Which TR is the perfectly preserved one?

YouTube player

In de video wordt uitgelegd dat de Textus Receptus (TR) niet één enkele, foutloze tekst is, maar een verzameling van verschillende edities met varianten. De spreker bekritiseert de King James Only-beweging en stelt dat veel aanhangers de verschillen tussen TR-edities negeren, terwijl ze tegelijkertijd moderne tekstkritiek verwerpen.

Laten we deze claims toetsen aan historische bronnen, tekstkritiek en academisch onderzoek.

Is de Textus Receptus (TR) een enkele, foutloze tekst?

Claim: De TR is geen enkele tekst, maar bestaat uit meerdere edities die onderling verschillen.

Klopt. De TR is een verzameling edities van het Griekse Nieuwe Testament, gepubliceerd tussen de 16e en 17e eeuw. Belangrijke edities zijn:

  1. Erasmus (1516-1535) – gebaseerd op slechts 6-12 manuscripten, grotendeels uit de 12e-15e eeuw.
  2. Stefanus (1546-1551) – introduceerde versnummers in 1551.
  3. Beza (1565-1604) – werd gebruikt voor de King James Version (KJV).
  4. Elsevier (1633) – introduceerde de naam “Textus Receptus”.

Er zijn ten minste 28 verschillende TR-edities, en sommige varianten zijn nooit systematisch vergeleken.

De KJV-vertalers gebruikten meerdere TR-edities en namen soms afwijkende lezingen over.

De TR is niet gebaseerd op de oudste manuscripten (zoals de Codex Sinaiticus en Codex Vaticanus, beide uit de 4e eeuw).

Klopt. De TR is een verzameling van verschillende edities, niet één foutloze tekst.

Zijn de verschillen tussen TR-edities significant?

Claim: TR-edities verschillen van elkaar, soms op belangrijke punten.

Onderzoekers hebben duizenden verschillen tussen TR-edities vastgesteld, waaronder:

  • 1 Johannes 5:7 (“Komma Johanneum”) – niet in de oudste Griekse manuscripten, maar toegevoegd door Erasmus onder druk van de katholieke kerk.
  • Openbaring 22:19 (“Boek des levens” vs. “Boom des levens”) – Erasmus moest hier een Latijnse tekst terugvertalen naar het Grieks omdat hij geen Grieks manuscript had.
  • Handelingen 9:6 (“Heer, wat wilt Gij dat ik doe?”) – deze zin komt niet voor in de oudste Griekse manuscripten, maar is in de TR opgenomen.
  •  De KJV-vertalers kozen soms voor lezingen die in geen enkele TR-editie stonden, wat betekent dat geen enkele TR perfect overeenkomt met de KJV.

Scrivener (1881) reconstrueerde een TR die de keuzes van de KJV-vertalers weerspiegelde, maar dit betekent dat de “officiële” TR pas ná de KJV werd vastgesteld.

Klopt. Er zijn significante verschillen tussen TR-edities, en de KJV-vertalers kozen soms unieke lezingen.

Accepteren KJV-aanhangers verschillen tussen TR-edities, maar verwerpen ze moderne tekstkritiek?

Claim: KJV-aanhangers beschouwen verschillen tussen TR-edities als onbelangrijk, maar verwerpen kleine verschillen in moderne vertalingen.

  • Veel KJV-aanhangers zeggen dat de TR perfect is, maar specificeren niet welke editie ze bedoelen.
  •  Sommige KJV-voorstanders gebruiken Scrivener’s TR (1881), maar dit was een reconstructie achteraf.
  • Kleine varianten binnen de TR worden vaak genegeerd, terwijl kleine verschillen tussen de TR en moderne vertalingen fel worden bekritiseerd.

Veel KJV-aanhangers wijzen moderne tekstkritiek af, zelfs als de verschillen klein zijn.

Klopt.  KJV-aanhangers accepteren kleine verschillen binnen de TR, maar verwerpen soortgelijke varianten in moderne vertalingen.

Is de TR de meest betrouwbare Griekse tekst?

Claim: De TR is niet gebaseerd op de oudste en meest betrouwbare manuscripten.

De TR is gebaseerd op middeleeuwse manuscripten (12e-15e eeuw), terwijl modernere edities (zoals de Nestle-Aland) oudere en bredere manuscriptbewijzen gebruiken.

De oudste Griekse manuscripten (zoals de Codex Vaticanus en Codex Sinaiticus) zijn niet gebruikt in de TR, omdat Erasmus hier geen toegang toe had.

Moderne tekstkritiek gebruikt duizenden manuscripten, terwijl Erasmus slechts een handvol gebruikte.

Klopt. De TR is niet gebaseerd op de oudste en meest betrouwbare manuscripten.

Is de KJV de enige Bijbel die God heeft gegeven?

Claim: KJV-aanhangers beweren vaak dat de KJV de enige Bijbel is die door God is gegeven

Voor de KJV bestonden al eeuwenlang andere vertalingen die door God gebruikt werden, zoals:

  • De Septuaginta (Griekse vertaling van het Oude Testament, 3e eeuw v.Chr.)
  • De Latijnse Vulgaat (382 n.Chr.), gebruikt door Augustinus en de Middeleeuwse Kerk.
  • De Lutherbijbel (1522), die de Reformatie in Duitsland stimuleerde.

God heeft wereldwijd verschillende vertalingen gebruikt, niet alleen de KJV.

Klopt niet. God heeft meerdere vertalingen door de geschiedenis heen gebruikt.

✔️ De Textus Receptus (TR) is niet één enkele foutloze tekst, maar een aantal edities met onderlinge verschillen.
✔️ De King James Version (KJV) is gebaseerd op meerdere TR-edities. Er is geen “perfecte” TR die  één op één overeen komt met de KJV.
✔️ Er zijn duizenden verschillen tussen TR-edities, waarvan sommige theologisch relevant zijn.
✔️ KJV-aanhangers accepteren varianten binnen de TR, maar verwerpen kleine verschillen in nieuwe vertalingen, wat inconsequent is.
✔️ De TR is niet gebaseerd op de oudste manuscripten, terwijl moderne tekstkritiek betrouwbaardere bronnen gebruikt.
✔️ De KJV is niet de enige Bijbel die door God is gebruikt – eerdere en latere vertalingen vervullen ook een belangrijke rol.

De video geeft een goed onderbouwd beeld. De claim dat de KJV de enige perfecte Bijbel is, klopt niet.

Een goede vertaling is het wel. Als je hem gebruikt des te beter.

Zie ook: How Different Are the TR and the Critical Text? See for Yourself in English.

Zie ook: Which TR? Stephanus vs. Beza – KJV Parallel Bible

Ben ik wel uitverkoren?

Bijbelstudie over bekering, uitverkiezing en geloofszekerheid.
Alle Bijbelteksten in deze Bijbelstudie zijn geciteerd uit de Statenvertaling.

In sommige kringen fel bestreden.

Klik de afbeelding om de studie (pdf) te downloaden

Ben ik wel uitverkoren?

De Bijbel roept nergens op om te onderzoeken of iemand uitverkoren is, maar wel om zich te bekeren en in Jezus Christus te geloven. Twijfel over uitverkiezing kan een obstakel vormen voor geloofszekerheid.

Wat zegt de Bijbel over bekering?

Bekering is een bewuste keuze en betekent:

  • Berouw over zonde
  • Terugkeren naar God
  • Geloven in Jezus Christus

De Bijbel roept meerdere keren op tot bekering en belooft dat God iedereen aanneemt die zich tot Hem wendt.

Kan ik mezelf bekeren?

Hoewel bekering Gods werk is, wordt de mens opgeroepen zich te bekeren. God geeft de kracht en de wil om Hem te zoeken en Zijn aanbod van genade aan te nemen.

Is de uitverkiezing willekeurig?

Uitverkiezing betekent niet dat sommigen automatisch gered worden en anderen niet. Jezus is de door God verkozen Redder en iedereen die in Hem gelooft, deelt in deze uitverkiezing.

Wat betekent “weinigen uitverkoren”?

De uitnodiging van het Evangelie geldt voor iedereen, maar niet iedereen accepteert deze. Alleen zij die Jezus aannemen, worden “uitverkoren” genoemd.

Hoe krijg ik geloofszekerheid?

Geloofszekerheid komt niet door gevoelens of ervaringen, maar door te vertrouwen op Gods beloften in de Bijbel. Wie in Jezus gelooft, heeft eeuwig leven.

Wat moet ik doen om gered te worden?

  • Erken dat je een zondaar bent.
  • Geloof dat Jezus voor jouw zonden is gestorven.
  • Vertrouw alleen op Hem voor redding.
  • Geef je leven over aan God.

De Bijbel belooft: Wie in Hem gelooft, zal niet verloren gaan maar eeuwig leven hebben (Johannes 3:16).

Video: “Wat zegt de Bijbel over uitverkiezing?”

De bruid van Christus

In de studie Bruid & Bruidegom (pdf) wordt uitgebreid ingegaan op de vraag of de Gemeente (de”kerk”) wel of niet de Bruid van Christus is, en welke plaats Israël inneemt. De auteur onderzoekt in 33 pagina’s uitvoerig hoe het begrip “Bruid” in de Bijbel wordt gebruikt, en maakt onderscheid tussen het oude Verbond en het nieuwe Verbond. Hieronder volgt een  samenvatting.

Aanleiding en doel van de studie

De schrijver merkt op dat veel gelovigen als vanzelfsprekend aannemen dat de Gemeente de Bruid van Christus is. Die aanname rust vaak op bepaalde, niet altijd Schrift-gebaseerde tradities. Hij wil daarom systematisch vanuit de Bijbel onderzoeken of het klopt, zonder voorafgaande vooronderstellingen.

Israël en het oude verbond

In het Oude Testament presenteert de auteur Gods verbond met Israël (de “Wet van Mozes”) als een “huwelijksrelatie.” God stelt zich voor als “Jehova, uw God” (in Nederlandse vertalingen vaak “de HEERE”) en Israël wordt door die wet aan Hem verbonden. Het volk gaat als het ware “ondertrouwd” als ze uit Egypte trekken, en bij de Sinaï wordt door Israël vier keer “ja” gezegd tegen Gods voorwaarden (Ex. 19:8; 24:3,8; Deut. 5:27). Dat is het moment waarop het huwelijk formeel tot stand komt.

Ontrouw van Israël

Na het sluiten van het verbond laat Israël andere goden toe. Deze afgoderij wordt in de profeten beschreven als overspel en hoererij. Gods waarschuwing (“Ik ben een na-ijverig/jaloers God,” Ex. 20:5) illustreert dat Hij geen andere ‘mannen’ naast Zich duldt. Het Oude Testament staat vol passages waarin God klaagt over Israëls hoererij (bijv. Ezechiël 16). Deze ontrouw verbreekt feitelijk de eenheid tussen God (de echtgenoot) en Israël (de vrouw).

Beëindiging van het oude verbond

De auteur wijst op vier manieren waarop de wet – en dus de huwelijksrelatie – kan eindigen:

  1. Ideaal: voor eeuwig – Het huwelijk is in Gods bedoeling iets blijvends.
  2. Als de vrouw (Israël) overspel pleegt, is het huwelijk wezenlijk verbroken.
  3. De man kan zijn vrouw wegsturen met een scheidbrief (Deut. 24:1). Dit gebeurde voor het tienstammenrijk (de “afgekeerde Israël” die Assyrië in ging; Jer. 3:8).
  4. Door de dood. De wet heeft alleen zeggenschap zolang de man leeft (Rom. 7:2–4). Toen Christus stierf, eindigde het verbond voor Juda (het tweestammenrijk). Israël wordt zo ‘weduwe’, vrij van de wet en vrij om opnieuw te huwen.

Israël en het nieuwe verbond

Een nieuw huwelijk. Jeremia 31 (vers 31–34) kondigt een nieuw Verbond aan “met het huis van Israël en met het huis van Juda,” niet zoals het oude verbond bij de Sinaï. De auteur benadrukt dat dit nieuwe Verbond ook weer een huwelijk is, maar nu eeuwig. God zal Zijn Wet niet meer op stenen tafelen schrijven, maar in hun hart. Israel zal Hem van harte willen dienen omdat ze wedergeboren zullen zijn. Zonden worden vergeven, en er zal echte gemeenschap met de HEERE zijn.

Herstel van alle twaalf stammen

Het nieuwe verbond richt zich op zowel Israël (de tien stammen) als Juda (de twee stammen). Hoewel de tien stammen een scheidbrief kregen en de twee stammen door de dood van de Messias feitelijk ‘weduwe’ werden, belooft God beide samen te brengen in een “nieuw” Israël (zie o.a. Ezechiël 37 en Jeremia 31). De profeet Hosea’s huwelijk met Gomer wordt gezien als type: hun eerste huwelijk gaat ten onder, maar Hosea hertrouwt haar. De Schrift spreekt van een ‘ander’, nieuw huwelijk.

Bruid en Bruidegom in het Nieuwe Testament

Bruid = Nieuw Jeruzalem
De term “bruid” komt in het Nieuwe Testament niet in de brieven van Paulus of Petrus voor als aanduiding van de Gemeente. We lezen pas in Openbaring 21:2 en 21:9 dat het “nieuwe Jeruzalem” wordt getoond “als een bruid, die voor haar man versierd is.” Aangezien Jeruzalem de hoofdstad van Israël is, belichaamt die stad hier het totaal van een hersteld, wedergeboren Israël onder het nieuwe Verbond.

Het duizendjarig rijk als bruiloft
Uit Openbaring 19 blijkt dat de “bruiloft van het Lam” begint wanneer Christus Zijn koningschap aanvaardt. Dat koninkrijk (van 1000 jaar) is volgens de auteur de bruiloftsperiode. De bruid, Israël, wordt daarna in Openbaring 21 als het “Nieuwe Jeruzalem” op de nieuwe aarde getoond. De eigenlijke “presentatie” van de bruid is dus na de duizend jaren.

