanuit zijn pastorie in Lutterworth.”

De volgende belangrijke vertaling voor Engelstaligen was die van William Tyndale in 1526.

Bijbelvertalingen in de Engelse taal vóór 1611 (in chronologische volgorde)

  • 1384 – Wycliffe-vertaling (door Nicholas Hereford en anderen).
  • 1395 – Lollard Bible (door John Purvey).
  • 1526 – Tyndale begint met het drukken van het Nieuwe Testament.
  • 1535 – Coverdale.
  • 1537 – Matthew.
  • 1539 – Great Bible.
  • 1560 – Geneva Bible (de eerste Engelse Bijbel met versindeling).
  • 1568 – Bishops Bible.
  • 1611 – King James Version (KJV), ook bekend als de Authorized Version (AV).

De KJV werd snel populair omdat de taal aansloot bij het taalgebruik in die tijd. Dit is een belangrijk aspect van vertalingen, want het Nieuwe Testament werd oorspronkelijk geschreven in Koine Grieks – de gewone spreektaal van het volk.

Dit betekent dat een vertaling van de Bijbel in de hedendaagse taal moet zijn om getrouw te blijven aan de oorspronkelijke manuscripten. Taal is niet statisch. Woorden veranderen soms van betekenis, of verdwijnen zelfs.

Het oordeel van de KJV-vertalers over hun eigen werk

De KJV-vertalers waren bescheiden over hun werk. In de inleiding van de eerste editie adviseren zij bijbelstudenten om ook andere vertalingen te raadplegen:

“… als er iets in de KJV gebrekkig of overbodig is, of niet zo goed overeenkomt met het origineel [Hebreeuws en Grieks], laat dit dan gecorrigeerd worden en laat de waarheid op zijn plaats worden gezet.”

Hier zien we dat zij, zoals een goed vertaler betaamt, zich bewust waren onvermijdelijke onvolkomenheden. Ze stonden open voor aanvulling en correctie.

Wat veel mensen zich niet realiseren, is dat de King James Version die tegenwoordig algemeen gebruikt wordt, niet de originele 1611-versie is.

De huidige versie is het resultaat van een herziening uit 1769 door Benjamin Blayney, een professor in het Hebreeuws aan de Universiteit van Oxford. Daarom wordt deze versie ook wel de “Oxford Standard Edition” genoemd.

Deze herziening volgde op drie eerdere herzieningen:

  • 1629
  • 1638
  • 1762

De conclusie is gerechtvaardigd dat herzieningen allerminst een modern verschijnsel zijn. Ze zijn er altijd geweest, en ze waren nodig.

Volgende deel: Fouten in de KJV

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #2

door

De strijd en persoonlijke offers om de Bijbel beschikbaar te maken

Vervolg van De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #1

De onderdanen en volgelingen van de paus  mochten de Bijbel niet lezen. Dit was een poging om het gezag van de paus boven die van Gods Woord te plaatsen. De strijd om de Bijbel  beschikbaar te maken voor het volk was lang en bitter, zoals te zien is in het levensverhaal van William Tyndale.

In 1525 voltooide Tyndale de vertaling van het Nieuwe Testament uit het Grieks naar het Engels. Omdat het gezag van de Schrift werd gezien als een directe bedreiging voor het gezag van de paus en andere kerkleiders, ondervond Tyndale veel tegenstand.

Zijn leven werd bedreigd en hij vluchtte naar Keulen in Duitsland. Daar is hij begonnen  met het drukken van het Nieuwe Testament (1526). Toen de rooms-katholieke autoriteiten zijn werk daar onmogelijk hadden gemaakt, verhuisde hij naar Worms om zijn werk voort te zetten. Tyndale bleef zijn vertaling herzien en Engelse handelslieden smokkelden zijn Nieuwe Testament – meestal in balen wol – naar Engeland.

Tyndale was, noodgedwongen,  voortdurend op de vlucht. Hij werd uiteindelijk verraden. Hij werd in 1536 gevangen genomen, gewurgd en zijn lichaam werd verbrand. Deze geschiedenis en die van vele anderen laat zien hoe hoog de prijs was die zij hebben betaald om de Bijbel in het Engels te vertalen en te publiceren.

De Septuaginta kreeg hetzelfde gezag als de orignele manuscripten

De eerste belangrijke vertaling van de Schrift was die van het Oude Testament naar het Grieks. Dit was noodzakelijk omdat veel mensen in de Grieks-sprekende wereld geen Hebreeuws konden lezen.

Er is enige discussie over deze vertaling, die bekend is geworden als de Septuaginta (LXX).  Aangenomen wordt, dat het werk werd voltooid door tweeënzeventig geleerden in tweeënzeventig dagen in Alexandrië, Egypte, tussen 250 en 200 v.Chr.

Veel schrijvers van het Nieuwe Testament citeren uit de Septuaginta,. Zo citeert Lukas in Handelingen 15:16-17 uit Amos 9:11-12 in de Septuaginta.

Het feit dat de Septuaginta in het Nieuwe Testament wordt geciteerd, toont aan dat betrouwbare vertalingen van de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse teksten hetzelfde gezag hebben als de originele manuscripten.

“Het Woord van God blijft het Woord van God, ongeacht de taal waarin het wordt vertaald.”

De Vulgaat

Het christendom verspreidde zich snel over het Romeinse Rijk. Daarom werd het noodzakelijk om een vertaling van de Schrift in het Latijn te maken. Keizer Constantijn maakte het christendom tot officiële staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk in 313 na Christus.

Pas in 404 na Christus produceerde Hiëronymus de langverwachte Latijnse Vulgaat. Zoals bij alle vertalingen kreeg deze kritiek vanwege kleine variaties ten opzichte van de vorige, veelgebruikte vertaling.

De Vulgaat werd wereldwijd gebruikt, ook in Engeland. Een Engelse vertaling werd geproduceerd in 1384. Vanuit Engels perspectief gezien betekent dit dat de Vulgaat bijna duizend jaar de meest gebruikte vertaling was!

Herziening van de Vulgaat

Desiderius Erasmus (1466-1536) las de Vulgaat en vergeleek deze met oude commentaren erbij. Hij merkte kleine verschillen op in de tekst.

Erasmus beredeneerde dat de Vulgaat vaker was gekopieerd dan de commentaren. Hij concludeerde dat daardoor meer kans was geweest op kopieerfouten. Daarom besloot hij dat een herziening van de Vulgaat nodig was.

Erasmus zocht naar de oudste Vulgaat-teksten om een zo nauwkeurig mogelijke herziening te maken. Hij kwam onder zware kritiek te staan omdat hij wijzigingen aanbracht in de oude Vulgaat. Hoe durfde iemand ook maar één woord te veranderen in een vertaling die al meer dan duizend jaar in gebruik was?

Hij werd beschuldigd van het knoeien met het Woord van God. Op dezelfde manier bekritiseren voorstanders van de KJV degenen die aan moderne vertalingen werken.

De eerste gedrukte Griekse tekst 

Erasmus publiceerde de eerste editie van de Griekse tekst. Het is belangrijk op te merken dat hij de eerste was die de Griekse tekst publiceerde, niet de eerste die er een produceerde.

Een andere geleerde, kardinaal Ximenes, had eerder al zijn Complutensian Polyglot gedrukt, waarin ook het Griekse Nieuwe Testament was opgenomen. Hij wachtte echter op goedkeuring van de paus voordat hij het mocht publiceren. Erasmus bedacht een list om Ximenes voor te zijn. Erasmus droeg zijn werk op aan paus Leo X (dezelfde paus die later Maarten Luther zou excommuniceren). Door de paus te eren, hoopte hij problemen te voorkomen. Dat plan werkte.

Erasmus publiceerde zijn werk in 1516. Een jaar later, op 31 oktober 1517, zou Maarten Luther zijn 95 stellingen  aan de deur van de slotkapel in Wittenberg spijkeren. Dat betekende een vliegende start van de Reformatie.

Het boek dat Erasmus produceerde, bevatte parallelle kolommen met aan de ene kant de Griekse tekst en aan de andere kant zijn herziene Vulgaat. Dit maakte het voor geleerden mogelijk om de Vulgaat te vergelijken met de Griekse tekst.

Erasmus had echter slechts een beperkt aantal manuscripten tot zijn beschikking, en geen daarvan was erg oud. Bovendien ontdekte hij fouten in de teksten waarmee hij werkte. Toch slaagde hij erin een behoorlijke Griekse tekst te produceren binnen de beperkingen die hij had.

Het is deze tekst, de primaire onderliggende Griekse tekst van de KJV, die later onder de naam Textus Receptus bekend zou worden.

Erasmus bracht tijdens zijn leven meerdere herzieningen uit, namelijk in

  • 1519
  • 1522
  • 1527
  • 1535 (een jaar voor zijn dood)

Meerdere en verschillende edities

Naast de herzieningen van Erasmus waren er ook andere wetenschappers die revisies produceerden, die uiteindelijk ook door het vertaalcomité van de KJV werden gebruikt.

Een autoriteit op dit gebied stelt:
“Drie mannen waren primair verantwoordelijk voor de creatie van de Griekse tekst die door de KJV-vertalers werd gebruikt: Desiderius Erasmus, Robert Estienne (beter bekend als Stephanus), en Theodore Beza .De tekst die door ieder van hen afzonderlijk werd geproduceerd, stemt grotendeels overeen, maar er zijn verschillen tussen hun edities.”

We zullen hier later nog op ingaan, maar laten we eerst kijken naar de vroege vertalingen naar het Engels.

Naar deel 3

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #1

door

Inleiding

Een belangrijke reden voor het schrijven van dit arikel is om de eenzijdige berichtgeving van de King James Version Only-aanhangers te weerleggen. Ik heb materiaal gelezen waarin “fouten in moderne vertalingen” worden blootgelegd (althans volgens de schrijvers). Maar daarin wordt geen enkele fout in de King James Version (KJV) genoemd. Dergelijk bevooroordeeld en zeer eenzijdig materiaal is in mijn ogen niet meer dan propaganda. De tamelijk agressieve marketing ervan heeft in een paar gevallen zelfs kerkscheuringen (schisma’s) veroorzaakt. Ik zal feiten uit een breed scala aan bronnen aanhalen, zodat de lezer, beter geïnformeerd, een beslissing kan nemen over welke vertaling goed is. Verder wordt de stelling verdedigd dat wie Gods Woord bestudeert, baat kan hebben bij het lezen van meerdere vertalingen, inclusief de KJV.

Wat betreft de Griekse tekst: heb ik de Griekse tekst geraadpleegd. Dat is degene die in 1976 werd gepubliceerd door de Trinitarian Bible Society (TBS). Dit Bijbelgenootschap is overigens een sterke voorstander van het gebruik van de KJV.

Om een evenwichtiger beeld van dit onderwerp te geven, zij opgemerkt dat het niet verstandig is om ‘de beste versie van de Bijbel’ te gebruiken, en dan uiteindelijk achteraan in de rij te staan van mensen die door de Heer beloond zullen worden!

De Bijbel waarschuwt:

“En zijt daders des Woords, en niet alleen hoorders, uzelven met valse overlegging bedriegende.” (Jakobus 1:22 SV).

Laat me, voordat ik verder ga, eerst de autoriteit van de Schrift bevestigen.

De Schrift is door God ingegeven

“Al de Schrift is van God ingegeven, en is nuttig tot lering, tot wederlegging, tot verbetering, tot onderwijzing, die in de rechtvaardigheid is” (2 Timoteüs 3:16 SV).

Bovenstaande passage betekent in eenvoudige termen dat de hele Bijbel het Woord van God is voor ons. Dat de Geest van God op bepaalde mensen was om Zijn wil over te brengen, werd al lang voordat de brieven aan Timoteüs of het hele Nieuwe Testament geschreven waren, reeds duidelijk begrepen. Veel profeten werden zo door God geleid dat ze konden zeggen: ” Zo zegt de HEERE der heirscharen (1 Kronieken 17:7 SV).

Uitdrukkingen als “Zo zegt de Heere” of vergelijkbare varianten komen meer dan vierhonderd keer voor in de Bijbel.

Het gezag van de Schrift

De Schrift ontleent haar autoriteit aan Degene die erachter staat. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog ondertekenden generaal Douglas MacArthur en andere hoge officieren documenten om formeel een einde te maken aan de vijandelijkheden tegen Japan na de onvoorwaardelijke capitulatie.

De documenten werden ondertekend op het dek van het slagschip USS Missouri in de Baai van Tokio op 2 september 1945. Iedereen die vijandige activiteiten ondernam na op de hoogte te zijn gesteld van de capitulatie, kon disciplinaire maatregelen tegemoet zien vanwege de autoriteit van de ondertekenaars.

Stel nou in dit verhaal, dat een kleine groep soldaten een order van de generaal ontvangt. Daarin staat dat alle vijandelijkheden onmiddellijk beëindigd dienen te worden. Een deel van het bericht ontbreekt, maar de boodschap is nog steeds duidelijk. Eén soldaat stelt, gek genoeg, voor om door te vechten. Want het bericht is niet compleet. De anderen wijzen er terecht op dat de boodschap desalniettemin duidelijk is. Besloten wordt, om deze niet te negeren, omdat deze afkomstig is van de hoogste bevelhebber.

Bovenstaand verhaal laat paralellen zien met betrekking tot de Schrift; het gezag en de kwaliteit van de berichten die tot ons zijn gekomen. Een andere belangrijke kwestie is de betrouwbaarheid van de Schrift.

Betrouwbaarheid

Een aanval op de betrouwbaarheid van de Schrift komt voort uit een verkeerde veronderstelling. Namelijk dat deze pas méér dan een eeuw ná de gebeurtenissen werd opgeschreven, en dáárdoor Is beïnvloed door andere overtuigingen. Deze bewering kan worden weerlegd door de bewijzen uit de Schrift zelf te onderzoeken.

De Bijbel vermeldt bijvoorbeeld de steniging van Stefanus. Hij was de eerste martelaar (Handelingen 7:54-60). Ook wordt de dood van Jakobus door het zwaard op bevel van Herodes vermeld (Handelingen 12:2). Maar de dood van Petrus en Paulus – twee van de meest prominente figuren in de Bijbel – wordt niet genoemd. Bovendien wordt de wrede vervolging van keizer Nero in 64 na Christus, waarin Petrus en Paulus werden gedood, nergens genoemd.

