Romeinen 9 en uitverkiezing

door

In deze blog duiken we in de boodschap van de video van Sam Shamoun over Romeinen 9, waarin hij een diepgaande exegese van de tekst geeft en zich richt op de leerstellige implicaties. De video bespreekt vooral hoe Romeinen 9 vaak wordt misbegrepen, met name in relatie tot doctrines zoals het calvinisme, en hoe Paulus in werkelijkheid een veel bredere boodschap over Gods genade en rechtvaardigheid verkondigt.

Paulus’ hartzeer over Israël

De passage begint met Paulus die verklaart dat hij diepe droefheid en onophoudelijke pijn in zijn hart heeft (Romeinen 9:1-5). Hij is zo begaan met zijn volksgenoten, de Israëlieten, dat hij bereid zou zijn om zelf vervloekt en afgescheiden van Christus te worden als dat zou betekenen dat zij gered zouden worden. Dit toont een intense, opofferende liefde – en roept direct een vraag op:

Als Paulus zo veel van Israël houdt, hoe kan het dan dat God hen lijkt te hebben verworpen?

Calvinistische theologen, zoals James White, stellen dat God alleen de uitverkorenen liefheeft en dat Christus alleen voor hen gestorven is. Maar als dat waar is, waarom heeft Paulus dan een diepere liefde voor de verloren Israëlieten dan, zo lijkt het, God zelf?

Paulus begint hier een verborgenheid te ontrafelen: als Israël zoveel zegeningen van God heeft ontvangen (het zoonschap, de glorie, de verbonden, de wet, de eredienst, de beloften, en zelfs Christus zelf die uit Israël kwam), hoe kunnen zij dan zijn verworpen? Heeft God gefaald?

De betekenis van Gods uitverkiezing

Paulus stelt in Romeinen 9:6-13 dat niet alle Israëlieten echt Israël zijn. Dit betekent dat fysieke afstamming niet voldoende is om deel uit te maken van Gods verbondsvolk. In plaats daarvan worden alleen degenen die geloven in Christus ware kinderen van Abraham.

Hij gebruikt Isaak en Ismaël als voorbeeld: hoewel beide zonen van Abraham waren, werd alleen Isaak de zoon van de belofte. Evenzo, binnen Isaaks nageslacht, werd Jacob gekozen boven Esau, niet vanwege goede of slechte daden, maar omdat God besloot door hem te werken.

Maar betekent dit dat God willekeurig mensen kiest voor redding en anderen veroordeelt tot verwerping? Hier betoogt de spreker van de video dat dit niet het geval is.

De keuze van Jacob boven Esau gaat niet over individuele redding, maar over nationale roeping: God koos Jacob (Israël) als het volk waardoor de Messias zou komen, niet omdat Hij Esau en zijn nageslacht haatte in absolute zin.

Gods Genade en rechtvaardigheid

Romeinen 9:14-18 stelt de vraag: Is God onrechtvaardig? Paulus antwoordt: Zeker niet! Hij citeert Exodus 33:19, waarin God zegt: “Ik zal genadig zijn voor wie ik genadig ben en barmhartig voor wie ik barmhartig ben.” Dit wordt vaak door calvinisten gebruikt om te zeggen dat God willekeurig mensen kiest voor redding, maar is dat wel wat Paulus bedoelt?

De context laat zien dat Gods genade niet exclusief is voor de uitverkorenen, maar dat Hij vrij is om Zijn barmhartigheid te tonen aan iedereen.

Paulus gebruikt ook het voorbeeld van de Farao, over wie God zegt: “Ik heb u opgewekt, opdat ik mijn kracht in u zou tonen.” Sommigen zien dit als bewijs dat God mensen voorbestemt tot verharding. Maar de video benadrukt een cruciaal punt:

God verhardde de Farao’s hart door hem genade te tonen! Elke keer dat God een plaag wegnam en de Farao de kans gaf om Israël vrij te laten, weigerde hij. De hardheid kwam als reactie op Gods goedheid.

Dit principe geldt voor iedereen: als iemand Gods genade blijft verwerpen, kan die persoon uiteindelijk verhard worden. Dit is niet gedwongen verwerping, maar een zelfgekozen proces.

Vaten van barmhartigheid en vaten van toorn

Romeinen 9:19-24 spreekt over de pottenbakker en de klei. Veel calvinisten gebruiken dit om te zeggen dat God sommige mensen voorbestemt tot vernietiging en anderen tot redding. Maar is dat wat Paulus bedoelt?

Jeremia 18, waar de pottenbakker-metafoor vandaan komt, laat zien dat God natiën kan omvormen op basis van hun reactie. Als een volk zich bekeert, zal God zich ontfermen. Dit betekent dat de “vaten van toorn” niet willekeurig voorbestemd zijn, maar worden gevormd door hun eigen ongeloof en opstandigheid.

Daarom wordt een “vat van toorn” niet gemaakt door Gods decreet, maar door een voortdurende afwijzing van Gods genade.

De vaten van barmhartigheid zijn niet willekeurig gekozen individuen, maar zij die Gods genade in geloof ontvangen.

Het einde van Romeinen 9: geloof als de sleutel

Paulus sluit hoofdstuk 9 af met een duidelijke conclusie:

“De heidenen die de gerechtigheid niet zochten, hebben gerechtigheid verkregen, namelijk de gerechtigheid die uit geloof is. Maar Israël, dat een wet tot gerechtigheid najaagde, heeft de wet niet bereikt.” (Romeinen 9:30-32)

Hier maakt Paulus duidelijk dat het niet gaat om voorbestemming zonder geloof, maar dat geloof de sleutel is.

Het probleem met Israël was niet dat ze niet uitverkoren waren, maar dat ze probeerden gerechtigheid te verkrijgen door de wet in plaats van door geloof in Christus.

Gods plan is voor iedereen

De video laat zien dat Romeinen 9 niet over een rigide calvinistische predestinatie gaat, maar over Gods soevereine keuze om door Israël te werken om uiteindelijk genade aan de hele wereld aan te bieden.

God verwerpt niemand willekeurig, maar biedt genade aan iedereen. De ware Israëlieten zijn niet degenen die fysiek afstammen van Abraham, maar zij die in Christus geloven.

Belangrijk

✔ Gods verkiezing in Romeinen 9 gaat over nationale roeping, niet individuele predestinatie.
✔ Farao’s hardheid was zijn eigen schuld; Gods genade werd verworpen.
✔ Vaten van barmhartigheid worden gevormd door geloof, vaten van toorn door ongeloof.
✔ Gods genade is voor iedereen beschikbaar – wie gelooft, ontvangt het.

Kortom: Romeinen 9 is een krachtige boodschap van hoop, geen bewijs voor een strenge, willekeurige predestinatie.

Gods liefde en Genade zijn bestemd voor iedereen die bereid is te geloven!

Kritiek op het Calvinisme

door

Het calvinisme is een invloedrijke stroming binnen het christendom die diepgeworteld is in de protestantse traditie. Het leert dat God soeverein alle gebeurtenissen heeft bepaald, inclusief de redding van individuen, en dat de mens volledig afhankelijk is van Gods genade.  In een recente video van Warren McGrew, presentator van het YouTube-kanaal Idol Killer, wordt het calvinisme benoemd als een schadelijke en misleidende leer die het christelijke geloof verdraait en het evangelie onjuist presenteert. Dieze blog analyseert McGrew’s argumenten tegen het calvinisme en onderzoekt de bredere implicaties van deze theologische discussie.

Calvinisme is een vervorming van het Evangelie

Een van de kernpunten van McGrew’s kritiek is dat het calvinisme een verdraaiing is van de oorspronkelijke christelijke boodschap. Volgens hem presenteert deze leer God als een wezen dat alle gebeurtenissen vooraf heeft bepaald, inclusief kwaad en zonde. Dit is problematisch omdat het een beeld van God schetst als iemand die niet werkelijk rechtvaardig is, maar eerder een meesterplanner van zowel goed als kwaad.

Calvinisten verdedigen hun standpunt vaak met de doctrine van predestinatie, (uitverkiezing) waarbij wordt gesteld dat God vooraf heeft bepaald wie gered zal worden en wie verloren zal gaan. Dit zou betekenen dat sommige mensen gedoemd zijn tot de hel zonder dat ze daar zelf iets aan kunnen doen. McGrew verwerpt deze interpretatie als onbijbels en moreel verwerpelijk. Hij stelt dat het evangelie in essentie een boodschap van liefde en redding voor iedereen is, niet alleen voor een selecte groep.

Daarnaast wijst hij op de historische context van het calvinisme. Hij stelt dat veel van de kernconcepten van deze leer, zoals de erfzonde en totale verdorvenheid, niet rechtstreeks uit de Bijbel komen, maar voortkomen uit de leer van Augustinus van Hippo. Deze ideeën, die pas ongeveer 500 jaar na Christus wijdverbreid werden, zouden daarom niet als oorspronkelijke christelijke doctrines mogen worden beschouwd.

Indoctrinatie en het gevaar van tunnelvisie

Een ander belangrijk punt dat McGrew aanhaalt, is hoe het calvinisme zich verspreidt via indoctrinatie, vooral binnen gezinnen en kerken waar eenzijdige theologische opvoeding wordt gegeven. Hij merkt op dat veel jonge calvinisten opgroeien in een omgeving waar alternatieve theologische perspectieven worden genegeerd of zelfs als gevaarlijk worden bestempeld. Hierdoor ontstaat een situatie waarin men ervan overtuigd is de absolute waarheid te bezitten, zonder open te staan voor kritiek of nuance.