De Gemeente (het Lichaam van Christus)

Niet de Bruid
De auteur benadrukt dat er geen vers is dat de Gemeente rechtstreeks “de Bruid” noemt. In de brieven van Paulus wordt de Gemeente telkens “het lichaam van Christus” genoemd. De Gemeente heeft nu al gemeenschap met Christus (als Lichaam met het Hoofd). De Bruid wacht op de toekomst wacht om die gemeenschap  aan te gaan.

Verwarring door vervangingstheologie
Een veelgehoord idee is dat de Gemeente in de plaats van Israël is gekomen (“vervangingstheologie”), waardoor beloften aan Israël op de Gemeente worden toegepast. De schrijver wijst dit af en stelt dat de Bijbel die toekomstige beloften blijft toeschrijven aan een hersteld en gelovig Israël, niet aan de Gemeente.

Israël was en zal weer de Bruid zijn

Het oude verbond presenteerde Israël als echtgenote van God (Jehova). Door ontrouw en dood werd dat verbond beëindigd. Onder het nieuwe verbond zal een wedergeboren Israël echter opnieuw een bruid zijn — nu van de opgestane Christus.
De Gemeente is het Lichaam van Christus, niet de Bruid.

Er is geen grond in het Nieuwe Testament om de Gemeente “Bruid” te noemen. Zij is één met Christus als Lichaam en Hoofd (een ander bijbels beeld), met reeds bestaande gemeenschap.

Het nieuwe Jeruzalem

De uiteindelijke openbaring van de Bruid vindt plaats aan het einde van de 1000 jaren in Openbaring 21: het nieuwe Jeruzalem dat van God uit de hemel daalt. Hier voltrekt zich het eeuwige en onbreekbare huwelijk tussen de Heer en Israël.

Samengevat

  1. Het Oude Testament schildert Israël als de vrouw van God onder de Sinaï-wet, maar die relatie werd door ontrouw beëindigd.
  2. Het Nieuwe Testament beschrijft hoe Christus’ dood de weg vrijmaakt voor een nieuw en eeuwig verbond met een hersteld Israël, dat de Bruid van het Lam is.
  3. De Gemeente als Bruid” is een theologische misvatting: de Gemeente is het Lichaam van Christus, terwijl Israël in de toekomst als volk de bruidsrol vervult.

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #slot

Gail Riplinger valse beschuldigingen

Vorige deel De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #5

Een van de meest invloedrijke personen binnen de KJV-only beweging is Gail Riplinger, auteur van o.a. New Age Bible Versions (1993).

Riplinger beweert dat moderne vertalingen satanisch zijn en een “New Age-agenda” promoten.

Echter, haar boek bevat veel fouten, misleidende citaten en foutieve redeneringen.

Bijvoorbeeld:

  1. Ze citeert mensen uit hun context en verdraait wat ze echt bedoelen.
  2. Ze verwart B.F. Westcott (de Bijbelgeleerde) met W.W. Westcott (een occultist uit een latere periode).
  3. Ze claimt dat de KJV de “eenvoudigste” Bijbel is volgens leesbaarheidsonderzoeken, terwijl in werkelijkheid de taal van de KJV verouderd en moeilijk te begrijpen is.

Geleerden uit verschillende christelijke stromingen hebben haar werk volledig ontkracht. Dr. James White, een Calvinsitische  Bijbelgeleerde en auteur van The King James Only Controversy, noemt Riplingers werk:

“Het meest slordige en oneerlijke boek over tekstkritiek dat ooit is geschreven.”

Valse beschuldigingen tegen nieuwe vertalingen

Sommige KJV-only aanhangers beweren dat nieuwe vertalingen doctrines zoals de goddelijkheid van Christus verzwakken. Maar dit is niet waar.

Voorbeelden van waar de KJV juist zwakker is dan moderne vertalingen:

  1. Titus 2:13
    • KJV: “…the great God and our Saviour Jesus Christ.”
    • NIV: “…our great God and Savior, Jesus Christ.” (Correcte grammaticale constructie)

→ De KJV maakt het mogelijk om “God” en “Jezus” als twee afzonderlijke figuren te zien, terwijl moderne vertalingen duidelijker maken dat Jezus “onze grote God en Redder” is.

  1. 2 Petrus 1:1
    • KJV: “…the righteousness of God and our Saviour Jesus Christ.”
    • NIV: “…the righteousness of our God and Saviour Jesus Christ.”

→ De KJV maakt onderscheid tussen “God” en “Jezus”, terwijl de moderne vertalingen duidelijk bevestigen dat Jezus zowel God als Redder is.

  1. Romeinen 9:5
    • KJV: “…Christ came, who is over all, God blessed forever.”
    • NIV: “…Christ, who is God over all, forever praised!”

→ De KJV maakt het onduidelijk of Jezus hier God wordt genoemd, terwijl de moderne vertaling dit sterker benadrukt.

Dit laat zien dat moderne vertalingen de goddelijkheid van Christus juist duidelijker maken dan de KJV.

Goede en slechte Bijbelvertalingen

Er zijn veel goede en betrouwbare Bijbelvertalingen, maar er zijn ook slechte en misleidende versies.

Goede vertalingen:

+English Standard Version (ESV) – Betrouwbare en nauwkeurige weergave van de oorspronkelijke tekst.
+New International Version (NIV) – Een evenwichtige vertaling, leesbaar en accuraat.
+New American Standard Bible (NASB) – Zeer nauwkeurig, vooral voor diepgaande studie.
+New King James Version (NKJV) – Een modernere versie van de KJV met verbeterde leesbaarheid.

Slechte of misleidende vertalingen:

-The Message (MSG) – Geen vertaling, maar een vrije parafrase met theologische aanpassingen.

-The Clear Word (CWB) – Een Adventistische parafrase die extra woorden toevoegt aan de tekst.

-New World Translation (NWT, Jehovah’s Getuigen) – Een sektarische vertaling die bewust teksten verdraait om de leer van de Jehovah’s Getuigen te ondersteunen.

De NIV, ESV en NASB zijn betrouwbaarder dan de KJV, omdat ze gebruikmaken van de beste beschikbare manuscripten.

Lessen uit de geschiedenis

Sommige KJV-only aanhangers zeggen dat alleen de KJV herleving en opwekking heeft gebracht, maar dit is historisch gezien niet waar.

  • Veel ketterijen en valse leringen ontstonden toen de KJV dominant was, zoals de Mormonen, de Jehovah’s Getuigen en extreme charismatische bewegingen.
  • Charles Spurgeon, de “Prins der Predikers”, waarschuwde in de 19e eeuw al tegen de “downgrade” in geloofsopvattingen, ondanks het feit dat de KJV wijdverbreid werd gebruikt.
  • De Reformatie vond plaats vóór de KJV, toen de Bijbel in het Latijn en vroege Engelse vertalingen beschikbaar was.

Dit toont aan dat herleving niet afhangt van één bepaalde vertaling, maar van gehoorzaamheid aan Gods Woord in welke betrouwbare vertaling dan ook.

Tot slot

  1. De KJV is een belangrijke historische vertaling, maar bevat fouten en onnauwkeurigheden.
  2. De Textus Receptus is niet de beste Griekse tekst, want er zijn oudere en betere manuscripten beschikbaar.
  3. Westcott en Hort waren geen ketters, maar betrouwbare tekstgeleerden.
  4. Gail Riplinger en andere KJV-only aanhangers verspreiden onjuiste informatie.
  5. Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NASB zijn accuraat en betrouwbaar.
  6. De keuze voor een Bijbelvertaling zou moeten afhangen van nauwkeurigheid en leesbaarheid, niet van traditie.

“De beste Bijbel is degene die je leest en begrijpt!”

De KJV-only en Statenvertaling alléén controverse ontzenuwd

Deze video, en morgen nog het slot in de reeks “De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” gaan zo langzamerhand een afsluiting vormen van het onderwerp KJV -only en Statenvertaling alléén op deze website. Ik heb me er de afgelopen tijd intensief mee bezig heb gehouden. Er zullen nog wat posts volgen in de reeks “Checklist “vervalste Bijbels” van sv1637.org”, maar daarna ben ik wel een beetje klaar met het onderwerp. De presentatie van deze video is wellicht wat té ADHD, met sommige woorden die ik zelf anders zou kiezen, maar de inhoud stáát.

YouTube player

De video is een kritische bespreking van KJV Only-isme en de overtuiging dat de King James Version (KJV, 1611) en de Statenvertaling (SV, 1637) de enige geïnspireerde bijbelvertalingen zijn. De spreker weerlegt veelgebruikte argumenten en benadrukt waarom dit standpunt problematisch is.

In deze analyse behandelen we de volgende aspecten:

  1. Wat is KJV Only-isme?
  2. Welke argumenten gebruikt de video tegen KJV Only?
  3. Factcheck van de belangrijkste claims.
  4. Beoordeling van de argumentatie en de sterkte van de video.

1. Wat is KJV Only-isme?

KJV Only-isme is de overtuiging dat de King James Version (1611) de enige door God geïnspireerde Engelse bijbelvertaling is. Dit idee wordt vaak ook toegepast op de Statenvertaling (1637) in Nederland.

🔹 Belangrijke kenmerken van deze overtuiging:

  • Alle andere vertalingen zijn corrupt en zouden teksten verwijderen of verdraaien.
  • God heeft de KJV (of Statenvertaling) bewaard en geïnspireerd, waardoor deze perfect en foutloos zou zijn.
  • Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NBV zijn beïnvloed door satanische krachten of een theologisch complot.

🔹 Bekende voorstanders van KJV Only-isme:

  • Gail Riplinger (New Age Bible Versions – beschuldigt moderne vertalers van samenwerking met de Antichrist).
  • Righteous Remnant NL & Jezus Weende (Nederlandstalige KJV/SV Only-kanalen).
  • Mark Verhoeven (Belgische KJV Only-aanhanger met de website Verhoevenmark.be).

2. Welke argumenten gebruikt de video tegen KJV Only-isme?

De video stelt dat KJV Only-isme onhoudbaar is en weerlegt dit met de volgende punten:

A. De Bijbel ondersteunt KJV Only-isme niet

  • Er is geen enkel vers in de Bijbel dat zegt dat één specifieke vertaling de enige juiste is.
  • De inleiding van de King James Version (1611) vermeldt expliciet dat vertalen mensenwerk is en dat taal verandert.
  • De Statenvertaling bevat voetnoten met alternatieve vertalingen, wat aangeeft dat verschillende interpretaties mogelijk zijn.

📌 Analyse:
Correct – De Bijbel claimt nergens dat een specifieke vertaling perfect is. Dit ondermijnt het fundament van KJV Only-isme.

B. De Textus Receptus (TR) is gebaseerd op een beperkte tekstbasis

  • De KJV en Statenvertaling zijn gebaseerd op de Textus Receptus (TR), die slechts 10-12 late Griekse manuscripten gebruikt.
  • Moderne vertalingen gebruiken de kritische tekst, samengesteld uit 5.700+ Griekse manuscripten, waaronder oudere en betrouwbaardere bronnen.

📌 Analyse:
Correct – De Textus Receptus is gebaseerd op een beperkt aantal middeleeuwse manuscripten (10e-11e eeuw), terwijl moderne vertalingen duizenden manuscripten gebruiken, waarvan sommige dateren uit de 2e-4e eeuw.

📌 Bronnen:

  • Nestle-Aland 28 (kritische tekst met de breedste manuscriptbasis).
  • Bruce Metzger – The Text of the New Testament (toonaangevend werk over tekstkritiek).

C. KJV Only-aanhangers beweren onterecht dat moderne vertalingen teksten verwijderen

  • KJV-aanhangers beweren dat moderne vertalingen teksten weglaten, zoals:
    • Johannes 5:7 (“Comma Johanneum”)
    • Markus 16:9-20 (“Lang einde van Markus”)
    • Johannes 8:1-11 (Overspelige vrouw)
  • In werkelijkheid komen deze passages niet in de oudste manuscripten voor.
  • Moderne vertalingen markeren deze passages eerlijk als twijfelachtig en plaatsen ze vaak in voetnoten.

📌 Analyse:
Correct – De genoemde teksten zijn waarschijnlijk latere toevoegingen en komen niet voor in de oudste Griekse manuscripten (zoals Codex Sinaiticus en Vaticanus, 4e eeuw).

📌 Bronnen:

  • Metzger’s Commentary on the Greek New Testament – verklaart waarom deze teksten als later worden beschouwd.
  • Codex Sinaiticus & Vaticanus (4e eeuw) – deze vroege manuscripten bevatten de genoemde verzen niet.

D. KJV Only-aanhangers negeren dat de KJV zelf herzien is

  • De oorspronkelijke King James Version (1611) bevatte de apocriefe boeken (zoals 1 & 2 Makkabeeën).
  • De KJV die vandaag wordt gebruikt, is een herziene versie uit 1769, met spellings- en tekstaanpassingen.
  • Statenvertaling-aanhangers verwerpen moderne bijbelvertalingen, maar gebruiken wel een geüpdatete versie van de Statenvertaling (1762 & 1773).

📌 Analyse:
Correct – De KJV en Statenvertaling zijn meerdere keren aangepast om taal en spelling te moderniseren. Dit ondermijnt het idee dat alleen de 1611-versie perfect is.

📌 Bronnen:

  • Facsimile van de originele 1611 KJV – toont de apocriefe boeken en spellingsverschillen.
  • Geschiedenis van de Statenvertaling – toont herzieningen in 1762 en 1773.