Het boek Handelingen eindigt met Paulus. Die daar in een gehuurd huis woont met een soldaat als bewaker (Handelingen 28:16, 30-31).

De Here Jezus voorspelde ook de verwoesting van de tempel:

“En als Hij uit den tempel ging, zeide een van Zijn discipelen tot Hem: Meester, zie, hoedanige stenen, en hoedanige gebouwen!
En Jezus, antwoordende, zeide tot hem: Ziet gij deze grote gebouwen? Er zal niet een steen op den anderen steen gelaten worden, die niet afgebroken zal worden.” (Marcus 13:1-2, zie ook Lucas 19:42-43).

De Bijbel vermeldt echter nergens de daadwerkelijke verwoesting van de tempel door het Romeinse leger onder bevel van Titus in 70 na Christus. Dit bewijst dat de Bijbel voltooid was vóórdat Petrus en Paulus stierven.  En ook voordat de tempel werd verwoest.

Een ander belangrijk punt is dat de Schrift al als Schrift werd beschouwd op het moment dat ze werd geschreven. Petrus verwijst duidelijk naar de brieven van Paulus als Schrift wanneer hij zegt:

“Gelijk ook in alle zendbrieven, daarin van deze dingen sprekende; in welke sommige dingen zwaar zijn om te verstaan, die de ongeleerde en onvaste mensen verdraaien, gelijk ook de andere Schriften, tot hun eigen verderf” (2 Petrus 3:16).

Invloed

Na de bekering van de Romeinse keizer Constantijn in de vierde eeuw kwam er een einde aan een lange periode van christenvervolging. De keizer bracht rust en stabiliteit voor de kerk.  Deze omwenteling bracht bovendien rijkdom en privileges voor kerkleiders.

De keerzijde van deze privileges was dat veel niet-gelovigen invloedrijke posities in de kerk zochten en verwierven. Het schadelijkste effect hiervan was dat het gezag van de Schrift werd ondermijnd. In plaats van Gods Woord werd de mening van mensen en kerkelijke tradities zwaarwegender.

Dit was nou juist waar Jezus in Zijn omwandeling kritiek op had. Hij zei tegen de religieuze leiders:

“Want, nalatende het gebod Gods, houdt gij de inzettingen der mensen” (Marcus 7:8).

Velen die leden en stierven tijdens de Reformatie overkwam dit omdat zij vasthielden aan de overtuiging dat Gods Woord belangrijker was dan de woorden van de paus.

Naar deel 2

Checklist “vervalste Bijbels” van sv1637.org gecheckt en geanalyseerd. Handelingen

door

De “Checklist vervalste Bijbels” afkomstig van Nico Verhoef van SV1637.org gecheckt. Die website is een proponent van de ‘Statenvertaling alléén’ beweging, en beweert onder andere dat alle bijbels die in omloop zijn -behalve dan de Statenvertaling- corrupt, vals of van de duivel zijn. Deze keer het boek Handelingen. Het overzicht van de Evangeliën staat hier.

Hier volgt een grondige analyse van de genoemde verzen uit Handelingen, waarbij ik de verschillen vergelijk tussen de Statenvertaling (SV 1637), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), Textus Receptus (TR), en de oudste Griekse manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus.

  1. Handelingen 2:30 – “dat Hij…, zoveel het vlees aangaat, den Christus verwekken zou” ontbreekt
  • SV:
    “Daarom, alzo hij een profeet was, en wist, dat God hem met ede gezworen had, uit de vrucht zijner lendenen, zoveel het vlees aangaat, den Christus verwekken zou, om Hem op zijn troon te zetten.”
  • NBV:
    “Omdat hij een profeet was en wist dat God hem met een eed gezworen had dat een van zijn nakomelingen op zijn troon zou zitten.”
  • Waarom?
    • “zoveel het vlees aangaat, den Christus verwekken zou” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Mogelijk later toegevoegd als verduidelijking van de Messiaanse betekenis.
  1. Handelingen 7:30 – “des Heeren” ontbreekt
  • SV:
    “En als veertig jaren vervuld waren, verscheen hem een Engel des Heeren in de woestijn van den berg Sinaï, in een vlam van vuur van een braamstruik.”
  • NBV:
    “Veertig jaar later verscheen hem in de woestijn bij de Sinai een engel in de vlammen van een brandende struik.”
  • Waarom?
    • “des Heeren” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om te benadrukken dat de engel namens God sprak.
  1. Handelingen 7:37 – “Dien zult gij horen” ontbreekt
  • SV:
    “Deze is Mozes, die gezegd heeft tot de kinderen Israëls: Een Profeet zal u de Heere uw God verwekken uit uw broederen, gelijk mij; Dien zult gij horen.”
  • NBV:
    “Dit is Mozes, die tegen de Israëlieten zei: ‘God zal uit uw midden een profeet laten opstaan, zoals ik.’”
  • Waarom?
    • “Dien zult gij horen” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk een latere toevoeging Deuteronomium 18:15 vollediger te citeren.
  1. Handelingen 8:37 – Hele vers ontbreekt
  • SV:
    “En Filippus zeide: Indien gij van ganser harte gelooft, zo is het geoorloofd. En hij antwoordende, zeide: Ik geloof, dat Jezus Christus de Zone Gods is.”
  • NBV:
    Dit vers ontbreekt of staat in een voetnoot.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus, ontbreekt bovendien in de meerderheidstekst van de Byzantijnse teksttraditie
    • Komt pas voor in latere manuscripten.
    • Mogelijk toegevoegd omdat men dit als doopformule gebruikte.
  1. Handelingen 9:5-6 – Gedeelte ontbreekt
  • SV:
    “En hij zeide: Wie zijt Gij, Heere? En de Heere zeide: Ik ben Jezus, Dien gij vervolgt; het is u hard, de verzenen tegen de prikkels te slaan. En hij bevende en verbaasd zijnde, zeide: Heere, wat wilt Gij, dat ik doen zal? En de Heere zeide tot hem: Sta op en ga in de stad, en u zal gezegd worden, wat gij doen moet.”
  • NBV:
    “Hij vroeg: ‘Wie bent U, Heer?’ Het antwoord was: ‘Ik ben Jezus, die jij vervolgt. Sta op en ga de stad in, daar zal je gezegd worden wat je moet doen.’”
  • Waarom?
    • “Het is u hard, de verzenen tegen de prikkels te slaan” en “en hij bevende en verbaasd zijnde, zeide: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal?” ontbreken in de oudste manuscripten. Ontbreekt ook in de Byzantijnse meerderheidstekst
    • Deze zinnen komen wel voor in Handelingen 26:14 en Handelingen 22:10, wat suggereert dat ze later in Handelingen 9 zijn ingevoegd.
  1. Handelingen 10:6 – “deze zal u zeggen wat gij doen moet” ontbreekt
  • SV:
    “Deze zal u zeggen wat gij doen moet.”
  • NBV:
    “Laat hem halen, want hij zal je vertellen wat je moet doen.”
  • Waarom?
    • De oudste manuscripten bevatten deze zin niet. Ook de Byzantijnse meerderheidstekst niet.
  1. Handelingen 16:31 – “Christus” ontbreekt
  • SV:
    “En zij zeiden: Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden, gij en uw huis.”
  • NBV:
    “Ze antwoordden: ‘Geloof in de Heer Jezus en u zult gered worden, u en uw huisgenoten.’”
  • Waarom?
    • “Christus” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om de nadruk te leggen op Jezus als de Messias.
  1. Handelingen 17:26 – “bloede” ontbreekt
  • SV:
    “En heeft uit een bloede het ganse geslacht der mensen gemaakt, om op den gansen aardbodem te wonen.”
  • NBV:
    “Uit één mens heeft Hij de volken gemaakt om de hele aarde te bewonen.”
  • NBG: Hij heeft uit één enkele het gehele menselijke geslacht gemaakt
  • Waarom?
    • “bloede” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk toegevoegd als verduidelijking omdat men vond dat de zin anders onduidelijk was.
  1. Handelingen 20:25 – “Gods” ontbreekt
  • SV:
    “En nu, zie, ik weet, dat gij allen, bij dewelken ik het Koninkrijk Gods gepredikt heb, mijn aangezicht niet meer zult zien.”
  • NBV:
    “Ik weet dat jullie mij niet meer zullen zien, nu ik rondgetrokken ben om jullie het koninkrijk te verkondigen.”
  • Waarom?
    • “Gods” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk een latere toevoeging.
  1. Handelingen 20:32 – “broeders” ontbreekt
  • SV:
    “En nu, broeders, ik beveel u Gode, en het Woord Zijner genade.”
  • NBV:
    “Ik vertrouw u toe aan God en aan zijn boodschap van genade.”
  • Waarom?
    • “broeders” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk toegevoegd als een aanspreekvorm.
  1. Handelingen 23:9 – “Laat ons tegen God niet strijden” ontbreekt
  • SV:
    “Indien nu een geest tot hem gesproken heeft, of een engel, laat ons tegen God niet strijden.”
  • NBV:
    “Misschien heeft een geest of een engel wel tot hem gesproken.”
  • Waarom?
    • “Laat ons tegen God niet strijden” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om de zin “af” te maken en een expliciete waarschuwing te geven.
  1. Handelingen 24:6-8 – Gedeelte ontbreekt
  • SV:
    “En naar onze wet wilden wij hem oordelen. Maar de overste over duizend Lysias kwam daarbij, en nam hem met grote geweld uit onze handen weg. En beval, dat zijn beschuldigers tot u zouden komen.”
  • NBV:
    vers 7 ontbreekt, vers 8 is korter
  • Waarom?
    • Sommige delen van dit vers ontbreken in de oudste manuscripten. Vers 7 ontbreekt ook in de Byzantijnse meerderheidstekst.
    • Misschien toegevoegd vanuit het verhaal, zie Handelingen 23:10
  1. Handelingen 28:16 – “gaf de hoofdman de gevangenen over aan de overste des legers” ontbreekt
  • SV:
    “En als wij te Rome gekomen waren, gaf de hoofdman de gevangenen over aan den overste des legers; maar Paulus werd toegelaten op zichzelf te wonen, met de krijgsknecht, die hem bewaarde.”
  • NBV:
    “Toen we in Rome aankwamen, kreeg Paulus toestemming om een eigen woning te betrekken met de soldaat die hem bewaakte.”
  • Waarom?
    • “gaf de hoofdman de gevangenen over” ontbreekt in de oudste manuscripten.
  1. Handelingen 28:29 – Hele vers ontbreekt
  • SV:
    “En als hij dit gezegd had, gingen de Joden weg, veel twisting hebbende onder elkander.”
  • NBV:
    Dit vers ontbreekt.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Mogelijk een latere toevoeging.

Checklist “vervalste Bijbels” van sv1637.org gecheckt en geanalyseerd. De Evangeliën

door

De “Checklist vervalste Bijbels” afkomstig van Nico Verhoef van SV1637.org gecheckt. Die website is een proponent van de ‘Statenvertaling alléén’ beweging, en beweert onder andere dat alle bijbels die in omloop zijn -behalve dan de Statenvertaling- corrupt, vals of van de duivel zijn.

Citaat:

De nieuwe Bijbel vertalingen maken een leugenaar uit God

Alle genoemde teksten voor de Evangeliën opgezocht, vergeleken en geanalyseerd met behulp van de Statenvertaling (SV 1637), Textus Receptus, moderne Griekse manuscripten, en enkele gangbare vertalingen zoals de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV).

Per vers wordt aangeven:

  • Wat er in de Statenvertaling (SV) staat
  • Wat de moderne vertalingen (meestal NBV) zeggen
  • Waarom er verschillen zijn (op basis van de oudste manuscripten)

Omwille van de volledigheid zal de checklist in gedeelten worden behandeld. Nu de Evangeliën.

Mattheüs

Hier volgt een analyse van de genoemde verzen uit Mattheüs, waarbij ik de verschillen vergelijk tussen de Statenvertaling (SV 1637), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), Textus Receptus (TR), en de oudste Griekse manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus.