Dit leidt volgens McGrew tot een “indoctrinatie-vibe” waarbij gelovigen niet worden aangemoedigd om zelf op zoek te gaan naar waarheid, maar simpelweg de dogma’s aannemen die hen worden geleerd. Hij verwijst in dit kader naar de YouTuber Messenger for Truth, die zichzelf als orthodox christen beschrijft en claimt enkel de oorspronkelijke apostolische leer te volgen. Toch verdedigt hij tegelijkertijd het calvinisme, dat pas vele eeuwen na Christus volledig is ontwikkeld. Dit toont volgens McGrew de interne tegenstrijdigheid van calvinistische theologie: het presenteert zich als puur en bijbels, terwijl het in werkelijkheid veel latere toevoegingen en interpretaties bevat.

Calvinisme als hindernis  voor evangelisatie en geloof

McGrew benadrukt dat het calvinisme niet alleen schadelijk is voor gelovigen, maar ook voor niet-gelovigen die het christendom willen begrijpen. Hij noemt drie manieren waarop calvinisme het geloof ondermijnt:

Foutieve theologie: Calvinisme presenteert God als iemand die de zonde heeft verordineerd en slechts een selecte groep mensen wil redden. Dit is in strijd met de bredere bijbelse boodschap waarin God liefdevol en rechtvaardig is, en redding voor iedereen beschikbaar stelt.

Afschrikking van niet-gelovigen: Wanneer buitenstaanders kennismaken met het calvinisme als representatief voor het christendom, krijgen ze een vertekend beeld van wie God werkelijk is. Velen verwerpen deze versie van het geloof en keren zich volledig af van het christendom, niet omdat ze Jezus afwijzen, maar omdat ze een theologisch systeem zien dat moreel problematisch lijkt.

Valse zekerheid voor calvinistische ‘farizeeërs’: McGrew stelt dat sommige calvinisten zich vasthouden aan een intellectueel systeem zonder een echte relatie met God te hebben. Voor hen is het calvinisme een filosofisch bouwwerk waarin ze zich veilig voelen, maar waarin ze de kern van het geloof – een oprechte band met God – uit het oog verliezen.

Volgens McGrew wordt het calvinisme vaak aantrekkelijk gevonden door mensen die houden van intellectuele uitdaging en complexiteit, maar die daardoor een authentieke en persoonlijke geloofsbeleving missen. Hij waarschuwt dat de theologische structuur van het calvinisme veel ruimte laat voor een rationele benadering van het geloof, zonder dat men werkelijk leeft volgens de leer van Christus.

Getuigenis

Een van de krachtigste argumenten in de video is McGrew’s eigen getuigenis. Hij was jarenlang een calvinist en verdedigde de leer met volle overtuiging, totdat hij zich realiseerde dat het in strijd was met de bijbelse boodschap van liefde en genade. Hij beschrijft hoe moeilijk het was om toe te geven dat hij een verkeerd theologisch systeem had verdedigd, en hoe pijnlijk het besef was dat hij, in zijn oprechte verlangen om God te eren, onbewust een verdraaide versie van het evangelie had verkondigd.

McGrew’s verhaal benadrukt het belang van geloofs zelfreflectie. Hij moedigt anderen aan om kritisch na te denken over de doctrines die zij aanhangen en zich niet blind te staren op traditie of autoriteit. Hij stelt dat ware theologie niet draait om intellectuele coherentie, maar om een oprechte relatie met God.

De kritiek op het calvinisme, zoals geuit door Warren McGrew, is diepgaand en raakt aan fundamentele vragen over de aard van God, genade en menselijke verantwoordelijkheid. Hij betoogt dat het calvinisme een misleidende en schadelijke leer is die een onjuist beeld schetst van Gods karakter en een obstakel vormt voor zowel gelovigen als niet-gelovigen.

Door te wijzen op de historische wortels van het calvinisme, de gevaren van indoctrinatie en de negatieve impact op evangelisatie, maakt McGrew een krachtig pleidooi voor een hernieuwde benadering van het geloof – een die werkelijk recht doet aan de Bijbelse boodschap van liefde en redding voor iedereen.

Is bekering echt zo moeilijk? Een kritische blik op de bevindelijk Gereformeerde traditie

door

In sommige geloofstradities wordt bekering gezien als een moeizaam en ingrijpend proces. Vooral binnen de bevindelijk gereformeerde kringen leeft het idee dat bekering gepaard gaat met een lange weg van strijd, zelfonderzoek en onzekerheid. Maar is dat wel wat de Bijbel leert? Is bekering echt zo moeilijk als men denkt?

Wat is bekering binnen de traditie?

Binnen de bevindelijk gereformeerde kringen ligt de nadruk sterk op de persoonlijke ervaring van het geloof. Men spreekt over de ‘weg der bekering’, een proces dat verloopt volgens de fases van ellende, verlossing en dankbaarheid. De gedachte hierachter is dat iemand eerst diep moet beseffen hoe zondig hij is (ellende), daarna mag ervaren hoe Christus redt (verlossing), en vervolgens een leven van dankbaarheid leidt.

Veel mensen binnen deze traditie worstelen jarenlang met de vraag of ze wel echt bekeerd zijn. Ze verlangen naar een diepere zekerheid, maar blijven vaak steken in een gevoel van onwaardigheid. Sommigen spreken zelfs over een ‘lange weg’ voordat ze mogen geloven dat Christus ook voor hen gestorven en opgestaan is.

Wat zegt de Bijbel?

Als we naar de Bijbel kijken, zien we een ander beeld. Bekering wordt daar niet gepresenteerd als een langdurig en moeizaam proces, maar als een directe oproep tot verandering. In Handelingen 2:38 zegt Petrus:

 “Bekeert u, en een ieder van u late zich dopen in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.”

Dit is een duidelijke, directe oproep. Er wordt geen langdurig proces van worsteling genoemd, maar een onmiddellijke keuze voor Christus.

Jezus zelf zei in Marcus 1:15:

“Bekeert u en gelooft het Evangelie.”

Dit laat zien dat bekering en geloof hand in hand gaan. Het is niet iets wat de mens eerst moet verdienen door een lange periode van zelfonderzoek en ellende, maar een directe roep om zich tot God te keren.

Is bekering moeilijk?

Veel mensen in de bevindelijk gereformeerde traditie ervaren bekering als moeilijk, omdat zij geloven dat het iets is wat hen moet overkomen in plaats van iets waar ze zelf op mogen reageren. Maar de Bijbel laat zien dat bekering niet bedoeld is als een jarenlang gevecht, maar als een eenvoudige daad van gehoorzaamheid aan Gods roepstem.

Denk aan de moordenaar aan het kruis (Lukas 23:42-43). Hij had geen tijd om een lange weg van bekering af te leggen. Hij riep slechts uit:

“Heere, gedenk mijner, als Gij in Uw Koninkrijk zult gekomen zijn.”

En Jezus antwoordde direct: “Heden zult gij met Mij in het paradijs zijn.”

Dit laat zien dat bekering niet ingewikkeld hoeft te zijn. Het is geen kwestie van jarenlange worsteling, maar van het erkennen van Jezus als Redder en het vertrouwen op Zijn Verlossingswerk..

Waarom ervaart men bekering toch als moeilijk?

Het idee dat bekering moeilijk is, komt vaak voort uit menselijke gedachten en tradities. Binnen de bevindelijk gereformeerde kringen wordt bekering vaak gekoppeld aan diepe emoties en bepaalde ervaringen. Wie die ervaringen niet heeft, kan denken dat hij nog niet echt bekeerd is.

Maar de Bijbel leert nergens dat bekering gepaard moet gaan met een specifieke ervaring of bepaalde gevoelens. Het gaat om een bewuste keuze om Christus te volgen. Jezus nodigt ieder mens uit:

“Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven” (Mattheüs 11:28).

De gedachte dat bekering een lang en moeilijk proces is, komt niet uit de Bijbel, maar uit menselijke tradities. De Schrift leert dat bekering een directe oproep is tot geloof in Jezus Christus. Iedereen die zich tot Hem keert, wordt aangenomen.

Dit betekent niet dat er geen geestelijke groei en verdieping nodig is in het geloofsleven. Maar die groei is niet hetzelfde als bekering. Bekering is de eerste stap, niet het eindpunt van een lange weg. Het is de deur die openstaat voor iedereen die Jezus aanneemt als Redder.

Laten we daarom de oproep van de Bijbel serieus nemen en beseffen dat bekering geen onbereikbaar ideaal is, maar een genadegave van God. Vandaag nog kun je, zonder enige vertraging, gehoor geven aan Zijn roep:

 “Bekeert u en gelooft het Evangelie!”

Predestinatie: Voorbestemd of vrij om te kiezen?

door

Predestinatie is een van de meest complexe en omstreden onderwerpen binnen het
christendom. Heeft de mens een vrije wil, of is alles al door God vastgelegd? Dit vraagstuk
raakt de kern van ons geloof en ons begrip van Gods rechtvaardigheid en liefde. In dit artikel
duiken we dieper in de twee dominante opvattingen over predestinatie: absolute predestinatie
en de predestinatie van omstandigheden.

Wat is absolute predestinatie?