3. Beoordeling van de video: Hoe sterk zijn de argumenten?

Sterke punten van de video:

  • De spreker onderbouwt zijn standpunten goed met feitelijke informatie.
  • Hij benadrukt het belang van tekstkritiek en de bredere manuscriptbasis van moderne vertalingen.
  • Hij weerlegt populaire KJV Only-argumenten helder en zonder complottheorieën.

⚠️ Zwakke punten van de video:

  • Geen verwijzingen naar academische bronnen. Hoewel de argumenten correct zijn, zou het gebruik van werken van tekstcritici zoals Bruce Metzger of Daniel Wallace de video sterker maken.
  • Soms emotionele toon. De spreker gebruikt termen als “sectarisch” en “walgelijke valse beschuldigingen”, wat KJV-aanhangers kan afschrikken in plaats van overtuigen.

4. Eindconclusie: Is KJV Only-isme houdbaar?

🚫 Nee, KJV Only-isme is geen houdbaar standpunt.

  • Er is geen Bijbelse basis voor het idee dat de KJV of Statenvertaling de enige juiste vertaling is.
  • De Textus Receptus is gebaseerd op een beperkt aantal late manuscripten, terwijl moderne vertalingen een bredere en oudere manuscriptbasis gebruiken.
  • KJV-aanhangers misleiden wanneer ze beweren dat moderne vertalingen teksten weglaten. In werkelijkheid bevatten sommige KJV-teksten later toegevoegde verzen.
  • De KJV en Statenvertaling zijn zelf herzien, wat het argument dat alleen de 1611/1637-versies zuiver zijn ondermijnt.

📌 Advies: Gebruik meerdere vertalingen en raadpleeg tekstkritische bronnen als je een dieper begrip van de Bijbel wilt krijgen.

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #5

De Textus Receptus en de oude manuscripten

Vorige deel De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #4

De King James Version (KJV) is gebaseerd op de Textus Receptus (Latijn voor “Ontvangen Tekst”). Dit is een Griekse tekst van het Nieuwe Testament, samengesteld door Desiderius Erasmus in de 16e eeuw.

De Textus Receptus werd later aangepast door Robert Estienne (Stephanus) en Theodore Beza en vormde de basis voor de KJV en andere vroege Engelse Bijbels.

Veel aanhangers van de KJV-only beweging beweren dat de Textus Receptus de beste en meest betrouwbare Griekse tekst is, maar dit is een misvatting.

Problemen met de Textus Receptus

  1. Gebaseerd op late manuscripten
    Erasmus had slechts een handvol Griekse manuscripten tot zijn beschikking, en de meeste waren uit de 12e eeuw of later. Tegenwoordig hebben we veel oudere manuscripten die dichter bij de oorspronkelijke teksten liggen.
  2. Handmatig gekopieerde fouten
    De Griekse manuscripten die Erasmus gebruikte, bevatten fouten die in de Textus Receptus zijn opgenomen en later in de KJV terechtkwamen.
  3. Toevoegingen aan de tekst
    Zoals eerder besproken, bevat de KJV versregels die in geen enkele Griekse manuscripten vóór de Middeleeuwen te vinden zijn, zoals 1 Johannes 5:7-8 (de “Comma Johanneum”).
  4. Erasmus vulde ontbrekende delen in met de Vulgaat
    Bij het samenstellen van de Textus Receptus miste Erasmus een aantal verzen, met name het laatste deel van Openbaring. Om dit op te lossen, vertaalde hij deze verzen vanuit het Latijn terug naar het Grieks, wat resulteerde in unieke woorden en zinsconstructies die nergens anders in Griekse manuscripten voorkomen.

Modernere manuscripten en hun betrouwbaarheid

Sinds de tijd van Erasmus zijn veel oudere manuscripten ontdekt, waaronder:

  • Codex Sinaiticus (4e eeuw)
  • Codex Vaticanus (4e eeuw)
  • Codex Alexandrinus (5e eeuw)

Deze vroege manuscripten worden door moderne vertalers als betrouwbaarder beschouwd omdat ze dichter bij de oorspronkelijke geschriften liggen.

Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NASB maken gebruik van deze oudere bronnen en zijn daarom in veel opzichten nauwkeuriger dan de KJV.

Waarom houden sommige mensen vast aan de KJV?

Veel KJV-only aanhangers beweren dat moderne vertalingen corrupt zijn en dat alleen de KJV betrouwbaar is. Hun argumenten zijn vaak gebaseerd op verkeerde informatie of misvattingen.

  1. “Moderne vertalingen verwateren de Bijbel”

Sommigen wijzen erop dat moderne vertalingen verzen “weglaten” die in de KJV staan. Bijvoorbeeld:

  • Handelingen 8:37 ontbreekt in veel moderne vertalingen.
  • Mattheüs 17:21 en Markus 9:44, 46 zijn niet in alle moderne vertalingen opgenomen.

Echter, deze verzen ontbreken in de oudste en beste Griekse manuscripten. Dit betekent dat ze waarschijnlijk later zijn toegevoegd en niet oorspronkelijk in de Bijbel stonden.

  1. “Westcott en Hort waren ketters”

Sommige KJV-only aanhangers bekritiseren de theologen Brooke Foss Westcott en Fenton John Anthony Hort, die in de 19e eeuw een nieuwe Griekse tekst samenstelden.

Er wordt beweerd dat Westcott en Hort spiritisten of vrijmetselaars waren en daarom een corrupte Griekse tekst produceerden. Echter, deze beschuldigingen zijn ongegrond en worden vaak uit hun verband getrokken.

  1. “God heeft de KJV geïnspireerd”

Sommige KJV-only gelovigen beschouwen de KJV als een geïnspireerde vertaling, net als de oorspronkelijke Bijbelse geschriften. Dit idee is theologisch problematisch omdat geen enkele vertaling perfect is.

Conclusie over de Textus Receptus en de KJV

De King James Version is een prachtige en historische vertaling, maar ze is niet de meest nauwkeurige versie van de Bijbel.

  • De Textus Receptus is gebaseerd op beperkte en late manuscripten.
  • Oudere manuscripten laten zien dat sommige passages in de KJV waarschijnlijk toevoegingen uit de Middeleeuwen zijn.
  • Moderne vertalingen maken gebruik van betere en oudere bronnen.

Dit betekent niet dat de KJV een slechte vertaling is, maar het is niet de enige of de meest betrouwbare vertaling.

Voor een zo nauwkeurig mogelijke Bijbelstudie is het raadzaam om:

  1. Meerdere vertalingen te gebruiken (bijv. KJV, ESV, NIV, NASB).
  2. De Griekse en Hebreeuwse teksten te raadplegen waar mogelijk.
  3. De historische context te begrijpen waarin verschillende manuscripten zijn geschreven en gekopieerd.

De overtuigingen van Westcott en Hort

Veel aanhangers van de KJV-only beweging bekritiseren Brooke Foss Westcott en Fenton John Anthony Hort, omdat hun Griekse tekst uit 1881 de basis vormde voor veel moderne Bijbelvertalingen. Er wordt beweerd dat Westcott en Hort liberale theologen waren of zelfs betrokken waren bij spiritisme.

Maar deze beschuldigingen zijn vaak gebaseerd op verkeerde informatie of misinterpretatie van hun brieven en geschriften.

Wat geloofden Westcott en Hort echt?

  • Ze geloofden in de goddelijke inspiratie van de Schrift.
  • Ze erkenden dat de Bijbel kleine tekstvarianten bevat, maar geloofden dat een grondige studie van oude manuscripten zou helpen om de meest originele tekst te reconstrueren.
  • Ze verwierpen niet de doctrines van Jezus’ goddelijkheid of de Drie-eenheid, zoals sommige KJV-only aanhangers beweren.

Westcott schreef over de Bijbel:
“De Schrift is het Woord van God, geschreven door mensen onder leiding van de Heilige Geest.”

Hort schreef over de goddelijkheid van Christus:
“Jezus Christus is onze Heere en onze God.”

Deze citaten tonen aan dat zij orthodoxe christenen waren en geen ketters, zoals soms wordt beweerd.

“Gods Woord is niet gebonden aan één enkele vertaling, maar spreekt tot ons door Zijn boodschap in elke betrouwbare vertaling.”

Volgende en laatste deel De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #slot

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #4

Fouten in de KJV

Vervolg van De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #3

Velen geloven dat de King James Version de meest nauwkeurige vertaling van de Bijbel is. Hoewel de KJV een meesterwerk is op het gebied van taal en literaire schoonheid, bevat deze desondanks verschillende fouten en onnauwkeurigheden.

Een van de meest bekende fouten in vroege edities van de KJV is de zogenaamde “Bileam’s ezel”-fout in Numeri 22:30. In plaats van te vertalen dat de ezel tegen Bileam sprak, drukte een foutieve drukeditie het verkeerd af en stond er: “En de ezel zei tegen de priester.”

Een andere bekende fout was de beruchte “Zondige Bijbel” uit 1631, waarin Exodus 20:14 luidde: “Gij zult overspel bedrijven.” (in plaats van “Gij zult geen overspel bedrijven.”). Drukkers Robert Barker en Martin Lucas werden zwaar beboet en verloren hun vergunning om te drukken.

Naast deze redactionele fouten bevat de KJV ook vertaalfouten, die vaak worden genegeerd door voorstanders van KJV-only

Een paar voorbeelden

  1. Handelingen 12:4 – “Easter” in plaats van “Passover”

KJV: “And when he had apprehended him, he put him in prison, and delivered him to four quaternions of soldiers to keep him; intending after Easter to bring him forth to the people.”

Het Griekse woord hier is πασχα (pascha), wat overal elders in de KJV correct als Passover (Pascha) wordt vertaald. Maar in Handelingen 12:4 werd het ten onrechte weergegeven als Easter (Pasen).

Dit is fout, aangezien Pasen een christelijk feest is wat pas eeuwen later ontstond. Het woord Easter in deze context is een verkeerde vertaling.

  1. Openbaring 22:19 – “Book of life” in plaats van “Tree of life”

KJV: “And if any man shall take away from the words of the book of this prophecy, God shall take away his part out of the book of life, and out of the holy city, and from the things which are written in this book.”

De Griekse manuscripten zeggen echter “tree of life” (boom des levens), niet “book of life”. Ook de meerderheidstekst zegt het zo.

Veel nieuwe vertalingen verbeteren dit:

  • NIV: “God will take away from that person any share in the tree of life and in the Holy City, which are described in this scroll.”
  • ESV: “God will take away his share in the tree of life and in the holy city, which are described in this book.”

De fout in de KJV is waarschijnlijk het gevolg van een kopiist die de Latijnse Vulgaat volgde in plaats van de oorspronkelijke Griekse manuscripten.

  1. Jesaja 14:12 – “Lucifer” in plaats van “Morning Star”

KJV: “How art thou fallen from heaven, O Lucifer, son of the morning! how art thou cut down to the ground, which didst weaken the nations!”

De KJV gebruikt hier Lucifer, een Latijns woord dat niet voorkomt in de Hebreeuwse tekst. Het Hebreeuwse woord הֵילֵל (helel) betekent “morgenster” of “schitterende ster”.

Moderne vertalingen geven dit correct weer:

  • NIV: “How you have fallen from heaven, morning star, son of the dawn!”
  • ESV: “How you are fallen from heaven, O Day Star, son of Dawn!”

De fout in de KJV leidde tot een wijdverbreide misvatting dat Lucifer een naam voor satan zou zijn.

  1. 1 Johannes 5:7-8 – De “Comma Johanneum” toevoeging

KJV: “For there are three that bear record in heaven, the Father, the Word, and the Holy Ghost: and these three are one. And there are three that bear witness in earth, the Spirit, and the water, and the blood: and these three agree in one.”

De vetgedrukte woorden in vers 7-8 staan niet in de oudste Griekse manuscripten. Dit deel werd pas in de Middeleeuwen toegevoegd aan enkele Latijnse manuscripten en vond zo zijn weg naar de KJV.

Moderne vertalingen corrigeren dit:

  • NIV: “For there are three that testify: the Spirit, the water and the blood; and the three are in agreement.”
  • ESV: “For there are three that testify: the Spirit and the water and the blood; and these three agree.”

Dit is een van de bekendste toevoegingen in de KJV. In de meerderheidstekst ontbreekt dit.

De bovenstaande voorbeelden laten zien dat ook de KJV niet zonder fouten is. Hoewel het een belangrijke en invloedrijke vertaling is, betekent dit niet dat het de meest nauwkeurige is.

Veel KJV-only aanhangers beweren dat de KJV door God geïnspireerd is en zonder fouten, maar de feiten tonen aan dat:

  1. De KJV door mensen werd vertaald en geredigeerd.
  2. Er herzieningen nodig waren om eerdere fouten te corrigeren.
  3. Sommige vertalingen in de KJV onnauwkeurig zijn in vergelijking met de oudste beschikbare manuscripten.

Dit betekent niet dat de KJV een slechte vertaling is, maar hij is niet perfect en niet de enige betrouwbare Bijbelvertaling.

Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NASB maken gebruik van oudere en betere manuscripten en zijn daarom vaak nauwkeuriger.

“De beste Bijbel is niet een specifieke vertaling, maar degene die je leest en begrijpt.”

Volgende deel: De Textus Receptus en de oude manuscripten

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #3

Vroege vertalingen naar het Engels

Vervolg van De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #2

Het is een veelvoorkomende misvatting dat de Bijbel voor het eerst in het Engels werd vertaald door John Wycliffe. Die eer komt eigenlijk voornamelijk toe aan Nicholas Hereford, die onder toezicht van Wycliffe werkte.

Hij voltooide het Oude Testament in 1382. Het Nieuwe Testament werd door anderen voltooid in 1384. Zijn vertaling (van de Vulgaat) was moeilijk te lezen.

Een beter leesbare en geliefde vertaling was die van John Purvey (de secretaris van Wycliffe). Deze werd voltooid in 1395 en bekend als de Lollard Bible.