  1. Mattheüs 1:25 – “eerstgeboren”
  • SV:
    “En kende haar niet, totdat zij deze haar eerstgeboren Zoon gebaard had; en hij noemde Zijn naam JEZUS.”
  • NBV:
    “Maar hij had geen gemeenschap met haar totdat ze een zoon gebaard had. En hij gaf Hem de naam Jezus.”
  • Verschil: “eerstgeboren” ontbreekt in moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • In Textus Receptus staat het woord “eerstgeboren” (πρωτότοκος – prototokos), maar het komt niet voor in oudere Griekse manuscripten zoals de Codex Vaticanus en Sinaiticus.
    • Moderne vertalingen baseren zich op deze oudste manuscripten en laten het weg.
    • Theologisch verschil? Dit vers bewijst niet of Maria nog meer kinderen kreeg. “Eerstgeborene” kan gewoon betekenen dat Jezus de eerste was.
  1. Mattheüs 6:33 – “Gods”
  • SV:
    “Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u toegeworpen worden.”
  • NBV:
    “Zoek eerst het Koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden.”
  • Verschil: Geen grote verandering.
  • Waarom?
    • Sommige moderne vertalingen zeggen “het Koninkrijk en Zijn gerechtigheid” zonder “Gods”, maar de betekenis blijft hetzelfde.
    • Het woord “Gods” (Θεοῦ – Theou) komt wel voor in de meeste manuscripten.
  1. Mattheüs 8:29 – “Jezus”
  • SV:
    “En ziet, zij riepen, zeggende: Jezus, Gij Zone Gods! wat hebben wij met U te doen? Zijt Gij hier gekomen om ons te pijnigen vóór den tijd?”
  • NBV:
    “Ze schreeuwden: ‘Wat hebben wij met u te maken, Zoon van God? Bent u gekomen om ons te kwellen voor de tijd?’”
  • Verschil: Het woord “Jezus” ontbreekt in moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • Het ontbreekt in Codex Vaticanus en Sinaiticus, maar komt wel voor in de Textus Receptus.
    • Sommige oude manuscripten bevatten het wél, andere niet.
    • Dit is waarschijnlijk een “gloss” (later toegevoegde verduidelijking), want “Zoon van God” maakt al duidelijk over Wie het gaat.
  1. Mattheüs 9:13 – “tot bekering”
  • SV:
    “Want Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering.”
  • NBV:
    “Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.”
  • Verschil: “tot bekering” ontbreekt in moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • “Tot bekering” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Het kan een latere toevoeging zijn vanuit het parallelle gedeelte in Lukas 5:32.
  1. Mattheüs 12:35 – “des harten”
  • SV:
    “Een goed mens brengt voort het goede ding uit den goeden schat des harten, en een boos mens brengt voort het boze ding uit den bozen schat.”
  • NBV:
    “Een goed mens haalt uit zijn schatkamer van het hart het goede tevoorschijn, en een slecht mens haalt uit zijn schatkamer het slechte naar boven.”
  • Verschil: Geen grote inhoudelijke verandering.
  • Waarom?
    • Moderne vertalingen vertalen iets anders, maar de boodschap blijft hetzelfde.
  1. Mattheüs 12:47 – Hele vers weggelaten
  • SV:
    “En iemand zeide tot Hem: Zie, Uw moeder en Uw broeders staan daarbuiten, zoekende U te spreken.”
  • NBV:
    Dit vers staat tussen haakjes of in een voetnoot.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus, waarschijnlijk een latere toevoeging, wellicht om te harmoniseren met Markus 3:32 en Lukas 8:20.
  1. Mattheüs 16:3 – “Gij geveinsden”
  • SV:
    “Gij geveinsden, het aanschijn des hemels weet gij wel te onderscheiden, en de tekenen der tijden kunt gij niet onderscheiden?”
  • HSV: Huichelaars! De aanblik van de lucht weet u wel te onderscheiden, en kunt u de tekenen van de tijden niet [onderscheiden]?
    NBV: De aanblik van de hemel weet u wel te duiden, en de tekenen van de tijd niet?
  • Waarom?
    • NBV laat gij geveinsden/huichelaars weg omdat het niet in de oudste handschriften voorkomt.
  1. Mattheüs 18:11 – Hele vers ontbreekt
  • SV:
    “Want de Zoon des mensen is gekomen om zalig te maken, dat verloren was.”
  • NBV:
    Dit vers ontbreekt.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Komt alleen voor in latere manuscripten (Byzantijnse teksttraditie).
    • Dit vers lijkt overgenomen uit Lukas 19:10 en later toegevoegd.
  1. Mattheüs 19:17 – “God”
  • SV:
    “En Hij zeide tot hem: Wat heet gij Mij goed? Niemand is goed dan Eén, namelijk God.”
  • NBV:
    “Waarom vraagt u Mij naar het goede? Er is maar Eén die goed is.”
  • Verschil: “God” ontbreekt in moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • Codex Sinaiticus en Vaticanus hebben de kortere versie.
    • Mogelijk een harmonisatie met Markus 10:18 en Lukas 18:19.
  1. Mattheüs 20:16 – “Uitverkoren” ontbreekt
  • SV:
    “Alzo zullen de laatsten de eersten zijn, en de eersten de laatsten; want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.”
  • NBV:
    “Zo zullen de laatsten de eersten zijn en de eersten de laatsten.”
    HSV heeft het vers wel helemaal.
  • Waarom?
    • het tweede deel van het vers ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Het is een latere toevoeging, waarschijnlijk om het vers te linken met Mattheüs 22:14.

Markus

Hier volgt een analyse van de genoemde verzen uit Markus, waarbij ik de verschillen vergelijk tussen de Statenvertaling (SV 1637), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), Textus Receptus (TR), en de oudste Griekse manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus.

  1. Markus 1:2 – “de Profeten”
  • SV:
    “Gelijk geschreven is in de Profeten: Ziet, Ik zend Mijn engel voor Uw aangezicht, die Uw weg voor U heen bereiden zal.”
  • NBV:
    “Zoals geschreven staat bij de profeet Jesaja: Zie, Ik zend Mijn bode voor U uit, die voor U de weg zal banen.”
  • Verschil: “de Profeten” is veranderd in “de profeet Jesaja”.
  • Waarom?
    • De Textus Receptus en de Statenvertaling zeggen “de Profeten” (ἐν τοῖς προφήταις), wat logisch is, want de tekst citeert Maleachi 3:1 en Jesaja 40:3.
    • De oudste manuscripten (Codex Sinaiticus, Vaticanus) hebben “de profeet Jesaja”, wat technisch onjuist is, want het eerste deel is uit Maleachi. Maar het is niet ongebruikelijk in de oudheid om de belangrijkste profeet te noemen bij naam en de minder grote profeet niet te noemen.
    • Waarschijnlijk is “de profeet Jesaja” later aangepast naar “de profeten” omdat men wist dat niet alleen Jesaja maar ook Maleachi werd geciteerd.
  1. Markus 1:14 – “van het Koninkrijk”
  • SV:
    “En nadat Johannes overgeleverd was, kwam Jezus in Galilea, predikende het Evangelie van het Koninkrijk Gods.”
  • NBV:
    “Nadat Johannes gevangen was genomen, ging Jezus naar Galilea, en Hij verkondigde het evangelie van God.”
  • Verschil: “van het Koninkrijk” ontbreekt.
  • Waarom?
    • De oudste manuscripten (Codex Sinaiticus, Vaticanus) bevatten niet “van het Koninkrijk”.
    • Later kan “van het Koninkrijk” zijn toegevoegd om duidelijk te maken waar Jezus over predikte, maar de kortere versie is waarschijnlijk oorspronkelijk.
  1. Markus 2:17 – “tot bekering”
  • SV:
    “Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering.”
  • NBV:
    “Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.”
  • Verschil: “tot bekering” ontbreekt.
  • Waarom?
    • De oudste manuscripten hebben de kortere versie zonder “tot bekering”.
    • Het kan een latere toevoeging zijn vanuit het parallelle gedeelte in Lukas 5:32.
  1. Markus 6:11 – “Voorwaar, Ik zeg u: het zal Sodom en Gomorra… dan dezelve stad”
  • SV:
    “Voorwaar zeg Ik u: Het zal Sodom of Gomorra verdraaglijker zijn in den dag des oordeels, dan dezelve stad.”
  • NBV:
    Dit gedeelte van vers 11 ontbreekt in veel moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • Deze zin ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • De zin komt wel voor in Mattheüs 10:15, dus is mogelijk later als harmonisatie toegevoegd.
  1. Markus 7:16 – “Zo iemand oren heeft om te horen, die hore”
  • SV:
    “Zo iemand oren heeft om te horen, die hore!”
  • NBV:
    Dit vers ontbreekt.
  • Waarom?
    • Dit vers ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Het komt wel voor in latere manuscripten.
    • Waarschijnlijk een latere toevoeging, omdat deze zin vaker voorkomt in Jezus’ uitspraken.
  1. Markus 9:24 – “Heere”
  • SV:
    “En terstond de vader des kinds roepende met tranen, zeide: Ik geloof, Heere! Kom mijn ongelovigheid te hulp.”
  • NBV:
    “Meteen riep de vader van het kind uit: ‘Ik geloof! Kom mijn ongeloof te hulp.’”
  • Verschil: “Heere” ontbreekt in moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • “Heere” ontbreekt in de oudste Griekse manuscripten.
    • Het kan later zijn toegevoegd om de aanspreking van Jezus als Heer te benadrukken.
  1. Markus 9:42 – “die in Mij geloven”
  • SV:
    “En zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem beter, dat een molensteen om zijn hals gehangen was.”
  • NBV:
    “Wie een van deze kleinen die geloven ten val brengt, kan beter met een molensteen om zijn hals in zee geworpen worden.”
  • Verschil: “in Mij” ontbreekt.
  • Waarom?
    • “In Mij” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Waarschijnlijk een latere toevoeging vanuit Mattheüs 18:6 waar wel “in Mij” staat.
  1. Markus 9:44, 46 – Hele verzen ontbreken
  • SV:
    “Waar hun worm niet sterft, en het vuur niet uitgeblust wordt.”
  • NBV:
    Ontbreekt in moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • Deze verzen ontbreken in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Ze komen wel voor in vers 48, dus mogelijk later toegevoegd door kopiisten.
  1. Markus 10:21 – “Neem het kruis op”
  • SV:
    “Neem het kruis op, en volg Mij.”
  • NBV:
    “Kom, volg Mij.”
  • Verschil: “Neem het kruis op” ontbreekt.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Waarschijnlijk een toevoeging uit Mattheüs 16:24 en Lukas 9:23.
  1. Markus 11:26 – Hele vers ontbreekt
  • SV:
    “Maar indien gij niet vergeeft, zo zal uw Vader, Die in de hemelen is, ook uw misdaden niet vergeven.”
  • NBV:
    Dit vers ontbreekt.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Dit vers komt wel voor in Mattheüs 6:15, dus mogelijk later ter harmonisatie toegevoegd .
  1. Markus 15:28 – Hele vers ontbreekt
  • SV:
    “En de Schrift is vervuld geworden, die daar zegt: En Hij is met de misdadigers gerekend.”
  • NBV:
    Dit vers ontbreekt.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Het citaat komt uit Jesaja 53:12 en wordt in Lukas 22:37 genoemd.
  1. Markus 16:9-20 – Deze verzen van hoofdstuk 16 ontbreken
  • SV:
    Deze twaalf verzen beschrijven Jezus’ verschijningen na Zijn opstanding.
  • NBV:
    Soms tussen haakjes of in een voetnoot.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Veel latere manuscripten bevatten het wél. Er zijn ook andere, kortere, afsluitingen van Markus,
    • Mogelijk een latere toevoeging, maar sommige vroege kerkvaders citeren deze verzen wél. Dus mogelijk niet door Markus maar wel zeer vroeg.

Lukas

Hier volgt een gedetailleerde analyse van de genoemde verzen uit Lukas, waarbij ik de verschillen vergelijk tussen de Statenvertaling (SV 1637), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), Textus Receptus (TR), en de oudste Griekse manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus.

  1. Lukas 1:28 – “Gij zijt gezegend onder de vrouwen”
  • SV:
    “En de engel, tot haar ingekomen zijnde, zeide: Wees gegroet, gij begenadigde; de Heere is met u; gij zijt gezegend onder de vrouwen.”
  • NBV:
    “De engel ging bij haar naar binnen en zei: ‘Gegroet, begenadigde, de Heer is met u.’”
  • Verschil: “Gij zijt gezegend onder de vrouwen” ontbreekt in moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Komt wel voor in Textus Receptus.
    • Waarschijnlijk een latere toevoeging, geïnspireerd door Lukas 1:42, waar Elisabet deze woorden tegen Maria zegt.
  1. Lukas 2:33 – “Jozef” is veranderd in “vader”
  • SV:
    “En Jozef en Zijn moeder verwonderden zich over hetgeen van Hem gezegd werd.”
  • NBV:
    “Zijn vader en moeder waren verbaasd over wat er over Hem werd gezegd.”
  • Verschil: “Jozef” is veranderd in “Zijn vader”.
  • Waarom?
    • Codex Sinaiticus en Vaticanus hebben “Zijn vader”.
    • Sommige theologen denken dat latere kopiisten “Jozef” hebben ingevoegd om de maagdelijke geboorte te benadrukken.
    • Theologisch punt: Jozef was de wettige voogd van Jezus en werd in andere passages ook “Zijn vader” genoemd (bv. Lukas 2:48).
  1. Lukas 2:43 – “Jozef en Zijn moeder” veranderd in “Zijn ouders”
  • SV:
    “En als zij de dagen voleindigd hadden, en zij wederkeerden, bleef het Kind Jezus achter te Jeruzalem; en Jozef en Zijn moeder wisten het niet.”
  • NBV:
    “Toen de dagen voorbij waren en ze terugkeerden, bleef het kind Jezus achter in Jeruzalem, zonder dat zijn ouders het wisten.”
  • Verschil: “Jozef en Zijn moeder” is vervangen door “Zijn ouders”.
  • Waarom?
    • Oudste manuscripten bevatten “Zijn ouders”.
    • Latere kopiisten veranderden het mogelijk naar “Jozef en Zijn moeder” om de maagdelijke geboorte te benadrukken.
  1. Lukas 4:4 – “maar bij alle woord Gods” ontbreekt
  • SV:
    “Doch Jezus antwoordde hem, zeggende: Er is geschreven, dat de mens bij brood alleen niet zal leven, maar bij alle woord Gods.”
  • NBV:
    “Maar Jezus antwoordde: ‘Er staat geschreven: “Een mens leeft niet van brood alleen.”’”
  • Waarom?
    • “maar bij alle woord Gods” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Komt wel voor in Textus Receptus en lijkt harmonisatie met Mattheüs 4:4.
  1. Lukas 4:8 – “Ga weg van Mij, satan” ontbreekt
  • SV:
    “En Jezus antwoordde en zeide tot hem: Ga weg van Mij, satan; want er staat geschreven: Gij zult den Heere, uw God, aanbidden, en Hem alleen dienen.”
  • NBV:
    “Maar Jezus antwoordde: ‘Er staat geschreven: “Aanbid de Heer, uw God, en dien Hem alleen.”’”
  • Waarom?
    • “Ga weg van Mij, satan” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om overeen te stemmen met Mattheüs 4:10, waar het wel staat.
  1. Lukas 4:41 – “de Christus” ontbreekt
  • SV:
    “Ook gingen van velen duivelen uit, roepende en zeggende: Gij zijt de Christus, de Zoon van God!”
  • NBV:
    “Uit veel mensen dreven demonen uit die schreeuwden: ‘U bent de Zoon van God!’”
  • Waarom?
    • “de Christus” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk toegevoegd om duidelijk te maken dat Jezus de Messias is.
  1. Lukas 7:31 – “en de Heere zeide” ontbreekt
  • SV:
    “En de Heere zeide: Bij wien zal Ik dan de mensen van dit geslacht vergelijken?”
  • NBV:
    “Met wie zal Ik de mensen van deze generatie vergelijken?”
  • Waarom?
    • “En de Heere zeide” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Kan later zijn toegevoegd voor stilistische consistentie.
  1. Lukas 9:54 – “gelijk ook Elia gedaan heeft” ontbreekt
  • SV:
    “En als Zijn discipelen Jakobus en Johannes dat zagen, zeiden zij: Heere, wilt Gij, dat wij zeggen, dat vuur van den hemel nederdale, en dezen vertere, gelijk ook Elia gedaan heeft?”
  • NBV:
    “Toen Jakobus en Johannes dit hoorden, vroegen ze: ‘Heer, wilt U dat wij vuur van de hemel laten neerdalen om hen te vernietigen?’”
  • Waarom?
    • “gelijk ook Elia gedaan heeft” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om de parallel met 2 Koningen 1:10 te verduidelijken.
  1. Lukas 23:17 – Hele vers ontbreekt
  • SV:
    “En hij moest hun op het feest één loslaten.”
  • NBV:
    Dit vers ontbreekt.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Waarschijnlijk toegevoegd vanuit Mattheüs 27:15 en Markus 15:6.
  1. Lukas 23:38 – “met Griekse, Romeinse en Hebreeuwse letters” ontbreekt
  • SV:
    “En er was ook een opschrift boven Hem geschreven, in Griekse, en Romeinse, en Hebreeuwse letters: DEZE IS DE KONING DER JODEN.”
  • NBV:
    “Boven Hem was een opschrift aangebracht: ‘Dit is de koning van de Joden.’”
  • Waarom?
    • “in Griekse, Romeinse en Hebreeuwse letters” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Komt wel voor in Johannes 19:20, waarschijnlijk daarvandaan toegevoegd in Lukas.
  1. Lukas 24:12 – 
  • SV:
    “Doch Petrus opstaande, liep tot het graf, en nederbukkende, zag hij de doeken liggen, en ging weg, zich verwonderende bij zichzelf over hetgeen geschied was.”
  • NBG51:
    Zet dit vers tussen twijfelhaken, ontbreekt alleen in de Leidse vertaling
  • Waarom?
    • Ontbreekt in sommige oude handschriften
    • Staat ook in Johannes 20:3-6.
  1. Lukas 24:51 – “en werd opgenomen in de hemel” ontbreekt in de NBG
  • SV:
    “En het geschiedde, als Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde, en werd opgenomen in den hemel.”
  • NBV:
    “En terwijl Hij hen zegende, ging Hij van hen heen en werd opgenomen in de hemel..”
  • Waarom?
    • “en werd opgenomen in de hemel” ontbreekt in sommige oude manuscripten.
    • In de nieuwste vertalingen staat het wel, ook Handelingen 1:9 beschrijft de hemelvaart duidelijk.