De leer van absolute predestinatie stelt dat alles in het universum, van de kleinste gebeurtenis
tot het eeuwige lot van de mens, door God is voorbestemd. Dit betekent dat sommige mensen
door God zijn gekozen om gered te worden, terwijl anderen zijn voorbestemd om verloren te
gaan, ongeacht hun eigen keuzes.
Dit roept veel vragen op. Als alles al vastligt, wat heeft het dan voor zin om God te zoeken, je best te doen, te
bidden of zelfs evangelie te verkondigen? Als God bepaalt wie gered wordt, heeft menselijke
inspanning dan überhaupt betekenis? Deze doctrine kan leiden tot fatalisme, waarbij mensen
passief worden en hun verantwoordelijkheid ontlopen, onder het mom dat hun daden geen
invloed hebben op hun bestemming.
Bovendien werpt absolute predestinatie een duistere schaduw op Gods rechtvaardigheid.
Waarom zou een liefdevolle en barmhartige God bewust mensen scheppen die geen kans
krijgen op redding? En als al onze gedachten en daden door God zijn bepaald, betekent dat
dan niet dat Hij ook verantwoordelijk is voor het kwaad in de wereld?


De Bijbelse visie: Predestinatie van omstandigheden


Een alternatieve en veel meer Bijbelse visie is die van de predestinatie van omstandigheden.
Volgens deze visie bepaalt God de omstandigheden waarin mensen zich bevinden, zonder hen
te dwingen tot een bepaalde keuze. Hij geeft ieder mens vrije wil om te kiezen tussen goed en
kwaad, tussen geloof en ongeloof.
Denk bijvoorbeeld aan Judas Iskariot. God bepaalde dat hij in de tijd van Jezus zou leven en
een van Zijn discipelen zou worden, maar Hij dwong Judas niet om Jezus te verraden. Evenzo
bepaalde God dat koning Josia en koning Cyrus in specifieke tijden en situaties geboren
zouden worden, zodat zij een rol konden spelen in Zijn plan, maar Hij maakte hen niet per
definitie goed of slecht.
Dit concept erkent Gods soevereiniteit zonder de menselijke verantwoordelijkheid uit te
wissen. God weet van tevoren hoe mensen zullen handelen en plaatst hen in omstandigheden
die passen binnen Zijn goddelijke plan, maar de uiteindelijke keuzes blijven aan de mens zelf.


De rol van vrije wil in de Bijbel


De Bijbel benadrukt voortdurend dat mensen verantwoordelijk zijn voor hun keuzes. Van
Genesis tot Openbaring roept God ons op om ons te bekeren, Hem te gehoorzamen en een
heilig leven te leiden. Waarom zou Hij dat doen als alles al vastligt? Waarom waarschuwt Hij
mensen voor de gevolgen van hun zonden als ze toch geen andere keuze hebben?
Een krachtig bewijs voor de vrije wil vinden we in Jeremia 7:31, waar God spreekt over de
gruwelijke zonden van het volk Israël:


“En zij hebben gebouwd de hoogten van Tofeth, dat in het dal des zoons van Hinnom is, om
hun zonen en hun dochters met vuur te verbranden; hetwelk Ik niet heb geboden, noch in Mijn
hart is opgekomen.”


Dit laat zien dat God menselijke daden niet heeft bepaald. Hij heeft de mens de mogelijkheid
gegeven om zijn eigen keuzes te maken, inclusief verkeerde keuzes. Dit bewijst dat de
menselijke wil echt vrij is en dat God ons niet dwingt tot zonde of gehoorzaamheid.


Waarom is deze waarheid belangrijk?


Het begrijpen van de juiste visie op predestinatie is cruciaal, omdat een verkeerde opvatting
desastreuze gevolgen kan hebben. Als mensen geloven dat alles al vastligt en dat hun keuzes
geen verschil maken, leidt dit tot een passieve en onverantwoordelijke houding. Ze kunnen
nalaten om zich te bekeren, te evangeliseren of zelfs moreel goed te handelen, onder het
voorwendsel dat God alles al heeft bepaald.
De doctrine van absolute predestinatie kan ook leiden tot een verkeerde voorstelling van God.
Het schildert Hem als een wrede en willekeurige rechter die sommige mensen genadeloos aan
hun lot overlaat, terwijl anderen zonder hun wil gered worden. Dit staat haaks op het beeld
van God dat de Bijbel schetst: een liefdevolle Vader die wil dat iedereen tot bekering komt (2
Petrus 3:9).
De predestinatie van omstandigheden biedt daarentegen een veel evenwichtigere en Bijbelse
kijk op Gods soevereiniteit en de menselijke verantwoordelijkheid. God leidt de wereld, maar
Hij dwingt niemand tot redding of verdoemenis. Hij roept ons op om Hem te zoeken, te
gehoorzamen en in Hem te geloven – een keuze die ons toebehoort en die echte betekenis
heeft.

Samengevat 


Predestinatie is een diepgaand en complex onderwerp, maar de Bijbel biedt ons duidelijkheid.
Absolute predestinatie, waarin God alles bepaalt en de mens geen vrije wil heeft, leidt tot
morele passiviteit en een verkeerd beeld van God. De Bijbel leert ons echter dat God de
omstandigheden van de mens bepaalt, maar hem vrij laat in zijn keuzes.
Deze waarheid heeft grote implicaties voor ons dagelijks leven. We zijn niet slechts pionnen
in een kosmisch schaakspel, maar we hebben de verantwoordelijkheid om te kiezen voor God,
om goed te doen en om het evangelie uit te dragen. Onze keuzes hebben betekenis, en God
roept ons op om Hem met heel ons hart, onze ziel en ons verstand te volgen.
Laten we daarom leven in het besef dat onze keuzes ertoe doen, en dat God een liefdevolle
Vader is die ons uitnodigt om vrijwillig voor Hem te kiezen.

Calvinisme en Islam: predestinatie en uitverkiezing

door

Overeenkomsten

Predestinatie (uitverkiezing, voorbestemming) is een concept dat zowel in de islam als in het calvinisme een centrale rol speelt. Beide tradities benadrukken dat God soeverein is en dat alles wat gebeurt, binnen Zijn wil valt. Dit roept de vraag op of mensen werkelijk vrije keuzes maken of slechts handelen volgens een vooraf bepaald plan. Hoewel de islam en het calvinisme verschillende geloofssystemen zijn, vertonen hun opvattingen over voorbestemming opmerkelijke overeenkomsten, maar ook duidelijke verschillen.

Vastgelegd in de Islam

In de islam wordt predestinatie gezien als een goddelijk besluit dat al vastligt in de ‘Bewaarde Tablet’ lang voordat iemand geboren wordt. Alles, van iemands levensloop tot zijn uiteindelijke bestemming in het Paradijs of de Hel, is volgens deze leer door God voorbeschikt. In sommige islamitische overleveringen wordt beschreven hoe een engel, nog voor de geboorte, opschrijft welke daden iemand zal verrichten en waar hij uiteindelijk zal eindigen. Dit lijkt de idee van vrije wil te ondermijnen, hoewel de islam tegelijkertijd leert dat mensen verantwoordelijk worden gehouden voor hun keuzes.

Voorbestemd in het Calvinisme

In het calvinisme wordt eveneens gesteld dat God bij de schepping al heeft bepaald wie gered zal worden en wie niet. Volgens de leer van de dubbele predestinatie zijn sommigen uitverkoren tot eeuwige zaligheid, terwijl anderen voorbestemd zijn voor verwerping. Deze beslissing is volledig gebaseerd op Gods willekeur, en niet op menselijke daden of verdiensten. Dit betekent dat iemand niet door eigen inspanningen tot geloof kan komen, maar uitsluitend kan worden gered als hij of zij behoort tot de uitverkorenen. Net als in de islam roept dit spanningen op tussen Gods absolute soevereiniteit en de menselijke verantwoordelijkheid.

Cruciaal verschil

Ondanks deze overeenkomsten is er een cruciaal verschil tussen beide tradities. In het calvinisme speelt de dood en opstanding van Jezus Christus een essentiële rol in de redding, terwijl de islam geen verzoeningsleer kent waarin iemands zonden worden vergeven door een offer. In de islam wordt een persoon uiteindelijk beoordeeld op basis van Gods genade én zijn daden, terwijl in het calvinisme menselijke werken geen invloed hebben op iemands uiteindelijke bestemming. Een ander belangrijk verschil is dat de islam de erfzonde verwerpt en leert dat mensen in een natuurlijke staat van overgave aan God worden geboren, terwijl in het calvinisme wordt onderwezen dat alle mensen in zonde worden geboren en zonder Gods tussenkomst verloren zijn.

Niet ontrafeld

Hoewel beide tradities worstelen met de spanning tussen goddelijke voorbeschikking en menselijke verantwoordelijkheid, komt het uiteindelijk neer op dezelfde fundamentele vraag: ligt ons lot van tevoren vast, of hebben we zelf invloed op onze uiteindelijke bestemming? Zowel binnen de islam als in het calvinisme blijft dit een mysterie dat gelovigen al eeuwenlang gevangen houdt en dat zonder externe informatie niet ontrafeld kan worden.

Waar komt de term “Textus Receptus” vandaan?

door

De term Textus Receptus ontstond als een reclameslogan van de Nederlandse uitgevers Bonaventura en Abraham Elzevier in de uitgave van het Griekse Nieuwe Testament uit 1633. De volledige Latijnse zin in de voorwoordtekst luidde:

“Textum ergo habes, nunc ab omnibus receptum: in quo nihil immutatum aut corruptum damus.”

Vertaald betekent dit: “Je hebt dus de tekst die nu door allen wordt ontvangen: waarin we niets veranderd of verdraaid geven.”