Hoewel Wycliffe (ca. 1329-1384) vaak wordt genoemd als de eerste Engelse vertaler van de Bijbel, wordt er opgemerkt:
“Het is mogelijk dat hij direct helemaal geen bijdrage leverde aan enige vertaling, maar hij inspireerde het project en hield toezicht op het werk van anderen vanuit zijn pastorie in Lutterworth.”

De volgende belangrijke vertaling voor Engelstaligen was die van William Tyndale in 1526.

Bijbelvertalingen in de Engelse taal vóór 1611 (in chronologische volgorde)

  • 1384 – Wycliffe-vertaling (door Nicholas Hereford en anderen).
  • 1395 – Lollard Bible (door John Purvey).
  • 1526 – Tyndale begint met het drukken van het Nieuwe Testament.
  • 1535 – Coverdale.
  • 1537 – Matthew.
  • 1539 – Great Bible.
  • 1560 – Geneva Bible (de eerste Engelse Bijbel met versindeling).
  • 1568 – Bishops Bible.
  • 1611King James Version (KJV), ook bekend als de Authorized Version (AV).

De KJV werd snel populair omdat de taal aansloot bij het taalgebruik in die tijd. Dit is een belangrijk aspect van vertalingen, want het Nieuwe Testament werd oorspronkelijk geschreven in Koine Grieks – de gewone spreektaal van het volk.

Dit betekent dat een vertaling van de Bijbel in de hedendaagse taal moet zijn om getrouw te blijven aan de oorspronkelijke manuscripten. Taal is niet statisch. Woorden veranderen soms van betekenis, of verdwijnen zelfs.

Het oordeel van de KJV-vertalers over hun eigen werk

De KJV-vertalers waren bescheiden over hun werk. In de inleiding van de eerste editie adviseren zij bijbelstudenten om ook andere vertalingen te raadplegen:

“… als er iets in de KJV gebrekkig of overbodig is, of niet zo goed overeenkomt met het origineel [Hebreeuws en Grieks], laat dit dan gecorrigeerd worden en laat de waarheid op zijn plaats worden gezet.”

Hier zien we dat zij, zoals een goed vertaler betaamt, zich bewust waren onvermijdelijke onvolkomenheden. Ze stonden open voor aanvulling en correctie.

Wat veel mensen zich niet realiseren, is dat de King James Version die tegenwoordig algemeen gebruikt wordt, niet de originele 1611-versie is.

De huidige versie is het resultaat van een herziening uit 1769 door Benjamin Blayney, een professor in het Hebreeuws aan de Universiteit van Oxford. Daarom wordt deze versie ook wel de “Oxford Standard Edition” genoemd.

Deze herziening volgde op drie eerdere herzieningen:

  • 1629
  • 1638
  • 1762

De conclusie is gerechtvaardigd dat herzieningen allerminst een modern verschijnsel zijn. Ze zijn er altijd geweest, en ze waren nodig.

Volgende deel: Fouten in de KJV

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #2

De strijd en persoonlijke offers om de Bijbel beschikbaar te maken

Vervolg van De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #1

De onderdanen en volgelingen van de paus  mochten de Bijbel niet lezen. Dit was een poging om het gezag van de paus boven die van Gods Woord te plaatsen. De strijd om de Bijbel  beschikbaar te maken voor het volk was lang en bitter, zoals te zien is in het levensverhaal van William Tyndale.

In 1525 voltooide Tyndale de vertaling van het Nieuwe Testament uit het Grieks naar het Engels. Omdat het gezag van de Schrift werd gezien als een directe bedreiging voor het gezag van de paus en andere kerkleiders, ondervond Tyndale veel tegenstand.

Zijn leven werd bedreigd en hij vluchtte naar Keulen in Duitsland. Daar is hij begonnen  met het drukken van het Nieuwe Testament (1526). Toen de rooms-katholieke autoriteiten zijn werk daar onmogelijk hadden gemaakt, verhuisde hij naar Worms om zijn werk voort te zetten. Tyndale bleef zijn vertaling herzien en Engelse handelslieden smokkelden zijn Nieuwe Testament – meestal in balen wol – naar Engeland.

Tyndale was, noodgedwongen,  voortdurend op de vlucht. Hij werd uiteindelijk verraden. Hij werd in 1536 gevangen genomen, gewurgd en zijn lichaam werd verbrand. Deze geschiedenis en die van vele anderen laat zien hoe hoog de prijs was die zij hebben betaald om de Bijbel in het Engels te vertalen en te publiceren.

De Septuaginta kreeg hetzelfde gezag als de orignele manuscripten

De eerste belangrijke vertaling van de Schrift was die van het Oude Testament naar het Grieks. Dit was noodzakelijk omdat veel mensen in de Grieks-sprekende wereld geen Hebreeuws konden lezen.

Er is enige discussie over deze vertaling, die bekend is geworden als de Septuaginta (LXX).  Aangenomen wordt, dat het werk werd voltooid door tweeënzeventig geleerden in tweeënzeventig dagen in Alexandrië, Egypte, tussen 250 en 200 v.Chr.

Veel schrijvers van het Nieuwe Testament citeren uit de Septuaginta,. Zo citeert Lukas in Handelingen 15:16-17 uit Amos 9:11-12 in de Septuaginta.

Het feit dat de Septuaginta in het Nieuwe Testament wordt geciteerd, toont aan dat betrouwbare vertalingen van de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse teksten hetzelfde gezag hebben als de originele manuscripten.

“Het Woord van God blijft het Woord van God, ongeacht de taal waarin het wordt vertaald.”

De Vulgaat

Het christendom verspreidde zich snel over het Romeinse Rijk. Daarom werd het noodzakelijk om een vertaling van de Schrift in het Latijn te maken. Keizer Constantijn maakte het christendom tot officiële staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk in 313 na Christus.

Pas in 404 na Christus produceerde Hiëronymus de langverwachte Latijnse Vulgaat. Zoals bij alle vertalingen kreeg deze kritiek vanwege kleine variaties ten opzichte van de vorige, veelgebruikte vertaling.

De Vulgaat werd wereldwijd gebruikt, ook in Engeland. Een Engelse vertaling werd geproduceerd in 1384. Vanuit Engels perspectief gezien betekent dit dat de Vulgaat bijna duizend jaar de meest gebruikte vertaling was!

Herziening van de Vulgaat

Desiderius Erasmus (1466-1536) las de Vulgaat en vergeleek deze met oude commentaren erbij. Hij merkte kleine verschillen op in de tekst.

Erasmus beredeneerde dat de Vulgaat vaker was gekopieerd dan de commentaren. Hij concludeerde dat daardoor meer kans was geweest op kopieerfouten. Daarom besloot hij dat een herziening van de Vulgaat nodig was.

Erasmus zocht naar de oudste Vulgaat-teksten om een zo nauwkeurig mogelijke herziening te maken. Hij kwam onder zware kritiek te staan omdat hij wijzigingen aanbracht in de oude Vulgaat. Hoe durfde iemand ook maar één woord te veranderen in een vertaling die al meer dan duizend jaar in gebruik was?

Hij werd beschuldigd van het knoeien met het Woord van God. Op dezelfde manier bekritiseren voorstanders van de KJV degenen die aan moderne vertalingen werken.

De eerste gedrukte Griekse tekst 

Erasmus publiceerde de eerste editie van de Griekse tekst. Het is belangrijk op te merken dat hij de eerste was die de Griekse tekst publiceerde, niet de eerste die er een produceerde.

Een andere geleerde, kardinaal Ximenes, had eerder al zijn Complutensian Polyglot gedrukt, waarin ook het Griekse Nieuwe Testament was opgenomen. Hij wachtte echter op goedkeuring van de paus voordat hij het mocht publiceren. Erasmus bedacht een list om Ximenes voor te zijn. Erasmus droeg zijn werk op aan paus Leo X (dezelfde paus die later Maarten Luther zou excommuniceren). Door de paus te eren, hoopte hij problemen te voorkomen. Dat plan werkte.

Erasmus publiceerde zijn werk in 1516. Een jaar later, op 31 oktober 1517, zou Maarten Luther zijn 95 stellingen  aan de deur van de slotkapel in Wittenberg spijkeren. Dat betekende een vliegende start van de Reformatie.

Het boek dat Erasmus produceerde, bevatte parallelle kolommen met aan de ene kant de Griekse tekst en aan de andere kant zijn herziene Vulgaat. Dit maakte het voor geleerden mogelijk om de Vulgaat te vergelijken met de Griekse tekst.

Erasmus had echter slechts een beperkt aantal manuscripten tot zijn beschikking, en geen daarvan was erg oud. Bovendien ontdekte hij fouten in de teksten waarmee hij werkte. Toch slaagde hij erin een behoorlijke Griekse tekst te produceren binnen de beperkingen die hij had.

Het is deze tekst, de primaire onderliggende Griekse tekst van de KJV, die later onder de naam Textus Receptus bekend zou worden.

Erasmus bracht tijdens zijn leven meerdere herzieningen uit, namelijk in

  • 1519
  • 1522
  • 1527
  • 1535 (een jaar voor zijn dood)

Meerdere en verschillende edities

Naast de herzieningen van Erasmus waren er ook andere wetenschappers die revisies produceerden, die uiteindelijk ook door het vertaalcomité van de KJV werden gebruikt.

Een autoriteit op dit gebied stelt:
“Drie mannen waren primair verantwoordelijk voor de creatie van de Griekse tekst die door de KJV-vertalers werd gebruikt: Desiderius Erasmus, Robert Estienne (beter bekend als Stephanus), en Theodore Beza .De tekst die door ieder van hen afzonderlijk werd geproduceerd, stemt grotendeels overeen, maar er zijn verschillen tussen hun edities.”

We zullen hier later nog op ingaan, maar laten we eerst kijken naar de vroege vertalingen naar het Engels.

Naar deel 3

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #1

Inleiding

Een belangrijke reden voor het schrijven van dit arikel is om de eenzijdige berichtgeving van de King James Version Only-aanhangers te weerleggen. Ik heb materiaal gelezen waarin “fouten in moderne vertalingen” worden blootgelegd (althans volgens de schrijvers). Maar daarin wordt geen enkele fout in de King James Version (KJV) genoemd. Dergelijk bevooroordeeld en zeer eenzijdig materiaal is in mijn ogen niet meer dan propaganda. De tamelijk agressieve marketing ervan heeft in een paar gevallen zelfs kerkscheuringen (schisma’s) veroorzaakt. Ik zal feiten uit een breed scala aan bronnen aanhalen, zodat de lezer, beter geïnformeerd, een beslissing kan nemen over welke vertaling goed is. Verder wordt de stelling verdedigd dat wie Gods Woord bestudeert, baat kan hebben bij het lezen van meerdere vertalingen, inclusief de KJV.

Wat betreft de Griekse tekst: heb ik de Griekse tekst geraadpleegd. Dat is degene die in 1976 werd gepubliceerd door de Trinitarian Bible Society (TBS). Dit Bijbelgenootschap is overigens een sterke voorstander van het gebruik van de KJV.

Om een evenwichtiger beeld van dit onderwerp te geven, zij opgemerkt dat het niet verstandig is om ‘de beste versie van de Bijbel’ te gebruiken, en dan uiteindelijk achteraan in de rij te staan van mensen die door de Heer beloond zullen worden!

De Bijbel waarschuwt:

“En zijt daders des Woords, en niet alleen hoorders, uzelven met valse overlegging bedriegende.” (Jakobus 1:22 SV).

Laat me, voordat ik verder ga, eerst de autoriteit van de Schrift bevestigen.

De Schrift is door God ingegeven

“Al de Schrift is van God ingegeven, en is nuttig tot lering, tot wederlegging, tot verbetering, tot onderwijzing, die in de rechtvaardigheid is” (2 Timoteüs 3:16 SV).

Bovenstaande passage betekent in eenvoudige termen dat de hele Bijbel het Woord van God is voor ons. Dat de Geest van God op bepaalde mensen was om Zijn wil over te brengen, werd al lang voordat de brieven aan Timoteüs of het hele Nieuwe Testament geschreven waren, reeds duidelijk begrepen. Veel profeten werden zo door God geleid dat ze konden zeggen: ” Zo zegt de HEERE der heirscharen (1 Kronieken 17:7 SV).

Uitdrukkingen als “Zo zegt de Heere” of vergelijkbare varianten komen meer dan vierhonderd keer voor in de Bijbel.

Het gezag van de Schrift

De Schrift ontleent haar autoriteit aan Degene die erachter staat. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog ondertekenden generaal Douglas MacArthur en andere hoge officieren documenten om formeel een einde te maken aan de vijandelijkheden tegen Japan na de onvoorwaardelijke capitulatie.

De documenten werden ondertekend op het dek van het slagschip USS Missouri in de Baai van Tokio op 2 september 1945. Iedereen die vijandige activiteiten ondernam na op de hoogte te zijn gesteld van de capitulatie, kon disciplinaire maatregelen tegemoet zien vanwege de autoriteit van de ondertekenaars.

Stel nou in dit verhaal, dat een kleine groep soldaten een order van de generaal ontvangt. Daarin staat dat alle vijandelijkheden onmiddellijk beëindigd dienen te worden. Een deel van het bericht ontbreekt, maar de boodschap is nog steeds duidelijk. Eén soldaat stelt, gek genoeg, voor om door te vechten. Want het bericht is niet compleet. De anderen wijzen er terecht op dat de boodschap desalniettemin duidelijk is. Besloten wordt, om deze niet te negeren, omdat deze afkomstig is van de hoogste bevelhebber.

Bovenstaand verhaal laat paralellen zien met betrekking tot de Schrift; het gezag en de kwaliteit van de berichten die tot ons zijn gekomen. Een andere belangrijke kwestie is de betrouwbaarheid van de Schrift.