Johannes

Hier volgt een gedetailleerde analyse van de genoemde verzen uit Johannes, waarbij ik de verschillen vergelijk tussen de Statenvertaling (SV 1637), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), Textus Receptus (TR), en de oudste Griekse manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus.

  1. Johannes 1:14 – “geborenen” ontbreekt
  • SV:
    “En het Woord is vlees geworden, en heeft onder ons gewoond (en wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd, een heerlijkheid als des Eniggeborenen van den Vader), vol van genade en waarheid.”
  • NBV:
    “Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van genade en waarheid. Wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader.”
  • Verschil: NBV heeft enige Zoon i.p.v. Eniggeborene. De meeste nieuwere vertalingen hebben Eniggeborene
  • Waarom?
    • Eniggeborene en enige Zoon geven beiden het unieke karakter weer van het vleesgeworden Woord. Het is een vertaalkeuze die niets te maken heeft met de grondteksten.
  1. Johannes 1:18 – “geboren” ontbreekt
  • SV:
    “Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, Die in den schoot des Vaders is, Die heeft Hem ons verklaard.”
  • NBV:
    “Niemand heeft ooit God gezien, maar de enige Zoon, die zelf God is en aan het hart van de Vader rust, heeft hem doen kennen.”
  • Verschil: In sommige moderne vertalingen staat “de enige Zoon die Zelf God is” in plaats van “eniggeboren Zoon”.
  • Waarom?
    • De oudste manuscripten hebben μονογενὴς Θεός (“de enige God”), terwijl de Textus Receptus μονογενὴς υἱός (“eniggeboren Zoon”) heeft.
    • zie ook toelichting van vers 14
  1. Johannes 1:27 – “Welke voor mij geworden is” ontbreekt
  • SV:
    “Die na mij komt, is vóór mij geworden, Wiens ik niet waardig ben de riem van Zijn schoen te ontbinden.”
  • NBV:
    “Hij die na mij komt, is meer dan ik; ik ben het niet waard om de riemen van zijn sandalen los te maken.”
  • Verschil: “Welke voor mij geworden is” ontbreekt.
  • Waarom?
    • De oudste manuscripten hebben de kortere versie zonder deze toevoeging.
    • Dit lijkt een latere verduidelijking van Johannes de Doper’s uitspraak.
  1. Johannes 3:13 – “Die in de hemel is” ontbreekt
  • SV:
    “En niemand is opgevaren in den hemel, dan Die uit den hemel nedergekomen is, namelijk de Zoon des mensen, Die in den hemel is.”
  • NBV:
    “Er is nooit iemand in de hemel geweest, behalve Hij die uit de hemel is neergedaald: de Mensenzoon.”
  • Waarom?
    • “Die in de hemel is” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om Jezus’ goddelijke natuur te benadrukken.
  1. Johannes 3:15 – “niet verderve” ontbreekt
  • SV:
    “Opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.”
  • NBV:
    “opdat iedereen die in Hem gelooft, eeuwig leven heeft.”
  • Waarom?
    • “niet verderve” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Mogelijk toegevoegd om de parallel met Johannes 3:16 sterker te maken.
  1. Johannes 3:16, 3:18 – “geboren” ontbreekt
  • SV:
    “Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.”
  • NBV:
    “Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.”
  • Waarom?
    • Zie de uitleg bij Johannes 1:14 en 18
    • De kern van de betekenis blijft hetzelfde.
  1. Johannes 4:42 – “de Christus” ontbreekt
  • SV:
    “En zeiden tot de vrouw: Wij geloven niet meer om uw spreken, want wij zelf hebben Hem gehoord, en wij weten, dat Deze waarlijk is de Christus, de Zaligmaker der wereld.”
  • NBV:
    “Ze zeiden tegen de vrouw: ‘Wij geloven nu niet meer vanwege wat jij gezegd hebt, want we hebben hem zelf gehoord en weten dat Hij werkelijk de redder van de wereld is.’”
  • Waarom?
    • “de Christus” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om duidelijk te maken dat Jezus de Messias is.
  1. Johannes 5:3-4 – Het badwater van Bethesda ontbreekt
  • SV:
    “Deze lagen daar en wachtte op de roering van het water. Want een engel daalde op zekere tijden neer in het bad en beroerde het water; zo wie dan eerst daarin kwam, nadat het water beroerd was, werd gezond, met wat ziekte hij ook bevangen was.”
  • NBV:
    Daar lag een groot aantal zieken, blinden, kreupelen en misvormden. (de rest van vers 3 en vers 4 ontbreekt)
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Mogelijk een latere toevoeging die eerst in de marge stond, om de context van vers 7 te verduidelijken. Alexandrinus heeft dit vers wel.
  1. Johannes 6:47 – “in Mij” ontbreekt
  • SV:
    “Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Die in Mij gelooft, heeft het eeuwige leven.”
  • NBV:
    “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Wie gelooft, heeft eeuwig leven.”
  • Waarom?
    • “in Mij” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om het vers te verduidelijken.
  1. Johannes 7:53 – 8:11 – Het verhaal van de overspelige vrouw ontbreekt
  • SV:
    “En een ieder ging naar zijn huis. Maar Jezus ging naar den Olijfberg. […] Wie van u zonder zonde is, werpe eerst den steen op haar.”
  • NBV:
    Dit hele gedeelte staat in veel moderne vertalingen tussen haakjes of ontbreekt.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in veel belangrijke oude manuscripten
    • Komt pas voor in latere manuscripten en duikt op verschillende plekken op. Soms in Lukas of na Johannes 21. Bovendien staat in de manuscripten regelmatig een aantekening van de schrijver dat over het gedeelte getwijfeld wordt of het authentiek is.
    • Mogelijk een latere toevoeging maar wel een verhaal wat past in de bediening van de Here Jezus. en als geschiedenis zeker oorspronkelijk kan zijn.
  1. Johannes 9:35 – “Zoon van God” veranderd in “Zoon des mensen”
  • SV:
    “Jezus hoorde, dat zij hem uitgeworpen hadden; en Hem vindende, zeide Hij tot hem: Gelooft gij in den Zone Gods?”
  • NBV:
    “Jezus hoorde dat ze hem weggejaagd hadden en toen Hij hem vond, vroeg Hij: ‘Gelooft u in de Mensenzoon?’”
  • Waarom?
    • De oudste manuscripten zeggen “Mensenzoon”.
    • Later kan “Zoon van God” zijn ingevoegd om Jezus’ goddelijke status te benadrukken.

Checklist ‘Vervalste Bijbels’ van sv1637.org gecheckt: De claims

door

Het overzicht halverwege de “Checklist vervalste Bijbels” op sv1637.org  beweert dat moderne bijbelvertalingen opzettelijk teksten wijzigen, verwijderen of aanpassen om een “New Age Wereld Religie” te ondersteunen. Dit is een forse beschuldiging en tevens een zeer controversieel standpunt, dat gebaseerd is op tekstkritische verschillen tussen de Textus Receptus (TR), de Statenvertaling (SV), en de oudste beschikbare Griekse manuscripten (zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus).

Ik zal hieronder enkele belangrijke punten bespreken en uitleggen waarom deze verschillen bestaan.

Zijn nieuwe vertalingen vervalst?

Nee. Wat vaak gebeurt, is dat moderne vertalers de oudst beschikbare Griekse manuscripten gebruiken om hun vertalingen te baseren, terwijl oudere vertalingen zoals de Statenvertaling en de King James Version (KJV) vooral de Textus Receptus als basis hebben.

De Textus Receptus bevat latere toevoegingen, die waarschijnlijk door middeleeuwse kopiisten zijn ingevoegd. Moderne vertalers kiezen ervoor om alleen die teksten te gebruiken die in de oudste bronnen voorkomen, omdat zij dichter bij de oorspronkelijke tekst liggen.

Voorbeeld:

1 Johannes 5:7-8 (“Want Drie zijn er, Die getuigen in den hemel: de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze Drie zijn één.”)

Komt niet voor in de oudste Griekse manuscripten.

Komt wel voor in de Textus Receptus en de Latijnse Vulgaat.

Toegevoegd in de middeleeuwen en niet oorspronkelijk geschreven door Johannes.

Waarom ontbreken sommige woorden of zinnen?

Omdat ze in de oudste manuscripten niet staan.

Hier enkele voorbeelden uit de  lijst:

Openbaring 1:11 – “Ik ben de Alfa en de Omega, de Eerste en de Laatste” ontbreekt in moderne vertalingen

Waarom?

In de oudste Griekse manuscripten (Codex Sinaiticus en Vaticanus) staat alleen:

“Schrijf wat je ziet in een boek en stuur het naar de zeven gemeenten.”

De langere versie komt pas voor in latere manuscripten en is waarschijnlijk een latere toevoeging.

Handelingen 8:37 – “Ik geloof dat Jezus Christus de Zoon van God is” ontbreekt in moderne vertalingen

Waarom?

Dit vers komt niet voor in de oudste manuscripten.

Werd later toegevoegd door kopiisten om de bekering van de kamerling explicieter te maken.

Dit betekent niet dat de boodschap fout is, maar de toevoeging lijkt later te zijn ontstaan.

Kolossenzen 1:14 – “door Zijn bloed” ontbreekt in moderne vertalingen

Waarom?

De oudste Griekse manuscripten zeggen:

“In Hem hebben wij de verlossing, namelijk de vergeving der zonden.”

De woorden “door Zijn bloed” zijn later toegevoegd om overeen te komen met Efeziërs 1:7.

Wordt Jezus minder benadrukt in nieuwe vertalingen?

Nee. De kern van de boodschap blijft in alle vertalingen behouden:

  • Jezus is de Zoon van God.
  • Jezus is de Redder van de wereld.
  • Jezus’ bloed brengt verlossing.
  • Jezus zal terugkomen.

Sommige woorden zoals “Christus”, “Heere”, of “Jezus” ontbreken in bepaalde verzen omdat ze niet in de oudste manuscripten staan. Dit betekent niet dat vertalers Jezus willen verbergen, maar dat ze trouw willen blijven aan de oorspronkelijke tekst.

Voorbeeld:

1 Korinthe 16:22

Statenvertaling: “Indien iemand den Heere Jezus Christus niet liefheeft, die zij een vervloeking; Maranatha!”

NBV: “Als iemand de Heer niet liefheeft, hij zij vervloekt. Maranatha!”

Waarom? “Jezus Christus” ontbreekt in de oudste manuscripten.

De boodschap blijft hetzelfde, maar moderne vertalingen volgen de oudst beschikbare tekst.

Wat is het probleem met de Textus Receptus?

  • De Textus Receptus is samengesteld uit middeleeuwse manuscripten en bevat fouten en toevoegingen.
  • De Textus Receptus werd in de 16e eeuw samengesteld door Erasmus, die slechts een paar middeleeuwse manuscripten gebruikte.

Veel moderne tekstwetenschappers geven de voorkeur aan de oudste manuscripten, omdat ze dichter bij de oorspronkelijke tekst staan.

Dit betekent dat sommige langere versies later zijn toegevoegd en dat moderne vertalingen deze weglaten om trouw te blijven aan de oorspronkelijke Bijbeltekst.

Is er een complot om de Bijbel te veranderen?

Nee. Moderne vertalingen proberen over het algemeen gesproken juist de Bijbel zo correct mogelijk te vertalen door de oudst beschikbare manuscripten te gebruiken.

De Statenvertaling en de King James Version (KJV) waren ooit ook moderne vertalingen in hun tijd!

De meeste “weglatingen” in moderne vertalingen komen doordat de oudste manuscripten korter zijn dan latere kopiën.

Jezus’ Goddelijkheid, het Evangelie en de kernboodschap blijven volledig intact in moderne vertalingen.

Welke vertaling moet ik gebruiken?

Dit hangt af van waar je waarde aan hecht:

  • Welke vertaling je al gebruikt
  • Wil je een vertaling die zo dicht mogelijk bij de oudste manuscripten blijft?

Kies de Herziene Statenvertaling (HSV), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), of de Naardense Bijbel.

  • Wil je een vertaling die trouw blijft aan de Statenvertaling en de Textus Receptus?

Kies de Statenvertaling (SV) of de King James Version (KJV).

Er is geen “duivelse” of “heilige” vertaling— de meeste vertalingen proberen de Bijbel zo goed mogelijk weer te geven! Enkele uitzonderingen zijn wel goed om te noemen.