Dit was bedoeld als een marketingstrategie om hun editie van het Griekse Nieuwe Testament als de standaardtekst te promoten. Hoewel de term oorspronkelijk alleen naar deze specifieke uitgave verwees, werd Textus Receptus later een algemene benaming voor de reeks Griekse teksten waarop onder andere de King James Version (1611) en de Statenvertaling (1637) gebaseerd waren.

De Textus Receptus zelf was geen oorspronkelijke tekst, maar een verzameling Griekse manuscripten, voor het eerst samengesteld en gepubliceerd door Desiderius Erasmus in 1516. Zijn werk werd later aangepast en verbeterd door andere drukkers en geleerden zoals Robert Estienne (Stephanus) en Theodore Beza.

“Textus Receptus”was dus oorspronkelijk een reclameslogan, maar de term werd later gebruikt om een groep nauw verwante Griekse teksttradities aan te duiden.

Een betrouwbare Bijbel: tekstoverlevering

door

Hoe betrouwbaar is de tekst van de Bijbel die we vandaag in handen hebben? Door de eeuwen heen zijn er verschillende manuscripten en vertalingen ontstaan, die soms van elkaar verschillen. Dit artikel onderzoekt de tekstgeschiedenis van de Bijbel, de verschillen tussen oude en nieuwe vertalingen, en wat dit betekent voor de betrouwbaarheid van de Schrift.

Hoe ontstonden verschillen in de Bijbeltekst?

In de eerste eeuwen na Christus werd de Bijbel met de hand gekopieerd door schrijvers (scribes). Dit leidde tot:

-Spelfouten en kleine varianten – Bijvoorbeeld verschillende schrijfwijzen van een woord.

-Onopzettelijke fouten – Kopiisten sloegen soms een regel over of voegden per ongeluk een woord toe.

-Bewuste aanpassingen – Sommige scribes maakten kleine correcties om de tekst duidelijker of doctrinair sterker te maken.

Hierdoor ontstonden verschillende teksttradities met variaties.

 

Voorbeeld: Het slot van Marcus (Marcus 16:9-20)

In de oudste manuscripten eindigt Marcus 16 bij vers 8.

Latere handschriften bevatten een langer slot, waarin Jezus zijn discipelen opdraagt te evangeliseren en waarin wonderen worden genoemd, zoals slangen oppakken en gif drinken zonder schade.

Moderne bijbelvertalingen zoals de NBV zetten dit lange slot tussen haakjes, omdat het waarschijnlijk een latere toevoeging is.

Wat betekent dit? Dit soort verschillen tonen aan dat sommige verzen later in de Bijbel zijn opgenomen en dat tekstkritiek nodig is om de oorspronkelijke woorden van de apostelen te achterhalen.

De belangrijkste teksttradities van het Nieuwe Testament

Byzantijnse Tekst (Textus Receptus) – Basis voor de Statenvertaling & KJV

Deze teksttraditie bevat toevoegingen en correcties die in latere manuscripten zijn ontstaan.

Vormt de basis voor de Statenvertaling (SV) en de King James Version (KJV).

Bevat verzen die in de oudste manuscripten ontbreken, zoals Johannes 5:4 (de engel die het water beroert) en Johannes 8:1-11 (de overspelige vrouw).

Alexandrijnse Tekst – Basis voor moderne vertalingen

Gebaseerd op oudere manuscripten, zoals de Codex Sinaiticus (4e eeuw) en Codex Vaticanus (4e eeuw).

Laat veel van de latere toevoegingen weg en wordt beschouwd als nauwkeuriger.

Wordt gebruikt in moderne vertalingen zoals de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) en Nestlé-Aland tekstkritische edities.

 

Teksttraditie                                           Kenmerken                                                                                                Gebruikt in

Byzantijnse Tekst (Textus Receptus)       Latere toevoegingen, grammaticale correcties, uitgebreidere tekst        Statenvertaling, KJV

Alexandrijnse Tekst                                 Korter, ouder, waarschijnlijk dichter bij het origineel                               NBV, Nestlé-Aland, HSV

 

De oudere teksten zoals de Alexandrijnse traditie zijn waarschijnlijk betrouwbaarder, terwijl de Statenvertaling en KJV extra verzen bevatten die oorspronkelijk niet in de Bijbel stonden.

 

Welke Bijbelverzen zijn mogelijk later toegevoegd?

Hier zijn twee bekende passages die waarschijnlijk later zijn toegevoegd:

Johannes 5:4 – De engel die het water beroert

In de Statenvertaling en KJV staat dat een engel neerdaalde en het water beroerde, waardoor de eerste die in het water kwam, genezen werd.

❌ Dit vers ontbreekt in de oudste manuscripten.

✅ Moderne vertalingen laten het weg of zetten het tussen haakjes.

 

Johannes 7:53 – 8:11 – De overspelige vrouw

Dit beroemde verhaal waarin Jezus zegt: “Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen” komt niet voor in de oudste Griekse handschriften.

❌ Het is waarschijnlijk een latere toevoeging door een kopiist.

✅ Sommige manuscripten plaatsen het zelfs in Lucas in plaats van Johannes.

Wat betekent dit?

Deze passages bevatten geen nieuwe leer, maar ze laten zien dat sommige teksten later aan de Bijbel zijn toegevoegd.

 

Is de Bijbel nog steeds betrouwbaar?

Ja! Ondanks deze verschillen blijft de kernboodschap van de Bijbel volledig intact.

De leer over Jezus, redding door genade en de opstanding worden in alle manuscripten bevestigd.

Geen enkele leerstellige waarheid hangt volledig af van een betwist vers.

 

Dus geen paniek

Gebruik meerdere vertalingen, zoals de Statenvertaling, HSV en NBV.

Lees de Bijbel met kennis van de tekstgeschiedenis, zodat je begrijpt waarom sommige verzen ontbreken of tussen haakjes staan.

Vertrouw op de kern van het evangelie, die in alle manuscripten consistent is.

Welke vertaling moet je gebruiken?

Dit hangt af van je doel:

-Wil je een traditionele vertaling? → Statenvertaling of Herziene Statenvertaling (HSV).

-Wil je een nieuwe vertaling? → Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) of Nestlé-Aland Grieks NT.

-Wil je de oorspronkelijke tekst bestuderen? → Interlineaire Bijbel met Grieks-Hebreeuwse teksten.

 

Oudere teksten zoals de Alexandrijnse traditie zijn waarschijnlijk betrouwbaarder.

De Statenvertaling en KJV bevatten toevoegingen die oorspronkelijk niet in de Bijbel stonden.

Geen enkele Bijbelvertaling is perfect, maar de boodschap blijft altijd intact.

De Bijbel blijft het Woord van God. De overlevering van de tekst is een complex proces geweest.

Tekstkritiek helpt ons om dichter bij de oorspronkelijke woorden van de apostelen te komen.

Ten ways to avoid Ruckmanism

door
YouTube player

De video bespreekt de interne verdeeldheid binnen de King James Only-beweging, met een nadruk op het onderscheid tussen de mainstream aanhangers en de “fringe” (randgroep) binnen deze stroming. De “fringe” bestaat uit extremere figuren zoals Peter Ruckman, Gail Ripplinger en David Daniels, die complottheorieën promoten en de King James Version (KJV) als een door God geïnspireerde tekst beschouwen die zelfs de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse teksten zou corrigeren.

Belangrijke punten uit de video

Elke groep heeft een “fringe”

  • Zowel politieke als religieuze groepen proberen zich te distantiëren van hun radicalere leden.
  • Binnen de KJV Only-beweging worden figuren zoals Mitch Knapp, Peter Ruckman en Gail Ripplinger als problematisch beschouwd door de mainstream

Extreme overtuigingen binnen de fringe

  • Peter Ruckman geloofde dat de KJV superieur was aan de oorspronkelijke bijbelteksten, en strooide met complotten.
  • Gail Ripplinger beweerde dat moderne bijbelvertalingen deel uitmaken van een New Age-complot om het christendom te ondermijnen.
  • David Daniels (van Chick Publications) houdt vast aan het idee dat de KJV zelf geïnspireerd is, in tegenstelling tot de mainstream, die stelt dat alleen de originele manuscripten door God geïnspireerd zijn.

Het probleem met ‘dubbele inspiratie’

  • Mainstream KJV-aanhangers verwerpen de dubbele inspiratie-theorie (het idee dat God de Engelse vertaling opnieuw heeft geïnspireerd), maar ze doen vaak uitspraken die deze theorie onbewust ondersteunen.
  • Bijvoorbeeld beschouwen veel pastors en professoren binnen KJV-kringen de tekstkeuzes van de KJV-vertalers als foutloos, wat in de praktijk neerkomt op het idee dat de KJV perfect is en niet herzien mag worden.

De invloed van Peter Ruckman

  • Ruckman was een vijandige en agressieve prediker die vaak beledigend was naar andere christenen.
  • Veel mainstream KJV-aanhangers proberen afstand te nemen van zijn ideeën, maar tegelijkertijd gebruiken ze nog steeds argumenten die impliciet zijn invloed tonen.

De noodzaak van duidelijke definities

  • Mark Ward stelt dat mainstream KJV-aanhangers zorgvuldiger moeten omschrijven wat ze bedoelen met termen als “bewaard”, “intact” en “zuiver” als ze over de KJV spreken.
  • Vaak worden deze termen op zo’n manier gebruikt dat het lijkt alsof de KJV perfect is, wat de deur openzet naar de fringe-ideologieën.