Betrouwbaarheid

Een aanval op de betrouwbaarheid van de Schrift komt voort uit een verkeerde veronderstelling. Namelijk dat deze pas méér dan een eeuw ná de gebeurtenissen werd opgeschreven, en dáárdoor Is beïnvloed door andere overtuigingen. Deze bewering kan worden weerlegd door de bewijzen uit de Schrift zelf te onderzoeken.

De Bijbel vermeldt bijvoorbeeld de steniging van Stefanus. Hij was de eerste martelaar (Handelingen 7:54-60). Ook wordt de dood van Jakobus door het zwaard op bevel van Herodes vermeld (Handelingen 12:2). Maar de dood van Petrus en Paulus – twee van de meest prominente figuren in de Bijbel – wordt niet genoemd. Bovendien wordt de wrede vervolging van keizer Nero in 64 na Christus, waarin Petrus en Paulus werden gedood, nergens genoemd.

Het boek Handelingen eindigt met Paulus. Die daar in een gehuurd huis woont met een soldaat als bewaker (Handelingen 28:16, 30-31).

De Here Jezus voorspelde ook de verwoesting van de tempel:

“En als Hij uit den tempel ging, zeide een van Zijn discipelen tot Hem: Meester, zie, hoedanige stenen, en hoedanige gebouwen!
En Jezus, antwoordende, zeide tot hem: Ziet gij deze grote gebouwen? Er zal niet een steen op den anderen steen gelaten worden, die niet afgebroken zal worden.”
(Marcus 13:1-2, zie ook Lucas 19:42-43).

De Bijbel vermeldt echter nergens de daadwerkelijke verwoesting van de tempel door het Romeinse leger onder bevel van Titus in 70 na Christus. Dit bewijst dat de Bijbel voltooid was vóórdat Petrus en Paulus stierven.  En ook voordat de tempel werd verwoest.

Een ander belangrijk punt is dat de Schrift al als Schrift werd beschouwd op het moment dat ze werd geschreven. Petrus verwijst duidelijk naar de brieven van Paulus als Schrift wanneer hij zegt:

“Gelijk ook in alle zendbrieven, daarin van deze dingen sprekende; in welke sommige dingen zwaar zijn om te verstaan, die de ongeleerde en onvaste mensen verdraaien, gelijk ook de andere Schriften, tot hun eigen verderf” (2 Petrus 3:16).

Invloed

Na de bekering van de Romeinse keizer Constantijn in de vierde eeuw kwam er een einde aan een lange periode van christenvervolging. De keizer bracht rust en stabiliteit voor de kerk.  Deze omwenteling bracht bovendien rijkdom en privileges voor kerkleiders.

De keerzijde van deze privileges was dat veel niet-gelovigen invloedrijke posities in de kerk zochten en verwierven. Het schadelijkste effect hiervan was dat het gezag van de Schrift werd ondermijnd. In plaats van Gods Woord werd de mening van mensen en kerkelijke tradities zwaarwegender.

Dit was nou juist waar Jezus in Zijn omwandeling kritiek op had. Hij zei tegen de religieuze leiders:

“Want, nalatende het gebod Gods, houdt gij de inzettingen der mensen” (Marcus 7:8).

Velen die leden en stierven tijdens de Reformatie overkwam dit omdat zij vasthielden aan de overtuiging dat Gods Woord belangrijker was dan de woorden van de paus.

Naar deel 2

Checklist “vervalste Bijbels” van sv1637.org gecheckt en geanalyseerd. Handelingen

De “Checklist vervalste Bijbels” afkomstig van Nico Verhoef van SV1637.org gecheckt. Die website is een proponent van de ‘Statenvertaling alléén’ beweging, en beweert onder andere dat alle bijbels die in omloop zijn -behalve dan de Statenvertaling- corrupt, vals of van de duivel zijn. Deze keer het boek Handelingen. Het overzicht van de Evangeliën staat hier.

Hier volgt een grondige analyse van de genoemde verzen uit Handelingen, waarbij ik de verschillen vergelijk tussen de Statenvertaling (SV 1637), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), Textus Receptus (TR), en de oudste Griekse manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus.

  1. Handelingen 2:30 – “dat Hij…, zoveel het vlees aangaat, den Christus verwekken zou” ontbreekt
  • SV:
    “Daarom, alzo hij een profeet was, en wist, dat God hem met ede gezworen had, uit de vrucht zijner lendenen, zoveel het vlees aangaat, den Christus verwekken zou, om Hem op zijn troon te zetten.”
  • NBV:
    “Omdat hij een profeet was en wist dat God hem met een eed gezworen had dat een van zijn nakomelingen op zijn troon zou zitten.”
  • Waarom?
    • “zoveel het vlees aangaat, den Christus verwekken zou” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Mogelijk later toegevoegd als verduidelijking van de Messiaanse betekenis.
  1. Handelingen 7:30 – “des Heeren” ontbreekt
  • SV:
    “En als veertig jaren vervuld waren, verscheen hem een Engel des Heeren in de woestijn van den berg Sinaï, in een vlam van vuur van een braamstruik.”
  • NBV:
    “Veertig jaar later verscheen hem in de woestijn bij de Sinai een engel in de vlammen van een brandende struik.”
  • Waarom?
    • “des Heeren” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om te benadrukken dat de engel namens God sprak.
  1. Handelingen 7:37 – “Dien zult gij horen” ontbreekt
  • SV:
    “Deze is Mozes, die gezegd heeft tot de kinderen Israëls: Een Profeet zal u de Heere uw God verwekken uit uw broederen, gelijk mij; Dien zult gij horen.”
  • NBV:
    “Dit is Mozes, die tegen de Israëlieten zei: ‘God zal uit uw midden een profeet laten opstaan, zoals ik.’”
  • Waarom?
    • “Dien zult gij horen” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk een latere toevoeging Deuteronomium 18:15 vollediger te citeren.
  1. Handelingen 8:37 – Hele vers ontbreekt
  • SV:
    “En Filippus zeide: Indien gij van ganser harte gelooft, zo is het geoorloofd. En hij antwoordende, zeide: Ik geloof, dat Jezus Christus de Zone Gods is.”
  • NBV:
    Dit vers ontbreekt of staat in een voetnoot.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus, ontbreekt bovendien in de meerderheidstekst van de Byzantijnse teksttraditie
    • Komt pas voor in latere manuscripten.
    • Mogelijk toegevoegd omdat men dit als doopformule gebruikte.
  1. Handelingen 9:5-6 – Gedeelte ontbreekt
  • SV:
    “En hij zeide: Wie zijt Gij, Heere? En de Heere zeide: Ik ben Jezus, Dien gij vervolgt; het is u hard, de verzenen tegen de prikkels te slaan. En hij bevende en verbaasd zijnde, zeide: Heere, wat wilt Gij, dat ik doen zal? En de Heere zeide tot hem: Sta op en ga in de stad, en u zal gezegd worden, wat gij doen moet.”
  • NBV:
    “Hij vroeg: ‘Wie bent U, Heer?’ Het antwoord was: ‘Ik ben Jezus, die jij vervolgt. Sta op en ga de stad in, daar zal je gezegd worden wat je moet doen.’”
  • Waarom?
    • “Het is u hard, de verzenen tegen de prikkels te slaan” en “en hij bevende en verbaasd zijnde, zeide: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal?” ontbreken in de oudste manuscripten. Ontbreekt ook in de Byzantijnse meerderheidstekst
    • Deze zinnen komen wel voor in Handelingen 26:14 en Handelingen 22:10, wat suggereert dat ze later in Handelingen 9 zijn ingevoegd.
  1. Handelingen 10:6 – “deze zal u zeggen wat gij doen moet” ontbreekt
  • SV:
    “Deze zal u zeggen wat gij doen moet.”
  • NBV:
    “Laat hem halen, want hij zal je vertellen wat je moet doen.”
  • Waarom?
    • De oudste manuscripten bevatten deze zin niet. Ook de Byzantijnse meerderheidstekst niet.
  1. Handelingen 16:31 – “Christus” ontbreekt
  • SV:
    “En zij zeiden: Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden, gij en uw huis.”
  • NBV:
    “Ze antwoordden: ‘Geloof in de Heer Jezus en u zult gered worden, u en uw huisgenoten.’”
  • Waarom?
    • “Christus” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om de nadruk te leggen op Jezus als de Messias.
  1. Handelingen 17:26 – “bloede” ontbreekt
  • SV:
    “En heeft uit een bloede het ganse geslacht der mensen gemaakt, om op den gansen aardbodem te wonen.”
  • NBV:
    “Uit één mens heeft Hij de volken gemaakt om de hele aarde te bewonen.”
  • NBGHij heeft uit één enkele het gehele menselijke geslacht gemaakt
  • Waarom?
    • “bloede” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk toegevoegd als verduidelijking omdat men vond dat de zin anders onduidelijk was.
  1. Handelingen 20:25 – “Gods” ontbreekt
  • SV:
    “En nu, zie, ik weet, dat gij allen, bij dewelken ik het Koninkrijk Gods gepredikt heb, mijn aangezicht niet meer zult zien.”
  • NBV:
    “Ik weet dat jullie mij niet meer zullen zien, nu ik rondgetrokken ben om jullie het koninkrijk te verkondigen.”
  • Waarom?
    • “Gods” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk een latere toevoeging.
  1. Handelingen 20:32 – “broeders” ontbreekt
  • SV:
    “En nu, broeders, ik beveel u Gode, en het Woord Zijner genade.”
  • NBV:
    “Ik vertrouw u toe aan God en aan zijn boodschap van genade.”
  • Waarom?
    • “broeders” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk toegevoegd als een aanspreekvorm.
  1. Handelingen 23:9 – “Laat ons tegen God niet strijden” ontbreekt
  • SV:
    “Indien nu een geest tot hem gesproken heeft, of een engel, laat ons tegen God niet strijden.”
  • NBV:
    “Misschien heeft een geest of een engel wel tot hem gesproken.”
  • Waarom?
    • “Laat ons tegen God niet strijden” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om de zin “af” te maken en een expliciete waarschuwing te geven.
  1. Handelingen 24:6-8 – Gedeelte ontbreekt
  • SV:
    “En naar onze wet wilden wij hem oordelen. Maar de overste over duizend Lysias kwam daarbij, en nam hem met grote geweld uit onze handen weg. En beval, dat zijn beschuldigers tot u zouden komen.”
  • NBV:
    vers 7 ontbreekt, vers 8 is korter
  • Waarom?
    • Sommige delen van dit vers ontbreken in de oudste manuscripten. Vers 7 ontbreekt ook in de Byzantijnse meerderheidstekst.
    • Misschien toegevoegd vanuit het verhaal, zie Handelingen 23:10
  1. Handelingen 28:16 – “gaf de hoofdman de gevangenen over aan de overste des legers” ontbreekt
  • SV:
    “En als wij te Rome gekomen waren, gaf de hoofdman de gevangenen over aan den overste des legers; maar Paulus werd toegelaten op zichzelf te wonen, met de krijgsknecht, die hem bewaarde.”
  • NBV:
    “Toen we in Rome aankwamen, kreeg Paulus toestemming om een eigen woning te betrekken met de soldaat die hem bewaakte.”
  • Waarom?
    • “gaf de hoofdman de gevangenen over” ontbreekt in de oudste manuscripten.
  1. Handelingen 28:29 – Hele vers ontbreekt
  • SV:
    “En als hij dit gezegd had, gingen de Joden weg, veel twisting hebbende onder elkander.”
  • NBV:
    Dit vers ontbreekt.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Mogelijk een latere toevoeging.

Checklist “vervalste Bijbels” van sv1637.org gecheckt en geanalyseerd. De Evangeliën

De “Checklist vervalste Bijbels” afkomstig van Nico Verhoef van SV1637.org gecheckt. Die website is een proponent van de ‘Statenvertaling alléén’ beweging, en beweert onder andere dat alle bijbels die in omloop zijn -behalve dan de Statenvertaling- corrupt, vals of van de duivel zijn.

Citaat:

De nieuwe Bijbel vertalingen maken een leugenaar uit God

Alle genoemde teksten voor de Evangeliën opgezocht, vergeleken en geanalyseerd met behulp van de Statenvertaling (SV 1637), Textus Receptus, moderne Griekse manuscripten, en enkele gangbare vertalingen zoals de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV).

Per vers wordt aangeven:

  • Wat er in de Statenvertaling (SV) staat
  • Wat de moderne vertalingen (meestal NBV) zeggen
  • Waarom er verschillen zijn (op basis van de oudste manuscripten)

Omwille van de volledigheid zal de checklist in gedeelten worden behandeld. Nu de Evangeliën.

Mattheüs

Hier volgt een analyse van de genoemde verzen uit Mattheüs, waarbij ik de verschillen vergelijk tussen de Statenvertaling (SV 1637), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), Textus Receptus (TR), en de oudste Griekse manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus.