  • De “Nieuwe Wereldvertaling van het Wachttorengenootschap voegt toe en laat weg waar het de leer van de Jehovahsgetuigen past. De persoon van Jezus Christus wordt gebagatelliseerd. Pas op! Niet aan te raden voor Bijbelstudie!
  • “The Message” is eigenlijk geen vertaling maar een parafrase, en bovendien herschreven door één persoon: Eugene Peterson.(!!) Niet aan te raden voor Bijbelstudie!

Samengevat

Is er hier een New Age complot? Nee.

  • Nieuwe vertalingen volgen de oudste manuscripten.
  • Het Evangelie van Jezus Christus blijft behouden in deze vertalingen.

Veel mensen denken dat “weglatingen” een complot zijn, maar in werkelijkheid wordt de Bijbel juist nauwkeuriger vertaald op basis van de beste beschikbare bronnen. De Statenvertaling is een geweldige vertaling, maar gebaseerd op de Textus Receptus, die latere toevoegingen bevat.

Wil je de meest accurate weergave van de Bijbel? Gebruik meerdere vertalingen naast elkaar en bestudeer de context!

Lees ook op de site van Dirk-Jan Jansen : Is de Telosvertaling corrupt? | dirkjanjansen.nl

Wes Huff on Text Criticism

door
YouTube player

In deze video interviewt Ruslan KD Wes Huff, een Bijbelexpert en apologeet. Ze bespreken een breed scala aan onderwerpen, waaronder de geschiedenis van de Bijbel, het belang van tekstkritiek en de uitdagingen om het christendom te verdedigen in een seculier tijdperk.

Een van de belangrijkste thema’s van het interview is het belang van het begrijpen van de historische en culturele context van de Bijbel. Huff stelt dat veel van de controverses rond de Bijbel voortkomen uit een gebrek aan begrip van deze kwesties. Hij legt bijvoorbeeld uit dat de Bijbel oorspronkelijk niet in het Engels, maar in het Hebreeuws, Grieks en Aramees is geschreven. Dit betekent dat veel van de nuances van de tekst verloren gaan in vertaling.

Huff bespreekt ook het belang van tekstkritiek. Hij legt uit dat de Bijbel eeuwenlang vele malen is gekopieerd en herzien, en dat er onvermijdelijk fouten in de tekst zijn geslopen. Tekstcritici gebruiken een verscheidenheid aan methoden om deze fouten te identificeren en te corrigeren.

Een ander onderwerp wat Huff bespreekt is de uitdaging om het christendom te verdedigen in een seculier tijdperk. Hij beweert dat christenen in staat moeten zijn om de kritiek op hun geloof op een doordachte en respectvolle manier aan te pakken. Hij benadrukt ook het belang van het leven van je geloof op een manier die authentiek en overtuigend is.

Al met al is dit een fascinerend en informatief interview. Het is een must-see voor iedereen die meer wil weten over de Bijbel en het christendom.

Hier zijn enkele van de belangrijkste inzichten uit het interview:

* De Bijbel was oorspronkelijk niet in het Engels, maar in het Hebreeuws, Grieks en Aramees geschreven.

* Tekstkritiek is een belangrijk hulpmiddel om de Bijbel te begrijpen.

* Christenen moeten in staat zijn om de kritiek op hun geloof op een doordachte en respectvolle manier te weerleggen.

* Het is belangrijk om je geloof op een manier te leven die authentiek en overtuigend is.

Wat is ‘King James Onlyism’?

door

‘King James Onlyism’ onder de loep

‘King James Onlyism’ (KJO) is de overtuiging dat de King James Version (KJV) de enige geldige en gezaghebbende Engelse vertaling van de Bijbel is. De mate waarin aanhangers deze overtuiging aanhangen varieert. Over het algemeen geloven zij dat alle andere vertalingen inferieur, corrupt of zelfs gevaarlijk zijn. Sommige extreme vormen van KJO beschouwen de KJV als volledig geïnspireerd en onfeilbaar. En dan zelfs in de Engelse vertaling, en niet alleen in de originele Hebreeuwse en Griekse teksten.

Verschillende categorieën

KJO-aanhangers kunnen grofweg worden ingedeeld in verschillende categorieën:

  1. Textus Receptus-georiënteerd – Sommigen geloven dat de KJV de beste vertaling is omdat deze gebaseerd is op de Textus Receptus (TR) voor het Nieuwe Testament en de Masoretische tekst voor het Oude Testament.
  2. Engelse superioriteit – Anderen gaan verder en geloven dat de KJV zelf geïnspireerd is en superieur is aan de oorspronkelijke talen.
  3. Radicale KJO – De meest extreme groep beweert dat de KJV de enige echte Bijbel is, en dat andere vertalingen satanisch zijn of ketterij bevorderen.

Kritiek op ‘King James Onlyism’

Critici van King James Onlyism voeren verschillende argumenten aan tegen deze overtuiging:

  1. Tekstkritische kwesties
    • De KJV is gebaseerd op de Textus Receptus, een tekst uit de 16e eeuw die slechts op een beperkt aantal late manuscripten berust.
    • Nieuwere vertalingen, zoals de NIV, ESV en NASB, gebruiken oudere manuscripten. Deze zijn volgens veel tekstcritici betrouwbaarder  (bijvoorbeeld de Codex Sinaiticus en de Codex Vaticanus).
    • KJO-aanhangers verwerpen doorgaans deze oudere manuscripten en beschouwen ze als corrupt.
  2. Taalveranderingen en verstaanbaarheid
    • De KJV gebruikt 17e-eeuws Engels, wat voor moderne lezers moeilijk te begrijpen is.
    • Veel woorden zijn in betekenis veranderd of archaïsch geworden. Misverstanden liggen op de loer.
    • Critici stellen dat een begrijpelijke Bijbelvertaling essentieel is voor effectieve studie en evangelisatie.
  3. Vertaalfouten en invloed van de Septuaginta
    • De KJV bevat vertaalfouten, zoals in Handelingen 12:4, waar “Pascha” verkeerd wordt vertaald als “Easter” in plaats van “Passover”.
    • Sommige teksten in de KJV lijken meer op de Latijnse Vulgaat of de Septuaginta dan op de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse teksten.
  4. Sektarische neigingen en dogmatiek
    • Sommige extreme KJO-aanhangers behandelen de KJV als een bijna goddelijke tekst. Dat leidt tot een vorm van bijbelverering (bibliolatrie).
    • Dit kan leiden tot verdeeldheid binnen christelijke gemeenschappen. Mensen die andere vertalingen gebruiken worden dan als ketters worden beschouwd.
  5. Het paradoxale gebruik van de KJV
    • Ironisch genoeg gebruikte de KJV zelf verschillende bronnen voor haar vertaling, en de vertalers geloofden niet dat de KJV onfeilbaar zou zijn.
    • De KJV werd in haar tijd bekritiseerd en niet direct breed geaccepteerd.

King James Onlyism is een veelbesproken onderwerp in christelijke kringen. Hoewel velen de literaire schoonheid en historische impact van de KJV erkennen, wijzen critici op de gevaren van het verheffen van één specifieke vertaling tot een absolute standaard.

Belangrijk tegenargument

Het belangrijkste argument tegen KJO is dat de Bijbel oorspronkelijk in Hebreeuws, Aramees en Grieks werd geschreven.  Goede vertalingen in moderne talen zijn noodzakelijk om Gods Woord toegankelijk te houden.

In Nederland: ‘Statenvertaling-alléén’

Ook in Nederland bestaat een beweging met een vergelijkbare overtuiging als ‘King James Onlyism’. Deze is dan gericht op de Statenvertaling (SV). Dit wordt ook wel ‘Statenvertaling-alléén’ genoemd. Aanhangers van deze overtuiging beschouwen de Statenvertaling als de enige betrouwbare en gezaghebbende Nederlandse Bijbelvertaling. Men verwerpt andere Nederlandse vertalingen als onbetrouwbaar of zelfs schadelijk.

Kernpunten van ‘Statenvertaling-alléén’

  1. Geïnspireerde bronteksten
    • Net als bij KJO is een belangrijk argument dat de Statenvertaling gebaseerd is op de Textus Receptus (TR) voor het Nieuwe Testament en de Masoretische Tekst voor het Oude Testament.
    • Aanhangers zien deze teksttradities als de ware en ongeschonden vorm van Gods Woord en verwerpen tekstkritiek.
  2. Vertrouwen in de vertalers van de SV
    • De vertalers van de Statenvertaling (1618-1637) waren vrome, goed opgeleide mannen die de opdracht hadden om een zo letterlijk en getrouw mogelijke vertaling te maken.
    • Men ziet deze vertaling als een bijzondere zegen van God voor Nederlandstalige christenen.
  3. Afwijzing van moderne vertalingen
    • NBG 1951, HSV, NBV en andere vertalingen worden vaak afgewezen omdat zij gebruikmaken van oudere manuscripten die afwijken van de Textus Receptus.
    • Veel Statenvertaling-Only aanhangers geloven dat deze moderne vertalingen “verwaterd” of beïnvloed zijn door liberalisme of vrijzinnige theologie.
    • De Herziene Statenvertaling (HSV) wordt door sommigen als verdacht gezien. De gedachte is, dat men de taal heeft aangepast en deze op bepaalde punten (zoals in Openbaring) afwijkt van de oorspronkelijke SV.
  4. Taal als heilig principe
    • Hoewel het oud-Nederlands van de Statenvertaling voor velen moeilijk te begrijpen is, zien sommigen dat juist als een voordeel.
    • Zij geloven dat het taalgebruik bijdraagt aan eerbied en heiligheid.
    • Critici wijzen erop dat dit de toegankelijkheid van de Bijbel vermindert. Het gebruik van “verklarende woordenlijsten” binnen deze kringen wordt gezien als een indirecte erkenning van het taalprobleem.
  5. Verbondenheid met de gereformeerde traditie
    • Statenvertaling-alléén komt vooral voor in bevindelijk gereformeerde kringen, zoals de Gereformeerde Gemeenten, Oud Gereformeerde Gemeenten en sommige Hersteld Hervormde Gemeenten, maar ook binnen orthodoxe buitenkerkelijke kringen.
    • In deze kringen is de Statenvertaling de enige Bijbel die gebruikt wordt.

Kritiek op Statenvertaling-alléén

Dezelfde argumenten als bij King James Onlyism worden ook hier gebruikt:

  • Tekstkritiek: De Statenvertaling baseert zich op de Textus Receptus. Oudere manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Codex Vaticanus worden als betrouwbaarder beschouwd.
  • Verouderde taal: Veel woorden zijn inmiddels archaïsch of van betekenis veranderd.
  • Geen absolute status: De Statenvertalers zagen hun werk niet als onfeilbaar.
  • De HSV als compromis: Sommigen accepteren de HSV, anderen verwerpen deze als een gevaarlijke aanpassing.

De vraag is dan: Is Gods Woord alleen in een specifieke vertaling bewaard gebleven, of kunnen nieuwe vertalingen ook gezaghebbend zijn?

 

KJV only-ism en haar pleitbezorgers

door

Vervolg op mijn vorige artikel Extreme opvattingen op het christelijke erf: “Ruckmanisme”.

Beschuldigingen tegen moderne Bijbelvertalingen

G.A. Riplinger is een bekende figuur binnen de King James Only-beweging, een stroming die stelt dat de King James Version (KJV) de enige zuivere Engelse Bijbelvertaling is. Haar boek New Age Bible Versions  (1993) is een van de meest invloedrijke werken binnen deze beweging. In dit boek beweert Riplinger dat moderne bijbelvertalingen, zoals de NIV, NASB en ESV, beïnvloed zijn door het occultisme en de New Age-beweging. Hoewel deze beschuldigingen veel aanhang hebben onder fundamentalistische christenen, vertoont haar eigen methodologie opvallende overeenkomsten met occulte technieken.

Riplinger beweert onder andere:

  • Westcott en Hort, de grondleggers van de moderne tekstkritiek, waren occultisten en spiritisten. Volgens haar waren zij betrokken bij paranormale praktijken en seances. Historisch onderzoek toont echter aan dat deze beschuldigingen  overdreven danwel misleidend zijn.
  • Moderne vertalingen gebruiken “magische methoden” en bevatten verborgen codes die samenzweren tegen christelijke doctrines.
  • Sommige vertalers hadden banden met de New Age-beweging, wat zou hebben geleid tot een afzwakking van de goddelijkheid van Christus en andere belangrijke leerstellingen.

Veel theologen en tekstcritici verwerpen Riplinger’s claims als ongefundeerd en sensationeel. Toch blijven haar ideeën populair binnen bepaalde christelijke kringen.

Occulte elementen in Riplinger’s eigen werk

Ironisch genoeg vertoont Riplinger’s eigen methodologie opvallende overeenkomsten met occulte technieken:

1. Numerologie en verborgen kennis

In New Age Bible Versions gebruikt Riplinger numerologie om te bewijzen dat moderne vertalingen “demonische” invloeden hebben. Ze analyseert namen van vertalers en hun numerieke waarden om patronen te suggereren. Dit doet denken aan kabbalistische gematria, een methode die in het occultisme wordt gebruikt om verborgen betekenissen te ontdekken.

2. Automatisch schrift

Riplinger beweerde ooit dat haar boek New Age Bible Versions zonder enige bewuste planning door haar werd geschreven, alsof ze geleid werd door een hogere kracht. Dit lijkt sterk op automatisch schrijven, een techniek die vaak geassocieerd wordt met spiritisme en het channelen van bovennatuurlijke entiteiten.

3. Manipulatieve argumentatiemethoden

Haar schrijfstijl is sensationeel en emotioneel geladen, wat vergelijkbaar is met de manier waarop esoterische bewegingen hun volgers overtuigen. Ze baseert haar conclusies vaak op vage beweringen en angstzaaierij in plaats van op gedegen tekstkritiek.

Controversiële leringen van Riplinger

Naast haar kritiek op moderne bijbelvertalingen heeft Riplinger ook enkele omstreden leerstellingen verkondigd:

  • KJV als “geïnspireerde vertaling”: Ze beweert dat de King James Version niet alleen een goede vertaling is, maar ook geïnspireerd op dezelfde manier als de originele Bijbelse manuscripten. Dit gaat verder dan wat zelfs veel King James Only-aanhangers geloven.
  • Verdachtmaking van Griekse en Hebreeuwse teksten: Ze suggereert dat christenen de originele Bijbelse talen niet nodig hebben, omdat de KJV superieur zou zijn aan de oorspronkelijke manuscripten. Dit druist in tegen de meeste orthodoxe opvattingen over Bijbeluitleg.
  • Extreme King James Only-standpunten: In sommige van haar werken beweert ze dat mensen die andere vertalingen gebruiken de Bijbel verdraaien en mogelijk geestelijk misleid zijn.