Tekstkritiek en de KJV

  • De KJV is gebaseerd op een verzameling Griekse manuscripten bekend als de Textus Receptus (TR), maar er zijn verschillende edities van de TR die onderling verschillen.
  • Veel KJV-aanhangers beschouwen de KJV als perfect, maar ze kunnen niet goed uitleggen waarom de keuzes van de KJV-vertalers superieur zijn aan bijvoorbeeld de keuzes van andere vertalers die de TR gebruikten.

Misleidende tegenstelling tussen ‘geloof’ en ‘rationele studie’

  • Sommige KJV-verdedigers stellen dat geloof moet bepalen welke bijbelversie correct is, in tegenstelling tot rationele tekstkritiek.
  • Mark Ward wijst erop dat God ons verstand heeft gegeven om teksten te bestuderen en dat blind vertrouwen in één specifieke vertaling gevaarlijk kan zijn.

Mark Ward benadrukt verder dat mainstream KJV-aanhangers meer weerstand moeten bieden tegen extreme ideeën binnen hun beweging. Hij wijst op de inconsistenties in hun argumentatie en pleit ervoor dat ze duidelijker moeten definiëren wat ze bedoelen met termen als ‘bewaard’ en ‘zuiver’. Ook moedigt hij aan om kritisch na te denken over de invloed van extremisten zoals Ruckman en Riplinger.

KJV parallel Bible

door

Among the 5,000+ Greek manuscripts of the New Testament that we still have, there are differences. But unless you read Greek, you cannot know for yourself what these differences are. You have to take someone else’s word for it.

Until now. Using the KJV Parallel Bible, English speakers can see for themselves the differences between the two major textual traditions. This site compares:

  • Scrivener’s Textus Receptus, the Greek text underlying the KJV, and…
  • The Critical Text, the Greek text underlying most modern Bible translations.

Finally, English readers can see for themselves what all the fuss is about in the debate over the KJV and the Greek New Testament. (Link)

 

Which TR is the perfectly preserved one?

door

YouTube player

In de video wordt uitgelegd dat de Textus Receptus (TR) niet één enkele, foutloze tekst is, maar een verzameling van verschillende edities met varianten. De spreker bekritiseert de King James Only-beweging en stelt dat veel aanhangers de verschillen tussen TR-edities negeren, terwijl ze tegelijkertijd moderne tekstkritiek verwerpen.

Laten we deze claims toetsen aan historische bronnen, tekstkritiek en academisch onderzoek.

Is de Textus Receptus (TR) een enkele, foutloze tekst?

Claim: De TR is geen enkele tekst, maar bestaat uit meerdere edities die onderling verschillen.

Klopt. De TR is een verzameling edities van het Griekse Nieuwe Testament, gepubliceerd tussen de 16e en 17e eeuw. Belangrijke edities zijn:

  1. Erasmus (1516-1535) – gebaseerd op slechts 6-12 manuscripten, grotendeels uit de 12e-15e eeuw.
  2. Stefanus (1546-1551) – introduceerde versnummers in 1551.
  3. Beza (1565-1604) – werd gebruikt voor de King James Version (KJV).
  4. Elsevier (1633) – introduceerde de naam “Textus Receptus”.

Er zijn ten minste 28 verschillende TR-edities, en sommige varianten zijn nooit systematisch vergeleken.

De KJV-vertalers gebruikten meerdere TR-edities en namen soms afwijkende lezingen over.

De TR is niet gebaseerd op de oudste manuscripten (zoals de Codex Sinaiticus en Codex Vaticanus, beide uit de 4e eeuw).

Klopt. De TR is een verzameling van verschillende edities, niet één foutloze tekst.

Zijn de verschillen tussen TR-edities significant?

Claim: TR-edities verschillen van elkaar, soms op belangrijke punten.

Onderzoekers hebben duizenden verschillen tussen TR-edities vastgesteld, waaronder:

  • 1 Johannes 5:7 (“Komma Johanneum”) – niet in de oudste Griekse manuscripten, maar toegevoegd door Erasmus onder druk van de katholieke kerk.
  • Openbaring 22:19 (“Boek des levens” vs. “Boom des levens”) – Erasmus moest hier een Latijnse tekst terugvertalen naar het Grieks omdat hij geen Grieks manuscript had.
  • Handelingen 9:6 (“Heer, wat wilt Gij dat ik doe?”) – deze zin komt niet voor in de oudste Griekse manuscripten, maar is in de TR opgenomen.
  •  De KJV-vertalers kozen soms voor lezingen die in geen enkele TR-editie stonden, wat betekent dat geen enkele TR perfect overeenkomt met de KJV.

Scrivener (1881) reconstrueerde een TR die de keuzes van de KJV-vertalers weerspiegelde, maar dit betekent dat de “officiële” TR pas ná de KJV werd vastgesteld.

Klopt. Er zijn significante verschillen tussen TR-edities, en de KJV-vertalers kozen soms unieke lezingen.

Accepteren KJV-aanhangers verschillen tussen TR-edities, maar verwerpen ze moderne tekstkritiek?

Claim: KJV-aanhangers beschouwen verschillen tussen TR-edities als onbelangrijk, maar verwerpen kleine verschillen in moderne vertalingen.

  • Veel KJV-aanhangers zeggen dat de TR perfect is, maar specificeren niet welke editie ze bedoelen.
  •  Sommige KJV-voorstanders gebruiken Scrivener’s TR (1881), maar dit was een reconstructie achteraf.
  • Kleine varianten binnen de TR worden vaak genegeerd, terwijl kleine verschillen tussen de TR en moderne vertalingen fel worden bekritiseerd.

Veel KJV-aanhangers wijzen moderne tekstkritiek af, zelfs als de verschillen klein zijn.

Klopt.  KJV-aanhangers accepteren kleine verschillen binnen de TR, maar verwerpen soortgelijke varianten in moderne vertalingen.

Is de TR de meest betrouwbare Griekse tekst?

Claim: De TR is niet gebaseerd op de oudste en meest betrouwbare manuscripten.

De TR is gebaseerd op middeleeuwse manuscripten (12e-15e eeuw), terwijl modernere edities (zoals de Nestle-Aland) oudere en bredere manuscriptbewijzen gebruiken.

De oudste Griekse manuscripten (zoals de Codex Vaticanus en Codex Sinaiticus) zijn niet gebruikt in de TR, omdat Erasmus hier geen toegang toe had.

Moderne tekstkritiek gebruikt duizenden manuscripten, terwijl Erasmus slechts een handvol gebruikte.

Klopt. De TR is niet gebaseerd op de oudste en meest betrouwbare manuscripten.

Is de KJV de enige Bijbel die God heeft gegeven?

Claim: KJV-aanhangers beweren vaak dat de KJV de enige Bijbel is die door God is gegeven

Voor de KJV bestonden al eeuwenlang andere vertalingen die door God gebruikt werden, zoals:

  • De Septuaginta (Griekse vertaling van het Oude Testament, 3e eeuw v.Chr.)
  • De Latijnse Vulgaat (382 n.Chr.), gebruikt door Augustinus en de Middeleeuwse Kerk.
  • De Lutherbijbel (1522), die de Reformatie in Duitsland stimuleerde.

God heeft wereldwijd verschillende vertalingen gebruikt, niet alleen de KJV.

Klopt niet. God heeft meerdere vertalingen door de geschiedenis heen gebruikt.

✔️ De Textus Receptus (TR) is niet één enkele foutloze tekst, maar een aantal edities met onderlinge verschillen.
✔️ De King James Version (KJV) is gebaseerd op meerdere TR-edities. Er is geen “perfecte” TR die  één op één overeen komt met de KJV.
✔️ Er zijn duizenden verschillen tussen TR-edities, waarvan sommige theologisch relevant zijn.
✔️ KJV-aanhangers accepteren varianten binnen de TR, maar verwerpen kleine verschillen in nieuwe vertalingen, wat inconsequent is.
✔️ De TR is niet gebaseerd op de oudste manuscripten, terwijl moderne tekstkritiek betrouwbaardere bronnen gebruikt.
✔️ De KJV is niet de enige Bijbel die door God is gebruikt – eerdere en latere vertalingen vervullen ook een belangrijke rol.

De video geeft een goed onderbouwd beeld. De claim dat de KJV de enige perfecte Bijbel is, klopt niet.

Een goede vertaling is het wel. Als je hem gebruikt des te beter.

Zie ook: How Different Are the TR and the Critical Text? See for Yourself in English.

Zie ook: Which TR? Stephanus vs. Beza – KJV Parallel Bible

Ben ik wel uitverkoren?

door

Bijbelstudie over bekering, uitverkiezing en geloofszekerheid.
Alle Bijbelteksten in deze Bijbelstudie zijn geciteerd uit de Statenvertaling.

In sommige kringen fel bestreden.

Klik de afbeelding om de studie (pdf) te downloaden

Ben ik wel uitverkoren?

De Bijbel roept nergens op om te onderzoeken of iemand uitverkoren is, maar wel om zich te bekeren en in Jezus Christus te geloven. Twijfel over uitverkiezing kan een obstakel vormen voor geloofszekerheid.

Wat zegt de Bijbel over bekering?

Bekering is een bewuste keuze en betekent:

  • Berouw over zonde
  • Terugkeren naar God
  • Geloven in Jezus Christus

De Bijbel roept meerdere keren op tot bekering en belooft dat God iedereen aanneemt die zich tot Hem wendt.

Kan ik mezelf bekeren?