  1. Mattheüs 1:25 – “eerstgeboren”
  • SV:
    “En kende haar niet, totdat zij deze haar eerstgeboren Zoon gebaard had; en hij noemde Zijn naam JEZUS.”
  • NBV:
    “Maar hij had geen gemeenschap met haar totdat ze een zoon gebaard had. En hij gaf Hem de naam Jezus.”
  • Verschil: “eerstgeboren” ontbreekt in moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • In Textus Receptus staat het woord “eerstgeboren” (πρωτότοκος – prototokos), maar het komt niet voor in oudere Griekse manuscripten zoals de Codex Vaticanus en Sinaiticus.
    • Moderne vertalingen baseren zich op deze oudste manuscripten en laten het weg.
    • Theologisch verschil? Dit vers bewijst niet of Maria nog meer kinderen kreeg. “Eerstgeborene” kan gewoon betekenen dat Jezus de eerste was.
  1. Mattheüs 6:33 – “Gods”
  • SV:
    “Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u toegeworpen worden.”
  • NBV:
    “Zoek eerst het Koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden.”
  • Verschil: Geen grote verandering.
  • Waarom?
    • Sommige moderne vertalingen zeggen “het Koninkrijk en Zijn gerechtigheid” zonder “Gods”, maar de betekenis blijft hetzelfde.
    • Het woord “Gods” (Θεοῦ – Theou) komt wel voor in de meeste manuscripten.
  1. Mattheüs 8:29 – “Jezus”
  • SV:
    “En ziet, zij riepen, zeggende: Jezus, Gij Zone Gods! wat hebben wij met U te doen? Zijt Gij hier gekomen om ons te pijnigen vóór den tijd?”
  • NBV:
    “Ze schreeuwden: ‘Wat hebben wij met u te maken, Zoon van God? Bent u gekomen om ons te kwellen voor de tijd?’”
  • Verschil: Het woord “Jezus” ontbreekt in moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • Het ontbreekt in Codex Vaticanus en Sinaiticus, maar komt wel voor in de Textus Receptus.
    • Sommige oude manuscripten bevatten het wél, andere niet.
    • Dit is waarschijnlijk een “gloss” (later toegevoegde verduidelijking), want “Zoon van God” maakt al duidelijk over Wie het gaat.
  1. Mattheüs 9:13 – “tot bekering”
  • SV:
    “Want Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering.”
  • NBV:
    “Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.”
  • Verschil: “tot bekering” ontbreekt in moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • “Tot bekering” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Het kan een latere toevoeging zijn vanuit het parallelle gedeelte in Lukas 5:32.
  1. Mattheüs 12:35 – “des harten”
  • SV:
    “Een goed mens brengt voort het goede ding uit den goeden schat des harten, en een boos mens brengt voort het boze ding uit den bozen schat.”
  • NBV:
    “Een goed mens haalt uit zijn schatkamer van het hart het goede tevoorschijn, en een slecht mens haalt uit zijn schatkamer het slechte naar boven.”
  • Verschil: Geen grote inhoudelijke verandering.
  • Waarom?
    • Moderne vertalingen vertalen iets anders, maar de boodschap blijft hetzelfde.
  1. Mattheüs 12:47 – Hele vers weggelaten
  • SV:
    “En iemand zeide tot Hem: Zie, Uw moeder en Uw broeders staan daarbuiten, zoekende U te spreken.”
  • NBV:
    Dit vers staat tussen haakjes of in een voetnoot.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus, waarschijnlijk een latere toevoeging, wellicht om te harmoniseren met Markus 3:32 en Lukas 8:20.
  1. Mattheüs 16:3 – “Gij geveinsden”
  • SV:
    “Gij geveinsden, het aanschijn des hemels weet gij wel te onderscheiden, en de tekenen der tijden kunt gij niet onderscheiden?”
  • HSV: Huichelaars! De aanblik van de lucht weet u wel te onderscheiden, en kunt u de tekenen van de tijden niet [onderscheiden]?
    NBV: De aanblik van de hemel weet u wel te duiden, en de tekenen van de tijd niet?
  • Waarom?
    • NBV laat gij geveinsden/huichelaars weg omdat het niet in de oudste handschriften voorkomt.
  1. Mattheüs 18:11 – Hele vers ontbreekt
  • SV:
    “Want de Zoon des mensen is gekomen om zalig te maken, dat verloren was.”
  • NBV:
    Dit vers ontbreekt.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Komt alleen voor in latere manuscripten (Byzantijnse teksttraditie).
    • Dit vers lijkt overgenomen uit Lukas 19:10 en later toegevoegd.
  1. Mattheüs 19:17 – “God”
  • SV:
    “En Hij zeide tot hem: Wat heet gij Mij goed? Niemand is goed dan Eén, namelijk God.”
  • NBV:
    “Waarom vraagt u Mij naar het goede? Er is maar Eén die goed is.”
  • Verschil: “God” ontbreekt in moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • Codex Sinaiticus en Vaticanus hebben de kortere versie.
    • Mogelijk een harmonisatie met Markus 10:18 en Lukas 18:19.
  1. Mattheüs 20:16 – “Uitverkoren” ontbreekt
  • SV:
    “Alzo zullen de laatsten de eersten zijn, en de eersten de laatsten; want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.”
  • NBV:
    “Zo zullen de laatsten de eersten zijn en de eersten de laatsten.”
    HSV heeft het vers wel helemaal.
  • Waarom?
    • het tweede deel van het vers ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Het is een latere toevoeging, waarschijnlijk om het vers te linken met Mattheüs 22:14.

Markus

Hier volgt een analyse van de genoemde verzen uit Markus, waarbij ik de verschillen vergelijk tussen de Statenvertaling (SV 1637), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), Textus Receptus (TR), en de oudste Griekse manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus.

  1. Markus 1:2 – “de Profeten”
  • SV:
    “Gelijk geschreven is in de Profeten: Ziet, Ik zend Mijn engel voor Uw aangezicht, die Uw weg voor U heen bereiden zal.”
  • NBV:
    “Zoals geschreven staat bij de profeet Jesaja: Zie, Ik zend Mijn bode voor U uit, die voor U de weg zal banen.”
  • Verschil: “de Profeten” is veranderd in “de profeet Jesaja”.
  • Waarom?
    • De Textus Receptus en de Statenvertaling zeggen “de Profeten” (ἐν τοῖς προφήταις), wat logisch is, want de tekst citeert Maleachi 3:1 en Jesaja 40:3.
    • De oudste manuscripten (Codex Sinaiticus, Vaticanus) hebben “de profeet Jesaja”, wat technisch onjuist is, want het eerste deel is uit Maleachi. Maar het is niet ongebruikelijk in de oudheid om de belangrijkste profeet te noemen bij naam en de minder grote profeet niet te noemen.
    • Waarschijnlijk is “de profeet Jesaja” later aangepast naar “de profeten” omdat men wist dat niet alleen Jesaja maar ook Maleachi werd geciteerd.
  1. Markus 1:14 – “van het Koninkrijk”
  • SV:
    “En nadat Johannes overgeleverd was, kwam Jezus in Galilea, predikende het Evangelie van het Koninkrijk Gods.”
  • NBV:
    “Nadat Johannes gevangen was genomen, ging Jezus naar Galilea, en Hij verkondigde het evangelie van God.”
  • Verschil: “van het Koninkrijk” ontbreekt.
  • Waarom?
    • De oudste manuscripten (Codex Sinaiticus, Vaticanus) bevatten niet “van het Koninkrijk”.
    • Later kan “van het Koninkrijk” zijn toegevoegd om duidelijk te maken waar Jezus over predikte, maar de kortere versie is waarschijnlijk oorspronkelijk.
  1. Markus 2:17 – “tot bekering”
  • SV:
    “Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering.”
  • NBV:
    “Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.”
  • Verschil: “tot bekering” ontbreekt.
  • Waarom?
    • De oudste manuscripten hebben de kortere versie zonder “tot bekering”.
    • Het kan een latere toevoeging zijn vanuit het parallelle gedeelte in Lukas 5:32.
  1. Markus 6:11 – “Voorwaar, Ik zeg u: het zal Sodom en Gomorra… dan dezelve stad”
  • SV:
    “Voorwaar zeg Ik u: Het zal Sodom of Gomorra verdraaglijker zijn in den dag des oordeels, dan dezelve stad.”
  • NBV:
    Dit gedeelte van vers 11 ontbreekt in veel moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • Deze zin ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • De zin komt wel voor in Mattheüs 10:15, dus is mogelijk later als harmonisatie toegevoegd.
  1. Markus 7:16 – “Zo iemand oren heeft om te horen, die hore”
  • SV:
    “Zo iemand oren heeft om te horen, die hore!”
  • NBV:
    Dit vers ontbreekt.
  • Waarom?
    • Dit vers ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Het komt wel voor in latere manuscripten.
    • Waarschijnlijk een latere toevoeging, omdat deze zin vaker voorkomt in Jezus’ uitspraken.
  1. Markus 9:24 – “Heere”
  • SV:
    “En terstond de vader des kinds roepende met tranen, zeide: Ik geloof, Heere! Kom mijn ongelovigheid te hulp.”
  • NBV:
    “Meteen riep de vader van het kind uit: ‘Ik geloof! Kom mijn ongeloof te hulp.’”
  • Verschil: “Heere” ontbreekt in moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • “Heere” ontbreekt in de oudste Griekse manuscripten.
    • Het kan later zijn toegevoegd om de aanspreking van Jezus als Heer te benadrukken.
  1. Markus 9:42 – “die in Mij geloven”
  • SV:
    “En zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem beter, dat een molensteen om zijn hals gehangen was.”
  • NBV:
    “Wie een van deze kleinen die geloven ten val brengt, kan beter met een molensteen om zijn hals in zee geworpen worden.”
  • Verschil: “in Mij” ontbreekt.
  • Waarom?
    • “In Mij” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Waarschijnlijk een latere toevoeging vanuit Mattheüs 18:6 waar wel “in Mij” staat.
  1. Markus 9:44, 46 – Hele verzen ontbreken
  • SV:
    “Waar hun worm niet sterft, en het vuur niet uitgeblust wordt.”
  • NBV:
    Ontbreekt in moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • Deze verzen ontbreken in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Ze komen wel voor in vers 48, dus mogelijk later toegevoegd door kopiisten.
  1. Markus 10:21 – “Neem het kruis op”
  • SV:
    “Neem het kruis op, en volg Mij.”
  • NBV:
    “Kom, volg Mij.”
  • Verschil: “Neem het kruis op” ontbreekt.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Waarschijnlijk een toevoeging uit Mattheüs 16:24 en Lukas 9:23.
  1. Markus 11:26 – Hele vers ontbreekt
  • SV:
    “Maar indien gij niet vergeeft, zo zal uw Vader, Die in de hemelen is, ook uw misdaden niet vergeven.”
  • NBV:
    Dit vers ontbreekt.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Dit vers komt wel voor in Mattheüs 6:15, dus mogelijk later ter harmonisatie toegevoegd .
  1. Markus 15:28 – Hele vers ontbreekt
  • SV:
    “En de Schrift is vervuld geworden, die daar zegt: En Hij is met de misdadigers gerekend.”
  • NBV:
    Dit vers ontbreekt.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Het citaat komt uit Jesaja 53:12 en wordt in Lukas 22:37 genoemd.
  1. Markus 16:9-20 – Deze verzen van hoofdstuk 16 ontbreken
  • SV:
    Deze twaalf verzen beschrijven Jezus’ verschijningen na Zijn opstanding.
  • NBV:
    Soms tussen haakjes of in een voetnoot.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Veel latere manuscripten bevatten het wél. Er zijn ook andere, kortere, afsluitingen van Markus,
    • Mogelijk een latere toevoeging, maar sommige vroege kerkvaders citeren deze verzen wél. Dus mogelijk niet door Markus maar wel zeer vroeg.

Lukas

Hier volgt een gedetailleerde analyse van de genoemde verzen uit Lukas, waarbij ik de verschillen vergelijk tussen de Statenvertaling (SV 1637), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), Textus Receptus (TR), en de oudste Griekse manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus.