Hoewel Riplinger zichzelf presenteert als een bestrijder van het occultisme, vertoont haar methodologie opvallende gelijkenissen met esoterische technieken. Haar gebruik van numerologie, verborgen codes en automatisch schrijven roept vragen op over haar eigen claim op orthodoxe christelijke leerstellingen.

Hoewel ze veel volgers heeft binnen de King James Only-beweging, blijft haar werk omstreden en wordt het door academische theologen en tekstcritici beschouwd als misleidend en pseudo-wetenschappelijk. De ironie is dat haar methode meer lijkt op de occulte praktijken die ze beweert te bestrijden dan op serieuze Bijbelstudie.

Materiaal ter inzage

Via archive.org is het mogelijk om diverse materialen van Riplinger in te zien en kostenloos te downloaden.

Bijvoorbeeld het boek “Greek and Hebrew Study Dangers”

1220 pagina’s vuilspuiterij en zwartmakerij. Deze theorie gaat zo ver, dat mevrouw beweert, dat “Bijbelvertalingen in andere talen uitsluitend dienen te geschieden vanuit de King James Bible”.

Ook wordt in dit boek, wat ook verkrijgbaar is via sv1637.org , betwist dat het Nieuwe Testament in het Grieks tot ons is gekomen.

Heb je dan het lek boven?

Extreme opvattingen op het christelijke erf: “Ruckmanisme”.

door

Peter Ruckman en de controverse rondom zijn visie op bijbelvertalingen en andere gelovigen

Geen vermakelijk onderwerp, wel belangrijk.

Peter Ruckman (1921–2016) was een Amerikaanse predikant en theoloog, bekend om zijn extreme standpunten over de King James Version (KJV) en zijn felle aanvallen op andere Bijbelvertalingen en stromingen binnen het christendom. Hij wordt beschouwd als een van de meest radicale vertegenwoordigers van het KJV-Only-standpunt, dat stelt dat de King James Version de enige ware en onfeilbare Bijbel is. Dit artikel geeft een gedetailleerd overzicht van zijn leerstellingen, de controverse daarover en de belangrijkste argumenten tegen zijn standpunten. Ook kijken we kort naar een Nederlandse variant, de Statenvertaling alléén stroming, die parallellen laat zien.

1. De leer over de KJV

Peter Ruckman beweerde dat de King James Version (1611) niet slechts een betrouwbare vertaling was, maar dat deze superieur was aan de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse manuscripten. Zijn belangrijkste claims waren:

  1. De KJV is door God geïnspireerd: Hij stelde dat God niet alleen de oorspronkelijke manuscripten inspireerde, maar ook de Engelse vertaling van de KJV.
  2. De KJV is superieur aan de originele teksten: Volgens Ruckman hadden de vertalers van de KJV extra openbaring ontvangen, waardoor hun werk foutloos was en zelfs correcties aanbracht op de oorspronkelijke tekst.
  3. Andere vertalingen zijn corrupt: Hij beschouwde moderne Bijbelvertalingen zoals de NIV, ESV en NASB als satanisch geïnspireerd en onbetrouwbaar.
  4. Moderne tekstkritiek is afvallig: Hij verwierp de Alexandrijnse tekstfamilie (zoals de Codex Sinaiticus en Codex Vaticanus) en hield zich exclusief vast aan de Textus Receptus, de Griekse tekstbasis van de KJV.

Deze opvattingen leidden ertoe dat hij scherpe kritiek had op theologische seminaries, Bijbelgeleerden en zelfs andere fundamentalistische christenen die niet volledig zijn KJV-standpunt onderschreven.

2. De gevolgen 

De invloed van Ruckman’s leer was groot binnen bepaalde fundamentalistische kringen, maar leidde ook tot veel controverse:

  • Tweespalt : Zijn scherpe veroordeling van andere vertalingen en theologieën veroorzaakte scheuringen in kerken en Bijbelscholen.
  • Anti-intellectualisme: Ruckman verwierp wetenschappelijk Bijbelonderzoek en tekstkritiek als demonisch en afvallig.
  • Polarisatie binnen het christendom: Zijn agressieve en polemische stijl maakte hem tot een controversieel figuur, zelfs onder andere KJV-Only-aanhangers.

3. Kritiek 

De meeste theologen en Bijbelwetenschappers wijzen Ruckman’s KJV-Only-leer af om meerdere redenen:

A. De KJV is een vertaling, geen geïnspireerde openbaring

  • De Bijbel werd oorspronkelijk geschreven in Hebreeuws, Aramees en Grieks, niet in 17e-eeuws Engels.
  • De vertalers van de KJV erkenden zelf dat hun werk een vertaling was en geen nieuwe openbaring van God.
  • Als de KJV de enige zuivere Bijbel zou zijn, zou dat impliceren dat de kerk vóór 1611 geen betrouwbare Bijbel had, wat theologisch onhoudbaar is.

B. De KJV is gebaseerd op jongere manuscripten

  • De KJV is gebaseerd op de Textus Receptus, een verzameling Griekse manuscripten uit de Middeleeuwen.
  • Moderne tekstkritiek heeft toegang tot oudere en betrouwbaardere manuscripten, zoals de Codex Sinaiticus en Codex Vaticanus (4e eeuw).
  • Het idee dat de KJV superieur is aan oudere Griekse en Hebreeuwse manuscripten is onhoudbaar.

C. De KJV bevat ook vertaalfouten en tekstuele problemen

  • De KJV bevat toevoegingen die niet in de oudste manuscripten voorkomen, zoals 1 Johannes 5:7-8 (Comma Johanneum), een tekst die in de KJV wel staat maar in oudere Griekse manuscripten ontbreekt.
  • Sommige woorden en uitdrukkingen in de KJV zijn verouderd en onduidelijk, zoals “unicorn” (Job 39:9-10), wat eigenlijk “wilde os” betekent.
  • Moderne vertalingen corrigeren deze fouten en gebruiken over het algemeen de best beschikbare manuscripten.

D. Andere vertalingen zijn óók betrouwbaar en accuraat

  • Moderne vertalingen zoals de ESV, NIV en NASB worden vertaald door teams van deskundigen en gebruiken meer en oudere manuscripten dan de KJV-vertalers hadden.
  • Het idee dat alleen de KJV betrouwbaar is, is eerder gebaseerd op traditie en emotie dan op feitelijk bewijs.

4. Waarom toch steun

Ondanks de vele problemen met zijn leer, zijn er nog steeds mensen die het KJV-Only-standpunt verdedigen. Enkele redenen hiervoor zijn:

  1. Wantrouwen tegenover moderne theologie: Sommige christenen geloven dat moderne Bijbelwetenschap de Schrift ondermijnt.
  2. Traditie en emotionele gehechtheid: De KJV is voor veel mensen de Bijbel waarmee ze zijn opgegroeid.
  3. Fundamentalistische leer: In sommige kerken wordt geleerd dat de KJV de enige betrouwbare Bijbel is en dat alle andere vertalingen corrupt zijn.

5. Overeenkomsten met ‘Statenvertaling-alleen’

Er zijn sterke parallellen tussen Ruckmanisme en de Nederlandse ‘Statenvertaling-alleen’-beweging, zoals vertegenwoordigd door onder anderen Nico Verhoef:

  • Beide bewegingen zien slechts één specifieke vertaling (KJV of SV 1637) als de enige ware Bijbel.
  • Beide bewegingen verwerpen moderne vertalingen als corrupt en onbetrouwbaar.
  • Beide bewegingen zijn fel gekant tegen moderne tekstkritiek en verdedigen de Textus Receptus.
  • Beide bewegingen hanteren een polemische stijl tegen tegenstanders.

 

A. Overeenkomsten tussen Ruckmanisme en Statenvertaling alleen *

Kenmerk Peter Ruckman (KJV-Only) Nico Verhoef (SV-Only)
Exclusieve Bijbelvertaling Alleen de King James Version (KJV) is Gods zuivere Woord Alleen de Statenvertaling (SV 1637) is betrouwbaar
Verwerping van moderne vertalingen Moderne vertalingen (NIV, ESV, NASB) zijn corrupt en door Satan beïnvloed De Herziene Statenvertaling (HSV) en andere moderne vertalingen zijn een vervalsing
Verwerping van tekstkritiek Tekstkritiek en gebruik van oudere manuscripten (Alexandrijnse tekst) zijn verkeerd en afvallig Gebruik van moderne tekstkritiek wordt afgewezen, Textus Receptus is de enige juiste basis
Strijd tegen theologische instituties Seminaries en geleerden die moderne vertalingen ondersteunen, worden als afvallig beschouwd Kritiek op theologische instellingen en geleerden die HSV en andere vertalingen promoten
Polemische stijl Zeer agressieve en confronterende stijl, noemt tegenstanders afvalligen Verhoef is eveneens fel in zijn kritiek en waarschuwt voor satanische invloed in moderne vertalingen

B. Belangrijkste verschillen

Kenmerk Peter Ruckman (KJV-Only) Nico Verhoef (SV-Only)
Theologie Hyper-dispensationalisme, waarbij redding op verschillende manieren werkte in verschillende tijdperken Klassiek calvinistisch protestantisme met baptistische invloeden
Taalfocus Verdedigt een Engelse vertaling als superieur aan de grondteksten Verdedigt een Nederlandse vertaling als de enige juiste
Achtergrond Komt uit een Amerikaanse fundamentalistische baptistentraditie Komt uit de gereformeerde en baptistische traditie in Nederland
Het belangrijkste verschil is dat Ruckman een hyper-dispensationalistische theologie had, terwijl Verhoef zich baseert op calvinistisch-baptistische principes.

5. Conclusie

Peter Ruckman’s verdediging van de King James Version en zijn afwijzing van alle andere vertalingen is onhoudbaar op zowel theologisch als historisch gebied. Zijn bewering dat de KJV een door God geïnspireerde vertaling is die zelfs superieur is aan de oorspronkelijke manuscripten, is door de volgende feiten weerlegd:

  1. De Bijbel werd oorspronkelijk geïnspireerd in Hebreeuws, Aramees en Grieks, niet in 17e-eeuws Engels.
  2. De Textus Receptus is een verzameling jongere manuscripten en bevat toevoegingen die niet in oudere bronnen voorkomen.
  3. Moderne vertalingen zijn gebaseerd op betere bronnen en methoden, waardoor ze vaak nauwkeuriger zijn dan de KJV.

Hoewel de KJV een belangrijk historisch document is en een grote invloed heeft gehad, moet het worden gezien als wat het werkelijk is: een vertaling en niet een nieuwe openbaring van God. Gelovigen doen er goed aan om een evenwichtige benadering te kiezen die recht doet aan zowel de geschiedenis van de Bijbel als het onderzoek naar de oorspronkelijke tekst.

Kortom, Peter Ruckman’s leerstellingen blijven controversieel, maar worden breed afgewezen als extreem, foutief en misleidend.

“Dat is ruk, man!😂”

*Now to the people I know, Henk Thomassen and Nico Verhoef, both of which have connections to Ruckman, Riplinger and Chick.
I know of Verhoef that he has attended Ruckman bible school at Pensacola in Florida, Thomassen did not do this, but did an at home study course.
They teach “a pure bible in one’s own language onlyism”, which sound great and better, but is riddled with other problems.
Thomassen told me that Ruckman and Riplinger did back this initiative.
Given the documentation of Ruckman’s behaviour and his advocation of silent omission with regards to students of his that want financial backing of people that reject Ruckman, and the evidence that Riplinger may be an occultist, I doubt that is actually the case and they are duped.

But given what I have observed from them personally and from Ruckmanites in the US that have gone into even more heresy and apostasy, I cannot rule out that to some extent I was lied to from them and deceived by them as well, the deceived leadership deceiving the deceived followers.
While they do teach a lot of good stuff, it is the KJVO and “a pure bible in one’s own language onlyism” that is the portal into even bigger heresies they also teach and bring in subtil and privily. (Bron)

 

Bijbel en traditie

door

Bijbel en traditie hebben het in de kerkgeschiedenis nooit goed met elkaar kunnen vinden. Religieuze instellingen (kerken) zijn altijd geneigd geweest hun overgeleverde leringen en gebruiken te stellen boven het gezag van de Bijbel, hoewel die toch geacht werd de basis van alles te zijn. Vele van die tradities zijn dan ook niet in de Bijbel terug te vinden. En waar in het Protestantisme de ‘formulieren’ meer gezag hebben dan de Heilige Schrift, weegt in het – althans rabbijnse – Jodendom de Talmoed zwaarder dan de Thenach. De geschiedenis van kerken en ketters is daarom in hoge mate de geschiedenis van traditionalisme tegenover biblicisme. Zelfs zo sterk, dat bij gelegenheid de kerk het bezit en lezen van de Bijbel verbood, terwijl de ketters bij gelegenheid alle menselijk gezag verwierpen en hun eigen samenleving inrichtten ….. Maar terwijl de kerkelijke instituten met hun tradities in hoge mate de officiële kerkgeschiedenis hebben bepaald, bestaat daarnaast wel degelijk een levende traditie van 20 eeuwen christendom, dat zich baseert op de Bijbel, als enige gezaghebbende Bron. En binnen deze min of meer buitenkerkelijke traditie van Sola Scriptura en Sola Fide wordt die Bijbel nog steeds geloofd en geleefd. >> Bijbel en Traditie – Bijbels Panorama. . . .

 

Bruidegom en bruid, wie zijn zij in de Bijbel?

door

Regelmatig lees ik iets waarvan ik denk “dat had ik zelf niet duidelijker kunnen formuleren”. Als ik de website Alleen Geloof bekijk heb ik dat eigenlijk best vaak.  Sylvia heeft de gave om eenvoudig maar toch heel duidelijk Bijbelse waarheid uit te leggen. Vandaar herplaats ik het hier, me realiserend dat dit één van de punten is waar veel misverstanden over bestaan, en waar ook verkeerde verwachtingen over leven. “Na de opname van de Gemeente de wereld verdrukking, en wij een bruiloft” bijvoorbeeld. Ook wordt de Gemeente van Jezus Christus wel “bruidsgemeente” genoemd.

Hoe zit het nou?