Hoewel bekering Gods werk is, wordt de mens opgeroepen zich te bekeren. God geeft de kracht en de wil om Hem te zoeken en Zijn aanbod van genade aan te nemen.

Is de uitverkiezing willekeurig?

Uitverkiezing betekent niet dat sommigen automatisch gered worden en anderen niet. Jezus is de door God verkozen Redder en iedereen die in Hem gelooft, deelt in deze uitverkiezing.

Wat betekent “weinigen uitverkoren”?

De uitnodiging van het Evangelie geldt voor iedereen, maar niet iedereen accepteert deze. Alleen zij die Jezus aannemen, worden “uitverkoren” genoemd.

Hoe krijg ik geloofszekerheid?

Geloofszekerheid komt niet door gevoelens of ervaringen, maar door te vertrouwen op Gods beloften in de Bijbel. Wie in Jezus gelooft, heeft eeuwig leven.

Wat moet ik doen om gered te worden?

  • Erken dat je een zondaar bent.
  • Geloof dat Jezus voor jouw zonden is gestorven.
  • Vertrouw alleen op Hem voor redding.
  • Geef je leven over aan God.

De Bijbel belooft: Wie in Hem gelooft, zal niet verloren gaan maar eeuwig leven hebben (Johannes 3:16).

Video: “Wat zegt de Bijbel over uitverkiezing?”

De bruid van Christus

door

In de studie Bruid & Bruidegom (pdf) wordt uitgebreid ingegaan op de vraag of de Gemeente (de”kerk”) wel of niet de Bruid van Christus is, en welke plaats Israël inneemt. De auteur onderzoekt in 33 pagina’s uitvoerig hoe het begrip “Bruid” in de Bijbel wordt gebruikt, en maakt onderscheid tussen het oude Verbond en het nieuwe Verbond. Hieronder volgt een  samenvatting.

Aanleiding en doel van de studie

De schrijver merkt op dat veel gelovigen als vanzelfsprekend aannemen dat de Gemeente de Bruid van Christus is. Die aanname rust vaak op bepaalde, niet altijd Schrift-gebaseerde tradities. Hij wil daarom systematisch vanuit de Bijbel onderzoeken of het klopt, zonder voorafgaande vooronderstellingen.

Israël en het oude verbond

In het Oude Testament presenteert de auteur Gods verbond met Israël (de “Wet van Mozes”) als een “huwelijksrelatie.” God stelt zich voor als “Jehova, uw God” (in Nederlandse vertalingen vaak “de HEERE”) en Israël wordt door die wet aan Hem verbonden. Het volk gaat als het ware “ondertrouwd” als ze uit Egypte trekken, en bij de Sinaï wordt door Israël vier keer “ja” gezegd tegen Gods voorwaarden (Ex. 19:8; 24:3,8; Deut. 5:27). Dat is het moment waarop het huwelijk formeel tot stand komt.

Ontrouw van Israël

Na het sluiten van het verbond laat Israël andere goden toe. Deze afgoderij wordt in de profeten beschreven als overspel en hoererij. Gods waarschuwing (“Ik ben een na-ijverig/jaloers God,” Ex. 20:5) illustreert dat Hij geen andere ‘mannen’ naast Zich duldt. Het Oude Testament staat vol passages waarin God klaagt over Israëls hoererij (bijv. Ezechiël 16). Deze ontrouw verbreekt feitelijk de eenheid tussen God (de echtgenoot) en Israël (de vrouw).

Beëindiging van het oude verbond

De auteur wijst op vier manieren waarop de wet – en dus de huwelijksrelatie – kan eindigen:

  1. Ideaal: voor eeuwig – Het huwelijk is in Gods bedoeling iets blijvends.
  2. Als de vrouw (Israël) overspel pleegt, is het huwelijk wezenlijk verbroken.
  3. De man kan zijn vrouw wegsturen met een scheidbrief (Deut. 24:1). Dit gebeurde voor het tienstammenrijk (de “afgekeerde Israël” die Assyrië in ging; Jer. 3:8).
  4. Door de dood. De wet heeft alleen zeggenschap zolang de man leeft (Rom. 7:2–4). Toen Christus stierf, eindigde het verbond voor Juda (het tweestammenrijk). Israël wordt zo ‘weduwe’, vrij van de wet en vrij om opnieuw te huwen.

Israël en het nieuwe verbond

Een nieuw huwelijk. Jeremia 31 (vers 31–34) kondigt een nieuw Verbond aan “met het huis van Israël en met het huis van Juda,” niet zoals het oude verbond bij de Sinaï. De auteur benadrukt dat dit nieuwe Verbond ook weer een huwelijk is, maar nu eeuwig. God zal Zijn Wet niet meer op stenen tafelen schrijven, maar in hun hart. Israel zal Hem van harte willen dienen omdat ze wedergeboren zullen zijn. Zonden worden vergeven, en er zal echte gemeenschap met de HEERE zijn.

Herstel van alle twaalf stammen

Het nieuwe verbond richt zich op zowel Israël (de tien stammen) als Juda (de twee stammen). Hoewel de tien stammen een scheidbrief kregen en de twee stammen door de dood van de Messias feitelijk ‘weduwe’ werden, belooft God beide samen te brengen in een “nieuw” Israël (zie o.a. Ezechiël 37 en Jeremia 31). De profeet Hosea’s huwelijk met Gomer wordt gezien als type: hun eerste huwelijk gaat ten onder, maar Hosea hertrouwt haar. De Schrift spreekt van een ‘ander’, nieuw huwelijk.

Bruid en Bruidegom in het Nieuwe Testament

Bruid = Nieuw Jeruzalem
De term “bruid” komt in het Nieuwe Testament niet in de brieven van Paulus of Petrus voor als aanduiding van de Gemeente. We lezen pas in Openbaring 21:2 en 21:9 dat het “nieuwe Jeruzalem” wordt getoond “als een bruid, die voor haar man versierd is.” Aangezien Jeruzalem de hoofdstad van Israël is, belichaamt die stad hier het totaal van een hersteld, wedergeboren Israël onder het nieuwe Verbond.

Het duizendjarig rijk als bruiloft
Uit Openbaring 19 blijkt dat de “bruiloft van het Lam” begint wanneer Christus Zijn koningschap aanvaardt. Dat koninkrijk (van 1000 jaar) is volgens de auteur de bruiloftsperiode. De bruid, Israël, wordt daarna in Openbaring 21 als het “Nieuwe Jeruzalem” op de nieuwe aarde getoond. De eigenlijke “presentatie” van de bruid is dus na de duizend jaren.

De Gemeente (het Lichaam van Christus)

Niet de Bruid
De auteur benadrukt dat er geen vers is dat de Gemeente rechtstreeks “de Bruid” noemt. In de brieven van Paulus wordt de Gemeente telkens “het lichaam van Christus” genoemd. De Gemeente heeft nu al gemeenschap met Christus (als Lichaam met het Hoofd). De Bruid wacht op de toekomst wacht om die gemeenschap  aan te gaan.

Verwarring door vervangingstheologie
Een veelgehoord idee is dat de Gemeente in de plaats van Israël is gekomen (“vervangingstheologie”), waardoor beloften aan Israël op de Gemeente worden toegepast. De schrijver wijst dit af en stelt dat de Bijbel die toekomstige beloften blijft toeschrijven aan een hersteld en gelovig Israël, niet aan de Gemeente.

Israël was en zal weer de Bruid zijn

Het oude verbond presenteerde Israël als echtgenote van God (Jehova). Door ontrouw en dood werd dat verbond beëindigd. Onder het nieuwe verbond zal een wedergeboren Israël echter opnieuw een bruid zijn — nu van de opgestane Christus.
De Gemeente is het Lichaam van Christus, niet de Bruid.

Er is geen grond in het Nieuwe Testament om de Gemeente “Bruid” te noemen. Zij is één met Christus als Lichaam en Hoofd (een ander bijbels beeld), met reeds bestaande gemeenschap.

Het nieuwe Jeruzalem

De uiteindelijke openbaring van de Bruid vindt plaats aan het einde van de 1000 jaren in Openbaring 21: het nieuwe Jeruzalem dat van God uit de hemel daalt. Hier voltrekt zich het eeuwige en onbreekbare huwelijk tussen de Heer en Israël.

Samengevat

  1. Het Oude Testament schildert Israël als de vrouw van God onder de Sinaï-wet, maar die relatie werd door ontrouw beëindigd.
  2. Het Nieuwe Testament beschrijft hoe Christus’ dood de weg vrijmaakt voor een nieuw en eeuwig verbond met een hersteld Israël, dat de Bruid van het Lam is.
  3. De Gemeente als Bruid” is een theologische misvatting: de Gemeente is het Lichaam van Christus, terwijl Israël in de toekomst als volk de bruidsrol vervult.

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #slot

door

Gail Riplinger valse beschuldigingen

Vorige deel De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #5

Een van de meest invloedrijke personen binnen de KJV-only beweging is Gail Riplinger, auteur van o.a. New Age Bible Versions (1993).

Riplinger beweert dat moderne vertalingen satanisch zijn en een “New Age-agenda” promoten.

Echter, haar boek bevat veel fouten, misleidende citaten en foutieve redeneringen.

Bijvoorbeeld:

  1. Ze citeert mensen uit hun context en verdraait wat ze echt bedoelen.
  2. Ze verwart B.F. Westcott (de Bijbelgeleerde) met W.W. Westcott (een occultist uit een latere periode).
  3. Ze claimt dat de KJV de “eenvoudigste” Bijbel is volgens leesbaarheidsonderzoeken, terwijl in werkelijkheid de taal van de KJV verouderd en moeilijk te begrijpen is.