  1. Lukas 1:28 – “Gij zijt gezegend onder de vrouwen”
  • SV:
    “En de engel, tot haar ingekomen zijnde, zeide: Wees gegroet, gij begenadigde; de Heere is met u; gij zijt gezegend onder de vrouwen.”
  • NBV:
    “De engel ging bij haar naar binnen en zei: ‘Gegroet, begenadigde, de Heer is met u.’”
  • Verschil: “Gij zijt gezegend onder de vrouwen” ontbreekt in moderne vertalingen.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Komt wel voor in Textus Receptus.
    • Waarschijnlijk een latere toevoeging, geïnspireerd door Lukas 1:42, waar Elisabet deze woorden tegen Maria zegt.
  1. Lukas 2:33 – “Jozef” is veranderd in “vader”
  • SV:
    “En Jozef en Zijn moeder verwonderden zich over hetgeen van Hem gezegd werd.”
  • NBV:
    “Zijn vader en moeder waren verbaasd over wat er over Hem werd gezegd.”
  • Verschil: “Jozef” is veranderd in “Zijn vader”.
  • Waarom?
    • Codex Sinaiticus en Vaticanus hebben “Zijn vader”.
    • Sommige theologen denken dat latere kopiisten “Jozef” hebben ingevoegd om de maagdelijke geboorte te benadrukken.
    • Theologisch punt: Jozef was de wettige voogd van Jezus en werd in andere passages ook “Zijn vader” genoemd (bv. Lukas 2:48).
  1. Lukas 2:43 – “Jozef en Zijn moeder” veranderd in “Zijn ouders”
  • SV:
    “En als zij de dagen voleindigd hadden, en zij wederkeerden, bleef het Kind Jezus achter te Jeruzalem; en Jozef en Zijn moeder wisten het niet.”
  • NBV:
    “Toen de dagen voorbij waren en ze terugkeerden, bleef het kind Jezus achter in Jeruzalem, zonder dat zijn ouders het wisten.”
  • Verschil: “Jozef en Zijn moeder” is vervangen door “Zijn ouders”.
  • Waarom?
    • Oudste manuscripten bevatten “Zijn ouders”.
    • Latere kopiisten veranderden het mogelijk naar “Jozef en Zijn moeder” om de maagdelijke geboorte te benadrukken.
  1. Lukas 4:4 – “maar bij alle woord Gods” ontbreekt
  • SV:
    “Doch Jezus antwoordde hem, zeggende: Er is geschreven, dat de mens bij brood alleen niet zal leven, maar bij alle woord Gods.”
  • NBV:
    “Maar Jezus antwoordde: ‘Er staat geschreven: “Een mens leeft niet van brood alleen.”’”
  • Waarom?
    • “maar bij alle woord Gods” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Komt wel voor in Textus Receptus en lijkt harmonisatie met Mattheüs 4:4.
  1. Lukas 4:8 – “Ga weg van Mij, satan” ontbreekt
  • SV:
    “En Jezus antwoordde en zeide tot hem: Ga weg van Mij, satan; want er staat geschreven: Gij zult den Heere, uw God, aanbidden, en Hem alleen dienen.”
  • NBV:
    “Maar Jezus antwoordde: ‘Er staat geschreven: “Aanbid de Heer, uw God, en dien Hem alleen.”’”
  • Waarom?
    • “Ga weg van Mij, satan” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om overeen te stemmen met Mattheüs 4:10, waar het wel staat.
  1. Lukas 4:41 – “de Christus” ontbreekt
  • SV:
    “Ook gingen van velen duivelen uit, roepende en zeggende: Gij zijt de Christus, de Zoon van God!”
  • NBV:
    “Uit veel mensen dreven demonen uit die schreeuwden: ‘U bent de Zoon van God!’”
  • Waarom?
    • “de Christus” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk toegevoegd om duidelijk te maken dat Jezus de Messias is.
  1. Lukas 7:31 – “en de Heere zeide” ontbreekt
  • SV:
    “En de Heere zeide: Bij wien zal Ik dan de mensen van dit geslacht vergelijken?”
  • NBV:
    “Met wie zal Ik de mensen van deze generatie vergelijken?”
  • Waarom?
    • “En de Heere zeide” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Kan later zijn toegevoegd voor stilistische consistentie.
  1. Lukas 9:54 – “gelijk ook Elia gedaan heeft” ontbreekt
  • SV:
    “En als Zijn discipelen Jakobus en Johannes dat zagen, zeiden zij: Heere, wilt Gij, dat wij zeggen, dat vuur van den hemel nederdale, en dezen vertere, gelijk ook Elia gedaan heeft?”
  • NBV:
    “Toen Jakobus en Johannes dit hoorden, vroegen ze: ‘Heer, wilt U dat wij vuur van de hemel laten neerdalen om hen te vernietigen?’”
  • Waarom?
    • “gelijk ook Elia gedaan heeft” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om de parallel met 2 Koningen 1:10 te verduidelijken.
  1. Lukas 23:17 – Hele vers ontbreekt
  • SV:
    “En hij moest hun op het feest één loslaten.”
  • NBV:
    Dit vers ontbreekt.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Waarschijnlijk toegevoegd vanuit Mattheüs 27:15 en Markus 15:6.
  1. Lukas 23:38 – “met Griekse, Romeinse en Hebreeuwse letters” ontbreekt
  • SV:
    “En er was ook een opschrift boven Hem geschreven, in Griekse, en Romeinse, en Hebreeuwse letters: DEZE IS DE KONING DER JODEN.”
  • NBV:
    “Boven Hem was een opschrift aangebracht: ‘Dit is de koning van de Joden.’”
  • Waarom?
    • “in Griekse, Romeinse en Hebreeuwse letters” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Komt wel voor in Johannes 19:20, waarschijnlijk daarvandaan toegevoegd in Lukas.
  1. Lukas 24:12 – 
  • SV:
    “Doch Petrus opstaande, liep tot het graf, en nederbukkende, zag hij de doeken liggen, en ging weg, zich verwonderende bij zichzelf over hetgeen geschied was.”
  • NBG51:
    Zet dit vers tussen twijfelhaken, ontbreekt alleen in de Leidse vertaling
  • Waarom?
    • Ontbreekt in sommige oude handschriften
    • Staat ook in Johannes 20:3-6.
  1. Lukas 24:51 – “en werd opgenomen in de hemel” ontbreekt in de NBG
  • SV:
    “En het geschiedde, als Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde, en werd opgenomen in den hemel.”
  • NBV:
    “En terwijl Hij hen zegende, ging Hij van hen heen en werd opgenomen in de hemel..”
  • Waarom?
    • “en werd opgenomen in de hemel” ontbreekt in sommige oude manuscripten.
    • In de nieuwste vertalingen staat het wel, ook Handelingen 1:9 beschrijft de hemelvaart duidelijk.

Johannes

Hier volgt een gedetailleerde analyse van de genoemde verzen uit Johannes, waarbij ik de verschillen vergelijk tussen de Statenvertaling (SV 1637), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), Textus Receptus (TR), en de oudste Griekse manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus.

  1. Johannes 1:14 – “geborenen” ontbreekt
  • SV:
    “En het Woord is vlees geworden, en heeft onder ons gewoond (en wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd, een heerlijkheid als des Eniggeborenen van den Vader), vol van genade en waarheid.”
  • NBV:
    “Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van genade en waarheid. Wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader.”
  • Verschil: NBV heeft enige Zoon i.p.v. Eniggeborene. De meeste nieuwere vertalingen hebben Eniggeborene
  • Waarom?
    • Eniggeborene en enige Zoon geven beiden het unieke karakter weer van het vleesgeworden Woord. Het is een vertaalkeuze die niets te maken heeft met de grondteksten.
  1. Johannes 1:18 – “geboren” ontbreekt
  • SV:
    “Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, Die in den schoot des Vaders is, Die heeft Hem ons verklaard.”
  • NBV:
    “Niemand heeft ooit God gezien, maar de enige Zoon, die zelf God is en aan het hart van de Vader rust, heeft hem doen kennen.”
  • Verschil: In sommige moderne vertalingen staat “de enige Zoon die Zelf God is” in plaats van “eniggeboren Zoon”.
  • Waarom?
    • De oudste manuscripten hebben μονογενὴς Θεός (“de enige God”), terwijl de Textus Receptus μονογενὴς υἱός (“eniggeboren Zoon”) heeft.
    • zie ook toelichting van vers 14
  1. Johannes 1:27 – “Welke voor mij geworden is” ontbreekt
  • SV:
    “Die na mij komt, is vóór mij geworden, Wiens ik niet waardig ben de riem van Zijn schoen te ontbinden.”
  • NBV:
    “Hij die na mij komt, is meer dan ik; ik ben het niet waard om de riemen van zijn sandalen los te maken.”
  • Verschil: “Welke voor mij geworden is” ontbreekt.
  • Waarom?
    • De oudste manuscripten hebben de kortere versie zonder deze toevoeging.
    • Dit lijkt een latere verduidelijking van Johannes de Doper’s uitspraak.
  1. Johannes 3:13 – “Die in de hemel is” ontbreekt
  • SV:
    “En niemand is opgevaren in den hemel, dan Die uit den hemel nedergekomen is, namelijk de Zoon des mensen, Die in den hemel is.”
  • NBV:
    “Er is nooit iemand in de hemel geweest, behalve Hij die uit de hemel is neergedaald: de Mensenzoon.”
  • Waarom?
    • “Die in de hemel is” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om Jezus’ goddelijke natuur te benadrukken.
  1. Johannes 3:15 – “niet verderve” ontbreekt
  • SV:
    “Opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.”
  • NBV:
    “opdat iedereen die in Hem gelooft, eeuwig leven heeft.”
  • Waarom?
    • “niet verderve” ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Mogelijk toegevoegd om de parallel met Johannes 3:16 sterker te maken.
  1. Johannes 3:16, 3:18 – “geboren” ontbreekt
  • SV:
    “Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.”
  • NBV:
    “Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.”
  • Waarom?
    • Zie de uitleg bij Johannes 1:14 en 18
    • De kern van de betekenis blijft hetzelfde.
  1. Johannes 4:42 – “de Christus” ontbreekt
  • SV:
    “En zeiden tot de vrouw: Wij geloven niet meer om uw spreken, want wij zelf hebben Hem gehoord, en wij weten, dat Deze waarlijk is de Christus, de Zaligmaker der wereld.”
  • NBV:
    “Ze zeiden tegen de vrouw: ‘Wij geloven nu niet meer vanwege wat jij gezegd hebt, want we hebben hem zelf gehoord en weten dat Hij werkelijk de redder van de wereld is.’”
  • Waarom?
    • “de Christus” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om duidelijk te maken dat Jezus de Messias is.
  1. Johannes 5:3-4 – Het badwater van Bethesda ontbreekt
  • SV:
    “Deze lagen daar en wachtte op de roering van het water. Want een engel daalde op zekere tijden neer in het bad en beroerde het water; zo wie dan eerst daarin kwam, nadat het water beroerd was, werd gezond, met wat ziekte hij ook bevangen was.”
  • NBV:
    Daar lag een groot aantal zieken, blinden, kreupelen en misvormden. (de rest van vers 3 en vers 4 ontbreekt)
  • Waarom?
    • Ontbreekt in Codex Sinaiticus en Vaticanus.
    • Mogelijk een latere toevoeging die eerst in de marge stond, om de context van vers 7 te verduidelijken. Alexandrinus heeft dit vers wel.
  1. Johannes 6:47 – “in Mij” ontbreekt
  • SV:
    “Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Die in Mij gelooft, heeft het eeuwige leven.”
  • NBV:
    “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Wie gelooft, heeft eeuwig leven.”
  • Waarom?
    • “in Mij” ontbreekt in de oudste manuscripten.
    • Mogelijk later toegevoegd om het vers te verduidelijken.
  1. Johannes 7:53 – 8:11 – Het verhaal van de overspelige vrouw ontbreekt
  • SV:
    “En een ieder ging naar zijn huis. Maar Jezus ging naar den Olijfberg. […] Wie van u zonder zonde is, werpe eerst den steen op haar.”
  • NBV:
    Dit hele gedeelte staat in veel moderne vertalingen tussen haakjes of ontbreekt.
  • Waarom?
    • Ontbreekt in veel belangrijke oude manuscripten
    • Komt pas voor in latere manuscripten en duikt op verschillende plekken op. Soms in Lukas of na Johannes 21. Bovendien staat in de manuscripten regelmatig een aantekening van de schrijver dat over het gedeelte getwijfeld wordt of het authentiek is.
    • Mogelijk een latere toevoeging maar wel een verhaal wat past in de bediening van de Here Jezus. en als geschiedenis zeker oorspronkelijk kan zijn.
  1. Johannes 9:35 – “Zoon van God” veranderd in “Zoon des mensen”
  • SV:
    “Jezus hoorde, dat zij hem uitgeworpen hadden; en Hem vindende, zeide Hij tot hem: Gelooft gij in den Zone Gods?”
  • NBV:
    “Jezus hoorde dat ze hem weggejaagd hadden en toen Hij hem vond, vroeg Hij: ‘Gelooft u in de Mensenzoon?’”
  • Waarom?
    • De oudste manuscripten zeggen “Mensenzoon”.
    • Later kan “Zoon van God” zijn ingevoegd om Jezus’ goddelijke status te benadrukken.

Checklist ‘Vervalste Bijbels’ van sv1637.org gecheckt: De claims

Het overzicht halverwege de “Checklist vervalste Bijbels” op sv1637.org  beweert dat moderne bijbelvertalingen opzettelijk teksten wijzigen, verwijderen of aanpassen om een “New Age Wereld Religie” te ondersteunen. Dit is een forse beschuldiging en tevens een zeer controversieel standpunt, dat gebaseerd is op tekstkritische verschillen tussen de Textus Receptus (TR), de Statenvertaling (SV), en de oudste beschikbare Griekse manuscripten (zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus).

Ik zal hieronder enkele belangrijke punten bespreken en uitleggen waarom deze verschillen bestaan.

Zijn nieuwe vertalingen vervalst?

Nee. Wat vaak gebeurt, is dat moderne vertalers de oudst beschikbare Griekse manuscripten gebruiken om hun vertalingen te baseren, terwijl oudere vertalingen zoals de Statenvertaling en de King James Version (KJV) vooral de Textus Receptus als basis hebben.

De Textus Receptus bevat latere toevoegingen, die waarschijnlijk door middeleeuwse kopiisten zijn ingevoegd. Moderne vertalers kiezen ervoor om alleen die teksten te gebruiken die in de oudste bronnen voorkomen, omdat zij dichter bij de oorspronkelijke tekst liggen.

Voorbeeld:

1 Johannes 5:7-8 (“Want Drie zijn er, Die getuigen in den hemel: de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze Drie zijn één.”)

Komt niet voor in de oudste Griekse manuscripten.

Komt wel voor in de Textus Receptus en de Latijnse Vulgaat.

Toegevoegd in de middeleeuwen en niet oorspronkelijk geschreven door Johannes.

Waarom ontbreken sommige woorden of zinnen?

Omdat ze in de oudste manuscripten niet staan.

Hier enkele voorbeelden uit de  lijst:

Openbaring 1:11 – “Ik ben de Alfa en de Omega, de Eerste en de Laatste” ontbreekt in moderne vertalingen

Waarom?

In de oudste Griekse manuscripten (Codex Sinaiticus en Vaticanus) staat alleen:

“Schrijf wat je ziet in een boek en stuur het naar de zeven gemeenten.”

De langere versie komt pas voor in latere manuscripten en is waarschijnlijk een latere toevoeging.

Handelingen 8:37 – “Ik geloof dat Jezus Christus de Zoon van God is” ontbreekt in moderne vertalingen

Waarom?

Dit vers komt niet voor in de oudste manuscripten.

Werd later toegevoegd door kopiisten om de bekering van de kamerling explicieter te maken.

Dit betekent niet dat de boodschap fout is, maar de toevoeging lijkt later te zijn ontstaan.

Kolossenzen 1:14 – “door Zijn bloed” ontbreekt in moderne vertalingen

Waarom?

De oudste Griekse manuscripten zeggen:

“In Hem hebben wij de verlossing, namelijk de vergeving der zonden.”

De woorden “door Zijn bloed” zijn later toegevoegd om overeen te komen met Efeziërs 1:7.

Wordt Jezus minder benadrukt in nieuwe vertalingen?