Op de dag van het huwelijk worden man en vrouw, bruidegom en bruid genoemd. In de Bijbel komen de begrippen bruidegom en bruid ook voor, maar hebben daar natuurlijk een veel diepere betekenis. De Bruidegom is namelijk Christus, samen met Zijn Lichaam, de Gemeente. De Bruid is het Volk Israël.

Die de Bruid heeft, is de Bruidegom

Johannes 3
26 En zij kwamen tot Johannes (Johannes de Doper), en zeiden tot hem (de Heere Jezus): Rabbi, Die met u was over de Jordaan, Welken gij getuigenis gaaft, zie, Die doopt, en zij komen allen tot Hem.
27 Johannes antwoordde en zeide: Een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet gegeven zij.
28 Gijzelven zijt mijn getuigen, dat ik gezegd heb: Ik ben de Christus niet; maar dat ik voor Hem heen uitgezonden ben. (de wegbereider)
29 Die de bruid heeft (het Volk Israël), is de bruidegom (de Heere Jezus Christus inclusief Zijn Lichaam, de Gemeente), maar de vriend des bruidegoms, die staat en hem hoort, verblijdt zich met blijdschap om de stem des bruidegoms. Zo is dan deze mijn blijdschap vervuld geworden. (Johannes de Doper is de vriend van de Bruidegom)
30 Hij (Christus, de Bruidegom) moet wassen (= groeien; volgroeien), maar ik minder worden. (= het gaat helemaal niet om mij, maar alleen om de Heere Jezus Christus)
31 Die van boven komt, is boven allen (Christus, de Bruidegom); die uit de aarde is voortgekomen, die is uit de aarde, en spreekt uit de aarde. Die uit den hemel komt, is boven allen.

De Bruidegom Die uit de Hemel komt

De Bruidegom is de Zoon des Mensen, die de Christus blijkt te zijn. Hij is uit de Hemel gekomen, en de bedoeling was dat Hij een Bruiloft zou vieren met Zijn Bruid. Er is in Johannes 3 (bovenstaand) de Bruidegom en de Bruid en de vriend van de Bruidegom. Uit dit verband blijkt duidelijk dat de Bruidegom de Christus is. Johannes de Doper zegt immers: ‘Ik ben de Christus niet. Die de Bruid heeft, is de Bruidegom’. De vriend van de Bruidegom is Johannes de Doper, Zijn voorloper. De Heere Jezus is gekomen om Zijn Volk Zalig te maken. ‘Zaligmaken’ betekent redden, ofwel verlossen. Hij zou haar verlossen van haar zonden. Hij zou haar verlossen van het Oude Verbond der Wet. Dat was de taak die de Heere Jezus had gekregen. Israël zou Zijn Bruid zijn. (zie ook de studie ‘het Bijbelse huwelijk’)

Galaten 4
4 Maar wanneer de volheid des tijds gekomen is, heeft God Zijn Zoon uitgezonden, geworden uit een vrouw (het Joodse Volk; Maria), geworden onder de wet;
5 Opdat Hij degenen, die onder de wet waren (het Joodse Volk), verlossen zou, en opdat wij de aanneming tot kinderen aanstelling tot zonen verkrijgen zouden.

Mattheüs 18
11 Want de Zoon des mensen is gekomen om zalig te maken (te redden; te verlossen), dat verloren was. (door zonden)

Ze heeft Hem niet aangenomen

Johannes 1
11 Hij is gekomen tot het Zijne (het Volk Israël), en de Zijnen (die behoorden tot het Volk) hebben Hem niet aangenomen. (= geloofd)

Het Woord van God ‘daalde af’, en kwam in de handen van Mozes. God gaf, bij de Sinaï, Zijn Woord. Bij de Sinaï heeft de Heere Zijn Bruid ondertrouwd. Als Volk Israël hebben ‘de Zijnen’ dit Woord niet aangenomen, ofwel niet geloofd. Het Volk was Zijn Eigendom, maar zij heeft Zijn Woord altijd tegengesproken. Vanaf het begin was Israël de Heere ontrouw, hoewel zij Zijn Vrouw was. (zie ook de studie ‘Het Bijbelse huwelijk‘)

Ondertrouw

Jeremia 2
1 En des HEEREN woord geschiedde tot mij (= profeet Jeremia), zeggende:
2 Ga en roep voor de oren van Jeruzalem, zeggende: Zo zegt de HEERE: Ik gedenk der weldadigheid uwer jeugd, der liefde uwer ondertrouw, toen gij Mij nawandeldet in de woestijn, in onbezaaid land.

Huwelijksverbond

Ezechiël 16
8 Als Ik nu bij u voorbijging, zag Ik u, en ziet, uw tijd was de tijd der minne (liefdestijd); zo breidde Ik Mijn vleugel over u uit, en dekte uw naaktheid; ja, Ik zwoer u (= de Heere deed een Belofte dat Hij voor haar zou zorgen, als zij Hem zou dienen en zou volgen), en kwam met u in een verbond (het Huwelijksverbond), spreekt de Heere HEERE en gij werdt de Mijne.

Het Volk Israël was Zijn Eigendom

Jeremia 2
31 O geslacht, aanmerkt toch gijlieden des HEEREN woord! Ben Ik Israël een woestijn geweest, of een land der uiterste donkerheid? Waarom zegt dan Mijn volk: Wij zijn heren, wij zullen niet meer tot U komen?
32 Vergeet ook een jonkvrouw haar versiersel, of een bruid haar bindselen (de versiering; trouwjurk)? (er had een bruiloft op aarde gekomen, als het Volk Israël zich had laten versieren tot Bruid) Nochtans heeft Mijn volk Mij vergeten, dagen zonder getal.

Mogen de mede-erfgenamen niet eten?

Lukas 5
33 En zij (Schriftgeleerden, en de Farizeën) zeiden tot Hem (de Heere Jezus): Waarom vasten de discipelen van Johannes (de Doper) dikmaals, en doen gebeden, desgelijks ook de discipelen der Farizeën, maar de Uwe (de twaalf discipelen van de Heere Jezus) eten en drinken?
34 Doch Hij (de Heere Jezus) zeide tot hen: Kunt gij de bruiloftskinderen (zonen), terwijl de Bruidegom bij hen is, doen vasten? (een bruiloft is immers een feest!)
35 Maar de dagen zullen komen, wanneer de Bruidegom van hen zal weggenomen zijn, dan zullen zij (de discipelen; Juda) vasten in die dagen. (de Bruidegom zal er dus ook een tijd niet zijn, dan is er tijd voor rouw en vasten)

Symboliek

Ook deze verzen bevatten symboliek; er zit een geestelijke Waarheid achter. Zoals bij alle gebeurtenissen uit de Bijbel. De volgelingen van Johannes de Doper, en de volgelingen van de Farizeeën, handelden toen nog vanuit de leefregel van het Oude Verbond der Wet. De volgelingen van de Heere Jezus, die eten en drinken, omdat zij nu al handelen vanuit de vrijheid van het Nieuwe Verbond der Genade. (Het vasten was overigens niet eens een voorgeschreven in de Wet van Mozes; leidslieden hadden dit zélf ingesteld om God daar, zogenaamd, mee te behagen). De Heere Jezus zegt: ‘kun je de zonen van de Bruiloftszaal laten vasten? Mogen de zonen, ofwel de mede-erfgenamen, van de Bruidegom niet eten?’

Onzienlijke Christus

Johannes 3
35 Maar de dagen zullen komen, wanneer de Bruidegom van hen zal weggenomen zijn, dan zullen zij vasten in die dagen.

Momenteel is er geen bruiloftsfeest. Er is geen blijdschap, geen vreugde, geen feest. Wij weten dat de Bruidegom in Zijn Hemelvaart naar de Hemel is vertrokken. Hij is onzichtbaar voor de wereld, en voor Israël. Wel woont de onzienlijke Christus, ofwel de Heilige Geest, in de harten van de gelovigen. Met gelovige ogen zien wij – de Gemeente – Hem aan de Rechterhand van de Vader. De Bruidegom is dus niet meer in het midden van Zijn Bruid, het Volk Israël. De Bruid heeft Hem afgewezen. ‘De Zijnen hebben Hem niet aangenomen’. Alle stammen zijn in de verstrooiing, ofwel de ballingschap, terecht gekomen. Daar past inderdaad verdriet, en rouw, en vasten bij.

Het Koninkrijk der Hemelen is als een Bruiloft

Het Nieuwe Verbond der Genade is, na de Opstanding van de Christus, wel gepredikt, maar het Volk heeft de Nieuwe Bruidegom niet aanvaard. In Mattheüs 21 wordt het Koninkrijk der Hemelen vergeleken met een Bruiloft, die een Koning voor Zijn Zoon bereidde. De genodigden (het Joodse Volk) wilden echter niet komen, en hadden allerlei excuses. Pas in de dagen van de Wederkomst van Christus zullen zij de Bruiloft binnengaan.

Mattheüs 22
2 Het Koninkrijk der hemelen is gelijk een zeker koning (God de Vader), die zijn zoon (Christus) een bruiloft bereid had;
3 En zond zijn dienstknechten uit, om de genoden (genodigden; het Joodse Volk) ter bruiloft te roepen; en zij wilden niet komen. (de Zijnen hebben Hem niet aangenomen)

Een Nieuw Verbond; een Nieuw Huwelijk

De Bruidegom is Christus, de Bruid is Israël, en het is niet tot een Bruiloft gekomen. Het Nieuwe Verbond der Genade is wel gekomen, maar de Vrouw was niet bereid. Er is dus geen nieuw huwelijk, geen relatie, ontstaan. De Heere houdt Zich echter altijd aan Zijn Beloften. Ook de Beloften Die Hij aan Zijn Volk Israël gedaan heeft. Hij zal Zijn Volk niet vergeten. Er komt in de toekomst een Nieuw Verbond tussen de Bruidegom en de Bruid. Er komt weer vreugde en blijdschap. In het verleden is er verwoesting en verstoring geweest in het Land Israël, en dit zal in de (nabije) toekomst wéér zo zijn.

De Grote Verdrukking over Israël

Israël gaat namelijk eerst door de grote Verdrukking, er komt een oordeel over het Volk (zie ook de studie ‘Mattheüs 24 ‘en ‘De 70e Jaarweek’) Daarna zal de Heere terugkomen op aarde. De vijanden zullen dan vertrekken en de verstrooide stammen zullen terugkeren naar het Land van de Heere. Er komt een terugverzameling van alle stammen uit de ballingschap. Dan zal er een Bruiloft zijn. Zijn Bruid zal, in de toekomst, onder het Nieuwe (Huwelijks-)Verbond leven.

Mattheüs 24
9 Alsdan zullen zij u overleveren in verdrukking (de grote Verdrukking over Israël), en zullen u doden, en gij zult gehaat worden van alle volken, om Mijns Naams wil (het is een oordeel van de Heere).

LEES VERDER IN DE PDF BRUIDEGOM EN BRUID; CHRISTUS EN ISRAËL- pdf

Verkeerd gebruikte en/of begrepen teksten

door
Het zal mijn bezoekers niet ontgaan zijn dat mijn recente berichten allemaal een link hebben met de leer van Johannes Calvijn en wat daaruit is ontsproten, zoals de Heidelbergse Catechismus en de Dordtse Leerregels, die vooral in de rechterflank van de Gereformeerde en Hervormde kerken nog altijd allesbepalend zijn voor de leer en schriftuitleg. In het kader daarvan mocht ik van de website van mijn vrouw https://debijbeloverdenken.nl/ het onderstaande overnemen. Het is een deel van de serie over de Romeinenbrief, die zij daar in zijn geheel bespreekt.

Inleiding op de hoofdstukken 9, 10 en 11

 door 

Inleiding

De hoofdstukken 9 tot en met 11 vormen een nieuwe eenheid in de Romeinenbrief. Het zijn de minst begrepen hoofdstukken van de brief. Het is een moeilijk gedeelte, maar als we de woorden van Paulus aandachtig lezen, wordt zijn bedoeling duidelijk. Daarbij is de context van de hele brief belangrijk. Als we deze hoofdstukken verkeerd verstaan, kan dat grote gevolgen hebben voor ons beeld van God. Daarom wil ik in deze inleiding het grote plaatje bekijken. Wat is het onderwerp van dit gedeelte? Hoe sluiten deze hoofdstukken aan op de eerdere hoofdstukken? Kortom: hoe moeten we dit gedeelte begrijpen in het geheel van de Romeinenbrief?

Hoofdstuk 8 sloot Paulus af met de jubelende woorden dat niets ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere. Na dit hoogtepunt verandert Paulus van onderwerp en van toon. Drie hoofdstukken lang spreekt hij over zijn volksgenoten, zijn broeders naar het vlees. Hij is diepbedroefd nu de meeste Joden de Messias hebben afgewezen. Hun afwijzing roept ook een brandende vraag op. Blijven de beloften van God aan Israël onvervuld nu blijkt dat de redding vooral naar de heidenen gaat?

 

Opbouw van deze studie

  • Eerst zullen we kijken waarom deze hoofdstukken verkeerd begrepen worden en de gevolgen daarvan;
  • dan laat ik zien hoe we ze kunnen lezen in de context van de hele Romeinenbrief;
  • ik geef een korte terugblik op de hoofdstukken 1 tot en met 8;
  • en daarna een vooruitblik naar de hoofdstukken 9, 10 en 11.

Waarom zo vaak verkeerd begrepen?

Ons leesgedrag

Het misverstaan van deze hoofdstukken is het gevolg van de manier waarop wij meestal de Bijbel lezen. Als we lezen pakken we één hoofdstuk of twee. Dan leggen we de Bijbel weer weg en lezen de volgende dag het volgende hoofdstuk. Wij zijn niet gewend om een Bijbelboek in een ruk door te lezen. Ook een preek is meestal gebaseerd op een tekst of een kort tekstgedeelte. Maar daarmee doen we de Schrift en de bijbelschrijvers tekort. De brief aan de Romeinen is zorgvuldig opgebouwd en alle hoofdstukken hangen met elkaar samen. Het is niet de bedoeling om er zomaar een aantal verzen uit te nemen en die los van de context te verklaren. De hoofdstukken 9, 10 en 11 horen bij het complete verhaal dat Paulus vertelt in deze brief.