Geleerden uit verschillende christelijke stromingen hebben haar werk volledig ontkracht. Dr. James White, een Calvinsitische  Bijbelgeleerde en auteur van The King James Only Controversy, noemt Riplingers werk:

“Het meest slordige en oneerlijke boek over tekstkritiek dat ooit is geschreven.”

Valse beschuldigingen tegen nieuwe vertalingen

Sommige KJV-only aanhangers beweren dat nieuwe vertalingen doctrines zoals de goddelijkheid van Christus verzwakken. Maar dit is niet waar.

Voorbeelden van waar de KJV juist zwakker is dan moderne vertalingen:

  1. Titus 2:13
    • KJV: “…the great God and our Saviour Jesus Christ.”
    • NIV: “…our great God and Savior, Jesus Christ.” (Correcte grammaticale constructie)

→ De KJV maakt het mogelijk om “God” en “Jezus” als twee afzonderlijke figuren te zien, terwijl moderne vertalingen duidelijker maken dat Jezus “onze grote God en Redder” is.

  1. 2 Petrus 1:1
    • KJV: “…the righteousness of God and our Saviour Jesus Christ.”
    • NIV: “…the righteousness of our God and Saviour Jesus Christ.”

→ De KJV maakt onderscheid tussen “God” en “Jezus”, terwijl de moderne vertalingen duidelijk bevestigen dat Jezus zowel God als Redder is.

  1. Romeinen 9:5
    • KJV: “…Christ came, who is over all, God blessed forever.”
    • NIV: “…Christ, who is God over all, forever praised!”

→ De KJV maakt het onduidelijk of Jezus hier God wordt genoemd, terwijl de moderne vertaling dit sterker benadrukt.

Dit laat zien dat moderne vertalingen de goddelijkheid van Christus juist duidelijker maken dan de KJV.

Goede en slechte Bijbelvertalingen

Er zijn veel goede en betrouwbare Bijbelvertalingen, maar er zijn ook slechte en misleidende versies.

Goede vertalingen:

+English Standard Version (ESV) – Betrouwbare en nauwkeurige weergave van de oorspronkelijke tekst.
+New International Version (NIV) – Een evenwichtige vertaling, leesbaar en accuraat.
+New American Standard Bible (NASB) – Zeer nauwkeurig, vooral voor diepgaande studie.
+New King James Version (NKJV) – Een modernere versie van de KJV met verbeterde leesbaarheid.

Slechte of misleidende vertalingen:

-The Message (MSG) – Geen vertaling, maar een vrije parafrase met theologische aanpassingen.

-The Clear Word (CWB) – Een Adventistische parafrase die extra woorden toevoegt aan de tekst.

-New World Translation (NWT, Jehovah’s Getuigen) – Een sektarische vertaling die bewust teksten verdraait om de leer van de Jehovah’s Getuigen te ondersteunen.

De NIV, ESV en NASB zijn betrouwbaarder dan de KJV, omdat ze gebruikmaken van de beste beschikbare manuscripten.

Lessen uit de geschiedenis

Sommige KJV-only aanhangers zeggen dat alleen de KJV herleving en opwekking heeft gebracht, maar dit is historisch gezien niet waar.

  • Veel ketterijen en valse leringen ontstonden toen de KJV dominant was, zoals de Mormonen, de Jehovah’s Getuigen en extreme charismatische bewegingen.
  • Charles Spurgeon, de “Prins der Predikers”, waarschuwde in de 19e eeuw al tegen de “downgrade” in geloofsopvattingen, ondanks het feit dat de KJV wijdverbreid werd gebruikt.
  • De Reformatie vond plaats vóór de KJV, toen de Bijbel in het Latijn en vroege Engelse vertalingen beschikbaar was.

Dit toont aan dat herleving niet afhangt van één bepaalde vertaling, maar van gehoorzaamheid aan Gods Woord in welke betrouwbare vertaling dan ook.

Tot slot

  1. De KJV is een belangrijke historische vertaling, maar bevat fouten en onnauwkeurigheden.
  2. De Textus Receptus is niet de beste Griekse tekst, want er zijn oudere en betere manuscripten beschikbaar.
  3. Westcott en Hort waren geen ketters, maar betrouwbare tekstgeleerden.
  4. Gail Riplinger en andere KJV-only aanhangers verspreiden onjuiste informatie.
  5. Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NASB zijn accuraat en betrouwbaar.
  6. De keuze voor een Bijbelvertaling zou moeten afhangen van nauwkeurigheid en leesbaarheid, niet van traditie.

“De beste Bijbel is degene die je leest en begrijpt!”

De KJV-only en Statenvertaling alléén controverse ontzenuwd

door

Deze video, en morgen nog het slot in de reeks “De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” gaan zo langzamerhand een afsluiting vormen van het onderwerp KJV -only en Statenvertaling alléén op deze website. Ik heb me er de afgelopen tijd intensief mee bezig heb gehouden. Er zullen nog wat posts volgen in de reeks “Checklist “vervalste Bijbels” van sv1637.org”, maar daarna ben ik wel een beetje klaar met het onderwerp. De presentatie van deze video is wellicht wat té ADHD, met sommige woorden die ik zelf anders zou kiezen, maar de inhoud stáát.

YouTube player

De video is een kritische bespreking van KJV Only-isme en de overtuiging dat de King James Version (KJV, 1611) en de Statenvertaling (SV, 1637) de enige geïnspireerde bijbelvertalingen zijn. De spreker weerlegt veelgebruikte argumenten en benadrukt waarom dit standpunt problematisch is.

In deze analyse behandelen we de volgende aspecten:

  1. Wat is KJV Only-isme?
  2. Welke argumenten gebruikt de video tegen KJV Only?
  3. Factcheck van de belangrijkste claims.
  4. Beoordeling van de argumentatie en de sterkte van de video.

1. Wat is KJV Only-isme?

KJV Only-isme is de overtuiging dat de King James Version (1611) de enige door God geïnspireerde Engelse bijbelvertaling is. Dit idee wordt vaak ook toegepast op de Statenvertaling (1637) in Nederland.

🔹 Belangrijke kenmerken van deze overtuiging:

  • Alle andere vertalingen zijn corrupt en zouden teksten verwijderen of verdraaien.
  • God heeft de KJV (of Statenvertaling) bewaard en geïnspireerd, waardoor deze perfect en foutloos zou zijn.
  • Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NBV zijn beïnvloed door satanische krachten of een theologisch complot.

🔹 Bekende voorstanders van KJV Only-isme:

  • Gail Riplinger (New Age Bible Versions – beschuldigt moderne vertalers van samenwerking met de Antichrist).
  • Righteous Remnant NL & Jezus Weende (Nederlandstalige KJV/SV Only-kanalen).
  • Mark Verhoeven (Belgische KJV Only-aanhanger met de website Verhoevenmark.be).

2. Welke argumenten gebruikt de video tegen KJV Only-isme?

De video stelt dat KJV Only-isme onhoudbaar is en weerlegt dit met de volgende punten:

A. De Bijbel ondersteunt KJV Only-isme niet

  • Er is geen enkel vers in de Bijbel dat zegt dat één specifieke vertaling de enige juiste is.
  • De inleiding van de King James Version (1611) vermeldt expliciet dat vertalen mensenwerk is en dat taal verandert.
  • De Statenvertaling bevat voetnoten met alternatieve vertalingen, wat aangeeft dat verschillende interpretaties mogelijk zijn.

📌 Analyse:
✅ Correct – De Bijbel claimt nergens dat een specifieke vertaling perfect is. Dit ondermijnt het fundament van KJV Only-isme.

B. De Textus Receptus (TR) is gebaseerd op een beperkte tekstbasis

  • De KJV en Statenvertaling zijn gebaseerd op de Textus Receptus (TR), die slechts 10-12 late Griekse manuscripten gebruikt.
  • Moderne vertalingen gebruiken de kritische tekst, samengesteld uit 5.700+ Griekse manuscripten, waaronder oudere en betrouwbaardere bronnen.

📌 Analyse:
✅ Correct – De Textus Receptus is gebaseerd op een beperkt aantal middeleeuwse manuscripten (10e-11e eeuw), terwijl moderne vertalingen duizenden manuscripten gebruiken, waarvan sommige dateren uit de 2e-4e eeuw.

📌 Bronnen:

  • Nestle-Aland 28 (kritische tekst met de breedste manuscriptbasis).
  • Bruce Metzger – The Text of the New Testament (toonaangevend werk over tekstkritiek).

C. KJV Only-aanhangers beweren onterecht dat moderne vertalingen teksten verwijderen

  • KJV-aanhangers beweren dat moderne vertalingen teksten weglaten, zoals:
    • Johannes 5:7 (“Comma Johanneum”)
    • Markus 16:9-20 (“Lang einde van Markus”)
    • Johannes 8:1-11 (Overspelige vrouw)
  • In werkelijkheid komen deze passages niet in de oudste manuscripten voor.
  • Moderne vertalingen markeren deze passages eerlijk als twijfelachtig en plaatsen ze vaak in voetnoten.

📌 Analyse:
✅ Correct – De genoemde teksten zijn waarschijnlijk latere toevoegingen en komen niet voor in de oudste Griekse manuscripten (zoals Codex Sinaiticus en Vaticanus, 4e eeuw).