Nee. De kern van de boodschap blijft in alle vertalingen behouden:

  • Jezus is de Zoon van God.
  • Jezus is de Redder van de wereld.
  • Jezus’ bloed brengt verlossing.
  • Jezus zal terugkomen.

Sommige woorden zoals “Christus”, “Heere”, of “Jezus” ontbreken in bepaalde verzen omdat ze niet in de oudste manuscripten staan. Dit betekent niet dat vertalers Jezus willen verbergen, maar dat ze trouw willen blijven aan de oorspronkelijke tekst.

Voorbeeld:

1 Korinthe 16:22

Statenvertaling: “Indien iemand den Heere Jezus Christus niet liefheeft, die zij een vervloeking; Maranatha!”

NBV: “Als iemand de Heer niet liefheeft, hij zij vervloekt. Maranatha!”

Waarom? “Jezus Christus” ontbreekt in de oudste manuscripten.

De boodschap blijft hetzelfde, maar moderne vertalingen volgen de oudst beschikbare tekst.

Wat is het probleem met de Textus Receptus?

  • De Textus Receptus is samengesteld uit middeleeuwse manuscripten en bevat fouten en toevoegingen.
  • De Textus Receptus werd in de 16e eeuw samengesteld door Erasmus, die slechts een paar middeleeuwse manuscripten gebruikte.

Veel moderne tekstwetenschappers geven de voorkeur aan de oudste manuscripten, omdat ze dichter bij de oorspronkelijke tekst staan.

Dit betekent dat sommige langere versies later zijn toegevoegd en dat moderne vertalingen deze weglaten om trouw te blijven aan de oorspronkelijke Bijbeltekst.

Is er een complot om de Bijbel te veranderen?

Nee. Moderne vertalingen proberen over het algemeen gesproken juist de Bijbel zo correct mogelijk te vertalen door de oudst beschikbare manuscripten te gebruiken.

De Statenvertaling en de King James Version (KJV) waren ooit ook moderne vertalingen in hun tijd!

De meeste “weglatingen” in moderne vertalingen komen doordat de oudste manuscripten korter zijn dan latere kopiën.

Jezus’ Goddelijkheid, het Evangelie en de kernboodschap blijven volledig intact in moderne vertalingen.

Welke vertaling moet ik gebruiken?

Dit hangt af van waar je waarde aan hecht:

  • Welke vertaling je al gebruikt
  • Wil je een vertaling die zo dicht mogelijk bij de oudste manuscripten blijft?

Kies de Herziene Statenvertaling (HSV), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), of de Naardense Bijbel.

  • Wil je een vertaling die trouw blijft aan de Statenvertaling en de Textus Receptus?

Kies de Statenvertaling (SV) of de King James Version (KJV).

Er is geen “duivelse” of “heilige” vertaling— de meeste vertalingen proberen de Bijbel zo goed mogelijk weer te geven! Enkele uitzonderingen zijn wel goed om te noemen.

  • De “Nieuwe Wereldvertaling van het Wachttorengenootschap voegt toe en laat weg waar het de leer van de Jehovahsgetuigen past. De persoon van Jezus Christus wordt gebagatelliseerd. Pas op! Niet aan te raden voor Bijbelstudie!
  • “The Message” is eigenlijk geen vertaling maar een parafrase, en bovendien herschreven door één persoon: Eugene Peterson.(!!) Niet aan te raden voor Bijbelstudie!

Samengevat

Is er hier een New Age complot? Nee.

  • Nieuwe vertalingen volgen de oudste manuscripten.
  • Het Evangelie van Jezus Christus blijft behouden in deze vertalingen.

Veel mensen denken dat “weglatingen” een complot zijn, maar in werkelijkheid wordt de Bijbel juist nauwkeuriger vertaald op basis van de beste beschikbare bronnen. De Statenvertaling is een geweldige vertaling, maar gebaseerd op de Textus Receptus, die latere toevoegingen bevat.

Wil je de meest accurate weergave van de Bijbel? Gebruik meerdere vertalingen naast elkaar en bestudeer de context!

Lees ook op de site van Dirk-Jan Jansen : Is de Telosvertaling corrupt? | dirkjanjansen.nl

Wes Huff on Text Criticism

YouTube player

In deze video interviewt Ruslan KD Wes Huff, een Bijbelexpert en apologeet. Ze bespreken een breed scala aan onderwerpen, waaronder de geschiedenis van de Bijbel, het belang van tekstkritiek en de uitdagingen om het christendom te verdedigen in een seculier tijdperk.

Een van de belangrijkste thema’s van het interview is het belang van het begrijpen van de historische en culturele context van de Bijbel. Huff stelt dat veel van de controverses rond de Bijbel voortkomen uit een gebrek aan begrip van deze kwesties. Hij legt bijvoorbeeld uit dat de Bijbel oorspronkelijk niet in het Engels, maar in het Hebreeuws, Grieks en Aramees is geschreven. Dit betekent dat veel van de nuances van de tekst verloren gaan in vertaling.

Huff bespreekt ook het belang van tekstkritiek. Hij legt uit dat de Bijbel eeuwenlang vele malen is gekopieerd en herzien, en dat er onvermijdelijk fouten in de tekst zijn geslopen. Tekstcritici gebruiken een verscheidenheid aan methoden om deze fouten te identificeren en te corrigeren.

Een ander onderwerp wat Huff bespreekt is de uitdaging om het christendom te verdedigen in een seculier tijdperk. Hij beweert dat christenen in staat moeten zijn om de kritiek op hun geloof op een doordachte en respectvolle manier aan te pakken. Hij benadrukt ook het belang van het leven van je geloof op een manier die authentiek en overtuigend is.

Al met al is dit een fascinerend en informatief interview. Het is een must-see voor iedereen die meer wil weten over de Bijbel en het christendom.

Hier zijn enkele van de belangrijkste inzichten uit het interview:

* De Bijbel was oorspronkelijk niet in het Engels, maar in het Hebreeuws, Grieks en Aramees geschreven.

* Tekstkritiek is een belangrijk hulpmiddel om de Bijbel te begrijpen.

* Christenen moeten in staat zijn om de kritiek op hun geloof op een doordachte en respectvolle manier te weerleggen.

* Het is belangrijk om je geloof op een manier te leven die authentiek en overtuigend is.

Wat is ‘King James Onlyism’?

‘King James Onlyism’ onder de loep

‘King James Onlyism’ (KJO) is de overtuiging dat de King James Version (KJV) de enige geldige en gezaghebbende Engelse vertaling van de Bijbel is. De mate waarin aanhangers deze overtuiging aanhangen varieert. Over het algemeen geloven zij dat alle andere vertalingen inferieur, corrupt of zelfs gevaarlijk zijn. Sommige extreme vormen van KJO beschouwen de KJV als volledig geïnspireerd en onfeilbaar. En dan zelfs in de Engelse vertaling, en niet alleen in de originele Hebreeuwse en Griekse teksten.

Verschillende categorieën

KJO-aanhangers kunnen grofweg worden ingedeeld in verschillende categorieën:

  1. Textus Receptus-georiënteerd – Sommigen geloven dat de KJV de beste vertaling is omdat deze gebaseerd is op de Textus Receptus (TR) voor het Nieuwe Testament en de Masoretische tekst voor het Oude Testament.
  2. Engelse superioriteit – Anderen gaan verder en geloven dat de KJV zelf geïnspireerd is en superieur is aan de oorspronkelijke talen.
  3. Radicale KJO – De meest extreme groep beweert dat de KJV de enige echte Bijbel is, en dat andere vertalingen satanisch zijn of ketterij bevorderen.

Kritiek op ‘King James Onlyism’

Critici van King James Onlyism voeren verschillende argumenten aan tegen deze overtuiging:

  1. Tekstkritische kwesties
    • De KJV is gebaseerd op de Textus Receptus, een tekst uit de 16e eeuw die slechts op een beperkt aantal late manuscripten berust.
    • Nieuwere vertalingen, zoals de NIV, ESV en NASB, gebruiken oudere manuscripten. Deze zijn volgens veel tekstcritici betrouwbaarder  (bijvoorbeeld de Codex Sinaiticus en de Codex Vaticanus).
    • KJO-aanhangers verwerpen doorgaans deze oudere manuscripten en beschouwen ze als corrupt.
  2. Taalveranderingen en verstaanbaarheid
    • De KJV gebruikt 17e-eeuws Engels, wat voor moderne lezers moeilijk te begrijpen is.
    • Veel woorden zijn in betekenis veranderd of archaïsch geworden. Misverstanden liggen op de loer.
    • Critici stellen dat een begrijpelijke Bijbelvertaling essentieel is voor effectieve studie en evangelisatie.
  3. Vertaalfouten en invloed van de Septuaginta
    • De KJV bevat vertaalfouten, zoals in Handelingen 12:4, waar “Pascha” verkeerd wordt vertaald als “Easter” in plaats van “Passover”.
    • Sommige teksten in de KJV lijken meer op de Latijnse Vulgaat of de Septuaginta dan op de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse teksten.
  4. Sektarische neigingen en dogmatiek
    • Sommige extreme KJO-aanhangers behandelen de KJV als een bijna goddelijke tekst. Dat leidt tot een vorm van bijbelverering (bibliolatrie).
    • Dit kan leiden tot verdeeldheid binnen christelijke gemeenschappen. Mensen die andere vertalingen gebruiken worden dan als ketters worden beschouwd.
  5. Het paradoxale gebruik van de KJV
    • Ironisch genoeg gebruikte de KJV zelf verschillende bronnen voor haar vertaling, en de vertalers geloofden niet dat de KJV onfeilbaar zou zijn.
    • De KJV werd in haar tijd bekritiseerd en niet direct breed geaccepteerd.

King James Onlyism is een veelbesproken onderwerp in christelijke kringen. Hoewel velen de literaire schoonheid en historische impact van de KJV erkennen, wijzen critici op de gevaren van het verheffen van één specifieke vertaling tot een absolute standaard.

Belangrijk tegenargument

Het belangrijkste argument tegen KJO is dat de Bijbel oorspronkelijk in Hebreeuws, Aramees en Grieks werd geschreven.  Goede vertalingen in moderne talen zijn noodzakelijk om Gods Woord toegankelijk te houden.

In Nederland: ‘Statenvertaling-alléén’

Ook in Nederland bestaat een beweging met een vergelijkbare overtuiging als ‘King James Onlyism’. Deze is dan gericht op de Statenvertaling (SV). Dit wordt ook wel ‘Statenvertaling-alléén’ genoemd. Aanhangers van deze overtuiging beschouwen de Statenvertaling als de enige betrouwbare en gezaghebbende Nederlandse Bijbelvertaling. Men verwerpt andere Nederlandse vertalingen als onbetrouwbaar of zelfs schadelijk.

Kernpunten van ‘Statenvertaling-alléén’

  1. Geïnspireerde bronteksten
    • Net als bij KJO is een belangrijk argument dat de Statenvertaling gebaseerd is op de Textus Receptus (TR) voor het Nieuwe Testament en de Masoretische Tekst voor het Oude Testament.
    • Aanhangers zien deze teksttradities als de ware en ongeschonden vorm van Gods Woord en verwerpen tekstkritiek.
  2. Vertrouwen in de vertalers van de SV
    • De vertalers van de Statenvertaling (1618-1637) waren vrome, goed opgeleide mannen die de opdracht hadden om een zo letterlijk en getrouw mogelijke vertaling te maken.
    • Men ziet deze vertaling als een bijzondere zegen van God voor Nederlandstalige christenen.
  3. Afwijzing van moderne vertalingen
    • NBG 1951, HSV, NBV en andere vertalingen worden vaak afgewezen omdat zij gebruikmaken van oudere manuscripten die afwijken van de Textus Receptus.
    • Veel Statenvertaling-Only aanhangers geloven dat deze moderne vertalingen “verwaterd” of beïnvloed zijn door liberalisme of vrijzinnige theologie.
    • De Herziene Statenvertaling (HSV) wordt door sommigen als verdacht gezien. De gedachte is, dat men de taal heeft aangepast en deze op bepaalde punten (zoals in Openbaring) afwijkt van de oorspronkelijke SV.
  4. Taal als heilig principe
    • Hoewel het oud-Nederlands van de Statenvertaling voor velen moeilijk te begrijpen is, zien sommigen dat juist als een voordeel.
    • Zij geloven dat het taalgebruik bijdraagt aan eerbied en heiligheid.
    • Critici wijzen erop dat dit de toegankelijkheid van de Bijbel vermindert. Het gebruik van “verklarende woordenlijsten” binnen deze kringen wordt gezien als een indirecte erkenning van het taalprobleem.
  5. Verbondenheid met de gereformeerde traditie
    • Statenvertaling-alléén komt vooral voor in bevindelijk gereformeerde kringen, zoals de Gereformeerde Gemeenten, Oud Gereformeerde Gemeenten en sommige Hersteld Hervormde Gemeenten, maar ook binnen orthodoxe buitenkerkelijke kringen.
    • In deze kringen is de Statenvertaling de enige Bijbel die gebruikt wordt.

Kritiek op Statenvertaling-alléén

Dezelfde argumenten als bij King James Onlyism worden ook hier gebruikt:

  • Tekstkritiek: De Statenvertaling baseert zich op de Textus Receptus. Oudere manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Codex Vaticanus worden als betrouwbaarder beschouwd.
  • Verouderde taal: Veel woorden zijn inmiddels archaïsch of van betekenis veranderd.
  • Geen absolute status: De Statenvertalers zagen hun werk niet als onfeilbaar.
  • De HSV als compromis: Sommigen accepteren de HSV, anderen verwerpen deze als een gevaarlijke aanpassing.

De vraag is dan: Is Gods Woord alleen in een specifieke vertaling bewaard gebleven, of kunnen nieuwe vertalingen ook gezaghebbend zijn?