Calvinistische leer van de uitverkiezing

Het lezen van deze hoofdstukken zonder de context van de brief, heeft geleid tot de leer van de uitverkiezing. We lezen in Romeinen 9:18 bijvoorbeeld dat God Zich ontfermt over wie Hij wil en verhardt wie Hij wil. En in 9:22 dat er voorwerpen van toorn zijn die Hij voor het verderf heeft gereedgemaakt. Als we nu geen rekening houden met de context en de vragen die Paulus in dit hoofdstuk beantwoordt dan trekken we verkeerde conclusies. Dat gebeurt in de Dordtse Leerregels. Die zijn in 1619 opgesteld en worden nu nog steeds door veel Nederlandse kerken gebruikt.

Dordtse Leerregels

Losse teksten uit Romeinen 9 spelen een belangrijke rol in de Dordtse Leerregels. Hoofdstuk 1 van deze Leerregels heeft als titel: Van de goddelijke verkiezing en verwerping. Het leert dat God vóór de grondlegging van de wereld sommigen heeft uitverkoren om gered te worden en anderen heeft verworpen. Ik citeer uit Hoofdstuk 1, paragraaf 15:

Sommige mensen zijn niet uitverkoren. Dat wil zeggen: God ging in Zijn eeuwige verkiezing aan hen voorbij. ( bewijstekst: Romeinen 9:22) Dat betreft die mensen van wie God in Zijn volkomen vrij, rechtvaardig, onberispelijk en onveranderlijk welbehagen besloten heeft om hen in de gemeenschappelijke ellende te laten waarin zij zich door eigen schuld hebben gestort.
God besloot om hun het zaligmakend geloof en de genade van de bekering niet te schenken, maar hen op hun zelfgekozen wegen en onder Zijn rechtvaardig oordeel te laten.

Dit standpunt is om meerdere redenen onhoudbaar. Juist in de Romeinenbrief heeft Paulus zo duidelijk uitgelegd dat de zaligheid is voor “ieder die gelooft” (Rom.1:16 en 17). In Romeinen 10:13 zegt hij: Want ieder die de Naam van de Heere zal aanroepen, zal zalig worden. Hij zegt niet: Want ieder die God van tevoren heeft uitverkoren zal zalig worden.

Aandachtig lezen van hoofdstuk 9 laat zien dat Paulus hier helemaal niet spreekt over de redding of verwerping van individuele personen. Laten we naar de context kijken.

Context van de brief

De climax van hoofdstuk 8 was de heerlijkheid die voor de gelovigen klaarligt. Dat betekent dat we mede erfgenamen met Christus zullen zijn en met Hem verheerlijkt worden. Paulus had in Romeinen 8:15 gezegd:

Want u hebt niet de Geest van slavernij ontvangen, die opnieuw tot angst leidt, maar u hebt de Geest van zoonstelling [vertaald met aanneming tot kinderen] ontvangen, door Wie wij roepen: Abba, Vader!

Zie ook Romeinen 8:23. Die belofte van aanstelling tot zonen en de heerlijkheid die daarbij hoort, waren in het Oude Testament aan Israël beloofd. Vandaar dat Paulus nu bedroefd is. Hoe kan het dat deze beloften over heerlijkheid en zoonstelling vooral bij de gelovigen uit de heidenen terecht is gekomen? Hij opent hoofdstuk 9 daarom met deze woorden:

1 Ik spreek de waarheid in Christus, ik lieg niet en mijn geweten getuigt mee door de Heilige Geest,
2 dat het een grote bron van droefheid voor mij is, en een voortdurende smart voor mijn hart.
3 Want ik zou zelf wel wensen vervloekt te zijn, weg van Christus, ten gunste van mijn broeders, mijn verwanten wat het vlees betreft.
4 Zij zijn immers Israëlieten; voor hen geldt de zoonstelling [aanneming tot kinderen] en de heerlijkheid en de verbonden en de wetgeving en de eredienst en de beloften.
5 Tot hen behoren de vaderen, en uit hen is, wat het vlees betreft, de Christus voortgekomen, Die God is, boven alles, te prijzen tot in eeuwigheid. Amen!

Niet de Israëlieten, het volk waar Paulus deel van uit maakt, zijn de ontvangers geworden van deze beloften maar de gemeente, gelovigen uit de Joden en heidenen. In de komende hoofdstukken gaat Paulus uitleggen waarom dit gebeurd is. En ook dat het niet strijdig is met Gods Woord en Gods beloften. Gods Woord is hiermee niet vervallen.

De nadruk in deze hoofdstukken ligt niet op de redding van individuele personen, maar op het plan van God met Israël en de gemeente. Hoe werkt God zijn plan uit en hoe worden de beloften van God doorgegeven.

Als we de voorgaande hoofdstukken aandachtig hebben gelezen dan zagen we in bijna alle hoofdstukken het onderwerp Jood en heiden naar voren komen (1:16, 2:9-29, 3:1-3, 3:9, 3:29-30, 4:9, 7:1). Zelfs de vraag of God wel trouw is aan Zijn beloften heeft Paulus eerder gesteld in Romeinen 3:3

3 Want wat is het geval? Als sommigen ontrouw zijn geweest, zal hun ontrouw de trouw van God toch niet tenietdoen?
4 Volstrekt niet!

Hier een korte terugblik op de voorgaande hoofdstukken:

Hoofdstuk 1 tot en met 8

  • In hoofdstuk 1:18-32 besprak Paulus de zondigheid van de mensen en de toorn van God.
  • In hoofdstuk 2 heeft hij laten zien dat die toorn over alle mensen komt. Of we nu Jood of heiden zijn, mét of zonder de wet leven, wél of niet besneden zijn.
  • In hoofdstuk 3 kwam hij tot de conclusie dat de gerechtigheid van God, buiten de wet om, is geopenbaard en door Jezus Christus aan de gelovige wordt toegerekend.
  • In hoofdstuk 4 liet hij zien hoe deze rechtvaardiging door geloof al in het Oude Testament is gedemonstreerd in het leven van Abraham.
  • Vanaf hoofdstuk 5 heeft Paulus uitgelegd wat de rechtvaardiging betekent in het praktische leven van de gelovige.
  • In hoofdstuk 6 heeft hij duidelijk gemaakt dat wij mét Christus gestorven zijn en daarom niet langer hoeven te leven onder de macht van de zonde.
  • In hoofdstuk 7 sprak Paulus over de wet. Hoewel die heilig en rechtvaardig en goed is, had de wet ons alleen maar meer in de problemen gebracht.
  • Hoofdstuk 8 gaat over het leven door de Geest en de heerlijkheid die in de toekomst geopenbaard zal worden. De hele schepping ziet hier naar uit.

Hoofdstukken 9 tot en met 11

Dan komen we, na het hoogtepunt van hoofdstuk 8 bij het gedeelte waar een moeilijke vraag beantwoord moet worden. Hoe zit het met de beloften van God aan Israël? Paulus neemt uitgebreid de tijd om deze vraag te bespreken. Hij doet er drie hoofdstukken over en we moeten geen conclusies trekken voordat we het hele gedeelte hebben gelezen. Ik zal de hoofdstukken op mijn blog vers voor vers behandelen. Hier geef ik een voorlopige samenvatting per hoofdstuk.

Hoofdstuk 9

In de beginverzen van dit hoofdstuk zegt Paulus hoe bedroefd hij is omdat zijn volksgenoten het heil niet hebben aangenomen. Terwijl zij toch Israëlieten zijn en de beloften en de verbonden en de wet hadden ontvangen. Toch heeft Gods Woord niet gefaald. Want zegt Paulus:

6 Ik zeg dit niet alsof het Woord van God vervallen is, want niet allen die uit Israël voortgekomen zijn, zijn Israël.

In de vertaling van de NBV21: Gods belofte is niet komen te vervallen. Want niet alle Israëlieten behoren werkelijk tot Israël.

Aan de hand van de geschiedenis van het volk laat Paulus zien dat God altijd een keuze moest maken via welke lijn de belofte vererfd zou worden. Niet Ismaël maar Izak was de zoon van de belofte. Via de lijn van Izak zou uiteindelijk de Messias geboren worden. En in de volgende generatie koos God Jakob en niet Ezau. God is vrij om die keuze te maken zegt Paulus. Maar we moeten ons realiseren dat het niet de keuze is wie er behouden wordt of niet. Het gaat niet om de persoonlijke redding of afwijzing van Jakob en Ezau.

Paulus vervolgt zijn geschiedenisles met Mozes en de uittocht van het volk en eindigt met de tijd van de ballingschap, met citaten uit Hosea en Jesaja.

In Romeinen 9:30-32 komt hij tot een voorlopige conclusie over Israël als volk. Ze hebben de rechtvaardigheid niet gekregen. Ze zochten die namelijk door de wet te houden en niet door geloof. En we hebben in de voorgaande hoofdstukken van deze Romeinenbrief geleerd dat gerechtigheid van God geopenbaard wordt “uit geloof, tot geloof”. De rechtvaardige zal uit het geloof leven (Romeinen 1:17). De tekortkomingen van de wet heeft Paulus in hoofdstuk 7 aangetoond.

Hoofdstuk 10

In dit hoofdstuk onderzoekt Paulus de volgende vraag: Hoe komt het dat Israël misgegrepen heeft als het om de gerechtigheid gaat, terwijl de heidenen dit wel hebben gekregen? Hij werkt dan verder uit wat hij in Romeinen 9:32 heeft gezegd. Zij hebben niet met geloof gereageerd op het evangelie terwijl de heidenen dit wel aangenomen hebben. Het evangelie is aan hen verkondigd (Romeinen 10:14-18) maar ze hebben er niet met geloof op gereageerd (Romeinen 10:21).

Paulus onderbouwt dit met teksten uit het Oude Testament. Hij zet de gerechtigheid die uit de wet is, die in Leviticus 18:5 wordt beschreven, tegenover de gerechtigheid uit het geloof. En hij laat, met een citaat uit Jesaja 28:16, zien dat de gerechtigheid uit geloof al in het Oude Testament werd aangekondigd:

Romeinen 10:11
Want de Schrift zegt: Ieder die in Hem gelooft, zal niet beschaamd worden.

Hoofdstuk 11

In hoofdstuk 11 tenslotte stelt Paulus de vraag of God Israël compleet heeft verworpen. Het antwoord is: Nee, er is altijd een overblijfsel geweest van gelovige Israëlieten. Dat was zo in de tijd van Elia en het is ook nu zo (Romeinen 11:2-5).

Paulus brengt het evangelie aan de heidenen en hoopt zijn volksgenoten jaloers te maken zodat ook enigen uit hen behouden worden. Want iedere Israëliet die tot geloof komt, wordt toegevoegd aan het volk dat God nu verzamelt: de gemeente. God zal hen opnieuw enten op de olijfboom waarvan ze afgebroken waren.
En Paulus voorziet een toekomst waarin God Zich over het hele volk opnieuw zal ontfermen (Romeinen 11:32).

Tot slot

Dit zijn de grote lijnen van deze hoofdstukken. Ze geven antwoord op de vraag of God wel trouw is aan Zijn beloften: Ja dat is Hij. En op de vraag of Israël geheel verworpen is: Nee, er is nu een gelovig overblijfsel en God zal Zich in de toekomst opnieuw over hen ontfermen.

Dit is de volgende studie: Droefheid over het ongeloof van Israël: Rom.9:1-5.

Alle studies over de Romeinenbrief die inmiddels online staan: Blog Romeinenbrief

Lees ook: Hoe calvinistisch bent u? 

Bewegen tot geloof

door

Vermaningen

De tot de heidenen gezonden apostel Paulus schrijft in zijn tweede Korinthe brief, zoals hij veel vaker doet, een aantal vermaningen.

2 Korinthe 5: 11 Wij dan, wetende den schrik des Heeren, bewegen de mensen tot het geloof, en zijn Gode openbaar geworden; doch ik hoop ook in uw consciënties geopenbaard te zijn.

Dat ‘bewegen tot het geloof’ komen we vaker tegen. Even later in hetzelfde hoofdstuk zegt hij:

19 Want God was in Christus de wereld met Zichzelven verzoenende, hun zonden hun niet toerekenende, en heeft het woord der verzoening in ons gelegd.
20 Zo zijn wij dan gezanten van Christuswege, alsof God door ons bade; wij bidden van Christuswege: Laat u met God verzoenen.
21 Want Dien Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem.

LAAT u met God verzoenen. Een ernstige oproep. Dat vraagt een houding van gehoorzaamheid. Gehoor geven aan. Geloven. Gehoorzamen. En hoe komt dat geloof?

Geloof

In Romeinen 10 leert Paulus:

4 Want het einde (doel) der wet is Christus, tot rechtvaardigheid een iegelijk die gelooft.
5 Want Mozes beschrijft de rechtvaardigheid die uit de wet is, zeggende: De mens die deze dingen doet, zal door dezelve leven.
6 Maar de rechtvaardigheid die uit het geloof is, spreekt aldus: Zeg niet in uw hart: Wie zal in den hemel opklimmen? Hetzelve is Christus van boven afbrengen.
7 Of: Wie zal in den afgrond nederdalen? Hetzelve is Christus uit de doden opbrengen.
8 Maar wat zegt zij? Nabij u is het Woord, in uw mond en in uw hart. Dit is het Woord des geloofs, hetwelk wij prediken:
9 Namelijk, indien gij met uw mond zult belijden den Heere Jezus, en met uw hart geloven dat Hem God uit de doden opgewekt heeft, zo zult gij zalig worden.
10 Want met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid, en met den mond belijdt men ter zaligheid.
11 Want de Schrift zegt: Een iegelijk die in Hem gelooft, die zal niet beschaamd worden.
12 Want er is geen onderscheid, noch van Jood, noch van Griek; want Eénzelfde is Heere van allen, rijk zijnde over allen die Hem aanroepen.
13 Want een iegelijk die den Naam des Heeren zal aanroepen, zal zalig worden.
14 Hoe zullen zij dan Hem aanroepen in Welken zij niet geloofd hebben? En hoe zullen zij in Hem geloven van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen zonder die hun predikt?
15 En hoe zullen zij prediken, indien zij niet gezonden worden? Gelijk geschreven is: Hoe lieflijk zijn de voeten dergenen die vrede verkondigen, dergenen die het goede verkondigen!
16 Doch zij zijn niet allen het Evangelie gehoorzaam geweest; want Jesaja zegt: Heere, wie heeft onze prediking geloofd?
17 Zo is dan het geloof uit het gehoor, en het gehoor door het Woord Gods.

Luisteren, geloven, aanroepen, zalig worden. Lees wat er staat, geloof wat er staat, en je hebt wat er staat.