📌 Bronnen:

  • Metzger’s Commentary on the Greek New Testament – verklaart waarom deze teksten als later worden beschouwd.
  • Codex Sinaiticus & Vaticanus (4e eeuw) – deze vroege manuscripten bevatten de genoemde verzen niet.

D. KJV Only-aanhangers negeren dat de KJV zelf herzien is

  • De oorspronkelijke King James Version (1611) bevatte de apocriefe boeken (zoals 1 & 2 Makkabeeën).
  • De KJV die vandaag wordt gebruikt, is een herziene versie uit 1769, met spellings- en tekstaanpassingen.
  • Statenvertaling-aanhangers verwerpen moderne bijbelvertalingen, maar gebruiken wel een geüpdatete versie van de Statenvertaling (1762 & 1773).

📌 Analyse:
✅ Correct – De KJV en Statenvertaling zijn meerdere keren aangepast om taal en spelling te moderniseren. Dit ondermijnt het idee dat alleen de 1611-versie perfect is.

📌 Bronnen:

  • Facsimile van de originele 1611 KJV – toont de apocriefe boeken en spellingsverschillen.
  • Geschiedenis van de Statenvertaling – toont herzieningen in 1762 en 1773.

3. Beoordeling van de video: Hoe sterk zijn de argumenten?

✅ Sterke punten van de video:

  • De spreker onderbouwt zijn standpunten goed met feitelijke informatie.
  • Hij benadrukt het belang van tekstkritiek en de bredere manuscriptbasis van moderne vertalingen.
  • Hij weerlegt populaire KJV Only-argumenten helder en zonder complottheorieën.

⚠️ Zwakke punten van de video:

  • Geen verwijzingen naar academische bronnen. Hoewel de argumenten correct zijn, zou het gebruik van werken van tekstcritici zoals Bruce Metzger of Daniel Wallace de video sterker maken.
  • Soms emotionele toon. De spreker gebruikt termen als “sectarisch” en “walgelijke valse beschuldigingen”, wat KJV-aanhangers kan afschrikken in plaats van overtuigen.

4. Eindconclusie: Is KJV Only-isme houdbaar?

🚫 Nee, KJV Only-isme is geen houdbaar standpunt.

  • Er is geen Bijbelse basis voor het idee dat de KJV of Statenvertaling de enige juiste vertaling is.
  • De Textus Receptus is gebaseerd op een beperkt aantal late manuscripten, terwijl moderne vertalingen een bredere en oudere manuscriptbasis gebruiken.
  • KJV-aanhangers misleiden wanneer ze beweren dat moderne vertalingen teksten weglaten. In werkelijkheid bevatten sommige KJV-teksten later toegevoegde verzen.
  • De KJV en Statenvertaling zijn zelf herzien, wat het argument dat alleen de 1611/1637-versies zuiver zijn ondermijnt.

📌 Advies: Gebruik meerdere vertalingen en raadpleeg tekstkritische bronnen als je een dieper begrip van de Bijbel wilt krijgen.

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #5

door

De Textus Receptus en de oude manuscripten

Vorige deel De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #4

De King James Version (KJV) is gebaseerd op de Textus Receptus (Latijn voor “Ontvangen Tekst”). Dit is een Griekse tekst van het Nieuwe Testament, samengesteld door Desiderius Erasmus in de 16e eeuw.

De Textus Receptus werd later aangepast door Robert Estienne (Stephanus) en Theodore Beza en vormde de basis voor de KJV en andere vroege Engelse Bijbels.

Veel aanhangers van de KJV-only beweging beweren dat de Textus Receptus de beste en meest betrouwbare Griekse tekst is, maar dit is een misvatting.

Problemen met de Textus Receptus

  1. Gebaseerd op late manuscripten
    Erasmus had slechts een handvol Griekse manuscripten tot zijn beschikking, en de meeste waren uit de 12e eeuw of later. Tegenwoordig hebben we veel oudere manuscripten die dichter bij de oorspronkelijke teksten liggen.
  2. Handmatig gekopieerde fouten
    De Griekse manuscripten die Erasmus gebruikte, bevatten fouten die in de Textus Receptus zijn opgenomen en later in de KJV terechtkwamen.
  3. Toevoegingen aan de tekst
    Zoals eerder besproken, bevat de KJV versregels die in geen enkele Griekse manuscripten vóór de Middeleeuwen te vinden zijn, zoals 1 Johannes 5:7-8 (de “Comma Johanneum”).
  4. Erasmus vulde ontbrekende delen in met de Vulgaat
    Bij het samenstellen van de Textus Receptus miste Erasmus een aantal verzen, met name het laatste deel van Openbaring. Om dit op te lossen, vertaalde hij deze verzen vanuit het Latijn terug naar het Grieks, wat resulteerde in unieke woorden en zinsconstructies die nergens anders in Griekse manuscripten voorkomen.

Modernere manuscripten en hun betrouwbaarheid

Sinds de tijd van Erasmus zijn veel oudere manuscripten ontdekt, waaronder:

  • Codex Sinaiticus (4e eeuw)
  • Codex Vaticanus (4e eeuw)
  • Codex Alexandrinus (5e eeuw)

Deze vroege manuscripten worden door moderne vertalers als betrouwbaarder beschouwd omdat ze dichter bij de oorspronkelijke geschriften liggen.

Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NASB maken gebruik van deze oudere bronnen en zijn daarom in veel opzichten nauwkeuriger dan de KJV.

Waarom houden sommige mensen vast aan de KJV?

Veel KJV-only aanhangers beweren dat moderne vertalingen corrupt zijn en dat alleen de KJV betrouwbaar is. Hun argumenten zijn vaak gebaseerd op verkeerde informatie of misvattingen.

  1. “Moderne vertalingen verwateren de Bijbel”

Sommigen wijzen erop dat moderne vertalingen verzen “weglaten” die in de KJV staan. Bijvoorbeeld:

  • Handelingen 8:37 ontbreekt in veel moderne vertalingen.
  • Mattheüs 17:21 en Markus 9:44, 46 zijn niet in alle moderne vertalingen opgenomen.

Echter, deze verzen ontbreken in de oudste en beste Griekse manuscripten. Dit betekent dat ze waarschijnlijk later zijn toegevoegd en niet oorspronkelijk in de Bijbel stonden.

  1. “Westcott en Hort waren ketters”

Sommige KJV-only aanhangers bekritiseren de theologen Brooke Foss Westcott en Fenton John Anthony Hort, die in de 19e eeuw een nieuwe Griekse tekst samenstelden.

Er wordt beweerd dat Westcott en Hort spiritisten of vrijmetselaars waren en daarom een corrupte Griekse tekst produceerden. Echter, deze beschuldigingen zijn ongegrond en worden vaak uit hun verband getrokken.

  1. “God heeft de KJV geïnspireerd”

Sommige KJV-only gelovigen beschouwen de KJV als een geïnspireerde vertaling, net als de oorspronkelijke Bijbelse geschriften. Dit idee is theologisch problematisch omdat geen enkele vertaling perfect is.

Conclusie over de Textus Receptus en de KJV

De King James Version is een prachtige en historische vertaling, maar ze is niet de meest nauwkeurige versie van de Bijbel.

  • De Textus Receptus is gebaseerd op beperkte en late manuscripten.
  • Oudere manuscripten laten zien dat sommige passages in de KJV waarschijnlijk toevoegingen uit de Middeleeuwen zijn.
  • Moderne vertalingen maken gebruik van betere en oudere bronnen.

Dit betekent niet dat de KJV een slechte vertaling is, maar het is niet de enige of de meest betrouwbare vertaling.

Voor een zo nauwkeurig mogelijke Bijbelstudie is het raadzaam om:

  1. Meerdere vertalingen te gebruiken (bijv. KJV, ESV, NIV, NASB).
  2. De Griekse en Hebreeuwse teksten te raadplegen waar mogelijk.
  3. De historische context te begrijpen waarin verschillende manuscripten zijn geschreven en gekopieerd.

De overtuigingen van Westcott en Hort

Veel aanhangers van de KJV-only beweging bekritiseren Brooke Foss Westcott en Fenton John Anthony Hort, omdat hun Griekse tekst uit 1881 de basis vormde voor veel moderne Bijbelvertalingen. Er wordt beweerd dat Westcott en Hort liberale theologen waren of zelfs betrokken waren bij spiritisme.

Maar deze beschuldigingen zijn vaak gebaseerd op verkeerde informatie of misinterpretatie van hun brieven en geschriften.

Wat geloofden Westcott en Hort echt?

  • Ze geloofden in de goddelijke inspiratie van de Schrift.
  • Ze erkenden dat de Bijbel kleine tekstvarianten bevat, maar geloofden dat een grondige studie van oude manuscripten zou helpen om de meest originele tekst te reconstrueren.
  • Ze verwierpen niet de doctrines van Jezus’ goddelijkheid of de Drie-eenheid, zoals sommige KJV-only aanhangers beweren.

Westcott schreef over de Bijbel:
“De Schrift is het Woord van God, geschreven door mensen onder leiding van de Heilige Geest.”

Hort schreef over de goddelijkheid van Christus:
“Jezus Christus is onze Heere en onze God.”

Deze citaten tonen aan dat zij orthodoxe christenen waren en geen ketters, zoals soms wordt beweerd.

“Gods Woord is niet gebonden aan één enkele vertaling, maar spreekt tot ons door Zijn boodschap in elke betrouwbare vertaling.”

Volgende en laatste deel De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #slot